Grand Prix-wegrace van Spanje 1979

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Grand Prix-wegrace van Spanje 1979
Officiële naam Gran Premio de España 1979
Land Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Spanje
Datum 20 mei 1979
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Tweede Vlag van Nederland Wil Hartog
Derde Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Snelste ronde Vlag van Japan Sadao Asami
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Australië Gregg Hansford
Derde Vlag van Zwitserland Michel Frutschi
250 cc
Poleposition Vlag van Australië Gregg Hansford
Snelste ronde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Australië Gregg Hansford
Derde Vlag van Italië Graziano Rossi
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Frankrijk Thierry Espié
Derde Vlag van Duitsland Walter Koschine
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Frankrijk Patrick Plisson
Derde Vlag van Zwitserland Rolf Blatter

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1979 was vijfde race van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1979. De races werden verreden op 20 mei 1979 op het Circuito Permanente del Jarama in Madrid.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Door blessures konden Jon Ekerold, Ricardo Tormo en Christian Sarron niet starten in Spanje. In de training kwam Tom Herron daar nog bij; hij brak een duim door een valpartij.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Mike Baldwin reed de snelste trainingstijd in Jarama. Hij had net als Kenny Roberts banden van Goodyear[1] gemonteerd, terwijl veel concurrenten klaagden over de producten van Michelin en overschakelden op Dunlops. Hartog startte minder snel dan gewoonlijk, maar vanaf de zevende plaats reed hij binnen enkele ronden naar de derde positie, achter Virginio Ferrari en Kenny Roberts. Barry Sheene, die na een slechte start in kansloze positie lag, gaf de strijd op en ging de pit in. Roberts nam de leiding en de enige die de strijd kon aangaan was Wil Hartog, die zelfs de leiding nam. Hij kreeg echter last van zijn armblessure[2] en moest Roberts tegen het einde laten gaan. Mike Baldwin werd derde voor Virginio Ferrari, die veel te slappe vering had gekozen. Boet van Dulmen haalde voor het eerst de finish en werd zesde, Jack Middelburg werd zevende. Kenny Roberts weigerde de overwinningsbeker in ontvangst te nemen uit protest tegen het lage startgeld in Spanje.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha 57' 10" 9 15
2 Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki + 13" 9 12
3 Vlag van Verenigde Staten Mike Baldwin Suzuki + 19" 9 10
4 Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki + 42" 7 8
5 Vlag van Italië Franco Uncini Suzuki + 49" 9 6
6 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Suzuki + 54" 0 5
7 Vlag van Nederland Jack Middelburg Suzuki + 59" 6 4
8 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki + 1' 04" 9 3
9 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki + 1' 05" 6 2
10 Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki + 1' 06" 4 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki + 1 ronde
12 Vlag van Italië Gianni Pelletier Suzuki + 1 ronde
13 Vlag van Nederland Henk de Vries Suzuki + 2 ronden
14 Vlag van Duitsland Gerhardt Vogt Suzuki + 2 ronden
15 Vlag van Zwitserland Sergio Pellandini Suzuki + 2 ronden
16 Vlag van Zwitserland Max Nöthiger Suzuki + 2 ronden
DNF Vlag van Finland Seppo Rossi Suzuki motor
DNF Vlag van Italië Graziano Rossi Morbidelli ontsteking
DNF Vlag van Duitsland Gustav Reiner Suzuki ongeval
DNF Vlag van Zweden Lennart Bäckström Suzuki motor
DNF Vlag van Italië Lorenzo Ghiselli Suzuki motor
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Kevin Stowe Suzuki motor
DNF Vlag van Japan Hiroyuki Kawasaki Suzuki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki opgave
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio García Suzuki motor
DNF Vlag van Zweden Peter Sjöström Suzuki motor
DNF Vlag van Frankrijk Bernard Fau Suzuki vermogensverlies
DNQ Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha blessure
DNS Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Suzuki blessure

