Grand Prix-wegrace van Spanje 1975

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Grand Prix-wegrace van Spanje 1975
Officiële naam Gran Premio de España 1975
Land Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Datum 20 april 1975
Organisator FIM
350 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Víctor Palomo
Snelste ronde Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Venezuela Johnny Cecotto
Derde Vlag van Japan Hideo Kanaya
250 cc
Poleposition Vlag van Italië Walter Villa
Snelste ronde Vlag van Italië Walter Villa
Eerste Vlag van Italië Walter Villa
Tweede Vlag van Frankrijk Patrick Pons
Derde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau
125 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau
Eerste Vlag van Italië Paolo Pileri
Tweede Vlag van Zweden Kent Andersson
Derde Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto
Tweede Vlag van België Julien van Zeebroeck
Derde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger

De Grand Prix-wegrace van Spanje 1975 was de tweede race van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1975. De races werden verreden op 20 april 1975 op het Circuito Permanente del Jarama in Madrid.

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Zowel Víctor Palomo als Hideo Kanaya trainden in de 350cc-klasse sneller dan Giacomo Agostini, maar die leidde desondanks de race van start tot finish. Johnny Cecotto wist wel nog tweede te worden, voor Kanaya. Thuisrijder Victor Palomo werd met zijn SMAC-Yamaha vierde.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha 1h 04' 18" 15
2 Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha +9" 8 12
3 Vlag van Japan Hideo Kanaya Yamaha +1' 05" 5 10
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Victor Palomo SMAC-Yamaha +1' 30" 3 8
5 Vlag van Frankrijk Dieter Braun Yamaha +1 ronde 6
6 Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Frankrijk Gérard Choukroun Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson +1 ronde 3
9 Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Dugdale-Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha
12 Vlag van Frankrijk Maurice Maingret Yamaha
13 Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha
14 Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha
15 Vlag van Frankrijk Helmut Kassner Yamaha
DNF Vlag van Italië Giovanni Proni Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter SMAC-Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jaime Samaranch Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter McKinley Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Rolf Minhoff Yamaha
DNF Vlag van Brazilië Edmar Ferreira Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Christian Huguet Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-klasse reed Walter Villa (Harley-Davidson) de snelste trainingstijd, maar in de race ging Johnny Cecotto (Yamaha) aan de leiding tot zijn ketting brak. Benjamín Grau (Derbi), die in de 125cc-klasse indruk had gemaakt met de snelste trainingstijd en de snelste ronde, kwam opnieuw na een slechte start naar voren. Terwijl Villa onbedreigd won en Patrick Pons (Yamaha) tweede werd, passeerde Grau in de laatste ronde Rolf Minhoff (Yamaha) en Chas Mortimer (Yamaha) en werd nog derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 1h 00' 59" 8 15
2 Vlag van Frankrijk Patrick Pons Yamaha +19" 3 12
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau Derbi +1' 19" 6 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Maxton-Yamaha +1' 20" 7 8
5 Vlag van Frankrijk Rolf Minhoff Yamaha +1' 32" 8 6
6 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Harley-Davidson +1 ronde 5
7 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha +1 ronde 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter McKinley Yamaha +1 ronde 3
9 Vlag van Finland Tapio Virtanen Yamaha +1 ronde 2
10 Vlag van Chili Vicenzo Cascino[1] Harley-Davidson +1 ronde 1
11 Vlag van Italië Giovanni Proni Yamaha +1 ronde
12 Vlag van Brazilië Edu Celso-Santos Yamaha +1 ronde
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Yamaha +1 ronde
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Victor Palomo SMAC-Yamaha versnellingsbak
DNF Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Dieter Braun Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Gérard Choukroun Yamaha
DNF Vlag van Venezuela Johnny Cecotto Yamaha kettingbreuk
DNF Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha val
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Williams Yamaha
DNF Vlag van Italië Paolo Pileri Yamaha
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha
DNF Vlag van Noorwegen Kjell Solberg Yamaha
DNF Vlag van Japan Ikujiro Takai Yamaha vastloper
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jaime Samaranch Harley-Davidson
DNF Vlag van Oostenrijk Harald Bartol Yamaha
DNQ Vlag van Nederland Nico van der Zanden Yamaha

