TT Assen 1978

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Nederland TT Assen 1978
Officiële naam Grote Prijs van Nederland der KNMV
Land Vlag van Nederland Nederland
Datum 24 juni 1978
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Tweede Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Franco Uncini
Snelste ronde Vlag van Italië Gianfranco Bonera
Eerste Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Tweede Vlag van Italië Gianfranco Bonera
Derde Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold
250 cc
Poleposition Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Snelste ronde Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Eerste Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts
Tweede Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington
Derde Vlag van Australië Gregg Hansford
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Italië Maurizio Massimiani
Derde Vlag van Oostenrijk Harald Bartol
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Eerste Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Tweede Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Plisson
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Eerste Vlag van Duitsland Werner Schwärzel/Vlag van Duitsland Andreas Huber
Tweede Vlag van Zwitserland Jean-François Monnin/Vlag van België Paul Gérard
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley/Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Russell

De TT van Assen 1978 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1978. De race werd verreden op 24 juni 1978 op het TT-Circuit Assen nabij Assen, Nederland.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Er gingen al langer geruchten dat Wil Hartog voor de TT van Assen en de GP van België een "oude" fabrieks-Suzuki zou krijgen, maar door het zware ongeval van Pat Hennen tijdens de Isle of Man TT kwam nu een 1978'er Heron-Suzuki ter beschikking. Eugenio Lazzarini had een goed weekend: Hij won de 125cc-race en met de Van Veen-Kreidler van de gestopte Herbert Rittberger ook de 50cc-race.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Met de fabrieks- Heron-Suzuki vertrok Wil Hartog vanaf de derde startrij als snelste in zijn thuiswedstrijd. Hij hield het twee ronden vol, maar miste de bocht bij de Bedeldijk en hij werd gepasseerd door Barry Sheene, Kenny Roberts en Takazumi Katayama. Johnny Cecotto wist bij deze kopgroep aansluiting te vinden. Hoewel de koppositie enkele malen wisselde moesten een paar man uiteindelijk afhaken: Katayama door overlopende vlotterkamers en Sheene met bandenproblemen. Teamgenoten Cecotto en Roberts reden zo naar de finish en Cecotto won met 0,1 seconde voorsprong. Barry Sheene wist nog derde te worden, Wil Hartog werd vijfde.

Uitslag[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha 48' 17" 1 1e 15
2 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha +0" 1 3e 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki +3" 1 2e 10
4 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha +13" 2 4e 8
5 Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki +36" 1 8e 6
6 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki +43" 4 7e 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Suzuki +43" 6 10e 4
8 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Suzuki +45" 2 5e 3
9 Vlag van Verenigde Staten Steve Baker Suzuki 6e 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki 23e 1
11 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki 15e
12 Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Suzuki 11e
13 Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki 9e
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki 12e
15 Vlag van Nederland Jack Middelburg Suzuki 19e
16 Vlag van Italië Graziano Rossi Suzuki 14e
17 Vlag van Nieuw-Zeeland John Woodley Suzuki 29e
18 Vlag van Oostenrijk Max Wiener Suzuki +1 ronde 18e
19 Vlag van Nederland Dick Alblas Suzuki +1 ronde 25e
20 Vlag van Duitsland Gerhard Vogt Suzuki +1 ronde 31e
21 Vlag van Duitsland Franz Rau Suzuki +1 ronde 28e
22 Vlag van Nederland Cor Scheepens Suzuki +1 ronde 26e
DNF Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki motor 20e
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Suzuki motor 16e
DNF Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha motor 24e
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Leslie van Breda Suzuki motor 27e
DNF Vlag van Italië Gianni Rolando Suzuki val 22e
DNF Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki motor 30e
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Suzuki 17e
DNS Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki 13e
DNS Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Potter Suzuki 21e
DNQ Vlag van Zweden Bo Granath Suzuki 32e
DNQ Vlag van Denemarken Børge Nielsen Suzuki 33e
DNQ Vlag van Oostenrijk Hans Braumandl Suzuki 34e
DNQ Vlag van Frankrijk Jean-Claude Hogrel BUT 35e

