Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1974

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1974
Officiële naam Grand Prix de France Motos et Side-Cars, Championnat du Monde de Vitesse
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 21 april 1974
Organisator FFM/Moto-Club d'Auvergne/FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Derde Vlag van Italië Gianfranco Bonera
350 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Derde Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Otello Buscherini
Snelste ronde Vlag van Italië Otello Buscherini
Eerste Vlag van Zweden Kent Andersson
Tweede Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
Derde Vlag van Italië Otello Buscherini
50 cc
Poleposition Vlag van Nederland Henk van Kessel
Snelste ronde Vlag van Nederland Henk van Kessel
Eerste Vlag van Nederland Henk van Kessel
Tweede Vlag van Duitsland Rudolf Kunz
Derde Vlag van Italië Otello Buscherini
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Siegfries Schauzu/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Snelste ronde Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis
Eerste Vlag van Duitsland Siegfries Schauzu/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Tweede Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis
Derde Vlag van Zwitserland Rudi Kurth/Vlag van Verenigd Koninkrijk Dane Rowe

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1974 was de eerste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1974. De race werd verreden op 21 april 1974 op het Circuit de Charade nabij Clermont-Ferrand, Frankrijk.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

In de openingsrace van het seizoen kwamen een aantal nieuwe combinaties aan de start: Giacomo Agostini voor het eerst met Yamaha's, Walter Villa op Harley-Davidson, Gianfranco Bonera als vervanger van Agostini op MV Agusta, Ángel Nieto terug op Derbi en vooral het debuut van Suzuki in de 500cc-klasse met Barry Sheene, Paul Smart en Jack Findlay als rijders.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Frankrijk kwamen voor het eerst de Suzuki RG 500's aan de start. Ze werden bestuurd door Barry Sheene, Paul Smart en Jack Findlay. In de race kon vooral Sheene goed meekomen en voor het eerst sinds jaren was er sprake van een gevecht tussen verschillende merken, want Giacomo Agostini kon met zijn Yamaha TZ 500 ook even de leiding nemen. Agostini viel echter uit door een gebroken krukas, waardoor Phil Read met zijn MV Agusta won, vóór Sheene en Gianfranco Bonera.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta 1h 01' 33" 2 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki +5" 0 12
3 Vlag van Italië Gianfranco Bonera MV Agusta +11" 5 10
4 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +28" 8 8
5 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +1' 58" 6 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +2' 33" 6 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha +2' 43" 5 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha +2' 50" 1 3
9 Vlag van Frankrijk Ramon Jimenez Yamaha +2' 51" 1 2
10 Vlag van Frankrijk Philippe Gérard Yamaha +2' 51" 4 1
11 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +2' 51" 9
12 Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki +3' 32" 6
13 Vlag van Frankrijk Christian Léon Kawasaki +1 ronde
14 Vlag van Zwitserland Remy Hirschy Harley-Davidson +1 ronde
15 Vlag van Frankrijk Bernard Fau Yamaha +1 ronde
16 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde
17 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Meilland Yamaha +1 ronde
18 Vlag van Frankrijk Gérard Chamard Yamaha +1 ronde
19 Vlag van Duitsland Walter Kaletsch Yamaha +4 ronden
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha val
DNF Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Henderson Yamaha
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha krukas
DNF Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha val
DNF Vlag van Brazilië Adu Celso Santos Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Suzuki
DNF Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Yamaha val
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk André Kaci Yamaha
DNF Vlag van Canada Yvon Duhamel Kawasaki
DNF Vlag van Zweden Sven-Olov Gunnarsson Yamaha val
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Paul Boinet Yamaha
DNF Vlag van Nederland Rob Bron Yamaha
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350cc-klasse trainde Phil Read met zijn MV Agusta 350 4C als snelste, maar in de race werd hij al na enkele ronden gepasseerd door Teuvo Länsivuori en Patrick Pons. Daarna stopte Read al vrij snel. Giacomo Agostini was toen nog bezig aan een inhaalrace, maar wist uiteindelijk toch te winnen vóór Länsivuori en Christian Bourgeois. De top tien bestond bijna helemaal uit Yamaha's, maar de vijfde plaats was voor Michel Rougerie met de Harley-Davidson RR 250.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha 1h 01' 51" 5 15
2 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +2" 3 12
3 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha +54" 4 10
4 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +1' 11" 9 8
5 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +1' 26" 6 6
6 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1' 41" 2 5
7 Vlag van Frankrijk Ramon Jimenez Yamaha +1' 52" 7 4
8 Vlag van Frankrijk Gérard Debrock Yamaha +1' 58" 1 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +2' 18" 8 2
10 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +2' 45" 2 1
11 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
12 Vlag van Frankrijk Christian Huguet Yamaha
13 Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha
15 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Chemarin Yamaha
16 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel
17 Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha
18 Vlag van Zweden Sven Gunnarsson Yamaha
19 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
20 Vlag van Frankrijk Gilles Husson Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Frankrijk leek het in de 125cc-race aanvankelijk een strijd tussen de Yamaha-rijders Kent Andersson en Bruno Kneubühler te worden, maar na ongeveer vijf ronden begon Andersson toch duidelijk weg te lopen van zijn concurrent. Otello Buscherini werd met zijn Malanca derde.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 54' 37" 8 15
2 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +18" 9 12
3 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +19" 9 10
4 Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha +2' 13" 5 8
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau Derbi +2' 25" 6 6
6 Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Yamaha +3' 08" 2 5
7 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Maico +3' 32" 7 4
8 Vlag van Oostenrijk Johann Zemsauer Rotax +1 ronde 3
9 Vlag van Frankrijk Maurice Maingret Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Zweden Hans Hallberg Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci
12 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Delta
13 Vlag van Oostenrijk Rudolf Weiß Maico
14 Vlag van Zwitserland Xaver Tschannen Maico
15 Vlag van Oostenrijk Ernst Fagerer Maico
16 Vlag van Duitsland Ernst Fagerer Maico
17 Vlag van Frankrijk René Lambert Yamaha
18 Vlag van Finland Matii Kinnunen Maico
19 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau Yamaha
20 Vlag van Frankrijk Gérard Caron Maico
21 Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Motobécane
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Henk van Kessel was met zijn Van Veen-Kreidler al in de trainingen van Frankrijk de snelste, en ondanks een moeizame start wist hij ook de 50cc-race te winnen. Rudolf Kunz (Kreidler) werd tweede en Otello Buscherini (Malanca) werd derde.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Henk van Kessel Van Veen-Kreidler 34' 42" 1 15
2 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +28" 4 12
3 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +32" 6 10
4 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler +41" 6 8
5 Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler +57" 4 6
6 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler +1' 25" 0 5
7 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler +1' 38" 2 4
8 Vlag van Nederland Nico Polane Roton +2' 16" 6 3
9 Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler +2' 33" 2 2
10 Vlag van Nederland Jan Bruins Jamathi +2' 35" 5 1
11 Vlag van Oostenrijk Wilhelm Werner Kreidler
12 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler
13 Vlag van Finland Pentti Salonen Puch
14 Vlag van Zweden Ingemar Bengtsson Delta
15 Vlag van Duitsland Kasimir Rapcynski Kreidler
16 Vlag van Frankrijk Pierre Audry ABF
17 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Joaquín Galí Derbi
18 Vlag van Zweden Lennart Lundgren Suzuki
19 Vlag van Duitsland Wolfgang Golembeck Kreidler
20 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Boris Bajc Kreidler
21 Vlag van Duitsland Günter Maussner Kreidler

