TT Assen 1982
 TT Assen 1982
| ||
|---|---|---|
| Officiële naam | Grote Prijs van Nederland der KNMV | |
| Land | Nederland
| |
| Datum | 26 juni 1982 | |
| Organisator | FIM | |
| 500 cc | ||
| Poleposition |  Kenny Roberts
| |
| Snelste ronde | Freddie Spencer
| |
| Eerste |  Franco Uncini
| |
| Tweede | Kenny Roberts
| |
| Derde | .svg){kind=small} Barry Sheene
| |
| 350 cc | ||
| Poleposition |  Jean-François Baldé
| |
| Snelste ronde | Jean-François Baldé
| |
| Eerste | Jean-François Baldé
| |
| Tweede |  Toni Mang
| |
| Derde | .svg){kind=small} Alan North
| |
| 250 cc | ||
| Poleposition | .svg){kind=small} Didier de Radiguès
| |
| Snelste ronde |  Jeffrey Sayle
| |
| Eerste | Toni Mang
| |
| Tweede | Jean-Louis Tournadre
| |
| Derde | Jeffrey Sayle
| |
| 125 cc | ||
| Poleposition | Eugenio Lazzarini
| |
| Snelste ronde |  Ángel Nieto
| |
| Eerste | Ángel Nieto
| |
| Tweede | Eugenio Lazzarini
| |
| Derde | Pierluigi Aldrovandi
| |
| 50 cc | ||
| Poleposition | .svg){kind=small} Stefan Dörflinger
| |
| Snelste ronde | Stefan Dörflinger
| |
| Eerste | Stefan Dörflinger
| |
| Tweede | Eugenio Lazzarini
| |
| Derde | Ricardo Tormo
| |
| Zijspan | ||
| Poleposition | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Snelste ronde | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Eerste | Rolf Biland/ Kurt Waltisperg
| |
| Tweede | Alain Michel/ Michael Burkhardt
| |
| Derde | Werner Schwärzel/ Andreas Huber
| |
De TT Assen 1982 was zesde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1982. De races werden verreden op 26 juni 1982 op het TT Circuit in Assen.
Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]
Voor de TT van Assen hadden de teams en coureurs een pauze van vier weken gehad. Honda gebruikte dit om de NS 500-racers terug te halen naar Japan en te voorzien van carbonfiber wielen en remschijven en aluminium frames. De Nederlanders Boet van Dulmen en Jack Middelburg werden verrast doordat ze allebei fabrieksracers kregen: Van Dulmen een Yamaha OW 60 en Middelburg een Suzuki XR 40. In Assen startten alle klassen, maar toen een zware regenbui de 500cc-race verstoorde kwam men wel in tijdnood. De 50cc-klasse startte al om 10.00 uur, toen een groot aantal van de 140.000 toeschouwers nog onderweg naar het circuit was.
500 cc[bewerken | brontekst bewerken]
| Zowel Jack Middelburg als Boet van Dulmen kregen in Assen fabrieksracers. Beiden waren kansloos in het wereldkampioenschap, Boet doordat hij als privérijder een te trage Suzuki had en Jack omdat hij fysieke problemen had gehad. Boet van Dulmen kreeg een semi-fabrieks Yamaha OW 60 op aandringen van Kenny Roberts, die van andere Yamaha-rijders geen steun kreeg. Het HB-Suzuki-team werd geplaagd door tegenvallende resultaten van Virginio Ferrari, die tijdens een training geblesseerd was geraakt, en Randy Mamola. Mamola moest zijn reservemachine afstaan aan Jack Middelburg, die steun moest gaan verlenen aan Franco Uncini van het Gallina-Suzuki-team. Na zijn goede prestatie in de TT van Assen mocht Middelburg de XR 40 het hele seizoen houden. |
Hoewel zich donkere wolken samenpakten en het in de 250cc-race al wat gedruppeld had, stond het hele 500cc-veld op slicks. De race begon met een snelle start van Kenny Roberts, Franco Uncini en Randy Mamola (vanaf de vierde startrij), terwijl de Yamaha van Graeme Crosby stilviel toen hij erop sprong. Mamola en Uncini sloegen meteen een gaatje, terwijl Barry Sheene de achtervolgers aanvoerde. In de tweede ronde bestond de kopgroep uit Uncini, gevolgd door Roberts, Middelburg en Sheene. Freddie Spencer was vijfde, gevolgd door Van Dulmen en Crosby, die zich allebei naar voren hadden gevochten. Toen begon het te regenen en in de zevende ronde sloeg regenrijder Middelburg toe: hij nam de leiding over en zowel Roberts als Uncini hadden duidelijk meer moeite met de natte baan. Het begon steeds harder te regenen en Takazumi Katayama ging de pit in om banden te wisselen. Kenny