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Jarama stond Kork Ballington op poleposition. De 350cc-klasse startte 's ochtend om 9 uur al, toen het nog redelijk koel was. Gregg Hansford bedreigde Ballington's koppositie maar even, toen begon Ballington weg te lopen om de race zonder problemen te winnen. Hansford werd gepasseerd door Michel Frutschi en Christian Estrosi. Walter Villa lag even op de vierde plaats, maar viel uit door een vastloper. Ook Toni Mang en Klaas Hernamdt (koppeling) haalden de finish niet. Door een rekenfout moest Frutschi vijf ronden voor het einde tanken, waardoor hij naar de vierde plaats terugviel, maar dat werd weer een derde plaats toen Estrosi onderuit ging. Daardoor kwam Gregg Hansford alsnog als tweede over de streep.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki 53' 32" 7 15
2 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki + 22" 1 12
3 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha + 25" 8 10
4 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha + 35" 8 8
5 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha + 46" 2 6
6 Vlag van Japan Sadao Asami Yamaha + 47" 0 5
7 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha + 57" 7 4
8 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Víctor Palomo Yamaha + 1' 08" 1 3
9 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha + 1' 17" 7 2
10 Vlag van België Richard Hubin Yamaha + 1' 32" 3 1
11 Vlag van Zweden Lennart Bäckström Yamaha + 1' 32" 7
12 Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Kawasaki + 1' 34" 4
13 Vlag van België Didier de Radiguès Yamaha + 1 ronde
14 Vlag van Duitsland Reinhold Roth Yamaha + 1 ronde
15 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha + 1 ronde
16 Vlag van België Etienne Geeraerdt Yamaha + 2 ronden
17 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Fastagio Yamaha + 4 ronden
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Kawasaki
DNF Vlag van België Olivier Liégeois Yamaha
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Andres Pérez Rubio Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha
DNF Vlag van Italië Walter Villa Yamaha vastloper
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Kawasaki val
DNF Vlag van België Jean-Marc Toffolo Yamaha
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Luis Ricart Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Bimota-Yamaha
DNF Vlag van Japan Yoshimi Matsumoto Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki
DNF Vlag van Nederland Klaas Hernamdt Yamaha koppeling
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Edmar de Almeida Yamaha
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Pinto Yamaha
DNQ Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha blessure

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Gregg Hansford leidde heel even de 250cc-race in Spanje, maar hij werd al snel achterhaald door Kork Ballington. Ze reden tien ronden samen weg van de rest van het veld, maar daarna gaf Ballington gas en hij won met 23 seconden voorsprong. Net als in de 50cc-race was er verder weinig spanning: Graziano Rossi reed eenzaam naar de derde plaats. Alleen om de 7e/8e plaats werd nog gevochten tussen Jean-François Baldé, die de strijd van Randy Mamola won. Mamola reed met een van Mike Baldwin geleende Yamaha na zijn vertrek bij het Adriatica-team

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki 49' 02" 9 15
2 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki + 23" 2 12
3 Vlag van Italië Graziano Rossi Morbidelli + 32" 5 10
4 Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Kawasaki + 40" 8 8
5 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha + 48" 3 6
6 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha + 57" 8 5
7 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki + 1' 01" 7 4
8 Vlag van Verenigde Staten Randy Mamola Yamaha + 1' 04" 9 3
9 Vlag van België Richard Hubin Yamaha + 1' 08" 5 2
10 Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki + 1' 21" 0 1
11 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha + 1' 29" 8
12 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha + 1' 30" 9
13 Vlag van Nederland Klaas Hernamdt Yamaha + 1' 31" 0
14 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha + 1 ronde
15 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Víctor Palomo Yamaha + 1 ronde
16 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha + 1 ronde
17 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Fernando González De Nicolás Yamaha + 1 ronde
18 Vlag van België René Delaby Yamaha + 1 ronde
19 Vlag van Duitsland Reinhold Roth Yamaha + 1 ronde
20 Vlag van Venezuela Edoardo Alemán Yamaha + 1 ronde
21 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Andres Pérez Rubio Yamaha + 2 ronden
DNF Vlag van Zwitserland Roland Freymond Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Kawasaki
DNF Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Kawasaki
DNF Vlag van Frankrijk Guy Bertin Yamaha
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Francisco Pérez Calafat Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha
DNF Vlag van Italië Gianpaolo Marchetti MBA
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Espié Yamaha
DNF Vlag van Italië Paolo Pileri Yamaha
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Luis Reyes Yamaha
DNQ Vlag van België Olivier Liégeois Yamaha
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio García Yamaha
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Marcelino García Yamaha
DNQ Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha blessure
DNQ Vlag van Oostenrijk August Auinger Yamaha
DNQ Vlag van Finland Reino Eskelinen Yamaha
DNQ Vlag van Italië Maurizio Massimiani MBA