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Assen begon het tijdens de opwarmronde van de 350cc-klasse te regenen en de meeste rijders gingen naar de pit om regenbanden te halen. Niet allemaal echter, en dat zou bepalend zijn voor het wedstrijdverloop. Mick Grant had licht opgesneden slicks en werd slechts zevende, Takazumi Katayama stopte in de elfde ronde en Gregg Hansford werd met zijn slicks slechts achtste. Jon Ekerold reed even aan de leiding, maar werd gepasseerd door Kork Ballington en Gianfranco Bonera, die eerste en tweede werden.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki 54' 32" 9 3e 15
2 Vlag van Italië Gianfranco Bonera Yamaha +11" 6 17e 12
3 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha +23" 6 7e 10
4 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +29" 3 20e 8
5 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha +49" 2 13e 6
6 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +56" 4 5e 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Kawasaki 2e 4
8 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki 14e 3
9 Vlag van Nederland Piet van der Wal Yamaha 26 2
10 Vlag van Italië Franco Uncini Yamaha 1e 1
11 Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha 10e
12 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha 23e
13 Vlag van Nederland Jack Middelburg Yamaha 30e
14 Vlag van Nederland Bert Struyk Yamaha 19e
15 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Victor Palomo Yamaha +1 ronde 21e
16 Vlag van Nederland Willem-Jan Nooteboom Yamaha +2 ronden 29e
DNF Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli val 12e
DNF Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha gestopt 4e
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Yamaha 6e
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha 8e
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha 9e
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha 11e
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha 15e
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha 16e
DNF Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki 18e
DNF Vlag van Italië Mario Lega Morbidelli 22e
DNF Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson val 24e
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha 25e
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha 27e
DNF Vlag van Nederland Albert Siegers Yamaha 28e
DNQ Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha 31e
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Yamaha 32e
DNQ Vlag van Canada Ron Kirkham Yamaha 33e
DNQ Vlag van Duitsland Franz Rau Yamaha 34e
DNQ Vlag van Zweden Lars Johansson Yamaha 35e
DNQ Vlag van Denemarken Børge Nielsen Yamaha 36e

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in de 350cc-klasse was de bandenkeuze van de 250cc-klasse in Assen moeilijk, omdat het weliswaar droog was, maar de baan nog nat. Zo kozen sommigen voor volledige regenbanden, anderen voor intermediates en Kenny Roberts voor een opgesneden slick. Toen Roberts' machine eindelijk aansloeg was het hele veld (behalve Patrick Fernandez) al door de eerste S-bocht verdwenen. Roberts reed echter een geweldige race. Binnen twee ronden meldde hij zich bij de kopgroep en aan het einde van de tweede ronde remde hij Gregg Hansford bij de Geert Timmer-bocht uit om de tweede plaats te grijpen. Ook de leidende Kork Ballington moest eraan geloven en werd uiteindelijk tweede, voor Hansford.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Verenigde Staten Kenny Roberts Yamaha 49' 30" 4 1e 15
2 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Kawasaki +9" 1 4e 12
3 Vlag van Australië Gregg Hansford Kawasaki +37" 7 3e 10
4 Vlag van Italië Franco Uncini Yamaha +42" 8 8e 8
5 Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli +1' 12" 7 11e 6
6 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +1' 22" 1 17e 5
7 Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha +1' 33" 9 12e 4
8 Vlag van Frankrijk Patrick Fernandez Yamaha +1' 34" 2 2e 3
9 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha 22e 2
10 Vlag van Italië Mario Lega Morbidelli 15e 1
11 Vlag van Finland Eero Hyvärinen Yamaha 30e
12 Vlag van Nederland Bert Struyk Yamaha 9e
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha 18e
14 Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Kawasaki 10e
15 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha 16e
16 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha 13e
17 Vlag van België Richard Hubin Yamaha 26e
18 Vlag van Nederland Mar Schouten Yamaha +1 ronde 23e
19 Vlag van Nederland Rinus van Kasteren Yamaha +1 ronde 28e
20 Vlag van Australië Kenny Blake Yamaha +1 ronde 29e
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Grant Kawasaki 5e
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Yamaha 6e
DNF Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 21e
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol HBI 24e
DNF Vlag van Duitsland Harald Merkl Yamaha 27e
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha 7e
DNF Vlag van Duitsland Toni Mang Kawasaki 19e
DNF Vlag van Nederland Kees van der Kruijs Yamaha 25e
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jon Ekerold Yamaha val 20e
DNF Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha 14e
DNQ Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Yamaha 31e
DNQ Vlag van Nederland Louis Weterings Yamaha 32e
DNQ Vlag van Duitsland Josef Hage Japol 33e
DNQ Vlag van Japan Sadao Asami Yamaha 34e
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Roberts Jawa 35e
DNQ Vlag van België Etienne Geeraerd Yamaha 36e

