Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1951

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Zwitserland Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1951
Land Vlag van Zwitserland Zwitserland
Datum 26- en 27 mei 1951
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Tweede Vlag van Ierland Reg Armstrong
Derde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
350 cc
Snelste ronde Vlag van Ierland Reg Armstrong
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Dario Ambrosini
Eerste Vlag van Italië Dario Ambrosini
Tweede Vlag van Italië Bruno Ruffo
Derde Vlag van Italië Gianni Leoni
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Italië Lorenzo Dobelli
Eerste Vlag van Italië Ercole Frigerio/Vlag van Italië Ezio Ricotti
Tweede Vlag van Italië Albino Milani/Vlag van Italië Ezio Ricotti
Derde Vlag van Italië Ernesto Merlo/Vlag van Italië Dino Magri

De Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1951 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1951. De races werden verreden op 26- en 27 mei 1951 op het Circuit Bremgarten, een stratencircuit in de stad Bern. In Zwitserland reden vier klassen: 350 cc en 250 cc op zaterdag, 500 cc en de zijspanklasse op zondag. Voor de 250cc-klasse was het de opening van het seizoen.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat hij de GP van Spanje had overgeslagen, kwam Geoff Duke nu wel aan de start, maar hij viel uit door een defecte ontsteking. Gilera wist daar echter helemaal niet van te profiteren: Umberto Masetti was niet aanwezig en Nello Pagani en Alfredo Milani vielen uit. Daardoor won Fergus Anderson met de Moto Guzzi Bicilindrica 500 voor Reg Armstrong met de AJS Porcupine. Opmerkelijk was dat de kopman van AJS, Bill Doran, nu ook de tweede GP oversloeg. Benoît Musy scoorde twee punten met de Moto Guzzi Dondolino-productieracer, die slechts 33 pk leverde (een Bicilindrica 500 leverde 47 pk, de AJS Porcupine en de Norton Manx ongeveer 50 pk. De Gilera Saturno Competizione zoals Max Forster die reed leverde zelfs 37 pk).

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Moto Guzzi Bicilindrica 500
1:34"44"21 8
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS +1"47"93 6
3 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +2"07"49 4
4 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta +2"27"45 3
5 Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi +1 ronde 2
6 Vlag van Zwitserland Willy Lips Norton +2 ronden 1
7 Vlag van Duitsland Hans Baltisberger Norton +3 ronden
8 Vlag van Zwitserland Max Forster Gilera +4 ronden
9 Vlag van Finland Väinö Hollming Moto Guzzi +4 ronden
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Norton +5 ronden
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton +5 ronden
12 Vlag van Oostenrijk Alex Mayer Norton +5 ronden

Niet gefinished[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië Elio Scopigno Onbekend
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera
Vlag van Italië Bruno Bertacchini MV Agusta
Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton Ontsteking
Vlag van Zwitserland Georges Cordey Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Spanje Ernesto Vidal Norton
Vlag van Spanje Roger Montané Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ashley Len Parry Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy McEwan Norton
Vlag van Ierland Manliff Barrington Norton
Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi
Vlag van Italië Sante Geminiani Moto Guzzi
Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera
Vlag van Nieuw-Zeeland Len Perry Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 8
Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera
3 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
5 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta 5
6 Vlag van Italië Arciso Artesiani MV Agusta 4
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
8 Vlag van Spanje Roger Montané Norton 3
9 Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi 2
10 Vlag van Zwitserland Willy Lips Norton 1
Vlag van Spanje Ernesto Vidal Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Velocette had haar fabrieksteam opgeheven omdat de KTT Mk VIII behoorlijk op leeftijd begon te komen, maar nu Les Graham tweede was geworden in de GP van Spanje en deze GP won zag het er toch rooskleurig uit, vooral omdat Cecil Sandford tweede werd voor Reg Armstrong met de AJS Boy Racer.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham
Velocette KTT Mk VIII
1:10"48"53 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette +1"18"57 6
3 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS +1"49"07 4
4 Vlag van Zwitserland Paul Fuhrer Velocette +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Velocette +1 ronde 2
6 Vlag van Oostenrijk Leonhardt Faßl AJS 1

