Grand Prix-wegrace van Duitsland 1976

Grand Prix-wegrace van Duitsland 1976
Land	Duitsland
Datum	29 augustus 1976
Organisator	FIM
500 cc
Poleposition	Virginio Ferrari
Snelste ronde	Marcel Ankoné
Eerste	Giacomo Agostini
Tweede	Marco Lucchinelli
Derde	Pat Hennen
350 cc
Poleposition	Walter Villa
Snelste ronde	Johnny Cecotto
Eerste	Walter Villa
Tweede	Johnny Cecotto
Derde	Gianfranco Bonera
250 cc
Poleposition	Walter Villa
Snelste ronde	Walter Villa
Eerste	Walter Villa
Tweede	Kork Ballington
Derde	Jon Ekerold
125 cc
Poleposition	Pier Paolo Bianchi
Snelste ronde	Toni Mang
Eerste	Toni Mang
Tweede	Walter Koschine
Derde	Julien van Zeebroeck
50 cc
Poleposition	Ulrich Graf
Snelste ronde	Ángel Nieto
Eerste	Ángel Nieto
Tweede	Herbert Rittberger
Derde	Ulrich Graf
Zijspan
Poleposition	Rolf Biland/ Kenneth Williams
Snelste ronde	Werner Schwärzel/ Andreas Huber
Eerste	Werner Schwärzel/ Andreas Huber
Tweede	Rolf Steinhausen/ Josef Huber
Derde	George O'Dell/ Kenny Arthur

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1976 was elfde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1976. De race werd verreden op 29 augustus 1976 op de Nordschleife van de Nürburgring nabij Nürburg. Voor de 500 cc klasse en de zijspanklasse was de Duitse Grand Prix de laatste van het seizoen. De overige klassen gingen nog naar de Grand Prix van Spanje

Algemeen

In Duitsland werden de twee laatste wereldtitels bekend: Ángel Nieto werd wereldkampioen 50 cc en Walter Villa haalde zelfs zijn tweede wereldtitel in dit jaar binnen. Na de 250 cc titel werd hij ook wereldkampioen 350 cc. De overwinning van Giacomo Agostini met de MV Agusta 500 4C was de laatste overwinning met een viertaktmotor in de 500 cc klasse.

500 cc

Het verschijnen van de MV Agusta 500 4C in Duitsland was een grote verrassing. Giacomo Agostini had zelfs nog met zijn Suzuki getraind. De MV Agusta, die nu voorzien was van lichtere zuigers en een lichtere krukas, kwam niet alleen door de geluidskeuring, Agostini was er zelfs oppermachtig mee. Hij leidde de race van start tot finish. Wereldkampioen Barry Sheene, die aanvankelijk nog verklaard had dat hij tevreden was over de startgelden in Duitsland en dus ook zou verschijnen, kwam uiteindelijk niet. Virginio Ferrari had de snelste trainingstijd gereden, maar hij viel uit door een oververhitte motor. Dieter Braun viel terwijl hij op de tweede plaats lag, waarschijnlijk door een mechanisch defect. Marco Lucchinelli lag even tweede, maar werd ingehaald door Pat Hennen en John Newbold die voor regenbanden hadden gekozen en pas tegen het einde van de race beloond werden toen het inderdaad begon te regenen. Toch wist Lucchinelli de tweede plaats terug te pakken terwijl Pat Hennen derde werd.

Uitslag

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Giacomo Agostini	MV Agusta	1h 06' 21" 4	15
2	Marco Lucchinelli	Suzuki	+ 52" 1	12
3	Pat Hennen	Suzuki	+ 1' 09" 3	10
4	John Newbold	Suzuki	+ 1' 12" 3	8
5	Marcel Ankoné	Suzuki	+ 1' 20" 8	6
6	Boet van Dulmen	Suzuki	+ 2' 41" 6	5
7	Alan North	Suzuki	+ 2' 56" 6	4
8	Christian Bourgeois	Yamaha	+ 2' 56" 8	3
9	Chas Mortimer	Suzuki	+ 4' 14" 2	2
10	Egid Schwemmer	Nava Yamaha	+ 4' 18" 1	1
11	Peter Baláž	Yamaha	+ 4' 35" 6
12	Max Wiener	Yamaha	+ 4' 43"
13	John Cowie	Yamaha	+ 5' 10" 5
14	Hans Braumandl	Suzuki	+ 7' 54"
15	Franz Rau	Yamaha	+ 7' 58" 5
16	Walter Hoffmann	Suzuki	+ 8' 45" 6
17	Michael Schmid	Yamaha	+ 9' 46"
18	Alan Rogers	Yamaha	+ 9' 51" 4
19	Jan van Disseldorp	Yamaha	+ 10' 51" 5
20	Charlie Dobson	Yamaha	+ 10' 51" 7
DNF	Dieter Braun	Suzuki		val

