Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1953

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1953
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 2 augustus 1953
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Ierland Reg Armstrong
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Ierland Reg Armstrong
Derde Vlag van Italië Alfredo Milani
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Tweede Vlag van Frankrijk Pierre Monneret
Derde Vlag van Italië Enrico Lorenzetti
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Derde Vlag van Zwitserland Hans Haldemann/Vlag van Zwitserland Josef Albisser

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1953 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1953. De races werden verreden op 2 augustus op het Circuit Rouen-les-Essarts ten zuiden van Rouen. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 350cc en de zijspanklasse aan de start.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Gilera pakte flink uit in Frankrijk: Het bezette het hele 500cc-podium en voorzag ook vader en zoon Georges- en Pierre Monneret van haar viercilinders. Geoff Duke won zijn tweede GP, maar Reg Armstrong, die nog geen enkele race gewonnen had, behield de toppositie in de totaalstand. Alfredo Milani werd weliswaar derde, maar met ruim een minuut achterstand. Ray Amm, die tot dit moment met zijn Norton de eerste plaats met Armstrong had gedeeld, kon niet starten omdat hij in de 350cc-race een sleutelbeen gebroken had. Het 500cc-team van MV Agusta was afwezig uit piëteit vanwege het overlijden van Les Graham. Het 500cc-team van Moto Guzzi ontbrak ook, waarschijnlijk werkend aan het verbeteren van de Quattro Cilindri, waarvan de resultaten erg tegenvielen.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 1:34"09'2 8
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera +16'8 6
3 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera +1"04'4 4
4 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton +1"14'4 3
5 Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera +1"32'7 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton +2"05'4 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Gilera +1 ronde
9 Vlag van Frankrijk Pierre Cherrier Norton +3 ronden
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Fitton Norton +6 ronden
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Sid Mason Norton +7 ronden
12 Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton Blessure[1]

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
Vlag van Duitsland Friedel Schön Horex
Vlag van Frankrijk Georges Burggraf Norton
Vlag van Frankrijk Georges Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Leo Simpson Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hermann Paul Müller MV Agusta Teambeleid[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford MV Agusta Teambeleid[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Davey Norton
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid[2]
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera Teambeleid
Vlag van Italië Nello Pagani Gilera Teambeleid

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 20
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 16
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton 14
4 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera 12
5 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 10
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 9
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS 7
8 Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Davey Norton 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Gilera

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Ray Amm reed de snelste ronde in de 350cc-race, maar hij kwam ten val, brak daarbij een sleutelbeen en moest zijn seizoen beëindigen. Tot dat moment had hij aan de leiding van zowel het 350- als het 500cc-wereldkampioenschap gestaan. Het was ook een grote tegenslag voor Norton, want geen enkele andere rijder kon een vuist maken tegen de Moto Guzzi Monocilindrica 350. Fergus Anderson won de race dan ook met bijna twee minuten voorsprong op Pierre Monneret met een AJS 7R. Enrico Lorenzetti moest al een ronde toegeven, maar werd wel derde en behield zijn tweede plaats in het wereldkampioenschap, dat nu geleid werd door Anderson.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 1:13"24'7 8
2 Vlag van Frankrijk Pierre Monneret AJS +1"55'3 6
3 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +1 ronde 4
4 Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton +2 ronden 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton +2 ronden 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Ray Laurent AJS +2 ronden 1
7 Vlag van België Auguste Goffin Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton Val[3]

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ernie Ring (†) AJS Overleden[4]

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Australië Tony McAlpine Norton
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Karl Hofman DKW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Pearce Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ken Harwood AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Templeton AJS
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi
Vlag van Nieuw-Zeeland Ken Mudford Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Les Simpson AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi 20
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton 18
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
4 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 12
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 9
6 Vlag van Frankrijk Pierre Monneret AJS 6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 3
Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton
9 Vlag van Australië Ernie Ring (†) AJS 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Op het Circuit Spa-Francorchamps hadden Eric Oliver en Stanley Dibben nog niet echt kunnen profiteren van de stroomlijn van hun nieuwe Norton Silver Fish. Ze hadden weliswaar gewonnen, maar met een minimale voorsprong op Cyril Smith/Les Nutt. Op het meer bochtige Rouen-les-Essarts was het voordeel veel groter, waarschijnlijk niet zozeer vanwege de lage bouw, maar vanwege de geknielde zithouding van Oliver. Nu wonnen ze met ruim een minuut voorsprong en de rest van het veld werd op ten minste een ronde gereden.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton-Watsonian 52"48'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton-Watsonian +1"17'2 6
3 Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton +1 ronde 4
4 Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Bruno Leys Norton +1 ronde 3
5 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van België Jules Nies Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Marokko Francis Flahaut Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge Norton +2 ronden
8 Vlag van Duitsland Loni Neußner Niet bekend Norton
9 Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand Vlag van Duitsland Georg Barth BMW

Onbekend[5][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Duitsland Wiggerl Kraus Vlag van Duitsland Bernhard Huser BMW
Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fron Purslow Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Key BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Glover Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Norton
Vlag van Ierland Trevor Bounds Vlag van Ierland Rob Kings Norton

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton-Watsonian 16
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton-Watsonian 12
3 Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Josef Albisser Norton 6
4 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van België Jules Nies Norton 5
5 Vlag van Duitsland Wiggerl Kraus Vlag van Duitsland Bernhard Huser BMW 4
6 Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Bruno Leys Norton 3
7 Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Marokko Francis Flahaut Norton 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1953
FIM wereldkampioenschap wegrace
5e seizoen (1953)
Volgende race:
Ulster Grand Prix 1953

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1951
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1954