Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1972

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1972
Land Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Datum 18 juni 1972
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Alberto Pagani
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Derde Vlag van Duitsland Paul Eickelberg
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Hongarije János Drapál
Tweede Vlag van Duitsland Dieter Braun
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
250 cc
Snelste ronde Vlag van Finland Jarno Saarinen
Eerste Vlag van Italië Renzo Pasolini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Zweden Kent Andersson
125 cc
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Zweden Kent Andersson
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Derde Vlag van Oostenrijk Harald Bartol
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nederland Jan de Vries
Eerste Vlag van Nederland Jan Bruins
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Derde Vlag van Italië Otello Buscherini

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1972 was de zesde race van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1972. De race werd verreden op 18 juni 1972 op het stratencircuit Opatija, in Joegoslavië langs de kust van de Kvarnergolf tussen Opatija en Rijeka.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

De Grand Prix van Joegoslavië was de voortzetting van de Grand Prix van de Adriatische Zee, die in het seizoen 1969 haar WK-status had gekregen. Die Grand Prix was twee jaar georganiseerd, maar na een wisseling van de organisatie in 1971 en "bureaucratische problemen" was ze in dat jaar niet georganiseerd. In 1972 kwam de Grand Prix weer op de kalender, onder haar nieuwe naam.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat hij in de 350cc-klasse was uitgevallen, overkwam Giacomo Agostini (MV Agusta) in de 500cc-race hetzelfde. Zijn teamgenoot Alberto Pagani won de race vóór Chas Mortimer (Yamaha) en Paul Eickelberg (König).

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Alberto Pagani MV Agusta 1h 14' 21" 6 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +1' 42" 6 12
3 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg König +1' 49" 7 10
4 Vlag van Italië Guido Mandracci Suzuki +1 ronde 8
5 Vlag van Zweden Bo Granath Husqvarna +1 ronde 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Dobson Kawasaki +1 ronde 5
7 Vlag van Italië Gianpiero Zubani Kawasaki +1 ronde 4
8 Vlag van Italië Sergio Baroncini Ducati +1 ronde 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Italië Roberto Gallina Paton +1 ronde 1
11 Vlag van Australië Terry Dennehy Honda
12 Vlag van Uruguay Gustavo Cerdeña Suzuki
13 Vlag van Zwitserland Jean Campiche Linto
DNF Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Kawasaki
DNF Vlag van Australië Jack Findlay JADA-Suzuki
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Kawasaki
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
DNF Vlag van Finland Kai Kuparinen Suzuki
DNF Vlag van Nederland Rob Bron Suzuki
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta
DNF Vlag van Frankrijk Eric Offenstadt Kawasaki
DNF Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Suzuki

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In 1971 had de 350cc-MV Agusta Giacomo Agostini al enkele malen in de steek gelaten, en ook in de GP van Joegoslavië van 1972 viel hij uit. Phil Read (inderhaast aangetrokken nadat Jarno Saarinen met zijn Yamaha YZ 634 twee races gewonnen had) reed de race uit, maar kon geen vuist maken tegen de Yamaha TR 3 van de Hongaar János Drapál. Dieter Braun werd tweede en Read slechts derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha 1h 08' 12" 7 15
2 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha +14" 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read MV Agusta +1' 40" 7 10
4 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha +2' 29" 9 8
5 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha 6
6 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha 5
7 Vlag van Tsjechië František Srna Jawa 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Yamaha 2
10 Vlag van Zwitserland Jean Campiche Yamaha 1
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-klasse won Renzo Pasolini (Aermacchi) met een halve minuut voorsprong op Rodney Gould (Yamaha). Kent Andersson (Yamaha) werd derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi 1h 02' 11" 4 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +27" 2 12
3 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +27" 5 10
4 Vlag van Australië John Dodds Yamaha 8
5 Vlag van Hongarije János Drapál Yamaha 6
6 Vlag van Duitsland Günter Fischer Yamaha 5
7 Vlag van Nederland Marcel Ankoné Yamsel 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamsel 3
9 Vlag van Italië Giovanni Proni Yamaha 2
10 Vlag van Hongarije Géza Repitz MZ 1
DNF Vlag van Finland Jarno Saarinen Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat hij in de 50cc-race in Joegoslavië tweede was geworden, waarna zijn Derbi er onmiddellijk mee ophield, had Ángel Nieto in de 125cc-race minder geluk. Hij viel in de twaalfde ronde uit. Kent Andersson (Yamaha YZ 623 C) won de race en de Yamaha AS-3 van Chas Mortimer ging vlak voor de finish kapot, maar hij duwde hem over de streep naar de tweede plaats. Harold Bartol, die aan het begin van het seizoen de Suzuki RT 67 van Dieter Braun had gekocht, werd derde.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 53' 39" 8 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha +42" 6 12
3 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki +54" 9 10
4 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Maico +1' 09" 3 8
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Bernd Köhler MZ +1' 09" 5 6
6 Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha 5
7 Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ 4
8 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Maico 3
9 Vlag van Hongarije Béla Godany MZ 2
10 Vlag van Denemarken Børge Nielsen Maico 1
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50cc-race had Ángel Nieto problemen met een slecht lopende motor en moest zelfs een pitstop maken. Dat was gunstig voor Jan de Vries (Van Veen-Kreidler), die een flinke voorsprong opbouwde, maar in de laatste ronde uitviel door een gebroken zuiger. Zijn teamgenoot Jan Bruins profiteerde daarvan en won de race, maar Nieto wist alsnog de tweede plaats te pakken, maar op de streep ging ook zijn Derbi stuk. Otello Buscherini werd met een Malanca derde. Dat Jan de Vries zijn snelste motor in Joegoslavië opblies kostte hem waarschijnlijk de wereldtitel, want zijn team had geen tijd om die tussen de wedstrijden te repareren. Door de krap bemeten kalender moest hij een week later weer in de TT van Assen starten.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Jan Bruins Van Veen-Kreidler 44' 28" 8 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi +25" 2 12
3 Vlag van Italië Otello Buscherini Malanca +30" 9 10
4 Vlag van Zweden Kurt-Ivan Carlsson Monark +52" 8
5 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Adrijan Bernetič Tomos +1' 23" 3 6
6 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Boja Mikloš Tomos 5
7 Vlag van België Jérôme van Haeltert Kreidler 4
8 Vlag van Zwitserland Albert Bertholet Kreidler 3
9 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Petar Seljak Tomos 2
10 Vlag van Oostenrijk Hans Kroismayr Kreidler 1
DNF Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler zuiger
Vorige race:
Isle of Man TT 1972
FIM wereldkampioenschap wegrace
24e seizoen (1972)
Volgende race:
TT Assen 1972

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1973