350 cc

In de 350 cc race konden Giacomo Agostini en Dieter Braun Walter Villa een tijdje volgen, maar beiden vielen ze met mechanische problemen uit. Dat gebeurde ook met Pentti Korhonen. Johnny Cecotto leek na lange tijd weer eens in vorm te zijn en reed de snelste ronde, maar hij kon Villa niet van de overwinning afhouden. Hij werd tweede, terwijl de derde plaats naar Gianfranco Bonera ging. Walter Villa won probleemloos en was nu ook in de 350 cc klasse wereldkampioen.

Uitslag 350 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	1h 04' 03" 9	15
2	Johnny Cecotto	Yamaha	+ 9" 6	12
3	Gianfranco Bonera	Harley-Davidson	+ 13" 4	10
4	Takazumi Katayama	Yamaha	+ 21" 6	8
5	Alan North	Yamaha	+ 21" 9	6
6	Víctor Palomo	Yamaha	+ 22" 3	5
7	Christian Sarron	Yamaha	+ 28" 9	4
8	Dieter Braun	Bakker-Morbidelli	+ 31" 6	3
9	Bruno Kneubühler	Yamaha	+ 49" 9	2
10	Olivier Chevallier	Yamaha	+ 1' 03" 9	1
11	Patrick Fernandez	Yamaha	+ 1' 44" 5
12	Kork Ballington	Yamaha	+ 2' 09" 5
13	Toni Mang	Yamaha	+ 2' 20" 7
14	Jon Ekerold	Yamaha	+ 2' 42" 7
15	John Cowie	Yamaha	+ 2' 52" 8
16	Max Wiener	Yamaha	+ 3' 29" 3
17	Alex George	Yamaha	+ 3' 30" 2
18	Jaime Samaranch	Yamaha	+ 3' 53" 8
19	Horst Pleyer	Yamaha	+ 4' 58" 1
20	Bo Granath	Yamaha	+ 5' 20"
DNF	Giacomo Agostini	MV Agusta
DNF	Dieter Braun	Bakker-Morbidelli
DNF	Pentti Korhonen	Yamaha

250 cc

Walter Villa startte slecht in Duitsland en Takazumi Katayama mocht zelfs drie ronden (60 kilometer) aan de leiding rijden. Toen Villa hem gepasseerd was probeerde Katayama hem echter te volgen en dat moest hij met een val bekopen. Nadat hij zijn machine in de pit had laten repareren werd hij toch nog zevende. Het gevecht om de tweede plaats werd gewonnen door Kork Ballington (Yamaha), terwijl Jon Ekerold derde werd. Daardoor stonden er twee Zuid-Afrikanen op het erepodium.

Uitslag 250 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Walter Villa	Harley-Davidson	55' 34" 8	15
2	Kork Ballington	Yamaha	+ 1' 08" 3	12
3	Jon Ekerold	Yamaha	+ 1' 09" 4	10
4	Dieter Braun	Yamaha	+ 1' 10" 5	8
5	Bruno Kneubühler	Yamaha	+ 1' 10" 8	6
6	Olivier Chevallier	Yamaha	+ 1' 21" 1	5
7	Takazumi Katayama	Yamaha	+ 1' 33" 9	4
8	Víctor Palomo	Yamaha	+ 1' 49" 8	3
9	Pentti Korhonen	Yamaha	+ 1' 55" 2	2
10	Chas Mortimer	Maxton-Yamaha	+ 2' 08" 8	1
11	Bernd Tüngethal	Yamaha	+ 2' 09"
12	Gilbert Lavelle	Yamaha	+ 2' 10" 9
13	Franz Kunz	Yamaha	+ 2' 16" 7
14	Tom Herron	Yamaha	+ 3' 01" 2
15	Henk van Kessel	Yamaha	+ 3' 02" 8
16	Leif Gustafsson	Yamaha	+ 3' 43" 3
17	John Dodds	Yamaha	+ 3' 43" 5
18	Bo Granath	Yamaha	+ 3' 54" 1
19	Harald Bartol	Yamaha	+ 4' 16" 1
20	Ken Nemoto	Yamaha	+ 4' 19" 7

