Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Oostenrijk Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973
Land Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Datum 6 mei 1973
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Finland Jarno Saarinen
Snelste ronde Vlag van Finland Jarno Saarinen
Eerste Vlag van Finland Jarno Saarinen
Tweede Vlag van Japan Hideo Kanaya
Derde Vlag van Australië Kim Newcombe
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Giacomo Agostini
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Hongarije János Drapál
Tweede Vlag van Italië Walter Villa
Derde Vlag van Finland Teuvo Länsivuori
250 cc
Poleposition Vlag van Finland Jarno Saarinen
Snelste ronde Vlag van Japan Hideo Kanaya
Eerste Vlag van Finland Jarno Saarinen
Tweede Vlag van Japan Hideo Kanaya
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
125 cc
Poleposition Vlag van Zweden Kent Andersson
Snelste ronde Vlag van Zweden Kent Andersson
Eerste Vlag van Zweden Kent Andersson
Tweede Vlag van Zweden Börje Jansson
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Zijspan
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Sales
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Sales
Eerste Vlag van Duitsland Klaus Enders/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralf Engelhardt
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Sales
Derde Vlag van België Michel Vanneste/Vlag van België Serge Vanneste

De Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1973 was tweede race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1973. De race werd verreden op 6 mei 1973 op de Salzburgring nabij Salzburg.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Op de Salzburgring vertrouwde Giacomo Agostini op de oude MV Agusta driecilinder, nadat de MV Agusta 500 4C onbetrouwbaar was gebleken. De driecilinder was op de Salzburgring te langzaam. Jarno Saarinen en Hideo Kanaya reden van de MV Agusta's weg en Agostini kon zelfs zijn teamgenoot Phil Read met geen mogelijkheid bij houden. In de twaalfde ronde besloot hij er maar gewoon mee te stoppen. Na 18 ronden stopte ook Read, omdat hij olie op zijn achterband had gekregen. Saarinen won opnieuw, Kanaya werd tweede en Kim Newcombe, die in dienst van König hard werkte om zijn machines te verbeteren, werd derde, maar hij had al een ronde achterstand. Na twee races had MV Agusta in de 500 cc klasse nog geen enkel punt gescoord.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha 52' 48" 48 15
2 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha +25" 32 12
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Kim Newcombe König +1 ronde 10
4 Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki +1 ronde 8
5 Vlag van Italië Roberto Gallina Paton +2 ronden 6
6 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha +2 ronden 5
7 Vlag van Zweden Bosse Granath Husqvarna +2 ronden 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha +3 ronden 3
9 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +3 ronden 2
10 Vlag van Oostenrijk Alois Maxwald Rotax +3 ronden 1
11 Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki +3 ronden
12 Vlag van Oostenrijk Gernot Maas Rotax +4 ronden
13 Vlag van Oostenrijk Michael Schmid Yamaha +4 ronden
14 Vlag van Duitsland Walter Kaletsch Yamaha +5 ronden
15 Vlag van Nederland Bert Nijland Honda +5 ronden
16 Vlag van Oostenrijk Gerhard Greiffenhagen Norton +7 ronden
DNF Vlag van Duitsland Reinhard Hiller König
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta motor
DNF Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha
DNF Helmut Kassner Kawasaki
DNF Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha
DNF Vlag van Italië Silvano Bertarelli Paton
DNF Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König
DNF Vlag van Oostenrijk Hans Braumandl Rotax
DNF Vlag van Finland Kaarlo Koivuniemi Kawasaki
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki
DNF Vlag van Duitsland Kurt-Harald Florin König
DNF Vlag van Zwitserland Hansueli Rothermann Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta ollielekkage
DNF Vlag van Duitsland Ernst Hiller König
DNF Vlag van Oostenrijk Werner Bergold Kawasaki
DSQ Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha gediskwalificeerd[1]

