Grand Prix-wegrace van Duitsland 1972

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1972
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1972
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Datum 29-30 april 1972
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Italië Alberto Pagani
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe
350 cc
Snelste ronde Vlag van Finland Jarno Saarinen
Eerste Vlag van Finland Jarno Saarinen
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Japan Hideo Kanaya
250 cc
Snelste ronde Vlag van Japan Hideo Kanaya
Eerste Vlag van Japan Hideo Kanaya
Tweede Vlag van Duitsland Dieter Braun
Derde Vlag van Finland Jarno Saarinen
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Gilberto Parlotti
Eerste Vlag van Italië Gilberto Parlotti
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Nederland Jan de Vries
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Eerste Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Tweede Vlag van Duitsland Heinz Lüthringshauser/Vlag van Duitsland Hans-Jürgen Cusnik
Derde Vlag van Duitsland Richard Wegener/Vlag van Duitsland Adi Heinrichs

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1972 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1972. De race werd verreden op 29 en 30 april 1972 op de Nordschleife van de Nürburgring nabij Nürburg.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn verlies in de 350 cc-race in Duitsland was Giacomo Agostini (MV Agusta) in de 500 cc-klasse weer ongenaakbaar. Hij nam een grote voorsprong op zijn teamgenoot Alberto Pagani. Het meest interessant was het gevecht achter de MV Agusta's, dat ging tussen de Kawasaki H 1 R van Dave Simmonds en de König van Kim Newcombe. Dat werd door Newcombe gewonnen en hij werd dus derde.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 07:56.4 15
2 Vlag van Italië Alberto Pagani MV Agusta + 53" 9 12
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe König + 2:48.9 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki + 2:58.0 8
5 Vlag van Duitsland Ernst Hiller König + 2:58.7 6
6 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna + 3:03.5 5
7 Vlag van Australië Jack Findlay JADA-Suzuki + 3:18.7 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Honda + 3:19.9 3
9 Vlag van Japan Ken Araoka Kawasaki + 3:26.6 2
10 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha + 4:14.7 1
11 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
12 Vlag van Zweden Sven-Olov Gunnarsson Kawasaki
13 Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Suzuki
14 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamaha
16 Vlag van Zwitserland Walter Rüngg Aermacchi
17 Vlag van Duitsland Hans-Jürgen Rothbrust Yamaha
18 Vlag van Zwitserland Heinz Schmid Suzuki
19 Vlag van Duitsland Horst Dzierzawa Yamaha
20 Vlag van Finland Kaarlo Koivuniemi Kawasaki
21 Vlag van Duitsland Kurt-Harald Florin König
22 Vlag van Zwitserland Werner Giger Kawasaki
23 Vlag van Zweden Börje Andersson Honda
24 Vlag van Duitsland Udo Kochanski BMW
25 Vlag van Duitsland Will Bertsch Kawasaki
26 Vlag van Zweden Sten-Gunar Jansson Kawasaki
27 Vlag van Duitsland Ted Janssen Suzuki
28 Vlag van Oostenrijk Michael Schmid Yamaha
29 Vlag van Duitsland Otto Labitzke Honda
30 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König
DNF Vlag van Nederland Wil Hartog Riemanoc-Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Klaus Huber Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dobson Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee Suzuki
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Breingan Honda
DNF Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki
DNF Vlag van Zwitserland Jean Campiche Linto
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Cliff Carr Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Kawasaki
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Linto
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth BMW
DNF Vlag van Duitsland Rudolf Fröhling Honda
DNF Vlag van Duitsland Gerhard Heukerott Benelli
DNF Vlag van Duitsland Ewald Hüttelin Kawasaki
DNF Vlag van Duitsland Walter Kaletsch Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Wolfgang Stephan Honda
DNF Vlag van Duitsland Jupp Tröblinger König
DNF Vlag van Duitsland Peter Stocksiefen Honda
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Honda
DNF Vlag van Duitsland Hans-Josef Martinek CZ

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350 cc-race in Duitsland kreeg Giacomo Agostini (MV Agusta) zijn eerste tikje, toen hij in een rechtstreeks duel werd verslagen door Jarno Saarinen. Die zette met zijn nieuwe watergekoelde Yamaha YZ 634 het absolute ronderecord zelfs zó scherp (9.31.8) dat Ago het zelfs in de 500 cc-klasse met 9.30.9 nauwelijks kon verbeteren. Hideo Kanaya werd met de tweede watergekoelde YZ 634 (er waren er nog maar twee met waterkoeling) derde. Saarinen was in de training al 10 seconden sneller geweest dan de concurrentie en wist in de race zijn voorsprong met een seconde per ronde uit te bouwen.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha 1h 08' 03" 2 15
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta + 5" 4 12
3 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha + 56" 1 10
4 Vlag van Duitsland Walter Sommer Yamaha + 2' 11" 8
5 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi + 2' 24" 7 6
6 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha + 3' 22" 7 5
7 Vlag van Hongarije László Szabó Yamaha + 3' 39" 7 4
8 Vlag van Italië Alberto Pagani MV Agusta 3
9 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha 2
10 Vlag van Duitsland Peter Stocksiefen Yamaha 1

