TT Assen 1959

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1959
Officiële naam 29e Dutch TT
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 27 juni 1959
Organisator FIM/KMNV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Australië Bob Brown
Derde Vlag van Italië Remo Venturi
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Tarquinio Provini
Tweede Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Bruno Spaggiari
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Duitsland Hilmar Cecco
Eerste Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Duitsland Hilmar Cecco
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell
Derde Vlag van Duitsland Helmut Fath/Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth

De TT van Assen 1959 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1959. De races werden verreden op zaterdag 27 juni 1959 op het Circuit van Drenthe vlak bij Assen. In deze Grand Prix startten de 500cc-klasse, de 250cc-klasse, de 125cc-klasse en de zijspanklasse. In Assen werd de wereldtitel in de 500cc-klasse al beslist

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De 350cc-klasse werd in Assen niet verreden. Ze was ten prooi gevallen aan een experiment dat men "Formule 1" noemde en dat veel leek op de eenmalige uitvoering van de 500 Formula One TT en de 350 Formula One TT tijdens de TT van Man. In deze klasse mochten alleen motorfietsen starten waarvan er minstens 25 gebouwd en verkocht waren, waardoor de MV Agusta 500 4C en de MV Agusta 350 4C uitgezonderd waren. Deze Formule 1-race werd gewonnen door Norton-rijder Bob Brown. Alle klassen kenden dezelfde winnaars als tijdens de TT van '58.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

John Surtees had verreweg de beste start en zijn tegenstanders zagen hem aan de finish pas weer terug. Bob Brown kwam bijna twee minuten later over de eindstreep, maar wist wel Remo Venturi achter zich te houden. Dat kwam misschien wel omdat Brown de "Formule 1-race" als extra training had gebruikt. Door vier overwinningen in vier wedstrijden was Surtees al zeker van de 500cc-wereldtitel.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:31"20'2 8
2 Vlag van Australië Bob Brown Norton +1"52'4 6
3 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta +2"52'7 4
4 Vlag van Australië Dickie Dale BMW +3"16'7 3
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Australië Ron Miles Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Duitsland Hans-Günther Jäger BMW +2 ronden
8 Vlag van Nederland Anton Elbersen BMW +3 ronden
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton +4 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Alois Huber BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees (wereldkampioen) MV Agusta 32
2 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta 16
3 Vlag van Australië Bob Brown Norton 14
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale BMW
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton 4
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell Matchless 3
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
9 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Tarquinio Provini en Carlo Ubbiali leken de overwinningen in de 250cc-klasse af te wisselen. Dit keer was het de beurt aan Provini om te winnen, slechts 0,1 seconde voor Ubbiali. Derek Minter werd met de Moto Morini 250 GP derde.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta 59"47'4 8
2 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta +0'1 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Morini +9'9 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Mondial +15'0 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ +1"32'8 2
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ +1"33'2 1
7 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MZ +2"32'0
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ +1 ronde
9 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +1 ronde
10 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU +1 ronde
11 Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer NSU +1 ronde
12 Vlag van Tsjechië Jiří Koštír ČZ +1 ronde
13 Vlag van Duitsland Karl Holthaus NSU +1 ronde
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi +1 ronde
15 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Adler +1 ronde

Gediskwalificeerd[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Reden
Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini getankt met draaiende motor

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Benelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Benelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb GMS
Vlag van Italië Libero Liberati Morini
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MZ

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 20
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta 16
3 Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini 6
Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Mondial 5
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Morini
8 Vlag van Italië Libero Liberati Morini 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb GMS
10 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU 2

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Carlo Ubbiali won de 125cc-race in Assen met slechts 1,4 seconde voorsprong op Bruno Spaggiari met zijn Ducati 125 Trialbero. Omdat Tarquinio Provini niet scoorde nam Ubbiali de leiding in de WK-stand over.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 52"25'2 8
2 Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati +1'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati +28'1 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ +1"21'0 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter MZ[2] +1"24'9 2
6 Vlag van Australië Ken Kavanagh Ducati +3"18'6 1
7 Vlag van Italië Alberto Pagani Ducati +1 ronde
8 Vlag van Duitsland Karl Kronmüller Ducati +1 ronde
9 Vlag van Zweden Lennart Hedlund Ducati +1 ronde
10 Vlag van Duitsland Rolf Amfaldern Mondial +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta +1 ronde
12 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta +2 ronden
13 Vlag van Nederland Henk van Marle Ducati +2 ronden

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Ducati
Vlag van Italië Francesco Villa Ducati
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MZ
Vlag van Zweden Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 18
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta 14
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati 12
4 Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati 8
5 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MZ / Ducati 6
Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ
7 Vlag van Italië Francesco Villa Ducati 3
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter MZ 2
9 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 1
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Australië Ken Kavanagh Ducati

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

De strijd aan kop van de zijspanrace ging aanvankelijk tussen de combinaties Florian Camathias/Hilmar Cecco en Walter Schneider/Hans Strauß, maar Schneider viel uit waardoor Pip Harris, die intussen ook een BMW had aangeschaft, tweede werd voor Helmut Fath, die anderhalve minuut achterstand opliep. Camathias/Cecco namen de leiding in de WK-stand over.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Duitsland Hilmar Cecco BMW 53"56'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW +6'9 6
3 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth BMW +1"38'1 4
4 Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Woollett BMW +1"38'7 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Canning Norton +1"50'6 2
6 Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Manfred Großbaier BMW +1 ronde 1
7 Vlag van Australië Lindsay Urquart Vlag van Australië Ray Foster Norton +1 ronde
8 Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Arthur Gardyanczik BMW +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Woollett Vlag van Verenigd Koninkrijk George Loft Norton +1 ronde
10 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Bošco Šnajder Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Josip Radenic BMW +1 ronde
11 Vlag van Nederland Harmen van der Wal Vlag van Nederland Jan van Gelder BMW +2 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland Horst Burkhardt BMW
Vlag van Duitsland Alwin Ritter Vlag van Duitsland Peter Joss BMW
Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Horst Höhler BMW
Vlag van Frankrijk Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk Marcel Godillot BMW
Vlag van Frankrijk Joseph Duhem Vlag van Frankrijk Roger Burtin BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk John Chisnell BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Owen Greenwood Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Fairbrother Triumph

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Duitsland Hilmar Cecco BMW 22
2 Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW 20
3 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland Horst Burkhardt BMW 14
4 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth BMW 10
5 Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Jo Siffert en Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Woollett BMW 9
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW 6
7 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Horst Höhler BMW 4
Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Edwin Blauth en Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Partridge BMW
9 Vlag van Frankrijk Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk Marcel Godillot BMW 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Canning Norton
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1959
FIM wereldkampioenschap wegrace
11e seizoen (1959)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1959

Vorige race:
TT Assen 1958
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1960