TT Assen 1971

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1971
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 26 juni 1971
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Nederland Rob Bron
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Derde Vlag van Nederland Theo Bult
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Nederland Theo Bult
Derde Vlag van Duitsland Dieter Braun
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Derde Vlag van Zweden Börje Jansson
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Nederland Jos Schurgers
Derde Vlag van Nederland Teunis Ramaker
Zijspan
Poleposition Vlag van Duitsland Horst Owesle/Vlag van Duitsland Julius Kremer
Snelste ronde Vlag van Duitsland Horst Owesle/Vlag van Duitsland Julius Kremer
Eerste Vlag van Duitsland Horst Owesle/Vlag van Duitsland Julius Kremer
Tweede Vlag van Duitsland Arsenius Butscher/Vlag van Duitsland Josef Huber
Derde Vlag van Duitsland Siegfried Maier/Vlag van Duitsland Harald Mathews

De TT van Assen 1971 was de vierde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1971. De race werd verreden op 26 juni 1971 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland. De race werd traditioneel op de laatste zaterdag van juni verreden.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Rob Bron (links) en Theo Bult tijdens de trainingen in Assen

De TT van Assen was bijzonder succesvol voor de Nederlanders: Theo Bult werd tweede in de 250cc-klasse en derde in de 350 cc en Rob Bron werd tweede in de 500 cc. Daardoor stond Bult totaal tweede in de 350cc-klasse en Bron stond tweede in de 500cc-klasse. Rudi Kurth scoorde met zijn vriendin Dane Rowe het eerste punt voor een tweetaktmotor in de zijspanklasse. Ze gebruikten daar een Crescent-buitenboordmotor voor.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In 500cc-trainingen waren alleen Giacomo Agostini (MV Agusta 500 3C) en Dave Simmonds (Kawasaki H 1 R) sneller dan Rob Bron (Suzuki T 500). Bron had echter grote remproblemen en voor de race kreeg hij vier remschoenen van het team van MV Agusta. Bron stond op de eerste startrij, maar de Suzuki wilde niet aanslaan en hij was pas in het middenveld weg. Desondanks lag hij na de eerste ronde aan de leiding. In de vierde ronde werd hij ingehaald door Agostini en Simmonds, maar hij kon ze nog wel volgen. In de achtste ronde nam Bron de tweede plaats over van Simmonds. Agostini won, maar Rob Bron werd tweede, 17 seconden vóór Dave Simmonds. Bron stond nu tweede in het wereldkampioenschap, maar zat altijd in geldnood, waardoor het maar de vraag was of hij de volgende race kon rijden. De tweede plaats in Assen leverde hem 1.000 gulden op. Samen met het startgeld van 350 gulden en wat geld van de Telegraaf (die als sponsor optrad), kreeg hij weer wat lucht.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 05' 34" 4 15
2 Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki +58" 7 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki +1' 15" 7 10
4 Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Suzuki +2' 47" 8 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Seeley +3' 30" 9 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Paton +3' 34" 8 5
7 Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Seeley +1 ronde 4
8 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde 3
9 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Nederland Rob Noorlander Norton +1 ronde 1
11 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +2 ronden
12 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha +4 ronden
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Linto
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Terry Dennehy Honda
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Kawasaki
DNF Vlag van Duitsland Ernst Hiller Kawasaki
DNF Vlag van Australië John Dodds König
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Aermacchi uitlaat verloren
DNF Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth BMW
DNF Vlag van Nederland Theo Louwes Kawasaki
DNF Vlag van Italië Alberto Pagani Linto
DNF Vlag van Frankrijk Christian Ravel Kawasaki
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNF Vlag van Nederland Piet van der Wal Kawasaki
DNF Vlag van Duitsland Karl Hoppe König
DNF Vlag van Finland Hannu Kuparinen Suzuki

