Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1970

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1970
Officiële naam Championnat du Monde Motos 1970
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 17 mei 1970
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy
Derde Vlag van Italië Alberto Pagani
250 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero
Derde Vlag van Hongarije László Szabó
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Zweden Börje Jansson
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch
50 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Nederland Aalt Toersen
Derde Vlag van Duitsland Rudolf Kunz
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Tweede Vlag van Duitsland Georg Auerbacher/Vlag van Duitsland Hermann Hahn
Derde Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu/Vlag van Duitsland Horst Schneider

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1970 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1970. De race werd verreden op 17 mei 1970 op het Circuit Bugatti nabij Le Mans, Frankrijk.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 500cc-klasse speelde Giacomo Agostini (MV Agusta) zijn geliefde spel met zijn tegenstanders. Rondenlang duldde hij Alberto Pagani (Linto) en Angelo Bergamonti (Aermacchi) in zijn buurt, maar toen Brian Steenson (Seeley) erbij kwam gaf Ago een beetje extra gas. Vervolgens mocht Pagani weer een tijdje volgen tot het gevaar van Ginger Molloy (Kawasaki) kwam. Op dat moment gaf Agostini echt gas en reed van zijn achtervolgers weg. Pagani maakte een schakelfout waardoor Molloy de tweede plaats kon pakken.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 1h 09' 11" 3 15
2 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Kawasaki +48" 3 12
3 Vlag van Italië Alberto Pagani Linto +1' 00" 5 10
4 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Aermacchi +1' 13" 8 8
5 Vlag van Noord-Ierland Brian Steenson Seeley +1' 37" 2 6
6 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Kawasaki +1 ronde 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Seeley +1 ronde 4
8 Vlag van Frankrijk Christian Ravel Kawasaki +1 ronde 3
9 Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki +1 ronde 2
10 Vlag van Frankrijk André-Luc Appietto Paton +1 ronde 1
11 Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Seeley +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki +2 ronden
13 Vlag van Frankrijk Pierre-Louis Tebec Kawasaki +2 ronden
14 Vlag van Oostenrijk Werner Bergold Linto +2 ronden
15 Vlag van Frankrijk Hervé Lansac Kawasaki +2 ronden
16 Vlag van Duitsland Karl Hoppe Münch-URS +3 ronden
17 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Costeux Aermacchi +4 ronden
DNF Vlag van Nederland Theo Louwes Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk René Guili Matchless
DNF Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Seeley
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Dennehy Drixton-Honda
DNF Vlag van Frankrijk Jacques Roca Métisse-Suzuki
DNF Vlag van Italië Roberto Gallina Paton
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Paton
DNF Vlag van Nederland Theo Louwes Kawasaki
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Matchless
DNF Vlag van Frankrijk Didier Dumesnil Linto
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Tickle-Norton
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Blanchard Seeley
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Drixton-Honda
DNF Vlag van Verenigde Staten Marty Lunde Crescent
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Burgess Norton
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Linto
DNF Vlag van Zwitserland Walter Rungg Aermacchi
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Naudon Matchless
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Velocette
DNF Vlag van Algerije Ali Moulay Paton
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis Linto