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250 cc-race nam Dieter Braun (SMZ) meteen na de start de leiding voor Rodney Gould (Yamaha) en de Belg Oronzo Memola (Yamaha). In de tweede ronde ontstond er een gevecht tussen Dieter Braun en Jarno Saarinen (Yamaha), maar ze werden allebei bijgehaald door Hideo Kanaya (Yamaha), die een dag eerder al derde was geworden in de 350 cc-race. Eén ronde voor het einde had Kanaya de leiding overgenomen. Braun en Saarinen eindigden als tweede en derde, maar bleken na de finish allebei een gescheurde uitlaat te hebben. Ángel Nieto viel in de 250 cc-race, waardoor hij verwondingen aan zijn gezicht opliep.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha 59' 43" 5 15
2 Vlag van Duitsland Dieter Braun SMZ + 18" 6 12
3 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha + 40" 5 10
4 Vlag van België Oronzo Memola Yamaha + 52" 7 8
5 Vlag van Australië John Dodds Yamaha + 54" 5 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha + 1' 16" 5 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha + 1' 20" 4 4
8 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha + 1' 29" 0 3
9 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 2
10 Vlag van Duitsland Peter Stocksiefen Yamaha 1
DNF Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat Ángel Nieto in de 250cc- race in Duitsland gevallen was en geblesseerd was geraakt, mocht hij van de circuitarts niet in de 125 cc-race starten. Hij probeerde toch te rijden en moest met geweld van het startveld verwijderd worden. Het gat dat daardoor op de eerste startrij open bleef werd handig gebruikt door Cees van Dongen (Yamaha AS-1), die even de leiding kon nemen. Hij kon het echter niet lang volhouden tegen Börje Jansson (Maico), Gilberto Parlotti (Morbidelli), Chas Mortimer (Yamaha) en Dave Simmonds (Kawasaki). Simmonds viel al snel terug, maar Parlotti wist in de vierde van vijf ronden de leiding te nemen die hij niet meer afstond. Mortimer werd met een machinelengte tweede vóór Jansson. De snelheid van Parlotti's Morbidelli was zo hoog, dat er protesten werden ingediend, maar die werden ongegrond bevonden.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Gilberto Parlotti Morbidelli 51' 40" 5 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha + 15" 6 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico + 15" 9 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki + 41" 6 8
5 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha + 3' 02" 9 6
6 Vlag van Duitsland Gert Bender Maico + 3' 16" 0 5
7 Vlag van Hongarije László Szabó MZ + 3' 27" 8 4
8 Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha + 3' 37" 6 3
9 Vlag van Zwitserland Walter Rungg Yamaha + 3' 55" 3 2
10 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha + 4' 08" 5 1
DNS Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi startverbod

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste 50 cc-race werd in Duitsland gewonnen door Jan de Vries met de Van Veen-Kreidler, met enige dank aan de monteurs van de Derbi van Ángel Nieto. Die kwam in de eerste van slechts drie ronden stil te staan met een losse vlotterkamerbevestiging. In die ronde nam Börje Jansson met een Jamathi de leiding, gevolgd door een groep met Jan de Vries. Bij de eerste doorkomst was Nieto al naar de derde plaats geklommen, maar De Vries reed al 18 seconden vóór Jansson. Na twee ronden was Nieto tweede, met 21 seconden achterstand op De Vries. Nieto was veel sneller en bij de finish bedroeg zijn achterstand nog slechts 9 seconden. Een woedende Nieto gooide zijn Derbi tegen de vangrails, verwenste zijn monteurs en liet zich zelfs niet bij de huldiging zien.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler 35'28"6 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Derbi + 9"3 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Jamathi + 58"1 10
4 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler + 1'26"7 8
5 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler + 1'47"9 6
6 Vlag van Nederland Jan Bruins Kreidler + 2'56"3 5
7 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler 4
8 Vlag van Zweden Lars Persson Monark 3
9 Vlag van Duitsland Roland Schuster Kreidler 2
10 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico 1

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de Grand Prix van Duitsland was de spanning in de zijspanklasse niet erg groot. Na vier ronden was de uitslag bepaald: Siegfried Schauzu en Wolfgang Kalauch reden met hun BMW vóór Heinz Luthringshauser/Hans-Jürgen Cusnik, Richard Wegener/Adi Heinrichs en Georg Auerbacher/Hermann Hahn en in die volgorde finishten ze ook. Christ Vincent, die met Michael Casey nu met de Münch-URS reed, had al in de trainingen veel problemen maar had in de race toch heel even aan de leiding gereden. In de vierde ronde moest hij opgeven.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 15
2 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hans-Jürgen Cusnik BMW 12
3 Vlag van Duitsland Richard Wegener Vlag van Duitsland Adi Heinrichs BMW 10
4 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Milton Vlag van Verenigd Koninkrijk John Thornton BMW 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex MacFadzean BMW 5
7 Vlag van Duitsland Wolfgang Klenk Vlag van Duitsland Norbert Scherer BMW 4
8 Vlag van Duitsland Walter Ohrmann Vlag van Duitsland Bernd Grube BMW 3
9 Vlag van Frankrijk Michel Pourcelet Vlag van Frankrijk Claude Domin BMW 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Knights BMW 1
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Michael Casey Münch-URS
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1971 		FIM wereldkampioenschap wegrace
24e seizoen (1972) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1972
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1971 		Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1973
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Duitsland_1972&oldid=67259904"