Roberts was de eerste die viel. Hij liep aanvankelijk weg, maar sprintte terug om zijn motorfiets uit een brandende plas benzine te redden. Even later vielen ook Ferrari, Crosby en Spencer, terwijl Middelburg een flinke voorsprong had maar naar de jury gebaarde dat de wedstrijd gestaakt moest worden. Dat gebeurde ook, maar pas nadat Middelburg, Uncini en Sheene gepasseerd waren. Zij reden als enigen een achtste ronde, waarbij Middelburg zijn taak als knecht uitvoerde door Uncini voorbij te laten. Nu de race na zeven ronden was afgevlagd telde de doorkomst na zes ronden en waren alle valpartijen buiten de race gebeurd. Er werd besloten volgens het manche-systeem te werken: De eerste na zes ronden (Roberts) kreeg 1 punt, de tweede (Uncini) 2 punten, de derde (Sheene) drie punten enzovoort. De tweede manche moest over 10 ronden verreden worden om de Grand Prix te laten meetellen voor het wereldkampioenschap en alle gevallen rijders mochten starten, mits ze hun beschadigde machines rijklaar wisten te krijgen. De lukte bijna iedereen, maar Freddie Spencer constateerde op de grid dat zijn stuurpen was gebroken, wat men in de pit niet had opgemerkt. De zon scheen bij de start en op een paar natte plekjes na was de baan weer droog, zodat iedereen opnieuw op slicks startte. Dat deed Sheene als snelste, heel even gevolgd door Mamola, maar al in de eerste ronde nam Middelburg de leiding over. Samen met Sheene ging hij ervandoor, terwijl Uncini zich naar de derde plaats opwerkte, ver achter de leiders. Middelburg werd echter van zijn Suzuki geworpen en Sheene kwam op kop, maar in de zevende ronde maakte hij een slippertje, waardoor het stuur omsloeg, een stroomlijnsteun brak en de voorvork een tik kreeg. Uncini kwam al snel voorbij en reed naar de overwinning, maar ook Crosby en Roberts passeerden Barry Sheene nog. Uncini had wel veel geluk: zijn achterremverankering was afgebroken en had de hele remklauw meegenomen. In de eindrangschikking werden de manchepunten opgeteld en was Uncini totaalwinnaar, voor Roberts en Sheene.
Uitslag 500 cc 1e manche (6 ronden)[bewerken | brontekst bewerken]
Uitslag 500 cc 2e manche (10 ronden)[bewerken | brontekst bewerken]
Uitslag 500 cc totaal[bewerken | brontekst bewerken]
Top tien WK-tussenstand 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos. | Coureur | Motorfiets | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Franco Uncini |
Gallina-Suzuki | 63 |
| 2 | Kenny Roberts |
Yamaha | 60 |
| 3 | Barry Sheene |
John Player-Yamaha | 46 |
| 4 |  Graeme Crosby |
Marlboro-Yamaha | 34 |
| 5 | Freddie Spencer |
RSC-Honda | 22 |
| 6 |  Takazumi Katayama |
RSC-Honda | 19 |
| 7 | Marco Lucchinelli |
RSC-Honda | 18 |
| 8 | Michel Frutschi |
Sanvenero | 15 |
| 9 | Kork Ballington |
Kawasaki | 14 |
| 10 | Franck Gross |
Suzuki | 12 |
| Marc Fontan |
Sonauto-Yamaha |
350 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Mar Schouten maakte vanaf de 20e startplaats een bliksemstart, maar daardoor kwam hij vlak achter Carlos Lavado terecht. Toen Lavado viel kon Schouten hem niet meer ontwijken en voor beiden was de race voorbij. Didier de Radiguès nam de leiding, gevolgd door Patrick Fernandez, Maurizio Matteoni, Alan North en Graeme McGregor. Daarachter kwamen pas de snelste trainer Toni Mang, Martin Wimmer en Jean-François Baldé. De race leek aan spanning in te boeten doordat De Radiguès een flinke voorsprong nam en uiteindelijk zelfs wat gas terugnam. In de zesde ronde had hij al zes seconden voorsprong, maar hij viel in de Stroomdrift en brak daarbij een sleutelbeen. Mang lag toen aan de leiding maar hij werd ingelopen door Baldé en North. Er ontstond een geweldig gevecht tussen Mang en Baldé, die elkaar regelmatig inhaalden en uitremden, waarbij Baldé een paar keer bijna rechtdoor schoot. Uiteindelijk wist Baldé toch de leiding te nemen en met een ruime seconde te winnen. Mang werd tweede en North, die in de eindfase niet meer kon volgen, werd derde.
Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Top tien WK-tussenstand 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos. | Coureur | Motorfiets | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Jean-François Baldé |
Kawasaki | 42 |
| 2 | Didier de Radiguès |
Chevallier-Yamaha | 37 |
| 3 | Eric Saul |
Chevallier-Yamaha | 32 |
| Toni Mang |
Kawasaki | ||
| 5 |  Carlos Lavado |
Yamaha | 27 |
| 6 | Alan North |
Bimota-Yamaha | 23 |
| 7 | Patrick Fernandez |
Bimota-Bartol | 18 |
| 8 | Jacques Cornu |
Yamaha | 17 |
| 9 | Gustav Reiner |
Bimota-Yamaha | 14 |
| 10 | Martin Wimmer |
Yamaha | 12 |
| Jeffrey Sayle |
Armstrong-Rotax |
250 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Didier de Radiguès (gebroken sleutelbeen) en Carlos Lavado (hersenschudding) lieten noodgedwongen hun startplaatsen op de eerste rij van de 250cc-klasse vrij. Toni Mang stond op poleposition maar verprutste - net als Jean-Louis Tournadre - zijn start en beiden begonnen aan een lange inhaalrace. Jean-Louis Guignaboudet en Paolo Ferretti voerden intussen het veld aan, maar werden aangevallen door Jeffrey Sayle en Jean-François Baldé. Mang en Tournadre sloten aan bij de kopgroep en Mang kon Guignabodet passeren. Die hield om zijn Kawasaki-teamgenoot te helpen de deur dicht voor Tournadre. Er ontstond een mooi gevecht tussen Mang en Sayle, maar Guignabodet zakte wat terug zodat ook Tournadre zich met de strijd om de kop kon gaan bemoeien. Mang nam uiteindelijk 2½ seconde voorsprong op Sayle, die ook Tournadre moest laten passeren. In de laatste ronden moesten de coureurs wat rustiger aan doen, want de eerste druppels van de bui die later de 500cc-race zou verstoren begonnen al te vallen.
Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
Top tien WK-tussenstand 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos. | Coureur | Motorfiets | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Jean-Louis Tournadre |
Yamaha | 49 |
| 2 | Toni Mang |
Kawasaki | 40 |
| 3 | Jeffrey Sayle |
Armstrong-Rotax | 23 |
| Roland Freymond |
MBA | ||
| 5 | Jean-Louis Guignabodet |
Kawasaki | 18 |
| 6 | Carlos Lavado |
Yamaha | 15 |
| 7 | Jean-François Baldé |
Kawasaki | 12 |
 Antonio Neto |
Yamaha | ||
| 9 | Jacques Cornu |
Yamaha | 8 |
| Jacques Bolle |
Yamaha |
125 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Met de achtste startpositie had Ángel Nieto duidelijk niet het achterste van zijn tong laten zien, want na de start zat hij bij de Bedeldijk al achter koploper Pier Paolo Bianchi. Zij voltooiden de eerste ronde als snelsten, maar werden ingelopen door August Auinger, Eugenio Lazzarini, Pierluigi Aldrovandi en Hans Müller. Teamgenoten Nieto en Lazzarini waren bereid de spanning er een aantal ronden in te houden en zelfs privérijder Auinger mocht twee ronden op kop rijden. Voor het publiek zag het er spannend uit, tot de Garelli-coureurs het genoeg vonden en ervandoor gingen. Auinger viel uit door een vastloper en Bianchi in de laatste ronde door een gebroken krukas. Lazzarini nam de leiding en dwong zijn teamgenoot Nieto een nieuw ronderecord te rijden om hem te achterhalen. Dat leverde hem achteraf een woede-uitbarsting van Nieto op.
Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Top tien WK-tussenstand 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos. | Coureur | Motorfiets | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Ángel Nieto |
Garelli | 75 |
| 2 | Pierluigi Aldrovandi |
MBA | 34 |
| 3 | Hans Müller |
MBA | 29 |
| 4 | Pier Paolo Bianchi |
Sanvenero | 27 |
| Eugenio Lazzarini |
Garelli | ||
| 6 | Jean-Claude Selini |
MBA | 25 |
| 7 |  Hugo Vignetti |
Sanvenero | 23 |
| 8 |  Johnny Wickström |
MBA | 21 |
| Iván Palazzese |
MBA | ||
| Ricardo Tormo |
Sanvenero |
50 cc[bewerken | brontekst bewerken]
Stefan Dörflinger was al in de training ruim 3½ seconde sneller dan de concurrentie. Ook in de race was hij veruit de snelste. Hij won met acht seconden voorsprong, maar verklaarde na de race dat hij makkelijk twee seconden per ronde sneller had kunnen rijden. Eugenio Lazzarini had op zijn beurt weer twintig seconden voorsprong op Ricardo Tormo, die een slechte start had gehad.
Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]
.svg){kind=small}
Top tien WK-tussenstand 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos. | Coureur | Motorfiets | Ptn. |
|---|---|---|---|
| 1 | Stefan Dörflinger |
Krauser-Kreidler | 45 |
| 2 | Claudio Lusuardi |
Villa | 25 |
| 3 | Eugenio Lazzarini |
Garelli | 24 |
| 4 | Giuseppe Ascareggi |
Minarelli | 22 |
| Ricardo Tormo |
Bultaco | ||
| 6 | Theo Timmer |
Bultaco | 12 |
| 7 |  Hans-Jürgen Hummel |
Sachs | 11 |
| 8 | Massimo De Lorenzi |
Minarelli | 6 |
| 9 | Jorge Martínez |
Bultaco | 5 |
| Hans Spaan |
Van Veen-Kreidler |
Zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]
Egbert Streuer was tweede in de trainingen, maar toch nog ruim vijf seconden langzamer dan de combinatie Rolf Biland/Kurt Waltisperg. Na de 500cc-race was het opnieuw gaan regenen en toen er daardoor twee opwarmronden gereden waren was het inmiddels 18.30 uur. Biland/Waltisperg namen meteen de leiding, gevolgd door Streuer/Schnieders, maar Streuers vizier besloeg en hij moest een aantal concurrenten laten passeren. Nadat Derek Jones/Brian Ayres door Alain Michel/Michael Burkhardt van de tweede plaats waren verdrongen vielen ze uit, waardoor er alleen om de derde plaats nog wat strijd was. Die werd gewonnen door Werner Schwärzel/Andy Huber, voor Patrick Thomas/Jean-Marc Fresc. Biland leek het nog even spannend te maken: met 58 seconden voorsprong zette hij zijn combinatie voor de finish stil, om haar vervolgens samen met Waltisperg over de streep te duwen.
Uitslag zijspannen[bewerken | brontekst bewerken]
Top tien WK-tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]
| Pos. | Coureur | Bakkenist | Motorfiets | Ptn. |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Rolf Biland |
Kurt Waltisperg |
Krauser-LCR-Yamaha | 30 |
| 2 | Alain Michel |
Michael Burkhardt |
Krauser-Seymaz-Yamaha | 24 |
| 3 | Werner Schwärzel |
Andreas Huber |
Krauser-Seymaz-Yamaha | 20 |
| 4 | Jock Taylor |
 Benga Johansson |
Fowler-Windle-Yamaha | 13 |
| 5 | Patrick Thomas |
Jean-Marc Fresc |
Seymaz-Yamaha | 10 |
| 6 | Albert Giesemann |
Thomas Riedel |
LCR-Yamaha | 7 |
| 7 | Masato Kumano |
Kunio Takeshima |
LCR-Yamaha | 6 |
| Egbert Streuer |
Bernard Schnieders |
LCR-Yamaha | ||
| 8 | Siegfried Berger |
Edwin Berger |
Yamaha | 5 |
| Mick Boddice |
Chas Birks |
Windle-Yamaha |
Trivia[bewerken | brontekst bewerken]
Handtekening?[bewerken | brontekst bewerken]
Bruno Kneubühler was vereerd toen de douaniers op Schiphol zijn handtekening vroegen, want zo beroemd was hij nu ook weer niet. Het bleek dat de douaniers dachten dat ze de schaatser Franz Krienbühl voor zich hadden.
Geen start in burger[bewerken | brontekst bewerken]
Hans-Jürgen Hummel reed alleen races die niet te veel reiskosten vergden maar in Assen had hij zich slechts als 38e gekwalificeerd voor de 125cc-race, waar slechts 36 rijders aan mochten deelnemen. Uiteindelijk mocht hij als reserverijder toch starten, maar daar had hij niet op gerekend. Hij stond in zijn "burger" kleding en kon dus niet starten.
Bronnen
|
| Vorige race: Grand Prix-wegrace der Naties 1982 |
FIM wereldkampioenschap wegrace 34e seizoen (1982) |
Volgende race: Grand Prix-wegrace van België 1982 |
|
| ||
| Vorige race: TT Assen 1981 |
TT Assen | Volgende race: TT Assen 1983 |
· 
· 
· ·