Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1975

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1975
Land Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Datum 21 september 1975
Organisator FIM
350 cc
Poleposition Vlag van Italië Otello Buscherini
Snelste ronde Vlag van Finland Pentti Korhonen
Eerste Vlag van Finland Pentti Korhonen
Tweede Vlag van Italië Otello Buscherini
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Otello Buscherini
Snelste ronde Vlag van Italië Otello Buscherini
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer
Derde Vlag van Frankrijk Patrick Pons
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Duitsland Dieter Braun
Eerste Vlag van Duitsland Dieter Braun
Tweede Vlag van Italië Pierluigi Conforti
Derde Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
50 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van Duitsland Rudolf Kunz
Derde Vlag van Italië Aldo Pero

De Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1975 was de twaalfde en afsluitende race van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1975. De race werd verreden op 21 september 1975 op het stratencircuit Opatija, in Joegoslavië langs de kust van de Kvarnergolf tussen Opatija en Rijeka.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Tijdens het FIM-najaarscongres van 1974 was het circuit van Opatija definitief afgekeurd. Men kreeg een jaar respijt: vanaf het seizoen 1976 mocht er niet meer gereden worden. Nadat alle wereldtitels vast stonden kwam er slechts drie fabrieksteams naar Joegoslavië: MZ, Piovaticci en Morbidelli. Dat laatste leek vreemd, want beide fabrieksrijders herstelden van beenbreuken: Paolo Pileri in het ziekenhuis van Pesaro en Pier Paolo Bianchi thuis. Ze werden echter vervangen door Dieter Braun en Luigi Conforti en die moesten Kent Andersson van de overwinning af houden om te zorgen dat Bianchi zijn tweede plaats in het 125cc-wereldkampioenschap niet zou verliezen.

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat Dieter Braun in Joegoslavië de 250cc-klasse had gewonnen en als invaller bij Morbidelli ook de 125cc-klasse, was het mogelijk dat een coureur drie wedstrijden op één dag zou winnen. Dat was niet meer gebeurd sinds de dagen van Mike Hailwood. Tom Herron had de beste start, maar hij had een beetje geluk omdat hij voor een reparatie van zijn machine rechts voor de startplaatsten was gaan staan. Hij kon niet meer terug naar zijn officiële startpositie en duwde zijn machine dus vanuit de voorkant van het startveld aan. Hij werd al snel voorbij gegaan door Dieter Braun. Pentti Korhonen pakte de tweede plaats maar had enige achterstand. Hij begon in te lopen op Braun, maar in de 15e ronde viel die uit. Pentti Korhonen won zo zijn eerste Grand Prix, Otello Buscherini werd tweede en Chas Mortimer werd derde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha 58' 48" 8 15
2 Vlag van Italië Otello Buscherini Bimota-Yamaha +1' 12" 8 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1' 13" 0 10
4 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1' 55" 8 8
5 Vlag van Zwitserland Franz Kunz Yamaha +2' 17" 4 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Henderson Yamaha 5
7 Vlag van Italië Mario Lega Yamaha 4
8 Vlag van Oostenrijk Max Wiener Yamaha 3
9 Vlag van Hongarije János Reisz Yamaha 2
10 Vlag van Tsjechië Peter Baláž Yamaha 1
11 Vlag van Zweden Bo Granath Yamaha
DNF Vlag van Finland Tapio Virtanen MZ
DNF Vlag van Oostenrijk Karl Auer Yamaha
DNF Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Victor Palomo SMAC-Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Gérard Choukroun Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Dieter Braun startte het beste in de 250cc-race, terwijl trainingssnelste Otello Buscherini meteen na de start een aantal plaatsen terugviel. In de vierde ronde was Buscherini echter alweer aan het jagen op Braun en in de negende ronde lag hij op kop. Een ronde later had hij een achterstand van 14 seconden op Braun. Het probleem werd veroorzaakt doordat de stekkertjes van zijn ontsteking los raakten. Buscherini werd slechts vijfde, terwijl Braun naar de overwinning reed. Chas Mortimer wist zich los te maken uit de achtervolgende groep en werd tweede. Patrick Pons werd derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Yamaha 49' 54" 9 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha +31" 9 12
3 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +42" 2 10
4 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Yamaha +50" 3 8
5 Vlag van Italië Otello Buscherini Yamaha +1' 05" 3 6
6 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1' 11" 4 5
7 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha +1' 13" 3 4
8 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha +1' 15" 5 3
9 Vlag van Duitsland Rolf Minhoff Yamaha +1' 41" 2 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha +2' 10" 8 1
DNF Vlag van Finland Tapio Virtanen MZ
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Victor Palomo SMAC-Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNF Vlag van Australië John Dodds Yamaha
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Dieter Braun had de 250cc-race in Opatija al gewonnen, maar voor de 125cc-klasse mocht hij samen met Luigi Conforti invallen voor de geblesseerde fabrieksrijders van Morbidelli. De opdracht was om vóór Yamaha-coureur Kent Andersson te finishen. Na de eerste ronde lag Conforti al vóór Braun, Harold Bartol en Andersson. In de zevende ronde nam Braun de leiding over en won de race. Conforti werd tweede en Andersson werd ook nog verslagen door Eugenio Lazzarini, die slecht gestart was maar toch nog derde werd.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Dieter Braun Morbidelli 41' 56" 0 15
2 Vlag van Italië Pierluigi Conforti Morbidelli +18" 1 12
3 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci +1' 02" 9 10
4 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +1' 47" 9 8
5 Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Suzuki +1' 50" 7 6
6 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Finland Matti Kinnunen Maico +1 ronde 3
9 Vlag van Frankrijk Thierry Tchernine Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Yamaha +1 ronde 1
DNF Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha
DNF Vlag van Nederland Henk van Kessel Condor
DNF Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Derbi

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 50cc-race had Eugenio Lazzarini (Piovaticci) de snelste trainingstijd, maar men ontdekte dat de borgpen van de zuiger van het snelste motorblok los zat. Het team besloot het risicio te nemen, maar Lazzarini viel in de 12e ronde uit door een vastloper. Ángel Nieto, die de overtollige Van Veen-Kreidler van Jan de Vries gekocht had, reed toen al aan de leiding en stond die niet meer af. Door het uitvallen van Lazzarini kwam Rudolf Kunz op de tweede plaats terecht. Aldo Pero werd derde.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Nieto Van Veen-Kreidler 41' 50" 2 15
2 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler +37" 4 12
3 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler +44" 0 10
4 Vlag van Italië Claudio Lusuardi Derbi +1' 07" 5 8
5 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler +1' 13" 1 6
6 Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler +2' 10" 7 5
7 Vlag van Oostenrijk Wilhelm Werner Kreidler +2' 38" 6 4
8 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler +2' 43" 7 3
9 Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Kreidler 2
10 Vlag van Nederland Henk van Kessel Kreidler 1
DNF Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci
DNF Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler
DNF Vlag van Nederland Nico Polane Kreidler
DNF Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Kreidler
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1975
FIM wereldkampioenschap wegrace
27e seizoen (1975)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1976

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1974
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Joegoslavië 1976