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van België Jack Raffeld Velocette
Vlag van Spanje Fernando Aranda Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Foster Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Johnny Lockett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Featherstone AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Simon Sandys-Winsch Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette 14
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Velocette 8
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette 6
4 Vlag van Ierland Reg Armstrong AJS 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Petch AJS
6 Vlag van Spanje Fernando Aranda Moto Guzzi 3
Vlag van Zwitserland Paul Fuhrer Velocette
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Velocette 2
Vlag van België Jack Raffeld Velocette
10 Vlag van Oostenrijk Leonhard Faßl AJS 1
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Regerend wereldkampioen Dario Ambrosini begon het seizoen voortvarend. Hij bleef met zijn Benelli 250 Bialbero de Moto Guzzi Gambalunghino's van Bruno Ruffo en Gianni Leoni ruim voor. Benoît Musy reed ook hier sterk: vierde met zeer waarschijnlijk een "gewone" Moto Guzzi Airone Sport. Nino Grieco debuteerde met een punt met de Parilla 250 Bialbero.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Dario Ambrosini Benelli 1:05"32"1 8
2 Vlag van Italië Bruno Ruffo Moto Guzzi +1"10"8 6
3 Vlag van Italië Gianni Leoni Moto Guzzi +3"00"3 4
4 Vlag van Zwitserland Benoît Musy Moto Guzzi +3"50"2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Velocette + 1 ronde 2
6 Vlag van Italië Nino Grieco Parilla + 2 ronden 1

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Werner Gerber Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Douglas Beasley Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Cann Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Blemings Excelsior
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wilf Hutt Moto Guzzi
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Bruno Francisci Moto Guzzi
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Guido Paciocca Moto Guzzi

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Conform wedstrijduitslag

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Het is niet bekend welke problemen Eric Oliver en Lorenzo Dobelli hadden, maar ze werden op een ronde achterstand gereden en als vijfde geklasseerd. Dat was niet normaal, want meestal waren ze niet te kloppen door de enigszins verouderde Gilera Saturno's van de Italiaanse rijders. Nu wonnen Ercole Frigerio/Ezio Ricotti die daarmee ook aan de leiding in de WK-stand kwamen.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera 1:01"27'00 8
2 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera +2"04'24 6
3 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera +2"57'10 4
4 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton +3"52'00 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph +1 ronde 1
7 Vlag van Zwitserland Jakob Keller Vlag van Zwitserland Gianfranco Zanzi Gilera +1 ronde
8 Vlag van Italië Luigi Marcelli Onbekend Gilera +1 ronde
9 Vlag van Zwitserland Henry Meuwly Onbekend Gilera +1 ronde
10 Vlag van Zwitserland Hans Stamm Onbekend Norton +1 ronde
11 Vlag van Italië Renato Prati Vlag van Italië Marino Saguato Moto Guzzi +2 ronden
12 Vlag van Duitsland Vassen Onbekend Norton +2 ronden
13 Vlag van Italië Carlo Vittone Onbekend Carrù-Triumph +4 ronden

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Vlag van Oostenrijk Leo Vinatzer BMW
Vlag van België Alphonse Vervroegen Vlag van België Pierre Cuvelier FN
Vlag van België Frans Vanderschrick Vlag van België Jean-Marie Stas Norton
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton
Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk Georges Burggraf Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Smith Norton

Top zeven tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Niet meer dan zeven combinaties hadden al punten behaald.)

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Italië Ercole Frigerio Vlag van Italië Ezio Ricotti Gilera 14
2 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 10
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Italië Lorenzo Dobelli Norton
4 Vlag van Italië Giovanni Carrù Vlag van Italië Carlo Musso Carrù-Triumph 4
Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
7 Vlag van Oostenrijk Siegfried Vogel Vlag van Oostenrijk Leo Vinatzer BMW 2
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1951
FIM wereldkampioenschap wegrace
3e seizoen (1951)
Volgende race:
Isle of Man TT 1951

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1950
Grand Prix-wegrace van Zwitserland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zwitserland 1952