125 cc

De Nordschleife was door de regen veranderd in een gijbaan. Al in de Südkehre, de eerste bocht van het 20 kilometer lange circuit, vielen vijf coureurs, waaronder Ángel Nieto. Daarmee was al een van de favorieten weggevallen, maar in de Hatzenbach viel ook Pier Paolo Bianchi en toen Gert Bender daardoor aan de leiding kwam viel hij bij de Hocheichen. Zo kwam de jonge Duitser Toni Mang met zijn Morbidelli aan de leiding te liggen. Henk van Kessel's machine liep op één cilinder en hij zocht de pit op, waardoor Walter Koschine (Seel-Maico) tweede werd, met een achterstand van 1 minuut en 40 seconden op Mang. De derde plaats was voor Julien van Zeebroeck, die met een Morbidelli was opgeklommen vanaf de laatste plaats. Paolo Pileri kon niet starten vanwege een handblessure en daardoor kwam een oude bekende terug op het circuit: zijn machine kwam in handen van Jan Huberts, die in de TT van Assen van 1975 ook al eens een Morbidelli had gekregen. Huberts staakte toen hij te veel last kreeg van zijn verstuikte enkel.

Uitslag van 125 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Toni Mang	Morbidelli	52' 43" 4	15
2	Walter Koschine	Maico	+ 1' 39" 9	12
3	Julien van Zeebroeck	Morbidelli	+ 1' 44" 7	10
4	Horst Seel	Seel-Maico	+ 1' 48" 7	8
5	Lennart Lundgren	Yamaha	+ 2' 28" 2	6
6	Jean-Louis Guignabodet	Morbidelli	+ 2' 31" 9	5
7	Hans Müller	Yamaha	+ 2' 37" 6	4
8	Harald Bartol	Morbidelli	+ 3' 29"	4
9	Enrico Cereda	Morbidelli	+ 3' 45" 5	4
10	Hans Hallberg	Yamaha	+ 4' 16"	1
11	Werner Schmied	Rotax	+ 4' 17" 7
12	Ernst Stammbach	Yamaha	+ 4' 29"
13	Pentti Salonen	Yamaha	+ 5' 08" 5
14	Wolfgang Rubel	Maico	+ 5' 17" 5
15	Rolf Minhoff	Maico	+ 5' 51" 9
16	Bernhard Otto	Maico	+ 6' 19" 2
17	Benjamin Laurent	Morbidelli	+ 7' 06" 4
18	Hans Knemeyer	Maico	+ 8' 39" 3
19	Zbyněk Havrda	Maico	+ 1 ronde
DNF	Ángel Nieto	Bultaco		val
DNF	Pier Paolo Bianchi	Morbidelli		val
DNF	Gert Bender	Bender		val
DNF	Henk van Kessel	Condor		motor
DNF	Jan Huberts	Morbidelli		blessure
DNS	Paolo Pileri	Morbidelli		blessure

50 cc

Ángel Nieto werd door zijn overwinning in de Grand Prix van Duitsland voor de 7e keer wereldkampioen, maar het was de eerste wereldtitel voor de constructeurs van zijn machine, Jan Thiel en Martin Mijwaart. Het Bultaco-motorblok met nummer A 36260 M was in 1974 gedebuteerd in hun Jamathi en had in 1975 in een Piovaticci gehangen. Voor aanvang van de race waren er naast Nieto nog twee kanshebbers voor de wereldtitel: Herbert Rittberger en Julien van Zeebroeck. Ulrich Graf werd door Kreidler en Van Veen in de watten gelegd. In de training mocht hij beide Van Veen-Kreidlers gebruiken en uiteindelijk koos hij voor de inbouw van een Van Veen-motorblok in zijn eigen frame. Ook Rittberger kreeg een Van Veen-blok in een Kreidler frame en van Zeebroeck had een volwaardige van Veen-Kreidler. Graf liep na de start meteen een grote achterstand op, terwijl Rittberger nog even in de buurt van Nieto kon blijven. In de tweede ronde draaide Nieto echter een ronderecord dat meer dan een minuut sneller was dan zijn vorige record. Op de lange Nordschleife hoefde men slechts drie ronden te rijden en Nieto hield 14 seconden over op tweede man Rittberger. Ulrich Graf werd derde.