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350cc-race in Assen had Giacomo Agostini (MV Agusta 350 3C) het niet zo makkelijk als normaal. Dat kwam omdat zijn driecilinder vanaf de start slecht liep en zelfs steeds meer ging overslaan. Hij werd dan ook aangevallen door Phil Read (Yamaha TR 2 B), die hem tot tweemaal toe inhaalde. Tegen het einde begon Agostini toch wat weg te lopen en Read liet hem ook gaan. Intussen was Theo Bult (Yamsel) met Paul Smart (Yamaha) in gevecht om de vierde plaats, achter Jarno Saarinen (Yamaha). In de zevende ronde nam Bult zelfs de derde plaats over van Saarinen, maar die moest hij teruggeven toen hij een stuk van zijn uitlaat en daarmee ook wat vermogen verloor. Smart en Saarinen vielen echter allebei uit, waardoor Theo Bult achter Agostini en Read toch nog derde werd. Bult stond nu achter Agostini zelfs tweede in het 350cc-wereldkampioenschap.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 04' 49" 6 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha +23" 12
3 Vlag van Nederland Theo Bult Yamsel +1' 28" 5 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +1' 48" 2 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Yamaha +2' 37" 7 6
6 Vlag van Finland Martti Pesonen Yamaha +2' 46" 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +2' 49" 1 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha +3' 11" 1 3
9 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Yamaha +3' 12" 9 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Yamaha +3' 19" 7 1
11 Vlag van Italië Guido Mandracci Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ +1 ronde
13 Vlag van Finland Hannu Kuparinen Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Paul Smart Yamaha
DNF Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Assen zat het Rodney Gould (Yamaha YZ 632) weer niet mee, nadat hij al in de Grand Prix van Oostenrijk en de Grand Prix van Duitsland was uitgevallen. Met een afgebroken beugel van zijn stroomlijnkuip moest hij het strijdtoneel vroegtijdig verlaten. Helmut Fath en Ferry Brouwer hadden de privé-Yamaha TD 2 B van Phil Read duidelijk bijzonder snel weten te maken. Hij begon in de regen meteen een voorsprong op te bouwen, en Jarno Saarinen (Yamaha) moest al snel besluiten hem te laten gaan om ten minste zijn tweede plaats vast te houden. Theo Bult lag met de Yamsel aanvankelijk op de vijfde plaats, maar vocht zich naar voren. In de vierde ronde, toen hij al derde lag, werd hij succesvol aangevallen door Gyula Marsovszky, maar Bult wist zich terug te vechten. Tijdens de race was het droog geworden, maar halverwege begon het weer te regenen. Een groot aantal gevallen rijders en natte ontstekingen dunden het veld uit, en in de elfde ronde kwam ook Saarinen niet meer door. Read ging langzamer rijden en zijn voorsprong halveerde van 18 tot 9 seconden op Bult en Dieter Braun (Yamaha), die Bult zelfs wist te passeren. Braun was voor Read een grotere bedreiging en hij gaf weer gas, maar de Yamaha van Braun kreeg schakelmoeilijkheden waardoor Theo Bult tweede werd. Een mooie prestatie na zijn derde plaats in de 350cc-race eerder die dag.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 57' 02" 1 15
2 Vlag van Nederland Theo Bult Yamsel +11" 9 12
3 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +17" 7 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha +41" 8 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +41" 9 6
6 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha +51" 6 5
7 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +1' 26" 7 4
8 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha +1' 40" 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamsel +1' 41" 7 2
10 Vlag van Italië Guido Mandracci Yamaha +1' 41" 7 1
11 Vlag van Nederland Leo Commu Yamaha +1' 44" 2
12 Vlag van Hongarije László Szabó Yamaha +2' 09" 2
13 Vlag van Duitsland Walter Sommer Yamaha +2' 09" 8
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Machin Yamaha +1 ronde
15 Vlag van Zweden Börje Jansson Yamasaki +3 ronden
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha stroomlijnkuip
DNF Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse trainde Cees van Dongen (Yamaha AS-1) als snelste Nederlander, maar na de start liep zijn versnellingsbak meteen vast omdat de boutjes van een borgplaat losgelopen waren. De kopgroep werd meteen gevormd door Ángel Nieto (Derbi), Gilberto Parlotti (Morbidelli) en Barry Sheene (Suzuki RT 67). Parlotti kon even de leiding nemen, maar viel toen uit. Sheene, net als Alberto Pagani met een van de oude Suzuki RT 67's die nog steeds eigendom waren van Henk Viscaal, werd daardoor tweede en Börje Jansson (Maico) kwam op de derde plaats binnen.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 48' 12" 8 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki +1" 7 12
3 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +14" 8 10
4 Vlag van Duitsland Dieter Braun Maico +55" 1 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1' 11" 4 6
6 Vlag van Duitsland Toni Gruber Maico +1' 17" 1 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Machin Yamaha +1' 17" 3 4
8 Vlag van Duitsland Gert Bender Maico +2' 04" 2 3
9 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha +3' 22" 6 2
10 Vlag van Duitsland Günter Fischer Maico +1 ronde 1
11 Vlag van Nederland Aart Valster MZ +1 ronde
12 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ +1 ronde
13 Vlag van Nederland Aalt Toersen Suzuki +1 ronde
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha versnellingsbak
DNF Vlag van Italië Gilberto Parlotti Morbidelli
DNF Vlag van Italië Alberto Pagani Suzuki

