In Monza ontbrak Jim Redman door een misverstand. Hij had vanuit Rhodesië een telegram naar Honda gestuurd met het bericht dat zijn gebroken sleutelbeen voldoende hersteld was en dat hij verwachtte dat Honda zijn racemotoren naar Monza zou sturen. Honda stuurde bericht terug dat men dat niet wilde of kon doen en Redman bleef thuis, om later te horen dat monteur Nobby Clark met zijn Honda 2RC 172 in Monza klaar had gestaan. Door het slechte weer waren er veel valpartijen. Slachtoffers daarvan waren onder meer Mike Hailwood, Alberto Pagani en Bruce Beale in de 350cc-race en Ernst Degner in de 125cc-race. Pagani en Degner braken bij hun val een been.
De 500cc-race op Monza werd ingekort van 35 naar 25 ronden vanwege de hevige regen. De omstandigheden waren sinds 1925 niet meer zo slecht geweest. Mike Hailwood en Giacomo Agostini reden gezamenlijk hun rondjes tot Hailwood tegen het einde van de race begon weg te lopen van Ago. Daarachter was het nog enigszins spannend tussen František Šťastný (Jawa) en privérijderFred Stevens (Matchless), tot de Matchless slechter begon te lopen en Šťastný de derde plaats zeker kon stellen. Op de vijfde plaats finishte de Italiaan Giuseppe Mandolini met een oude, tot 400 cc opgeboorde Moto Guzzi Monocilindrica 350.
Honda blunderde door Jim Redman te laten weten dat er geen motorfietsen op Monza zouden zijn, waardoor hij in Rhodesië bleef. Zijn sleutelbeenbreuk was waarschijnlijk sneller hersteld dan verwacht. Uiteindelijk bleek er wel degelijk een 350cc-Honda voor Redman klaar te staan in Monza, maar die bleef dus aan de kant staan. Giacomo Agostini won de race, die droog begon. Derek Woodman lag met zijn MZ op de derde plaats achter Mike Hailwood, maar moest de pit in om bougies te wisselen. Daardoor schoven Silvio Grassetti en Bruce Beale op naar de derde en de vierde plaats. Tarquinio Provini reed met een opgeboorde Benelli-viercilinder en hij moest tot tweemaal toe de bougies wisselen. Daarna begon hij aan een inhaalrace en werd hij derde. In de laatste ronden ging het regenen, waardoor Mike Hailwood en Bruce Beale vielen. Grassetti werd nu tweede voor Provini. Door de fout van Honda stonden Agostini en Redman nu samen aan de leiding van de WK-stand met 32 punten. Vanwege de streepresultaten had Agostini een klein nadeel: als hij de GP van Japan zou winnen had Redman aan de tweede plaats voldoende om toch nog wereldkampioen te worden.
Phil Read had in Monza de wereldtitel al in handen. Dat was waarschijnlijk de reden dat Honda niet kwam opdagen. Voor Yamaha was dit het moment om de nieuwe RD 05 viercilinder te presenteren. Read reed er de snelste trainingstijd mee, maar bij de start wilde de machine niet aanslaan en hij was als laatste weg. Hij wist toch nog door te stoten naar de derde plaats achter Tarquinio Provini met een Benelli 250 4C en Mike Duff met de tweecilinder Yamaha RD 56, maar moest toen naar de pit om nieuwe bougies te laten monteren. Vermoedelijk speelden de kou en de nattigheid de nieuwe Yamaha parten, want snelheid zat er niet meer in en Read werd zevende. Duff viel uiteindelijk zelfs helemaal uit. Dit alles gaf Benelli de kans goed voor de dag te komen met de eerste plaats voor Provini en de derde plaats voor Remo Venturi, die in het begin van de race gevallen was. Tussen hen in eindigde Heinz Rosner met de MZ RE 250.
Hugh Anderson werd in Monza wereldkampioen door de 125cc-race te winnen. Frank Perris werd tweede maar het feest voor Suzuki werd enigszins verstoord doordat Ernst Degner bij een val een been brak. De derde plaats in de race was voor Derek Woodman met de MZ RE 125, die in het WK uiteindelijk ook derde werd. De race werd in de regen gereden en was door het wegblijven van Honda een tamelijk saaie vertoning. Daar kon Phil Read met de nieuwe, watergekoelde versie van de Yamaha RA 97 ook geen verandering in brengen, want hij viel in de tiende ronde uit.
De zijspanrace op Monza kwam enigszins als een verrassing: de organisatie had de zijspanklasse pas laat aan het programma toegevoegd en aanvankelijk werd gedacht dat deze race niet zou meetellen voor het wereldkampioenschap. Dat bleek toch zo te zijn, maar omdat Max Deubel maximaal op drie overwinningen kon komen had dit geen gevolgen voor de eerste drie plaatsen in het WK. Fritz Scheidegger/John Robinson wonnen overtuigend en Florian Camathias deed het niet slecht tot hij met ontstekingsproblemen uitviel. Georg Auerbacher/Eduard Dein werden tweede doordat Heinz Luthringshauser/Hermann Hahn uitvielen en de derde plaats was voor Otto Kölle/Heinz Marquardt. Bill Bosweger en John Mawby kregen een ongeval, waarbij Mawby een enkel en een been brak.
Grand Prix-wegrace der Naties 1965
.svg){kind=small}
Mike Hailwood
František Šťastný
Heinz Rosner
Hugh Anderson
.svg){kind=small}
Frank Perris
.svg){kind=small}
Fritz Scheidegger / 
Georg Auerbacher / 
.svg){kind=small}
Paddy Driver
Jack Ahearn
Buddy Parriott
.svg){kind=small}
Jim Redman
.svg){kind=small}
Ramón Torras (†)
· 
· 