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125cc-klasse was lokale rijder Benjamín Grau (fabrieks-Derbi) de snelste in de training. Naast hem stonden de beide fabrieks-Morbidelli's op de eerste startrij. In de natte trainingen had Kent Andersson (Yamaha) grote problemen gehad en was slechts 13e. Tijdens de race was het echter droog. Andersson vond aansluiting bij de Morbidelli's, maar kon Paolo Pileri niet voorbij. Pier Paolo Bianchi zakte wel wat af en werd in de zesde ronde ingehaald door Bruno Kneubühler (Yamaha). Die kwam zelfs nog dicht bij Andersson. Grau was erg slecht gestart maar reed dankzij een recordronde toch weer naar voren. Hij passeerde Andersson en Kneubühler zelfs, maar viel toen uit. Paolo Pileri won gemakkelijk en ook voor Andersson werd het wat makkelijker toen Kneubühler even viel. Andersson werd tweede maar Kneubühler was snel genoeg overeind om derde te worden.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Paolo Pileri Morbidelli 56' 00" 9 15
2 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +30" 7 12
3 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha +1' 01" 4 10
4 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Morbidelli +1' 21" 2 8
5 Vlag van Zweden Leif Gustafsson Yamaha +1 ronde 6
6 Vlag van Zwitserland Hans Müller Yamaha +1 ronde 5
7 Vlag van Oostenrijk Johann Zemsauer Rotax +1 ronde 4
8 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci +1 ronde 3
9 Vlag van Frankrijk Peter Frohnmeyer Maico +1 ronde 2
10 Vlag van Finland Pentti Salonen Yamaha +1 ronde 1
11 Vlag van Argentinië Hugo Vignetti Derbi
12 Vlag van Italië Mario Francioni Yamaha
13 Vlag van Nederland Cees van Dongen Yamaha
14 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Escuder Yamaha
15 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel M. Del Pozo Bultaco
DNF Vlag van Frankrijk Rolf Thiele Maico
DNF Vlag van Frankrijk Maurice Maingret Yamaha
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Benjamín Grau Derbi vastloper
DNF Vlag van Frankrijk Gert Bender Bender
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Bridgestone
DNF Vlag van Frankrijk Herbert Rittberger Yamaha
DNF Vlag van Frankrijk Horst Seel Seel
DNF Vlag van Zwitserland Ulrich Graf Yamaha
DNF Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Maico
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Angel Perurena Bultaco
DNF Vlag van Finland Matti Kinnunen Maico
DNF Vlag van Italië Claudio Lusuardi Derbi
DNF Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramon Anguera Bultaco

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 50cc-race in Spanje was de eerste van het seizoen en Ángel Nieto reed hier voor het eerst met de Van Veen-Kreidler die hij met hulp van de Spaanse bond had kunnen kopen.[2] Ángel won de race met gemak. Cees van Dongen draaide een blok stuk in de trainingen maar kreeg via Van Veen een reservemotor. Hij reed lang achter Nieto maar hij viel in de haarspeldbocht. Daardoor klom Julien van Zeebroeck (Van Veen-Kreidler) naar de tweede plaats. Stefan Dörflinger (Kreidler) kon van Zeebroeck nog even bedreigen, maar moest zich met de derde plaats tevreden stellen. De door oud-Jamathi-constructeurs Jan Thiel en Martin Mijwaart gebouwde Piovaticci van Eugenio Lazzarini was nog niet snel genoeg om de Kreidlers te kloppen. Lazzarini werd slechts vierde.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Van Veen-Kreidler 36' 16" 1 15
2 Vlag van België Julien van Zeebroeck Van Veen-Kreidler +12" 12
3 Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger Kreidler +17" 4 10
4 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Piovaticci +25" 4 8
5 Vlag van Nederland Nico Polane Kreidler +46" 6 6
6 Vlag van Frankrijk Herbert Rittberger Kreidler +52" 5 5
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Jaime Alguersuari Derbi +1' 05" 5 4
8 Vlag van Nederland Cees van Dongen Kreidler +1' 36" 1 3
9 Vlag van Frankrijk Rudolf Kunz Kreidler +1' 37" 2 2
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Joaquín Galí Derbi +1 ronde 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1975 		FIM wereldkampioenschap wegrace
27e seizoen (1975) 		Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1975
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1974 		Grand Prix-wegrace van Spanje Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1976
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Grand_Prix-wegrace_van_Spanje_1975&oldid=67259711"