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de training van de 250cc-klasse verbeterden Rodney Gould (Yamaha), Kent Andersson (Yamaha), Santiago Herrero (Ossa) en Kel Carruthers (Yamaha) het ronderecord, maar Carruthers kwam bij de start slecht weg en eindigde in het middenveld. Toen hij met zijn inhaalrace bezig was schoof hij onderuit waardoor hij was uitgeschakeld. Herrero kon met zijn Ossa de snelle Yamaha's van Gould en Andersson goed bijhouden. Andersson viel uit met een defecte ontsteking, maar Herrero schoof onderuit. Hij kon nog wel verder, maar lag intussen derde achter László Szabó (MZ). Herrero heroverde de tweede plaats in een hevig gevecht met Szabó, die derde werd. De debutant Jarno Saarinen (Yamaha) werd vierde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 1h 00" 11" 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa +1' 00" 12
3 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +1' 00" 9 10
4 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha +1' 18" 3 8
5 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Aermacchi +1' 30" 8 6
6 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha +1' 53" 2 5
7 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Nederland Cees van Dongen MZ +1 ronde 3
9 Vlag van Finland Seppo Kangasniemi Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Frankrijk Christian Bourgeois Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Zweden Ingemar Larsson Yamaha +2 ronden
12 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +2 ronden
13 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Costeux Aermacchi +2 ronden
14 Vlag van Algerije Larbi Habbiche Yamaha +3 ronden
15 Vlag van Frankrijk Gérard Rolland Ossa +3 ronden
16 Vlag van Frankrijk Christian Ravel Kawasaki +5 ronden
17 Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha +7 ronden
DNF Vlag van Australië Kel Carruthers Yamaha val
DNF Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha ontsteking
DNF Vlag van Zweden Börje Jansson Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun MZ
DNF Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
DNF Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ
DNF Vlag van Noord-Ierland Tommy Robb Shepherd
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
DNF Vlag van Duitsland Klaus Huber Yamaha
DNF Vlag van Italië Walter Villa Villa
DNF Vlag van Noord-Ierland Brian Steenson Aermacchi
DNF Vlag van Nederland Theo Louwes Aermacchi
DNF Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Honda
DNF Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Honda
DNF Vlag van Duitsland Heinrich Rosenbusch Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk René Hordelalay Yamaha
DNF Vlag van Verenigde Staten Marty Lunde Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Toni Gruber Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse had regerend wereldkampioen Dave Simmonds al tijdens de trainingen voortdurend pech met zijn Kawasaki KA-1, en bij de start liep er door een lekke pakking koelwater in een van zijn cilinders waardoor de motor niet aansloeg. Ángel Nieto nam de leiding met zijn nieuwe Derbi, maar die ging opnieuw stuk. Dieter Braun (Suzuki RT 67) nam de leiding, bedreigd door Angelo Bergamonti, tot diens Aermacchi Ala d'Oro 125 er ook mee ophield door een gebroken zuigerveer. László Szabó (MZ RE 125) lag nu onbedreigd tweede en de strijd om de derde plaats ging tussen Börje Jansson (Maico 125 RS), Günter Bartusch (MZ) en Walter Villa (Moto Villa). Szabó moest echter een pitstop maken waardoor hij een volle ronde verloor. Walter Villa viel uit door een vastloper, maar werd met drie ronden achterstand als 18e geklasseerd. Jansson werd zo tweede en Bartusch werd derde.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Suzuki 54' 00" 15
2 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +29" 3 12
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ +29" 4 10
4 Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Zelfbouw-Rotax 3' 00" 5 8
5 Vlag van Duitsland Toni Gruber Maico +1 ronde 6
6 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli +1 ronde 5
7 Vlag van Hongarije László Szabó MZ +1 ronde 4
8 Vlag van Frankrijk Pierre Viura Maico +1 ronde 3
9 Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Frankrijk Pierre Audry Aermacchi +1 ronde
12 Vlag van Duitsland Klaus Huber Maico +1 ronde
13 Vlag van Duitsland Herbert Mann MZ +1 ronde
14 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha +2 ronden
15 Vlag van Zwitserland Hans Greub Maico +2 ronden
16 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ +2 ronden
17 Vlag van Frankrijk Pierre Blosser Aermacchi +2 ronden
18 Vlag van Italië Walter Villa Villa +3 ronden
19 Vlag van Nederland Jan de Vries MZ +3 ronden
20 Vlag van Frankrijk Daniel Crivello Nougier-Maico +6 ronden
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Derbi
DNF Vlag van Italië Angelo Bergamonti Aermacchi zuigerveer
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki koppakking
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Aermacchi
DNF Vlag van Italië Otello Buscherini Villa
DNF Vlag van Duitsland Manfred Bernsee Maico
DNF Vlag van Finland Jarno Saarinen Puch
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
DNF Vlag van Duitsland Günter Fischer Maico
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Medrano Bultaco
DNF Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Maico
DNF Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Nougier-Maico
DNF Vlag van Frankrijk Georges Fougeray Villa
DNF Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
DNF Vlag van Frankrijk Claude Ben El Hadj Maico
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Maico