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Op de opdrogende baan in Assen vertrok Pier Paolo Bianchi als snelste en hij werd nog even gevolgd door Harald Bartol. Die viel even terug naar de zesde plaats maar verbeterde zich in de race toch weer (hij werd derde). Bianchi viel echter uit en daardoor schoof Eugenio Lazzarini door naar de eerste plaats. Achter hem vochten Maurizio Massimiani en Thierry Espié om de tweede plaats, tot Thierry Espié uitviel. Bartol won de strijd om de derde plaats van Patrick Plisson.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini MBA 46' 56" 7 1e 15
2 Vlag van Italië Maurizio Massimiani Morbidelli +32" 1 4e 12
3 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Morbidelli +1' 02" 2 3e 10
4 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli +1' 27" 7 10e 8
5 Vlag van Frankrijk Jean-Louis Guignabodet Morbidelli +1' 38" 3 12e 6
6 Vlag van Zweden Per-Edvard Carlsson Morbidelli +1' 40" 7 14e 5
7 Vlag van Nederland Cees van Dongen Morbidelli +1' 43" 0 16e 4
8 Vlag van Finland Matti Kinnunen Morbidelli 7e 3
9 Vlag van Nederland Henk van Kessel Condor 13e 2
10 Vlag van Nederland Bennie Wilbers Morbidelli 19e 1
11 Vlag van Nederland Theo Timmer Morbidelli 22e
12 Vlag van Duitsland Walter Koschine Bender 17e
13 Vlag van Nederland Theo van Geffen Morbidelli 11e
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Clive Horton Morbidelli 15e
15 Vlag van Nederland Peter van Niel Morbidelli +1 ronde 23e
16 Vlag van Nederland Jan Ubels Buton +1 ronde 28e
DNF Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Minarelli val 2e
DNF Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco 8e
DNF Vlag van Oostenrijk Johann Parzer Morbidelli val 25e
DNF Vlag van Zwitserland Marc-Anton Constantin Morbidelli 29e
DNF Vlag van Nederland Juup Bosman Morbidelli val 9e
DNF Vlag van Zwitserland Karl Fuchs Morbidelli 27e
DNF Vlag van Zwitserland Hans Müller Morbidelli 6e
DNF Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Morbidelli 24e
DNF Vlag van Nederland Mar Schouten Morbidelli 18e
DNF Vlag van Italië Pierluigi Conforti MBA 20e
DNF Vlag van Frankrijk Yves Dupont Morbidelli 21e
DNF Vlag van Nederland Jan Huberts Morbidelli 26e
DNF Vlag van België Julien van Zeebroeck Morbidelli 30e
DNF Vlag van Frankrijk Thierry Espié Motobécane val 5e
DNQ Vlag van Italië Felice Agostini Morbidelli 31e
DNQ Vlag van Oostenrijk Ernst Fagerer Morbidelli 32e
DNQ Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Morbidelli 33e
DNQ Vlag van Zweden Benga Johansson Morbidelli 34e
DNQ Vlag van Duitsland Bernd Schneider Bender 35e