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Zes weken rust sinds de Duitse Grand Prix waren voor Jamathi voldoende om de 1971-machines klaar te hebben, maar ook voor Derbi om toch wat meer vermogen in de 50cc-racer van Ángel Nieto te stoppen. Aalt Toersen startte toch op de oude Jamathi, omdat hij niet aan de zithouding van de nieuwe, lagere machine kon wennen. Nieto en Jan de Vries (Van Veen-Kreidler) bleven met elkaar in gevecht, tot de Vries in de Veenslang, op dezelfde plaats waar hij in de training was gevallen, opnieuw viel en zijn motor aan de kant moest zetten. Dat bracht debutant Nico Polane (Kreidler) op de tweede plaats. Het was inmiddels gaan regenen en daar werden vooral veel Nederlanders het slachtoffer van: Leo Commu, Aalt Toersen en in de zesde ronde ook Polane. Daardoor kwam Jos Schurgers (Van Veen-Kreidler) op de tweede plaats terecht en Herman Meijer met zijn zelfbouw Hemeyla op de derde. Intussen reed Teunis Ramaker (Kreidler) op de vierde plaats en Jan Bruins (Kreidler) op de vijfde. Meijer's Kreidler-motor hield er in de voorlaatste ronde mee op, waardoor hij steppend tot bij de finishlijn kwam. Daar wachtte hij tot Nieto passeerde en hij liet zich als twaalfde afvlaggen. Schurgers werd tweede en Ramaker werd derde. Nico Polane kreeg na zijn goede rijden in Assen een nieuwe (1971) Van Veen-Kreidler in Francorchamps.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 30' 17" 5 15
2 Vlag van Nederland Jos Schurgers Van Veen-Kreidler +37" 5 12
3 Vlag van Nederland Teunis Ramaker Kreidler +56" 10
4 Vlag van Nederland Jan Bruins Kreidler +1' 40" 7 8
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Federico van der Hoeven Derbi +1' 46" 7 6
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Parés March Derbi +1' 51" 5
7 Vlag van Duitsland Manfred Kugler Kreidler +2' 11" 4 4
8 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler +3' 14" 5 3
9 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz Kreidler +3' 21" 1 2
10 Vlag van Nederland Ton Kooyman Hemeyla +3' 48" 9 1
11 Vlag van Nederland Ton Daleman Roton +4' 29" 9
12 Vlag van Nederland Herman Meijer Hemeyla +1 ronde
13 Vlag van Nederland Riekus Foekema Kreidler +1 ronde
14 Vlag van België Jacques Bernard Kreidler +1 ronde
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robert Finch Minarelli +1 ronde
16 Vlag van België Oronzo Memola Kreidler +2 ronden
DNF Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler val
DNF Vlag van Nederland Leo Commu Jamathi val
DNF Vlag van Nederland Aalt Toersen Jamathi val
DNF Vlag van Nederland Nico Polane Kreidler val

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Assen startten Horst Owesle en Julius Kremer met hun Münch-URS vanaf de tweede rij als snelsten, maar ze werden al snel weer ingehaald door Georg Auerbacher/Hermann Hahn (BMW) en Siegfried Schauzu/Wolfgang Kalauch (BWM). Auerbacher moest echter al vroeg in de race met pech stoppen, waardoor Schauzu de leiding nam. Op de tweede plaats lagen Richard Wegener/Adi Heinrichs (BMW) en op de derde plaats Chris Vincent/Derek Jacobson (BSA). Owesle was teruggezakt in het middenveld, maar reed een inhaalrace en in de achtste ronde was hij weer derde. Schauzu moest de pit opzoeken met technische problemen en ook Wegener moest aan zijn versnellingsbak laten sleutelen. Owesle lag nu ver voor op de rest van het veld. Arsenius Butscher/Josef Huber (BMW) werden tweede en Siegfried Maier/Harald Mathews (BMW) werden derde.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Horst Owesle Vlag van Duitsland Julius Kremer Münch-URS 53' 31" 3 15
2 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Josef Huber BMW +25" 2 12
3 Vlag van Duitsland Siegfried Maier Vlag van Duitsland Harald Mathews BMW +34" 8 10
4 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Armgard Neumann BMW +39" 8 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jacobson BSA +49" 9 6
6 Vlag van Duitsland Wolfgang Klenk Vlag van Duitsland Roland Veil BMW +2' 26" 1 5
7 Vlag van Duitsland Hermann Binding Vlag van Duitsland Helmut Fleck BMW +3' 13" 7 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Hornby Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Griffiths BMW +3' 44" 9 3
9 Vlag van Nederland Herman Oosterloo Vlag van Nederland Klaas de Geus BMW +1 ronde 2
10 Vlag van Zwitserland Rudi Kurth Vlag van Verenigd Koninkrijk Dane Rowe CAT-Crescent +2 ronden 1
11 Vlag van Duitsland Richard Wegener Vlag van Duitsland Adi Heinrichs BMW +3 ronden
DNF Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW
DNF Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW
Vorige race:
Isle of Man TT 1971
FIM wereldkampioenschap wegrace
23e seizoen (1971)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1971

Vorige race:
TT Assen 1970
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1972