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50cc-klasse brak Ángel Nieto (Derbi) in de trainingen het ronderecord, maar hij kwam slecht weg bij de start. Jan de Vries (Van Veen-Kreidler) nam de leiding en Aalt Toersen (Jamathi) lag op de tweede plaats, maar Nieto reed dankzij een indrukwekkende inhaalrace naar de kop. De beide Nederlanders konden hun achterstand tot de elfde ronde tot 8 seconden beperken, maar daarna liep Nieto nog verder weg en de Vries draaide in die ronde zijn motor stuk. Rudolf Kunz reed zijn privé Kreidler naar de derde plaats achter Toersen.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Derbi 35' 00" 6 15
2 Vlag van Nederland Aalt Toersen Jamathi +23" 4 12
3 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +1' 26" 1 10
4 Vlag van Nederland Jos Schurgers Van Veen-Kreidler +1' 31" 7 8
5 Vlag van Nederland Martin Mijwaart Jamathi +2' 13" 9 6
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Salvador Cañellas Derbi +2' 18" 6 5
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Bordons Derbi +2' 26" 4 4
8 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli +1 ronde 3
9 Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler +1 ronde 2
10 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Kreidler +1 ronde 1
11 Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi +1 ronde
12 Vlag van Frankrijk André Millard Kreidler +1 ronde
13 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Adrijan Bernetic Tomos +1 ronde
14 Vlag van Frankrijk Etienne Delamarre Kreidler +1 ronde
15 Vlag van Frankrijk Charly Dubois Guazzoni +1 ronde
16 Vlag van Frankrijk Yves Le Toumelin Kreidler +2 ronden
17 Vlag van Frankrijk Jacques Deneux Kedesuho[1] +2 ronden
18 Vlag van Frankrijk Jean-Claude Cachou Derbi +2 ronden
19 Vlag van Zwitserland Bernard Hausel Kreidler +2 ronden
20 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler +3 ronden
21 Vlag van Zwitserland Pierre Zurcher Honda +3 ronden
22 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler +3 ronden
23 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler +3 ronden
DNF Vlag van Italië Gilberto Parlotti Tomos
DNF Vlag van Duitsland Manfred Bernsee Maico
DNF Vlag van Algerije Mokhfi Layachi Guazzoni
DNF Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Derbi
DNF Vlag van Frankrijk C. Moreau Guazzoni
DNF Vlag van Frankrijk Pierre Audry Derbi
DNF Vlag van Italië Otello Buscherini Itom
DNF Vlag van Algerije Ben Layachi Guazzoni

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de zijspanrace joegen Horst Owesle/Julius Kremer met hun Münch-URS hard achter Klaus Enders/Wolfgang Kalauch (BMW) aan. Zó hard, dat het ronderecord een aantal malen verbeterd werd. Na acht ronden gaf de Münch-URS echter de geest. Op de tweede plaats eindigden Georg Auerbacher/Hermann Hahn en op de derde plaats Siegfried Schauzu/Horst Schneider.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 52' 59" 9 15
2 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW +40" 3 12
3 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider BMW +1' 04" 4 10
4 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Josef Huber BMW +1 ronde 8
5 Vlag van Duitsland Helmut Lünemann Vlag van Duitsland Michael Stockel BMW +1 ronde 6
6 Vlag van Zwitserland Jean-Claude Castella Vlag van Zwitserland Albert Castella BMW +2 ronden 5
7 Vlag van Frankrijk Joseph Duhem Vlag van Frankrijk Pierre Longet BMW +2 ronden 4
8 Vlag van Duitsland Egon Schons Vlag van Duitsland Karl Lauterbach BMW +2 ronden 3
9 Vlag van Duitsland Gerhard Müller Vlag van Duitsland Willy Buchecker BMW +3 ronden 2
10 Vlag van Duitsland Gustav Pape Vlag van Duitsland Franz Kallenberg BMW +3 ronden 1
11 Vlag van Frankrijk André Cailletet Vlag van Frankrijk André Mauguier BMW +3 ronden
12 Vlag van Finland Kenneth Calenius Vlag van Finland Juhani Vesterinen BMW +3 ronden
13 Vlag van Zwitserland Claude Lambert Vlag van Frankrijk Francis Bourdon BMW +6 ronden
DNF Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hans-Jürgen Cusnik BMW
DNF Vlag van Duitsland Horst Owesle Vlag van Duitsland Julius Kremer Münch-URS motor
DNF Vlag van Zwitserland Rudi Kurth Vlag van Verenigd Koninkrijk Dane Rowe CAT-Crescent
DNF Vlag van Duitsland Hermann Binding Vlag van Duitsland Helmut Fleck BMW
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk John Flaxman BMW
DNF Vlag van Frankrijk Georges Dumont Vlag van Frankrijk Jean-Claude Bétemps Honda
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1970
FIM wereldkampioenschap wegrace
22e seizoen (1970)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de Adriatische Zee 1970

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1969
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1971