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in Imola vochten Ángel Nieto en Thierry Espié ook in Jarama om de leiding, een gevecht dat Nieto nipt, met slechts een seconde voorsprong, wist te winnen. Dat was een toneelspelletje van Nieto: iedereen wist dat zijn Minarelli veel sneller was, maar Ángel Nieto hield de schijn op om het publiek te vermaken. De strijd om de derde positie ging tussen Walter Koschine en Gert Bender, tot die laatste met ontstekingsproblemen moest opgeven.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Minarelli 47' 15" 4 15
2 Vlag van Frankrijk Thierry Espié Motobécane + 1" 0 12
3 Vlag van Duitsland Walter Koschine Delta-Fantic + 22" 0 10
4 Vlag van Italië Gianpaolo Marchetti MBA + 26" 3 8
5 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli + 28" 7 6
6 Vlag van Italië Maurizio Massimiani MBA + 44" 6 5
7 Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson MBA + 50" 9 4
8 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Morbidelli + 56" 3 3
9 Vlag van Finland Matti Kinnunen MBA + 1' 00" 1 2
10 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Miguel Cortés Bultaco + 1' 02" 9 1
11 Vlag van Frankrijk Jean-François Lecureux Morbidelli + 1' 03" 1
12 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Jorge Navarrete Morbidelli + 1' 13" 5
13 Vlag van Monaco Patrick Hérouard Morbidelli + 1' 17" 5
14 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Fernando González De Nicolás Morbidelli + 1 ronde
15 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) José Navarrete Morbidelli + 1 ronde
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Agustin Calafat Pérez Morbidelli
DNF Vlag van Venezuela Iván Palazzese MBA
DNF Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Horton Morbidelli
DNF Vlag van Zwitserland Hans Müller MBA val
DNF Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Minarelli
DNF Vlag van Nederland Peter Looijesteijn MBA val
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler MBA
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Marcelino García Morbidelli
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Pedro Cegarra Morbidelli
DNF Vlag van Duitsland Gert Bender Bender ontsteking
DNF Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ramón Pano Morbidelli
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Noblesse Morbidelli
DNF Vlag van Oostenrijk August Auinger Morbidelli
DNQ Vlag van Frankrijk François Granon Morbidelli
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Arturo Duch Morbidelli
DNQ Vlag van Zwitserland Walter Rapolani Morbidelli
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) José Antonio Ingles Morbidelli
DNQ Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli
DNQ Vlag van Frankrijk Jean-Paul Magnoni Morbidelli
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Francisco Román Morbidelli
DNQ Vlag van Frankrijk Paul Bordes Morbidelli
DNQ Vlag van Duitsland Hagen Klein Morbidelli
DNQ Vlag van Zwitserland Reiner Koster Morbidelli
DNQ Vlag van België Chris Baert Morbidelli
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco blessure

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Als ranglijstaanvoerder begon Peter Looijesteijn aan de Spaanse Grand Prix. Hij reed zelfs even aan de leiding in gezelschap van Gerhard Waibel, Patrick Plisson en Rolf Blatter. Zij konden echter Eugenio Lazzarini met zijn snelle, door Herbert Rittberger getunede,Van Veen-Kreidler niet afstoppen. Toen die eenmaal de leiding nam reed hij alleen naar de eindstreep. In de zevende ronde viel Looijesteijn. Hoewel het gebeurde bij het dubbelen van een achterblijver vertelde hij na de race dat hij gewoon te snel was gegaan. Spanning was er daarna niet meer: Plisson reed eenzaam op de tweede plaats en Blatter werd op grote achterstand derde.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler 34' 23" 0 15
2 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF + 12" 1 12
3 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler + 21" 7 10
4 Vlag van Duitsland Gerhard Waibel Kreidler + 32" 7 8
5 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler + 37" 7 6
6 Vlag van Duitsland Reiner Scheidhauer Kreidler + 1' 02" 6 5
7 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Daniel Mateos Derbi + 1' 51" 5 4
8 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler + 1 ronde 3
9 Vlag van Nederland Theo Timmer Bultaco + 1 ronde 2
10 Vlag van Duitsland Wolfgang Müller Kreidler + 1 ronde 1
11 Vlag van Frankrijk Yves Le Toumelin Kreidler + 1 ronde
12 Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler + 1 ronde
13 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau ABF + 1 ronde
14 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Joaquín Galí Bultaco + 1 ronde
15 Vlag van Zwitserland Walter Rapolani Kreidler + 1 ronde
16 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ramón Galí Bultaco + 1 ronde
17 Vlag van Duitsland Gerhard Singer Kreidler + 1 ronde
18 Vlag van Portugal Hermano Sande Kreidler + 2 ronden
19 Vlag van Frankrijk Michel de Poligny Kreidler + 3 ronden
DNF Vlag van Frankrijk Daniel Corvi Kreidler
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Jorge Navarrete Kreidler
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler versnellingsbak
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) José Antonio Ingles Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Hagen Klein Hess Spezial
DNF Vlag van België Chris Baert Kreidler
DNF Vlag van Nederland Peter Looijesteijn Kreidler val
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Bultaco
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Vicente Ferrer Kreidler
DNF Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Pinto Kreidler
DNF Vlag van Zwitserland Reiner Koster Malanca
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Antonio Pinheiro Kreidler
DNQ Vlag van Finland Stefan Danielsson Kreidler
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco blessure
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1979
FIM wereldkampioenschap wegrace
31e seizoen (1979)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1979

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1978
Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1980