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Frankrijk kwam Klaus Enders met zijn nieuwe "Busch Spezial" nog niet aan de start. Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis reden met hun König tot de laatste ronde aan de leiding, maar toen hun machine op drie cilinders ging lopen werden ze ingehaald door de BMW van Siegfried Schauzu/Wolfgang Kalauch. Rudi Kurth en Dane Rowe waren na enkele jaren vol pech met hun CAT-Crescent eindelijk succesvol en werden derde.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch Busch-BMW 53' 50" 7 15
2 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis König +1" 9 12
3 Vlag van Zwitserland Rudi Kurth Vlag van Verenigd Koninkrijk Dane Rowe CAT-Crescent +33" 5 10
4 Vlag van Duitsland Richard Wegener Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jacobson BMW +1' 46" 3 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Keen Vlag van Verenigd Koninkrijk Roland Worrall König +1' 46" 5 6
6 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hermann Hahn Busch-BMW +3' 19" 6 5
7 Vlag van Duitsland Gustav Pape Vlag van Duitsland Franz Kallenberg König +3' 58" 9 4
8 Vlag van Duitsland Helmut Schilling Vlag van Duitsland Harald Mathews BMW +4' 04" 1 3
9 Vlag van Duitsland Egon Schons Vlag van Duitsland Karl Lauterbach BMW +1 ronde 2
10 Vlag van België Siegfried Zeh Vlag van Verenigd Koninkrijk Jon Waters König 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1973 		FIM wereldkampioenschap wegrace
26e seizoen (1974) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1974
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1973 		Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Frankrijk_1974&oldid=67259968"