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Assen kende in 1978 bijna uitsluitend saaie races en de 50cc-klasse was daar het eerste voorbeeld van. Hoewel Patrick Plisson een goede start had, wist Eugenio Lazzarini uiteindelijk een voorsprong van 24 seconden op te bouwen ten opzichte van Ricardo Tormo, die Plisson ook nog voor bleef.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler 32' 32" 2 1e 15
2 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco +24" 6 2e 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF +1' 25" 4 3e 10
4 Vlag van Nederland Peter Looijesteijn Kreidler +1' 33" 3 4e 8
5 Vlag van Duitsland Wolfgang Müller Kreidler +1' 57" 7 7e 6
6 Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler +2' 09" 4 9e 5
7 Vlag van Nederland Gerrit Strikker Kreidler 17e 4
8 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler 18e 3
9 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler 13e 2
10 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau Kreidler 20e 1
11 Vlag van Nederland Jan Welvaarts Kreidler 21e
12 Vlag van Duitsland Hagen Klein Kreidler 15e
13 Vlag van België Chris Baert Kreidler 30e
14 Vlag van Frankrijk Daniel Corvi Kreidler 29e
15 Vlag van Italië Claudio Lusuardi Bultaco 24e
16 Vlag van Nederland Henk van Kessel Sparta 23e
17 Vlag van Nederland George Looijesteijn Kreidler 22e
18 Vlag van Duitsland Reiner Scheidhauer Kreidler +1 ronde 11e
DNF Vlag van België Julien van Zeebroeck Kreidler 12e
DNF Vlag van Nederland Ton Kooyman Hemeyla val 10e
DNF Vlag van Nederland Adri de Korte Kreidler 25e
DNF Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler 27e
DNF Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler val 16e
DNF Vlag van België Charles Dumont Kreidler 28e
DNF Vlag van Zweden Lennart Lundgren Kreidler 26e
DNF Vlag van Duitsland Günter Schirnhofer Kreidler 14e
DNF Vlag van Frankrijk Yves Le Toumelin Kreidler val 19e
DNF Vlag van Nederland Theo Timmer Kreidler val 5e
DNF Vlag van Nederland Theo van Geffen Morbidelli 8e
DNQ Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Joaquín Galí Bultaco 31e

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

De meeste spanning van de zijspanklasse in Assen was in de weken vóór de race, toen een aantal rijders dreigden de TT te boycotten als Rolf Biland met zijn "BEO" aan de start zou komen. De race zelf werd nogal saai, vooral nadat Biland met ontstekingsproblemen was uitgevallen. De posities wisselden toen nog alleen door uitvallers: Rolf Steinhausen door een gebroken voorwielophanging en Alain Michel door een gebroken ketting. Werner Schwärzel reed eenzaam op kop en Jean-François Monnin/Paul Gérard namen de tweede plaats van Dick Greasley/Gordon Russell over toen die motorproblemen kregen.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Werner Schwärzel Vlag van Duitsland Andreas Huber ARO-Fath 46' 12" 7 15
2 Vlag van Zwitserland Jean-François Monnin Vlag van België Paul Gérard Seymaz-Yamaha +46" 7 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Greasley Vlag van Verenigd Koninkrijk Gordon Russell Busch-Yamaha +54" 1 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha 8
5 Vlag van Zweden Göte Brodin Vlag van Zweden Per-Erik Wickström Windle-Yamaha 6
6 Vlag van Frankrijk Yvan Trolliet Vlag van Frankrijk Pierre Muller GEP-Yamaha 5
7 Vlag van Zwitserland Hermann Schmid Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur Schmid-Yamaha 4
8 Vlag van Nederland Boy Brouwer Vlag van Nederland Jan Oostwouder Coan-Yamaha 3
9 Vlag van Duitsland Max Venus Vlag van Duitsland Norbert Bittermann CAT-Yamaha 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Hodgkins Vlag van Verenigd Koninkrijk John Parkins Windle-Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Duitsland Hermann Huber Vlag van Duitsland Bernhard Schappacher König
DNF Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch Seymaz-Yamaha voorwielophanging
DNF Vlag van Nederland Fred Draaisma Vlag van Nederland Jan van Veen König
DNF Vlag van Italië Amedeo Zini Vlag van Italië Andrea Fornaro König ongeluk
DNF Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Lorenzo Puzo Busch-Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams BEO-Yamaha ontsteking
DNF Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Collins Seymaz-Yamaha kettingbreuk
Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1978
FIM wereldkampioenschap wegrace
30e seizoen (1978)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1978

Vorige race:
TT Assen 1977
TT Assen Volgende race:
TT Assen 1979