Grand Prix-wegrace van Spanje 1974

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1974
Officiële naam Gran Premio de España 1974
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 22 september 1974
Organisator FIM
350 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Patrick Pons
Snelste ronde Vlag van Finland Pentti Korhonen
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo
Tweede Vlag van Duitsland Dieter Braun
Derde Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier
250 cc
Poleposition Vlag van Japan Takazumi Katayama
Snelste ronde Vlag van Japan Takazumi Katayama
Eerste Vlag van Australië John Dodds
Tweede Vlag van Finland Pentti Korhonen
Derde Vlag van Duitsland Dieter Braun
125 cc
Poleposition Vlag van Zweden Kent Andersson
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau
Tweede Vlag van Italië Otello Buscherini
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
50 cc
Poleposition Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Snelste ronde Vlag van België Julien van Zeebroeck
Eerste Vlag van Nederland Henk van Kessel
Tweede Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Derde Vlag van België Julien van Zeebroeck

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1974 was de twaalfde en afsluitende race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1974. De races werden verreden op 22 september 1974 op het Circuito de Montjuïc, een stratencircuit in de wijk Sants-Montjuïc in Barcelona. Al sinds 1970 sloot de Spaanse GP het seizoen af, waardoor er nauwelijks spanning was omdat de wereldtitels al vergeven waren.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Juist nu de veiligheid op de circuits steeds beter werd, bereikte de situatie een dieptepunt tijdens de Grand Prix van Spanje. In de 250cc-race viel de Fransman Bernard Fau, die daarbij gewond raakte. Onderdelen van zijn machine lagen op de baan, maar de baancommissarissen bleken geen enkel contact te hebben met hun collega's vóór de bewuste bocht waardoor de aanstormende coureurs niet door vlagsignalen gewaarschuwd werden. Bovendien kon een ambulance de plaats van het ongeluk niet bereiken. Toen Chas Mortimer een brandweerman waarschuwde dat er een stuk remschijf precies op de ideale lijn lag, stapte deze zonder op te letten de baan op en werd gegrepen door Takazumi Katayama. Die vloog tientallen meters door de lucht, over de liggende Fau en de strobalen. Bij de brandweerman werd een been afgerukt, wat later fataal bleek te zijn. Pas na vier ronden werd de race afgevlagd en toen bij de organisatoren de ernst van de situatie doordrong werd Patrick Pons, die met een beenwond in een ambulance lag, uit de auto gezet met de mededeling dat men hem nu niet kon helpen. Pons zakte in het rennerskwartier in elkaar en werd daarna alsnog naar het ziekenhuis gebracht.

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350cc-race leidde Pentti Korhonen de race vóór zijn landgenoot Pekka Nurmi. Na een paar ronden wist Giacomo Agostini zich tussen hen in te vestigen en bedreigde Korhonen, die door de snelste raceronde te rijden weer wat afstand nam. Niet veel later viel Agostini uit. In de laatste ronden reden de beide Finnen nog steeds aan de leiding, maar toen brak de ketting van Korhonen en ook Nurmi viel stil. Víctor Palomo, die tot dat moment om de derde plaats had gestreden met Dieter Braun, werd nu ineens eerste, Braun tweede en Olivier Chevallier (Yamaha) werd derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha 1h 03' 17" 17 15
2 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +1" 04 12
3 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +27" 67 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Vesco Yamaha +27" 87 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha +53" 30 6
6 Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach Yamaha +1' 05" 32 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Henderson Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Duitsland Harry Niemann Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha kettingbreuk
DNF Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Na het ongeval van Bernard Fau en een brandweerman in Montjuïc, waarbij de race pas vier volle ronden later werd stilgelegd, weigerden de coureurs nog te starten. Tot het ongeluk reed Takazumi Katayama aan de leiding, maar hij botste op de overstekende brandweerman, die daarbij om het leven kwam. Toen de race werd afgevlagd reed John Dodds op kop, gevolgd door Pentti Korhonen en Dieter Braun.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 48' 53" 42 15
2 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +8" 18 12
3 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +1 ronde 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1 ronde 8
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo Yamaha +1 ronde 6
6 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico +1 ronde 5
7 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Vesco Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Zwitserland Hans Mühlebach Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +2 ronden
13 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha +2 ronden
14 Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha +2 ronden
15 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +3 ronden (val)
16 Vlag van Argentinië Nery Benito Varona Harley-Davidson +3 ronden
17 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha +4 ronden (val)
18 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha +4 ronden
19 Vlag van Frankrijk Bernard Fau Harley-Davidson +7 ronden (val)

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 125cc-race werd gewonnen door de thuisrijder Benjamin Grau (Derbi). De nam ook deel aan de 24-uursraces op Montjuïc Park en kende het circuit dus als zijn broekzak. Pier Paolo Bianchi lag tweede, maar verspeelde die plaats door een valpartij aan Otello Buscherini. Bruno Kneubühler werd derde.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau Derbi 50' 24" 54 15
2 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +10" 40 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +10" 87 10
4 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +1' 00" 86 8
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Derbi +1' 24" 03 6
6 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha +1' 27" 19 5
7 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Yamaha +1' 43" 11 4
8 Vlag van Finland Matti Kinnunen Maico +1 ronde 3
9 Vlag van Duitsland Peter Frohnmeyer Maico +1 ronde 2
10 Vlag van Italië Aldo Pero Carem +2 ronden 1
DNF Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Minarelli val

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De nieuwe wereldkampioen Henk van Kessel won de 50cc-race met groot gemak, terwijl Herbert Rittberger er slechts met moeite in slaagde tweede te worden voor de opnieuw sterk rijdende Julien van Zeebroeck.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Henk van Kessel Van Veen-Kreidler 32' 42" 42 15
2 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Kreidler +3" 38 12
3 Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler +11" 63 10
4 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler +19" 68 8
5 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler +1' 09" 03 6
6 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler +1' 29" 10 5
7 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +1' 33" 60 4
8 Vlag van Nederland Theo Timmer Jamathi +2' 12" 09 3
9 Vlag van Marokko Luis Armando López Mateos Derbi 2
10 Vlag van Duitsland Norbert Peschke Kreidler +1 ronde 1
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Joaquín Galí Derbi +1 ronde
12 Vlag van Finland Pentti Salonen Tunturi-Puch +1 ronde
13 Vlag van Zweden Leif Rosell Jamathi +1 ronde
14 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +2 ronden
15 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Javier Mira Derbi +4 ronden
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1974 		FIM wereldkampioenschap wegrace
26e seizoen (1974) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1973 		Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1975
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Spanje_1974&oldid=67259712"