Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 15 juli 1951
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Alfredo Milani
Eerste Vlag van Italië Alfredo Milani
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran
Derde Vlag van Italië Nello Pagani
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Bruno Ruffo
Eerste Vlag van Italië Bruno Ruffo
Tweede Vlag van Italië Gianni Leoni
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli en Vlag van Italië Ercole Frigerio/Vlag van Italië Ezio Ricotti
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Tweede Vlag van Italië Ercole Frigerio/Vlag van Italië Ezio Ricotti
Derde Vlag van Frankrijk Jean Murit/Vlag van Frankrijk André Emo

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951 was zesde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1951. De races werden verreden op 15 juli 1951 op het Circuit d’Albi, een stratencircuit bij Albi in het departement Tarn. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 350cc-, 250cc- en de zijspanklasse aan de start.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Deze eerste Franse Grand Prix die meetelde voor het wereldkampioenschap werd overschaduwd door de dood van Dario Ambrosini, die tijdens de 250cc-trainingen verongelukte. Daarop trok het team van Benelli zich voor de rest van het seizoen terug.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De overwinning van Alfredo Milani bracht de spanning in de 500cc-klasse weer enigszins terug. Bill Doran scoorde met zijn AJS Porcupine voor de tweede keer dit seizoen een podiumpositie en klom daardoor naar de derde plaats in het kampioenschap.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera 1:16"52'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +8"0 6
3 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera +10'9 4
4 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera +45'6 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton +45'7 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton +47'6 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
9 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
11 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS
12 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton
13 Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Norton
15 Vlag van Frankrijk Jean Behra Moto Guzzi
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Barrett Norton
18 Vlag van Frankrijk Georges Houel Gilera

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Frankrijk Georges Monneret Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Len Perry Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Zwitserland Willy Lips Norton
Vlag van Spanje Ernesto Vidal Norton
Vlag van Spanje Roger Montané Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McEwan Norton
Vlag van Ierland Manliff Barrington Norton
Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta
Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 26
2 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 12
4 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera 11
5 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 9
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 8
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton 6
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera
10 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta 5

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Geoff Duke won wel de 350cc-race in Frankrijk en hij breidde zijn voorsprong in het wereldkampioenschap flink uit omdat Les Graham geen punten scoorde. Graham werd in de stand zelfs gepasseerd door privérijder Johnny Lockett, die in de race vierde werd achter Jack Brett en Bill Doran.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 1:04"05'1 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton +1"03'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS +1"17'7 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 3
5 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette Gestopt[1]

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton
Vlag van Oostenrijk Leonhard Faßl AJS
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van België Jack Raffeld Velocette
Vlag van Zwitserland Paul Fuhrer Velocette
Vlag van Spanje Fernando Aranda Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Featherstone AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Sandys-Winsch Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 24
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton 15
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette 14
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS 10
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette 9
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette 6
Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Zonder de verongelukte Dario Ambrosini won Bruno Ruffo de Franse 250cc-race met slechts 0,9 seconde voorsprong op zijn stalgenoot Gianni Leoni. Ruffo, die niet naar de TT van Man was gereisd, kwam nu samen met Ambrosini aan de leiding van het wereldkampioenschap te staan. Tommy Wood reed ook een Moto Guzzi, maar werd met bijna twee minuten achterstand derde. Hij zakte van de tweede naar de derde plaats in het WK.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi 58"28'5 8
2 Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi +00'9 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi +1"51'8 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi +1"52'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette 2
6 Vlag van Zwitserland Werner Gerber Moto Guzzi 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Dario Ambrosini Benelli [3]

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Douglas Beasley Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Blemings Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilf Hutt Moto Guzzi
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Bruno Francisci Moto Guzzi
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Guido Paciocca Moto Guzzi
Vlag van Italië Nino Grieco Parilla

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Dario Ambrosini (†) Benelli 14
Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi 12
4 Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi 10
5 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi 4
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilf Hutt Moto Guzzi 3
Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de zijspanrace reden Eric Oliver en Ercole Frigerio allebei de snelste ronde (3 minuten en 59,1 seconde), maar Oliver won met bakkenist Lorenzo Dobelli met bijna twaalf seconden verschil. Daardoor stonden Oliver en Frigerio samen aan de leiding van het wereldkampioenschap. Met nog slechts één race te gaan waren ze de enige titelkandidaten. Oliver was overigens ook weer een gestart in de 500cc-soloklasse, maar hij had de finish niet gehaald.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton 48"23'3 8
2 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera +11'7 6
3 Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 3
5 Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk Georges Burggraf Triumph 2
6 Vlag van België Alphonse Vervroegen Vlag van België Pierre Cuvelier FN 1

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Vlag van Oostenrijk Leo Vinatzer BMW
Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van België Jean-Marie Stas Norton
Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton
Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera 26
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton
3 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 11
4 Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph 4
Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 3
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vorige race:
TT Assen 1951
FIM wereldkampioenschap wegrace
3e seizoen (1951)
Volgende race:
Ulster Grand Prix 1951

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1953