Grand Prix-wegrace der Naties 1959

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1959
Officiële naam 37º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 6 september 1959
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Italië Remo Venturi
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Italië Remo Venturi
Derde Vlag van Australië Bob Brown
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Derde Vlag van Italië Emilio Mendogni
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
Tweede Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri

De Grand Prix-wegrace der Naties 1959 was de achtste en laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1959. De races werden verreden op 6 september 1959 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. Alleen de soloklassen kwamen aan de start en de wereldtitel in de 125cc-klasse werd hier beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix des Nations werd overschaduwd door de dood van Adolfo Covi, die tijdens de 500cc-race ten val kwam. Officieel werd naast de 125cc-wereldtitel ook de 250cc-titel hier beslist, maar die was feitelijk al in handen van Carlo Ubbiali gekomen doordat MV Agusta haar 250cc-rijders niet naar de Ulster Grand Prix had gestuurd. Daardoor kwam Tarquinio Provini een wedstrijd tekort om Ubbiali nog te kunnen bedreigen. Voorafgaand aan de Grand Prix vonden er nationale wedstrijden in de 125- en de 175cc-klasse plaats, die beiden werden gewonnen door Francesco Villa met een Ducati. In de 175cc-race werd de 21-jarige Renzo Pasolini vierde.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Door zijn zevende overwinning in zeven races scoorde John Surtees maximaal, temeer omdat hij ook overal de snelste ronde had gereden. Zijn teamgenoot Remo Venturi werd weliswaar tweede, maar had ruim een minuut achterstand. Geoff Duke vierde zijn laatste optreden in het wereldkampioenschap met een podiumplaats, hij werd derde met een ronde achterstand. Adolfo Covi, een tennisvriend van de in 1956 overleden Ferruccio Gilera, overleed na een val in de Curva del Vialeone.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:05"07'0 8
2 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta +1"13'9 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Australië Bob Brown Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +2 ronden 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton +2 ronden 1
7 Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW +2 ronden
8 Vlag van Duitsland Hans-Günther Jäger BMW +3 ronden
9 Vlag van Oostenrijk Karl Untersteggaber Norton +3 ronden
10 Vlag van Italië Paolo Campanelli Norton +3 ronden
11 Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton +4 ronden
12 Vlag van Italië Vasco Loro Norton +4 ronden
13 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera +5 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton Motor
Vlag van Italië Adolfo Covi Norton Val (†)
Vlag van Italië Artemio Cirelli Gilera
Vlag van Italië Benedetto Zambotti Gilera
Vlag van Italië Dino Valbonesi Gilera
Vlag van Italië Emanuele Maugliani Gilera
Vlag van Italië Francesco Guglielminetti Norton
Vlag van Italië Giuseppe Mantelli Gilera
Vlag van Italië Luigi Marcelli Norton
Vlag van Italië Roberto Vigorito Norton
Vlag van Nederland Martinus Van Son Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton Motor

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Australië Ron Miles Norton
Vlag van Duitsland Alois Huber BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton

Top tien eindstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 32 (56)
2 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta 22 (24)
3 Vlag van Australië Bob Brown Norton 17 (22)
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 12
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton 10
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton 8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton 7
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale BMW 6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton 5
10 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton 4

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Dat John Surtees zijn zesde 350cc-race op rij won was niet erg bijzonder, maar wel dat zijn teamgenoot John Hartle niet deelnam. In zijn plaats kregen de Italianen Remo Venturi en Ernesto Brambilla de beschikking over een MV Agusta 350 4C. Venturi bleef Bob Brown voor, anders had Brown nog op gelijke hoogte met Hartle kunnen komen. Gary Hocking vormde zelfs nog een grotere bedreiging voor Hartle, maar hij nam niet deel aan de 350cc-race.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 54"01'2 8
2 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta +11'4 6
3 Vlag van Australië Bob Brown Norton +1"22'2 4
4 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton +2"01'2 3
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +2"02'1 2
6 Vlag van Italië Gilberto Milani Norton +2 ronden 1
7 Vlag van Italië Alberto Pagani Norton +2 ronden
8 Vlag van Duitsland Horst Kassner Norton +2 ronden
9 Vlag van Duitsland Hans Pesl Norton +2 ronden
10 Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton +3 ronden
11 Vlag van Duitsland Hans Kauert AJS +4 ronden
12 Vlag van Nederland Martinus Van Son Norton +4 ronden
13 Vlag van Duitsland Hans-Julius Holthaus NSU +5 ronden
14 Vlag van Italië Lodovico Facchinelli AJS +5 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton
Vlag van Italië Ernesto Brambilla MV Agusta
Vlag van Italië Libero Liberati Morini Carburateur
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale AJS
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Italië Gianvittorio Ziglioli Onbekend

