Grand Prix-wegrace der Naties 1963

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1963
Officiële naam 41º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 15 september 1963
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Australië Jack Findlay
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Italië Tarquinio Provini
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri en Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi

De Grand Prix-wegrace der Naties 1963 was de tiende Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1963. De races werden verreden op 15 september op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. Alleen de soloklassen, met uitzondering van de 50cc-klasse, kwamen aan de start. De wereldtitels in de 125cc-klasse, de 350cc-klasse en de 500cc-klasse waren al beslist. De 350cc-klasse sloot haar seizoen af.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix des Nations werd verreden voor 50.000 toeschouwers. Het team van Suzuki had de wereldtitel in de 125cc-klasse al binnen en verscheen niet.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Opmerkelijke afwezige in de 500cc-race was Alan Shepherd, die met zijn Matchless G50 op de tweede plaats van het wereldkampioenschap stond. Even opmerkelijk was het feit dat Scuderia Duke haar twee inzetbare machines aan Derek Minter en Phil Read gaf, terwijl John Hartle gemakkelijk die tweede plaats van Shepherd kon overnemen. Minter en Read haalden de finish niet, wat Jack Findlay de kans gaf om met zijn Matchless G50 tweede te worden, weliswaar met twee ronden achterstand op MV Agusta-rijder en wereldkampioen Mike Hailwood. Fred Stevens werd met zijn Norton 30 M derde.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 1:03"33'0 8
2 Vlag van Australië Jack Findlay Matchless +2 ronden 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton +3 ronden 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Norton +4 ronden 3
5 Vlag van Oostenrijk Ladi Richter Norton +4 ronden 2
6 Vlag van Italië Vasco Loro Norton +4 ronden 1
7 Vlag van Australië Raymond Shaw Matchless +4 ronden
8 Vlag van Zwitserland Othmar Drixl Norton +4 ronden
9 Vlag van Italië Alberto Picca Gilera +5 ronden
10 Vlag van Italië Renzo Rossi Norton +7 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless
Vlag van Frankrijk Philippe Canoui Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Duke-Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera
Vlag van Italië Angelo Tenconi M.G.
Vlag van Italië Antonio De Simone Rudge
Vlag van Italië Benedetto Zambotti Norton
Vlag van Italië Emanuele Maugliani Gilera
Vlag van Italië Giuseppe Dardanello Norton
Vlag van Italië Pietro Mencaglia Norton
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless [1]
Vlag van Argentinië Fabián Villavelran Norton [1]
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Norton [1]
Vlag van Argentinië Victorio Minguzzi Matchless [1]
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera Geen machine[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle Norton
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB
Vlag van Uruguay Horacio Costa Norton [1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 40 (48) Wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 21
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera 20
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera 16
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton 13
6 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless 11
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Duke-Gilera 10
8 Vlag van Australië Jack Findlay McIntyre-Matchless 8
9 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 5
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Norton 3
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Wereldkampioen Jim Redman sloot het seizoen in stijl af door de 350cc-race in Monza te winnen met bijna twee minuten voorsprong op Alan Shepherd, die een MZ RE 350-fabrieksracer had gekregen. Tommy Robb liep met zijn Honda RC 171 een ronde achterstand op. Feitelijk kwam Remo Venturi als derde over de finish, maar hij werd gediskwalificeerd omdat hij kort voor de start problemen had gekregen en met de machine van teamgenoot Renzo Rossi was gestart.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 51"02'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ +1"54'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +1 ronde 4
4 Vlag van Tsjechië Pavel Slavíček Jawa +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey AJS 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta

Gediskwalificeerd[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera Teambeleid[3]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Duke-Gilera Teambeleid[3]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Finland Veikko Sulasaari Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Ireland Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen AJS
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien eindstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 32 (50) wereldkampioen
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 28
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 16
4 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 7
5 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 7
6 Vlag van Italië Remo Venturi Bianchi 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Duke-Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS / MZ
9 Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB 5
10 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 5
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De 250cc-klasse bleef maar spannend omdat Tarquinio Provini met zijn eenvoudige eencilinder Moto Morini 250 Bialbero het Jim Redman met de viercilinder Honda RC 163 moeilijk bleef maken. Dit keer won Provini voor Redman en diens stalgenoot Luigi Taveri. Derek Minter startte met een Benelli 250 Bialbero, maar viel uit, net als zijn teamgenoot Silvio Grassetti en de 21-jarige debutant Giacomo Agostini.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 42"15'5 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +13'9 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +1"34'5 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ +1 ronde 3
5 Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +1 ronde 1
7 Vlag van Italië Paolo Campanelli MotoBi +2 ronden
8 Vlag van Australië Jack Findlay Mondial +2 ronden
9 Vlag van Italië Gianemilio Marchesani Aermacchi +2 ronden
10 Vlag van Italië E. Paolucci Mondial +3 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Benelli
Vlag van Italië Giacomo Agostini Morini
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Ivan Schumann NSU [1]
Vlag van Argentinië Raúl Kissling NSU [1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Teambeleid[5]
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini [1]
Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha Teambeleid[5]
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha Teambeleid[5]
Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha Teambeleid[5]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Anderson Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kidson Cotton-Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 40 (44)
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 38
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 21
4 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha 20
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 11
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
7 Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha 9
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ 8
9 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 7
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Honda 4
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 39"41'4 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +0'2 6
3 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +41'7 4
4 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda 3
5 Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco +52'6 2
6 Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ +52'8 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
9 Vlag van Italië Pietro Mencaglia Honda +1 ronde

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Alberto Gómez Zanella [1]
Vlag van Argentinië Aldo Caldarella Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco [1]
Vlag van Argentinië Horacio Maffia Ducati [1]
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Zanella [1]
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki Teambeleid[6]
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki Teambeleid[6]
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Teambeleid[6]
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki Teambeleid[6]
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki Teambeleid[6]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Bultaco / MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Francisco González Bultaco
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Inchley EMC
Vlag van Hongarije László Szabó MZ

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 54 (60) Wereldkampioen
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 37 (47)
3 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki 23
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 21
5 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 16
6 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 13
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 11
8 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 10
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 8
10 Vlag van Hongarije László Szabó MZ 7
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Finland 1963
FIM wereldkampioenschap wegrace
15e seizoen (1963)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Argentinië 1963

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1962
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1964