Grand Prix-wegrace van Zweden 1973

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Zweden Grand Prix-wegrace van Zweden 1973
Scandinavian Raceway
Officiële naam Swedish TT
Land Vlag van Zweden Zweden
Datum 21 en 22 juli 1973
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe
350 cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Eerste Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Roberto Gallina
Snelste ronde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Italië Roberto Gallina
Derde Vlag van Brazilië Adu Celso Santos
125 cc
Poleposition Vlag van Zweden Börje Jansson
Snelste ronde Vlag van Zweden Börje Jansson
Eerste Vlag van Zweden Börje Jansson
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
50 cc
Poleposition Vlag van Nederland Jan de Vries
Snelste ronde Vlag van Nederland Jan de Vries
Eerste Vlag van Nederland Jan de Vries
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Nederland Theo Timmer

De Grand Prix-wegrace van Zweden 1973 was de tiende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1973. De races werden verreden op 21 en 22 juli 1973 op de Scandinavian Raceway ten zuidwesten van Anderstorp (Jönköpings län). In Zweden werden de 50-, 125- en 500 cc-wereldkampioenen bekend.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Phil Read won de 500cc-race in Zweden en mocht zich nu wereldkampioen noemen. Het was zijn zesde wereldtitel, maar de eerste in de 500cc-klasse. In Zweden werd Giacomo Agostini tweede en Kim Newcombe finishte als derde.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 47' 00" 019 15
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta +0" 501 12
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe König +58" 066 10
4 Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha +1' 11" 424 8
5 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha 6
6 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 4
8 Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki 3
9 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Zweden Bosse Brolin Suzuki +1 ronde 1
11 Vlag van Zweden Sture Wass Kawasaki +2 ronden
12 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Norton +2 ronden
13 Vlag van Zweden Agne Carlsson Husqvarna +2 ronden
14 Vlag van Zweden Lars Pahlsson Suzuki +2 ronden
15 Vlag van Finland Tapani Peltonen Yamaha +2 ronden
DNF Vlag van Zweden Kjell Watz Seeley
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Denemarken Franz Kroon Yamaha
DNF Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna
DNF Vlag van Italië Roberto Gallina Paton
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Monark
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNF Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha
DNF Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Na zijn overwinning in de GP van Tsjecho-Slowakije won Teuvo Länsivuori ook in Zweden, terwijl Giacomo Agostini tweede werd en Phil Read derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Arwidson-Yamaha 46' 33" 89 15
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta +9" 97 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +27" 90 10
4 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 8
5 Vlag van Brazilië Adu Celso Santos Yamaha 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 4
8 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha 3
9 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha 2
10 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha 1
11 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
12 Vlag van Zweden Roland Nilsson Yamaha
13 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha
14 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha
15 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
16 Vlag van Zwitserland Rémy Hirschy Yamaha
17 Vlag van Hongarije János Reisz Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-klasse reed Teuvo Länsivuori de snelste ronde, maar hij viel door olielekkage uit, waardoor Dieter Braun zijn vierde overwinning behaalde, voor Roberto Gallina en Adu Celso Santos (Yamaha). Na de race diende de Fin Matti Salonen een protest in tegen de machine van Braun, maar het was duidelijk dat hij dat in opdracht van Yamaha-importeur Arwidson deed. Hij moest de zondebok zijn in plaats van Länsivuori, want Salonen speelde noch in de race noch in het wereldkampioenschap een rol van betekenis. De machine bleek bij het nameten van de cilinderinhoud in orde te zijn.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 48' 13" 496 15
2 Vlag van Italië Roberto Gallina Yamaha +19" 898 12
3 Vlag van Brazilië Adu Celso Santos Yamaha +43" 446 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +47" 103 8
5 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha +58" 706 6
6 Vlag van Zweden Hans Hallberg Yamaha 5
7 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha 4
8 Vlag van Zweden Börje Jansson Yamaha 3
9 Vlag van Zweden Roland Nilsson Yamaha 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 1
11 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha
12 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha
13 Vlag van Zweden Agne Carlsson Yamaha
14 Vlag van Zweden Sandh Yamaha
15 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Yamaha
16 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNF Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Arwidson-Yamaha olielekkage
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland John Dodds Yamaha val
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha val
DNF Vlag van Finland Matti Salonen Arwidson-Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Kent Andersson was in Zweden nog steeds niet helemaal fit nadat hij in Assen een been gebroken had, maar hij wilde voor eigen publiek rijden. Met een omzwachteld been reed hij zich naar de tweede plaats achter Börje Jansson, terwijl Chas Mortimer na een hevige strijd met Andersson derde werd. Jos Schurgers startte erg slecht, maar wist zich naar de 9e plaats op te werken, waardoor hij toch 2 punten haalde en voorlopig zijn tweede plaats achter Andersson behield. Kent Andersson had aan zijn tweede plaats in de race voldoende om zich wereldkampioen te mogen noemen.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico 46' 18" 244 15
2 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +1" 937 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +2" 073 10
4 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +27" 133 8
5 Vlag van Zweden Staffan Liebst Yamaha +50" 367 6
6 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico 5
7 Vlag van Duitsland Horst Seel Maico 4
8 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci 3
9 Vlag van Nederland Jos Schurgers Bridgestone 2
10 Vlag van Zweden Lennart Lundgren Maico 1
11 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha
12 Vlag van Nederland Henk van Kessel Yamaha
13 Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha
14 Vlag van Duitsland Gert Bender Maico
15 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Yamaha
16 Vlag van Zweden Kurt Andersson Yamaha
17 Vlag van Hongarije János Reisz MZ
18 Vlag van Denemarken Claus Tarum Yamaha
19 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Yamaha
20 Vlag van Denemarken Goran Alden Maico
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Morbidelli

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Jan de Vries stelde zijn wereldtitel zeker in de Grand Prix van Zweden. In de training was hij al 2,2 seconden sneller dan Theo Timmer en in de race maakte hij een slechte start al snel goed. Na de eerste ronde lag hij al aan de leiding en Timmer was nu ook gepasseerd door Gerhard Thurow. In de vierde ronde had de Vries 4 seconden voorsprong op Bruno Kneubühler, terwijl Timmer nog steeds derde was omdat hij Thurow weer voorbij gegaan was. Achter de Vries werd Kneubühler tweede en Timmer derde.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler 31' 03" 014 15
2 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Van Veen-Kreidler +11" 405 12
3 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi +14" 283 10
4 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler +20" 152 8
5 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +43" 056 6
6 Vlag van Nederland Henk van Kessel Kreidler 5
7 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler 4
8 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 3
9 Vlag van Zweden Leif Rosell Jamathi 2
10 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler 1
11 Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
12 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Monark
13 Vlag van Zweden B. Lindequist Kreidler
14 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Monark
15 Vlag van Noorwegen Tore Digernes Kreidler
16 Vlag van Zweden Robert Laver Kreidler
17 Vlag van Noorwegen Ove Skifjeld Kreidler
DNF Vlag van Nederland Jan Bruins Monark
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1973
FIM wereldkampioenschap wegrace
25e seizoen (1973)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1973

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1972
Grand Prix-wegrace van Zweden Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1974