Grand Prix-wegrace van België 1951

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1951
Land Vlag van België België
Datum 1 juli 1951
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Italië Alfredo Milani
Derde Vlag van Italië Sante Geminiani
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Tweede Vlag van Italië Ercole Frigerio/Vlag van Italië Ezio Ricotti
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith

De Grand Prix-wegrace van België 1951 was de vierde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1951. De races werden verreden op 1 juli 1951 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen drie klassen aan de start: 500 cc, 350 cc en de zijspanklasse.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

In België werden de Italianen enerzijds en Geoff Duke anderzijds voor het eerst met elkaar geconfronteerd. Duke had de eerste twee GP's overgeslagen en de Italianen waren niet naar de TT van Man gereisd. Er waren slechts twee soloklassen die Duke allebei won en de zijspanrace werd een prooi voor Eric Oliver/Lorenzo Dobelli. Daarmee won Norton alle klassen. Bob Foster reed zijn laatste GP voor de 200.000 toeschouwers.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Geoff Duke won de 500cc-race in België met twintig seconden voorsprong op Alfredo Milani. Geen enkel merk was oppermachtig, Achter Duke's Norton en Milani's Gilera eindigden Sante Geminiani (Moto Guzzi) en Reg Armstrong (AJS). Gilera's kopman Umberto Masetti en de kopman van AJS Bill Doran bleven puntloos en de beide MV Agusta's vielen uit, waardoor Duke nu al een flnke voorsprong in het wereldkampioenschap had.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 1:09"03'0 8
2 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera +20'3 6
3 Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi +29'9 4
4 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS +58'6 3
5 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera +1"22'4 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton +1"27'1 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton +1"34'0
8 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +1"56'0
9 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera +2"04'0
10 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman Norton +2"05'0
11 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Perry Norton
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk William Petch Norton
14 Vlag van België Auguste Goffin Norton
15 Vlag van België Léon Martin Gilera
16 Vlag van Italië Felice Benasedo Moto Guzzi
17 Vlag van Italië Giulio Galbiati Moto Guzzi
18 Vlag van België Jaak Delsing Triumph
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Richard Thomas Velocette
20 Vlag van België Albert Vertriest Triumph
21 Vlag van Zweden Evert Carlsson Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Zwitserland Willy Lips Norton
Vlag van Spanje Ernesto Vidal Norton
Vlag van Spanje Roger Montané Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McEwan Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Ierland Manliff Barrington Norton
Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta
Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 16
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 9
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 8
Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
8 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta 5
9 Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta 4
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Bob Foster reed in België zijn laatste Grand Prix, maar hij viel uit.

Geoff Duke won ook de Belgische 350cc-race, zelfs met 40 seconden voorsprong op Johnny Lockett, die op privébasis met een Norton Manx reed. Les Graham viel met zijn Velocette KTT uit en moest de leiding in het wereldkampioenschap afstaan aan Duke. Graham bleef wel tweede, maar werd bedreigd door Lockett.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 57"34'5 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton +40'5 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette +41'5 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette +42'5 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +42'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Featherstone AJS +43'5 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton
Vlag van Oostenrijk Leonhard Faßl AJS
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van België Jack Raffeld Velocette
Vlag van Zwitserland Paul Fuhrer Velocette
Vlag van Spanje Fernando Aranda Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Sandys-Winsch Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 16
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette 14
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 12
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette 9
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 8
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette 6
7 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Featherstone AJS

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Oliver/Lorenzo Dobelli wonnen weliswaar voor Ercole Frigerio/Ezio Ricotti, maar door hun slechte resultaat in de GP van Zwitserland bleven ze vooralsnog op de tweede plaats in het WK hangen. Peter "Pip" Harris werd in zijn eerste GP sinds het seizoen 1949 derde met bakkenist Neil Smith.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton 42"38'6 8
2 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera +18'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton +1"55'4 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 3
5 Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van België Jean-Marie Stas Norton 2
6 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 1

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Vlag van Oostenrijk Leo Vinatzer BMW
Vlag van België Alphonse Vervroegen Vlag van België Pierre Cuvelier FN
Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton
Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk Georges Burggraf Triumph
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera 20
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton 18
3 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 11
4 Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph 4
Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton|
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 3
9 Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Vlag van Oostenrijk Leo Vinatzer BMW 2
Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van België Jean-Marie Stas Norton
Vorige race:
Isle of Man TT 1951
FIM wereldkampioenschap wegrace
3e seizoen (1951)
Volgende race:
TT Assen 1951

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1950
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1952