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel het in Oostenrijk in de training zonnig was geweest, was de racedag nat. Phil Read werd daar het eerste slachtoffer van, niet omdat hij viel, maar omdat hij afstapte vanwege een beslaand vizier[2]. Giacomo Agostini bouwde een ruime voorsprong op ten opzichte van János Drapál, die wel iets inliep, maar Ago niet kon bedreigen. In de voorlaatste ronde viel de MV Agusta echter stil door een natte ontsteking, waardoor Drapál toch nog won. Walter Villa (Yamaha) werd tweede en Teuvo Länsivuori werd derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha 56' 21" 08 15
2 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha +3" 76 12
3 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +8" 30 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 8
5 Vlag van Zweden Bosse Granath Yamaha 6
6 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel +1 ronde 2
10 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Harley-Davidson +1 ronde 1
11 Vlag van Brazilië Eduardo Celso-Santos Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta beslaand vizier
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta ontsteking

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250 cc race ging Hideo Kanaya even aan de leiding, maar toen Jarno Saarinen hem eenmaal gepasseerd was reed die onbedreigd naar de overwinning. Kanaya werd ruim vóór Chas Mortimer (Yamaha) tweede. Teuvo Länsivuori reed een sterke race. Hij was heel slecht gestart maar wist zich naar de vierde plaats op te werken.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha 48' 31" 50 15
2 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha +13" 10 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +14" 10
4 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha +1' 13" 74 8
5 Vlag van Australië John Dodds Yamaha +1' 21" 18 6
6 Vlag van Italië Roberto Gallina Yamaha +1' 22" 88 5
7 Vlag van Italië Walter Villa Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Zweden Börje Jansson Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Klaus Leonhardt Yamaha 2
10 Vlag van Zwitserland Werner Giger Yamaha 1
11 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125 cc klasse trainde Kent Andersson als snelste en in de race reed hij meteen van iedereen weg om onbedreigd te winnen. Alleen Börje Jansson eindigde in dezelfde ronde, maar met een achterstand van meer dan een minuut. Ángel Nieto, die klaagde over een slecht lopende motor, werd derde met een ronde achterstand.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 42' 56" 96 15
2 Vlag van Zweden Börje Jansson Maico +1' 13" 42 12
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Morbidelli +1 ronde 10
4 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +1 ronde 8
5 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci +1 ronde 6
6 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha 4
8 Vlag van Oostenrijk Johann Zemsauer Rotax 3
9 Vlag van Italië Paolo Pileri DRS 2
10 Vlag van Oostenrijk Rudolf Weiss Maico 1

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Frankrijk hadden Rudi Kurth/Dane Rowe zich met de Cat-Monark naar de eerste startplaats gereden en ook ik Oostenrijk stond een tweetaktmotor op poleposition. Dit keer waren het Jeff Gawley/Peter Sales die hun König op de eerste startplaats zetten. Zij vertrokken ook in de race als snelste, terwijl Klaus Enders een slechte start had. Toen Enders eenmaal de tweede plaats had veroverd verloor hij nog steeds een seconde per ronde op Gawley. Tegen het einde van de race verloor de König wat snelheid, waardoor Enders toch nog wist te winnen. De Belgische broers Michel en Serge Vanneste werden met hun BMW derde.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt Busch-BMW 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Sales König 12
3 Vlag van België Michel Vanneste Vlag van België Serge Vanneste BMW 10
4 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW 8
5 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Karl-Heinz Kleis König 6
6 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch BMW 5
7 Vlag van Duitsland Richard Wegener Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Jacobson BMW 4
8 Vlag van Duitsland Otto Haller Vlag van Duitsland Erich Haselbeck BMW 3
9 Vlag van Duitsland Gustav Pape Vlag van Zwitserland Franz Kallenberg BMW 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk David Loach Kawasaki 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1973 		FIM wereldkampioenschap wegrace
25e seizoen (1973) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1973
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1972 		Grand Prix-wegrace van Oostenrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1974
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Oostenrijk_1973&oldid=62691831"