Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1959

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1959
Officiële naam Grand Prix moto de France 1959
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 17 mei 1959
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Italië Remo Venturi
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt
Eerste Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt
Tweede Vlag van Duitsland Walter Schneider/Vlag van Duitsland Hans Strauß
Derde Vlag van Zwitserland Edgar Strub/Vlag van Zwitserland Jo Siffert

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1959 was de eerste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1959. De races werden verreden op 17 mei op het Circuit de Charade nabij Clermont-Ferrand. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 350cc-klasse en de zijspanklasse aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Dit was de eerste Franse Grand Prix die meetelde voor het WK sinds die van 1955. In 1956 was ze niet doorgegaan vanwege het (auto-)ongeluk tijdens de 24-uur van Le Mans en in het seizoen 1957 door benzineschaarste vanwege de Suezcrisis. In 1958 was er wel een Franse Grand Prix, maar deze telde niet mee voor het wereldkampioenschap.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Er bleek sinds het seizoen 1958 niet veel veranderd te zijn in de 500cc-klasse. John Surtees reed de snelste ronde en won de race met anderhalve minuut voorsprong op teamgenoot Remo Venturi, terwijl privérijder Gary Hocking met zijn Norton Manx derde werd.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:40"22'0 8
2 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta +1"30'8 6
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton +2"16'1 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale BMW +2"34'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton +2"51'1 2
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +3"10'9 1
7 Vlag van Australië Tom Phillis Norton +3"17'8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton +1 ronde
9 Vlag van Australië Bob Brown Norton +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton +1 ronde
11 Vlag van Duitsland Hans-Günther Jäger BMW +1 ronde
12 Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton +1 ronde
13 Vlag van Frankrijk Guy Ligier Norton +2 ronden
14 Vlag van Frankrijk Charly Maubert Norton +2 ronden
15 Vlag van Frankrijk Maurice De Polo Norton +3 ronden
16 Vlag van Frankrijk Albert Montagne Norton +4 ronden
17 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Fritz Messerli Onbekend
Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Bayle Norton
Vlag van Frankrijk Michael Valentin Onbekend
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Fitton Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Australië Ron Miles Norton
Vlag van Duitsland Alois Huber BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Reynolds-Norton / Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

John Hartle startte in de 350cc-race met de fabrieks-MV Agusta 350 4C, maar verloor bijna anderhalve minuut op privérijder Gary Hocking met zijn Norton Manx. Hocking op zijn beurt was ruim een minuut te langzaam om John Surtees te verslaan.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:17"46'0 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton +1"07'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta +2"29'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton +2"33'2 3
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +2"39'8 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton +2"42'8 1
7 Vlag van Australië Tom Phillis Norton +3"53'9
8 Vlag van Australië Bob Brown Norton +3"53'9
9 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Fitton Norton +1 ronde
12 Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton +2 ronden
13 Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton +2 ronden
14 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Bayle Norton +2 ronden
15 Vlag van Frankrijk Maurice De Polo Norton +2 ronden
16 Hochwallner Onbekend +2 ronden
17 Vlag van Frankrijk Roger Montagne Norton +3 ronden
18 Vlag van Frankrijk Barone Onbekend +8 ronden

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Reynolds-Norton / Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood AJS
Vlag van Italië Ernesto Brambilla MV Agusta
Vlag van Italië Gilberto Milani Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de zijspanrace scoorde Fritz Scheidegger met bakkenist Horst Burkhardt zijn eerste WK-overwinning, voor regerend wereldkampioenen Walter Schneider/Hans Strauß en Edgar Strub/Jo Siffert. Siffert was een van de drie toekomstig Formule 1-coureurs die in deze GP reden. De beide anderen waren John Surtees, de winnaar van de 500cc- en 350cc-klasse en Guy Ligier, die dertiende werd in de 500cc-race.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland Horst Burkhardt BMW 1:00"36'5 8
2 Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW +1"04'0 6
3 Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Jo Siffert BMW +2"43'4 4
4 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth BMW +3"16'3 3
5 Vlag van Frankrijk Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk Marcel Godillot BMW +3"33'0 2
6 Vlag van Duitsland Alwin Ritter Vlag van Duitsland Peter Joss BMW +3"51'4 1
7 Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Edwin Blauth BMW +4"00'7
8 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Alfred Schmidt BMW +4"01'3
9 Vlag van Frankrijk Joseph Duhem Vlag van Frankrijk Robert Burtin BMW +4"25'4
10 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Reiner Kamm BMW +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk John Chisnell BMW +1 ronde
12 Vlag van Frankrijk Marcel Beauvais Onbekend Onbekend +1 ronde
13 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Onbekend Onbekend +1 ronde
14 Vlag van Frankrijk Jules Verd Onbekend Norton +2 ronden
15 Vlag van Frankrijk François Moulin Vlag van Frankrijk Jacky Roche Norton +2 ronden
16 Vlag van Frankrijk Escoubas Onbekend Onbekend +2 ronden
17 Vlag van Nederland Harmen van der Wal Vlag van Nederland J. van Gelder Norton +3 ronden
18 Vlag van Frankrijk Biancotto Onbekend Onbekend +3 ronden

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Duitsland Hilmar Cecco BMW
Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Arthur Gardyanczik BMW
Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Horst Höhler BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Canning Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Owen Greenwood Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Fairbrother Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1958
FIM wereldkampioenschap wegrace
11e seizoen (1959)
Volgende race:
Isle of Man TT 1959

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1955
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1960