Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1964

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1964
Officiële naam Grand Prix moto de France 1964
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 17 mei 1964
Organisator FIM
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
Derde Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Tweede Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt
Derde Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger / Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Eerste Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger / Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson
Tweede Vlag van Duitsland Max Deubel / Vlag van Duitsland Emil Hörner
Derde Vlag van Duitsland Auerbacher / Vlag van Duitsland Beno Heim

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1964 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1964. De races werden verreden op 17 mei op het Circuit de Charade nabij Clermont-Ferrand. In deze Grand Prix kwamen de 250cc-, de 125cc-, de 50cc- en de zijspanklasse aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Franse Grand Prix werd bezocht door 40.000 toeschouwers. Nog voor de races begonnen werd Tommy Robb door Honda vervangen door Ralph Bryans en na de races volgde het ontslag van Kunimitsu Takahashi. Alle racewinnaars reden tevens de snelste ronde.

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Phil Read won zijn eerste wedstrijd met de nieuwe Yamaha RD 56 met zeven versnellingen, voor Luigi Taveri met de Honda RC 164 en Bert Schneider die een van de weinige redelijke resultaten voor de Suzuki RZ 64 behaalde. Honda-coureur Jim Redman viel uit en Benelli-rijder Tarquinio Provini kon niet starten na een fout in de trainingen.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 1:03"46'2 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +1'41'2 6
3 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki +2'57'1 4
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda +1 ronde 3
5 Vlag van Zwitserland Ernst Weiss Honda +2 ronden 2
6 Vlag van Frankrijk Roger Mailles Morini +2 ronden 1

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda [1]
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli Blessure[2]

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Grant Parilla [3]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda [4]
Vlag van Verenigde Staten Bo Gehring Bultaco [3]
Vlag van Verenigde Staten Douglas Brown Ducati [3]
Vlag van Verenigde Staten George Rockett Ducati [3]

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Wolfgang Gast MZ
Vlag van Spanje Jorge Sirera Montesa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Hunt Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Greeves
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Boughey Yamaha
Vlag van Italië Alberto Pagani Paton
Vlag van Italië Giacomo Agostini Morini
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 12
2 Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Grant Parilla 6
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
7 Vlag van Verenigde Staten Bo Gehring Bultaco 4
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki
9 Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda 3
Vlag van Verenigde Staten George Rockett Ducati
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

WK-leider Hugh Anderson (Suzuki) viel uit, net als Honda-rijder Jim Redman. Luigi Taveri (Honda) won zijn tweede race voor Bert Schneider (Suzuki) en Frank Perris (Suzuki). Kunimitsu Takahashi werd vierde, maar het was zijn laatste race. Hij werd door Honda ontslagen.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 53"17'6 8
2 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki +21'1 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki +49'3 4
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +1"13'9 3
5 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco +3"54'2 2
6 Vlag van Zwitserland Roland Föll Honda +4"17'8 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Honda +1 ronde
8 Vlag van Australië Jack Ahearn Honda

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Blessure[6]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda [1]

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina CZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Dieter Krumpholz MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitsland Peter Eser Honda
Vlag van Duitsland Richard Thomas Honda
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Spanje Ramón Torras Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Japan Akiyasu Motohashi Yamaha
Vlag van Japan Hironori Matsushima Yamaha
Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Suzuki
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 16
2 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Suzuki 13
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 10
4 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 6
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC 4
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Bultaco
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
9 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki 3
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Tarquinio Provini kreeg een fabrieks-Kreidler, maar hij kon niet wennen aan de twaalf versnellingen en werd slechts zesde. Hugh Anderson won opnieuw met de Suzuki RM 64 voor Hans Georg Anscheidt (Kreidler) en Jean-Pierre Beltoise (Kreidler). De Honda RC 113 viel erg tegen: Ralph Bryans viel uit en Isao Morishita werd slechts vijfde.

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 36"31'0 8
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler +27'8 6
3 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler 4
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Derbi 3
5 Vlag van Japan Isao Morishita Honda 2
6 Vlag van Italië Tarquinio Provini Kreidler 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigde Staten Lee Allen Ducati [3]

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Kreidler
Vlag van Duitsland Albert Beirle Kreidler
Vlag van Duitsland Peter Eser Honda
Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
Vlag van Spanje Ángel Nieto Derbi
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Mates Honda
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 22
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 17
3 Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki 11
4 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 8
5 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Kreidler 6
6 Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi 3
7 Vlag van Spanje Ángel Nieto Derbi 2
8 Vlag van Verenigde Staten Lee Allen Ducati 1
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Kreidler
Vlag van Italië Tarquinio Provini Kreidler

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW 57"42'4 8
2 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW +3'5 6
3 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings FCS 3
5 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 2
6 Vlag van Frankrijk Joseph Duhem Vlag van Frankrijk François Fernandez BMW 1

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Roland Föll Gilera
Vlag van Duitsland August Wolf Vlag van Duitsland Werner Zielaff BMW
Vlag van Duitsland Gert Selbmann Vlag van Duitsland Rolf Müller BMW
Vlag van Duitsland Ludwig Hahn Vlag van Duitsland Heinz Schäfer BMW
Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Vinicombe Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Golder Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Jackson Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Hartill BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Pnt
1 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 9
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk Keith Scott BMW
3 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Beno Heim BMW 8
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Roland Föll Gilera
Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Verenigd Koninkrijk John Robinson BMW
6 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings FCS 3
8 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 2
9 Vlag van Duitsland Ludwig Hahn Vlag van Duitsland Heinz Schäfer BMW 1
Vlag van Frankrijk Joseph Duhem Vlag van Frankrijk François Fernandez BMW
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1964
FIM wereldkampioenschap wegrace
16e seizoen (1964)
Volgende race:
Isle of Man TT 1964

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1963
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1965