Uitslag 50 cc

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Ángel Nieto	Bultaco	31' 42" 4	15
2	Herbert Rittberger	Kreidler	+ 14"	12
3	Ulrich Graf	Kreidler	+ 51" 3	10
4	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler	+ 1' 31" 7	8
5	Rolf Blatter	Kreidler	+ 1' 32" 3	6
6	Julien van Zeebroeck	Van Veen-Kreidler	+ 1' 32" 9	5
7	Wolfgang Müller	Kreidler	+ 1' 50" 7	4
8	Bruno Stopp	Kreidler	+ 2' 04" 9	3
9	Rudolf Kunz	Kreidler	+ 2' 14" 6	2
10	Ermanno Giuliano	LGM	+ 2' 53" 3	1
11	Günter Schirnhofer	Kreidler	+ 3' 05"
12	Wolfgang Golembeck	Kreidler	+ 3' 05" 2
13	Hagen Klein	Kreidler	+ 3' 32"
14	Benjamin Laurent	3B-Kreidler	+ 3' 35" 8
15	Aldo Pero	Kreidler	+ 3' 36" 2
16	Jacques Hutteau	Morbidelli	+ 3' 55" 6
17	Walter Däuwel	Kreidler	+ 3' 57" 7
18	Roland Schuster	Kreidler	+ 3' 58"
19	Theo Timmer	Kreidler	+ 3' 58" 3
20	Engelbert Kip	Kreidler	+ 4' 21" 8

Zijspanklasse

In Duitsland startte de Franse combinatie Alain Michel/Bernard Garcia als snelste, maar toen zij gezelschap kregen van Werner Schwärzel/Andreas Huber ontstond er een flinke strijd. Michel/Garcia vielen in de laatste ronde uit, waardoor Schwärzel de overwinning greep.

Uitslag zijspanklasse

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Werner Schwärzel	Andreas Huber	König	55' 53" 3	15
2	Rolf Steinhausen	Josef Huber	Busch-König	+ 1' 54" 8	12
3	George O'Dell	Kenny Arthur	Windle-Yamaha	+ 2' 26" 7	10
4	Rolf Biland	Kenneth Williams	Seymaz-Yamaha	+ 2' 58" 3	8
5	Bruno Holzer	Karl Meierhans	LCR-Yamaha	+ 3' 28" 7	6
6	Hermann Huber	Hans Seib	König	+ 3' 34" 7	5
7	Ernst Trachsel	Benedikt Stähli	TTM-Yamaha	+ 3' 53" 6	4
8	Walter Ohrmann	Bernd Grube	Yamaha	+ 3' 58" 4	3
9	Siegfried Schauzu	Wolfgang Kalauch	Schmid-Fath	+ 4' 58" 2	2
10	Kurt Jelonek	Volker Rieß	König	+ 5' 00" 5	1
11	Max Venus	Norbert Bittermann	König	+ 5' 00" 9
12	Tony Wakefield	Keith Brown	British Magnum	+ 5' 03" 1
13	Heinz Luthringhauser	Lorenzo Puzo	Busch-BMW	+ 5' 04" 6
14	Rudolf Reinhard	Karin Sterzenbach	Yamaha	+ 5' 11" 8
15	Hermann Schmid	Martial Jean-Petit-Matile	Schmid-Yamaha	+ 5' 31" 5
DNF	Alain Michel	Bernard Garcia	GEP-Yamaha

Bronnen, noten en/of referenties

• Luigi & Gianna Rivola: De geschiedenis van de motorsport, oorsprong en ontwikkeling, 1993 Uitgeverij Uniepers b.v., Abcoude ISBN 90 6825 131 7
• Motor Magazine
• Moto 73

Voetnoten

· ·

Grands Prix wereldkampioenschap wegrace (1970–1979)

· ·

Grand Prix-wegrace van Duitsland

1925 · 1926 · 1927 · 1928 · 1929 · 1930 · 1931 · 1933 · 1934 · 1935 · 1936 · 1937 · 1938 · 1939 · 1949 · 1950 · 1951 · 1952 · 1953 · 1954 · 1955 · 1956 · 1957 · 1958 · 1959 · 1960 · 1961 · 1962 · 1963 · 1964 · 1965 · 1966 · 1967 · 1968 · 1969 · 1970 · 1971 · 1972 · 1973 · 1974 · 1975 · 1976 · 1977 · 1978 · 1979 · 1980 · 1981 · 1982 · 1983 · 1984 · 1985 · 1986 · 1987 · 1988 · 1989 · 1990 · 1991 · 1992 · 1993 · 1994 · 1995 · 1996 · 1997 · 1998 · 1999 · 2000 · 2001 · 2002 · 2003 · 2004 · 2005 · 2006 · 2007 · 2008 · 2009 · 2010 · 2011 · 2012 · 2013 · 2014 · 2015 · 2016 · 2017 · 2018 · 2019 · 2021 · 2022 · 2023 · 2024