Ulster Grand Prix 1958

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1958
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 9 augustus 1958
Organisator FIM/ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees en Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Italië Tarquinio Provini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Alberto Gandossi
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick

De Ulster Grand Prix 1958 was de zesde en voorlaatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1958. De races werden verreden op zaterdag 9 augustus 1958 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De zijspanklasse had haar seizoen al afgesloten. In de 350cc-klasse en de 500cc-klasse waren de wereldtitels al vergeven. De wereldtitels in de 125cc-klasse en de 250cc-klasse werden in Ulster beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Ulster Grand Prix van 1958 werd op een regenachtige dag verreden. John Surtees was al wereldkampioen in de 350- en de 500cc-klasse.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Het team van MV Agusta had de GP van Zweden overgeslagen, maar nu ze er weer waren won John Surtees zijn zesde 500cc-race van het jaar. Zijn teamgenoot John Hartle moest echter wel privérijder Bob McIntyre (Norton) voor zich dulden. McIntyre kwam pas voor de tweede keer aan de start, nadat hij in de TT van Man was uitgevallen en scoorde dus zijn eerste punten.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:42"36'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton + 1"44'4 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta + 2"41'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton + 3"21'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton + 3"43'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale BMW + 1 ronde 1
7 Vlag van Australië Bob Brown Norton + 1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton + 1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ewan Haldane Norton + 1 ronde
10 Vlag van Ierland Jack Wood Matchless + 1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Don Chapman Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Ferguson Norton
13 Vlag van Australië Jack Ahearn Matchless
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Fitton Norton
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Cheers BSA
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stephen Murray AJS
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cotte Norton
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Davy Crowford Norton
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Grant Norton
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Plews AJS
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bertie Flow Norton
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk William McCosh Matchless
23 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Jones Norton
24 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Oliver AJS
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Llewellyn Ranson AJS
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robert McCracken Norton
27 Vlag van Duitsland Karl-Heinz Scheiffel Matchless
28 Vlag van Verenigd Koninkrijk Martin Brosnan Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Allen Burt Norton
Vlag van Australië Clarrie Dunn AJS
Vlag van Australië Dick Thompson Norton
Vlag van Australië Jim Tompsett AJS
Vlag van Canada 1957-1965 Bob Webster Norton
Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Coulter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Rowbottom Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Noel Orr Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McLeod Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Keith Campbell (†) Norton Overleden[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Nieuw-Zeeland John Anderson Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees (wereldkampioen) MV Agusta 32 (40)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale BMW 13
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke BMW / Norton
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton 10
6 Vlag van Duitsland Ernst Hiller BMW 8
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton 7
9 Vlag van Australië Keith Campbell (†) Norton 6
Vlag van Australië Bob Brown Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:50"35'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Keith Campbell (†) Norton Overleden[1]

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Trow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Brown AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Monty Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Catlin Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike O'Rourke Norton

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees (wereldkampioen) MV Agusta 32 (40)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta 24
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 13
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton 9
6 Vlag van Australië Keith Campbell (†) Norton 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton 7
Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton 4

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Door zijn vierde overwinning van het seizoen werd Tarquinio Provini onbereikbaar voor de concurrentie. Tommy Robb werd tweede, maar was geen bedreiging voor Horst Fügner, die slechts vijfde werd, maar zijn tweede plaats in de WK-stand behield. Dat was een groot succes voor MZ. Robb scoorde zijn eerste punten van het seizoen het hetzelfde gold voor Dave Chadwick, die met een MV Agusta 250 Bialbero derde werd.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta 1:8"58'4 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb NSU 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale NSU 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Josef Autengruber NSU
Vlag van Australië Bob Brown NSU
Vlag van Duitsland Dieter Falk Adler
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU
Vlag van Duitsland Walter Reichert NSU
Vlag van Duitsland Wilhelm Lecke DKW
Vlag van Duitsland Xaver Heiß NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Monty GMS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller ČZ
Vlag van Italië Emilio Mendogni Morini
Vlag van Italië Giampiero Zubani Morini

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Tarquinio Provini (wereldkampioen) MV Agusta 32
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ 16
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood NSU 13
4 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 12
5 Vlag van Duitsland Dieter Falk Adler 10
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb NSU 6
7 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Monty GMS
10 Vlag van Australië Bob Brown NSU 3
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de start hadden Alberto Gandossi en Luigi Taveri nog een theoretische kans op de wereldtitel, maar met zijn vierde overwinning van het seizoen stelde Carlo Ubbiali die zeker. Taveri werd weliswaar tweede, maar dat was niet genoeg om zijn Ducati-teamgenoot Gandossi van de tweede plaats in de WK-stand te verdringen.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 57"45'6 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Ducati 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Ducati 4
4 Vlag van Italië Alberto Gandossi Ducati 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Mondial 1

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller Ducati
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Italië Enzo Vezzalini MV Agusta
Vlag van Italië Francesco Villa Ducati
Vlag van Italië Romolo Ferri Ducati
Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali (wereldkampioen) MV Agusta 32 (38)
2 Vlag van Italië Alberto Gandossi Ducati 22
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Ducati 19
4 Vlag van Italië Tarquinio Provini MV Agusta 17
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Ducati 13
6 Vlag van Italië Romolo Ferri Ducati 12
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 9
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Horst Fügner MZ 7
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller Ducati 3
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ 2
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1958
FIM wereldkampioenschap wegrace
10e seizoen (1958)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1958

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1957
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1959