Grand Prix-wegrace van Finland 1973

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Finland Grand Prix-wegrace van Finland 1973
Officiële naam Suomen Grand Prix
Land Vlag van Finland Finland
Datum 29 juli 1973
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
350 cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Australië John Dodds
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Australië John Dodds
250 cc
Poleposition Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Snelste ronde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Eerste Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
Tweede Vlag van Duitsland Dieter Braun
Derde Vlag van Australië John Dodds
125 cc
Poleposition Vlag van Zweden Kent Andersson
Snelste ronde Vlag van Italië Otello Buscherini
Eerste Vlag van Italië Otello Buscherini
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Finland Matti Satukangas/Vlag van Finland Jussi Alanen
Eerste Vlag van Finland Kalevi Rahko/Vlag van Finland Kari Laatikainen
Tweede Vlag van Finland Jaakko Palomäki/Vlag van Finland Juhani Vesterinen
Derde Vlag van Finland Pentti Moskari/Vlag van Finland Olaf Sten

De Grand Prix-wegrace van Finland 1973 was de elfde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1973. De races werd verreden op 29 juli 1973 op het stratencircuit Imatra (Zuid-Finland). In dit weekend werden de wereldkampioenschappen in de 250cc- en de 350cc-klasse beslist. Het was de laatste race van Kim Newcombe. Hij overleed op 14 augustus in het ziekenhuis van Northampton na een val in de trainingen van de 750 cc Prijs van de FIM op Silverstone.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De zijspanrijders boycotten de Finse Grand Prix als protest tegen het gevaarlijke circuit en de lage startgelden. De race werd daardoor een nationaal Fins onderonsje.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

n Finland was er weinig spanning in de 500cc-race. Giacomo Agostini en Phil Read reden weg van de rest van het veld en finishten als eerste en tweede met slechts 0,2 seconden verschil. Bruno Kneubühler (Yamaha) haalde zijn tweede podiumplaats door van start tot finish de derde plaats te behouden.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 49' 05" 3 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +0" 2 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1' 14" 0 10
4 Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe König +1' 40" 8 8
5 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König +1' 42" 6 6
6 Vlag van Duitsland Ernst Hiller König +1' 46" 7 5
7 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha +2' 03" 4 4
8 Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki +2' 18" 7 3
9 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha +2' 23" 5 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +2' 28" 4 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dobson Kawasaki +1 ronde
15 Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Duitsland Heinz Schmid Yamaha
DNF Vlag van Finland Tapani Peltonen Yamaha
DNF Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki
DNF Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNF Vlag van Duitsland Reinhard Hiller König
DNF Vlag van Denemarken Franz Kroon Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Seeley-Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha
DNF Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Ted Janssen König
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha
DNF Vlag van Finland Kaarlo Koivuniemi Kawasaki