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton

Top tien eindstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 32 (48)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta 16
3 Vlag van Australië Bob Brown Norton 14
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton 12
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 10
6 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta 6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale AJS 6
8 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton 6
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton 5
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton 4
Vlag van Italië Ernesto Brambilla MV Agusta

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Door niet naar de Ulster Grand Prix te gaan had MV Agusta Tarquinio Provini de kans ontnomen om Carlo Ubbiali nog te bedreigen in het wereldkampioenschap. Ubbiali won zijn tweede 250cc-GP van het jaar, want het team was danig dwarsgezeten door Gary Hocking met zijn MZ RE 250. Hocking viel in deze race uit, net als Provini, maar Ernst Degner reed zijn MZ naar de tweede plaats in dezelfde tijd als de winnaar. Ook de strijd om de derde plaats was spannend, want de Morini-rijders Emilio Mendogni en Derek Minter kwamen ook tegelijk over de finish.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 43"51'6 8
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ +0'0 6
3 Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini +33'9 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Morini +33'9 3
5 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MZ +46'9 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb MZ +1"17'9 1
7 Vlag van Italië Gilberto Milani Paton +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Benelli +1 ronde
11 Vlag van Italië Adelmo Mandolini Moto Guzzi +2 ronden
12 Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer NSU
13 Vlag van Duitsland Michael Schneider NSU
14 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Adler
15 Vlag van Frankrijk Benjamin Savoye Mondial
16 Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
17 Vlag van Italië Giordano Bon Benelli
18 Vlag van Italië Gianemilio Marchesani CM
19 Vlag van Italië Fabio Ceredi Moto Guzzi

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta
Vlag van Italië Gianpiero Zubani Morini
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MZ
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Benelli

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ
Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter NSU
Vlag van Italië Libero Liberati Morini

Top tien eindstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 28 (34)
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MZ 16
3 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta 16
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 14
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Mondial / MZ 13
6 Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini 10
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Morini 7
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb GMS / MZ 7
9 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ 6
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Benelli 5

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse kon Tarquinio Provini theorestisch nog op gelijke hoogte komen met Carlo Ubbiali, mits hij won en Ubbiali buiten de punten zou vallen. Dat gebeurde niet: Provini werd slechts vijfde en Ubbiali werd verslagen door Ernst Degner, die zijn eerste WK-overwinning behaalde. Luigi Taveri, die tijdens het seizoen van MZ was overgestapt op Ducati, werd met zijn 125 Trialbero derde.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 40"08'1 8
2 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta +0'4 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Ducati +0'8 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter MZ +1'5 3
5 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta +2'6 2
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta +7'5 1
7 Vlag van Italië Alberto Pagani MV Agusta +15'4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati +1"02'2
9 Vlag van Duitsland Hans Pesl Ducati +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Ducati +1 ronde
11 Vlag van Italië Alessandro Brabetz Ducati +2 ronden
12 Vlag van Italië Roberto Patrignani Ducati +2 ronden
13 Vlag van Nederland Cas Swart Ducati +2 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Giuliano Maoggi Onbekend
Vlag van Italië Alberto Capocci Onbekend
Vlag van Italië Rocchi Onbekend
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Ducati
Vlag van Frankrijk Benjamin Savoye Onbekend
Vlag van Zwitserland Werner Spinnler Ducati
Vlag van Zweden Ulf Svensson Ducati

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Ducati
Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland Karl Kronmüller Ducati
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Francesco Villa Ducati
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda

Top tien eindstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 30 (38)
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta 28 (30)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati 20 (23)
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MZ / Ducati 14
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 13
6 Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati 8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter MZ 8
8 Vlag van Australië Ken Kavanagh Ducati 8
9 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MZ / MV Agusta 7
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ 6
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1959
FIM wereldkampioenschap wegrace
11e seizoen (1959)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1960

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1958
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1960