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In het de 350cc-race trad Giacomo Agostini weer eens met de viercilinder MV Agusta 350 4C aan. Teuvo Länsivuori moest deze race winnen om nog kans op de wereldtitel te hebben, maar hij werd vakkundig op de derde plaats gehouden door Phil Read, die zo Agostini de mogelijkheid gaf op kop te blijven. Uiteindelijk viel Länsivuori in de 9e ronde en zo kon Agostini de eerste plaats én de 350cc-wereldtitel grijpen. Read werd in de race tweede en John Dodds finishte als derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos. Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 48' 45" 1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +27" 3 12
3 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +40" 9 10
4 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +1' 36" 1 8
5 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1' 36" 6 6
6 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +1' 38" 0 5
7 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 3
9 Vlag van Finland Hannu Kuparinen Yamaha 2
10 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha +1 ronde
14 Vlag van Finland Kai Kuparinen Yamaha +1 ronde
15 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha +1 ronde
16 Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Rémy Hirschy Yamaha
DNF Vlag van Finland Matti Kinnunen Yamaha
DNF Vlag van Finland Kari Lahtinen Yamaha
DNF Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha val
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha val
DNF Vlag van Brazilië Adu Celso Santos Yamaha val
DNF Vlag van Zweden Johnny Bengtsson Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach MZ
DNF Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-race was Teuvo Länsivuori de snelste, maar Dieter Braun deed het dan ook duidelijk rustig aan, wetende dat een tweede plaats voldoende zou zijn voor de wereldtitel. John Dodds werd derde. Ook in Finland startte Oronzo Memola weer met een 350cc-machine in de 250cc-klasse. Om ontdekking tegen te gaan stopte hij na vier ronden, maar een aantal coureurs was het intussen zat en diende opnieuw een protest in, waarop Memola opnieuw weigerde zijn machine te laten onderzoeken.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha 48' 17" 5 15
2 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +9" 6 12
3 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +31" 1 10
4 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha +1' 06" 1 8
5 Vlag van Zwitserland Werner Pfirter Yamaha +1' 07" 7 6
6 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1' 10" 8 5
7 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +1' 32" 9 4
8 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha +1' 38" 2 3
9 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha +1' 52" 3 2
10 Vlag van Zweden Hans Hallberg Yamaha +1' 53" 3 1
11 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Yamaha
12 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha
13 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz Yamaha
14 Vlag van Zweden Roland Olsson Yamaha
15 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha
16 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
17 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha
DNF Vlag van Brazilië Adu Celso Santos Yamaha
DNF Vlag van Zweden Börje Jansson Yamaha
DNF Vlag van België Oronzo Memola Yamaha gestopt
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Rémy Hirschy Yamaha
DNF Vlag van Italië Silvio Grassetti MZ
DNF Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Kent Andersson kampte naast zijn onwillige enkel ook met een onwillige motor, die al vanaf de TT van Assen minder vermogen leverde. In Finland werd hij in de derde ronde gepasseerd door Otello Buscherini. Die won de race vóór Andersson. Jos Schurgers had nog even op de tweede plaats gereden, maar zakte af naar de vierde positie, achter Börje Jansson.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca 46' 18" 6 15
2 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +27" 7 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +53" 10
4 Vlag van Nederland Jos Schurgers Bridgestone +1' 09" 3 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1' 09" 7 6
6 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha +2' 12" 1 5
7 Vlag van Duitsland Gert Bender Maico +2' 32" 1 4
8 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ +1 ronde 2
10 Vlag van Zweden Leif Rosell Maico +1 ronde 1
11 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Maico
12 Vlag van Finland Matti Kinnunen Yamaha
13 Vlag van Finland Mikko Hamunen Yamaha
14 Vlag van Finland Jaakko Koskinen Yamaha
15 Vlag van Finland Jukka Monto Yamaha
16 Vlag van Noord-Ierland Bob Coulter Yamaha
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Walley Maico
18 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico
DNF Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci
DNF Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Yamaha
DNF Vlag van Finland Timo Vainio Yamaha
DNF Vlag van Zweden Staffan Liebst Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha
DNF Vlag van Zweden Roland Olsson Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Horst Seel Maico
DNF Vlag van België Oronzo Memola RTM

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

De zijspanrijders hadden genoeg van de lage startgelden in Finland en daarom werd de race gereden tussen zes Finse en één onbekende Duitse combinatie. Van deze combinaties haalden er slechts zes de eindstreep, waardoor de race ook nog eens bijzonder saai was. Het leverde de eerste overwinning in de zijspanklasse voor Honda op, want Kalevi Rahko en Kari Laatikainen kwamen met hun Honda CB 500 Four als eerste aan, gevolgd door de BMW-combinaties van Jaakko Palomäki/Juhani Vesterinen en Pentti Moskari/Olaf Sten.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Kalevi Rahko Vlag van Finland Kari Laatikainen Honda 15
2 Vlag van Finland Jaakko Palomäki Vlag van Finland Juhani Vesterinen BMW 12
3 Vlag van Finland Pentti Moskari Vlag van Finland Olaf Sten BMW 10
4 Vlag van Finland Matti Satukangas Vlag van Finland Jussi Alanen Sachs 8
5 Vlag van Finland Markku Kettola Vlag van Finland Jussi Saksa König 6
6 Vlag van Duitsland Kurt Jelonek Vlag van Duitsland Werner Stahl BMW 5
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1973
FIM wereldkampioenschap wegrace
25e seizoen (1973)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1973

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1972
Grand Prix-wegrace van Finland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1974