Dit was de eerste wegrace-Grand Prix die werd verreden op de vernieuwde Hockenheimring, die was verbouwd voor de aanleg van Bundesautobahn 6. Daardoor werd ook het Motodrom toegevoegd, waardoor er veel extra bochten en tribunes beschikbaar kwamen. De Grand Prix trok 100.000 toeschouwers.
Jim Redman had besloten dat 1966 zijn laatste seizoen zou zijn en dat hij nog een wereldtitel in de 500cc-klasse wilde halen. Honda wilde hem daarin wel tegemoetkomen. Tijdens de training voor de eerste race draaide hij echter de motor van zijn Honda RC 181 stuk, waardoor Mike Hailwood onder sterk protest zijn eigen motorfiets aan Redman moest afstaan. De dubbelrol van Redman als rijder én teammanager kwam hier wel bijzonder slecht uit, want hij nam deze beslissing feitelijk als manager, maar in zijn eigen voordeel als coureur. Met slechts één Honda-rijder werd de race ook niet erg spannend, want Giacomo Agostini (MV Agusta) kon de nieuwe Honda met geen mogelijkheid bijhouden en finishte 26 seconden achter Redman op de tweede plaats. Derde werd Gyula Marsovszky met een Matchless.
In Duitsland vertrok Phil Read als snelste, maar viel al in de eerste ronde. Daardoor konden Mike Hailwood en Jim Redman het onderling uitvechten. Uiteindelijk finishte Hailwood 0,4 seconden vóór Redman. Als derde eindigde Bill Ivy.
In Duitsland won Luigi Taveri vóór zijn teamgenoot Ralph Bryans. Phil Read werd derde. Met de Suzuki RT 66 vlotte het weer niet: Hans Georg Anscheidt moest tot tweemaal toe de pit in en werd vijfde en Frank Perris werd vierde. Tijdens deze race verscheen een nieuw Japans merk, dat in Europa nog geheel onbekend was: Toshio Fujii kwam aan de start met een tweecilinder Kawasaki. De Kawasaki was in de trainingen weliswaar snel gebleken, maar Fujii viel in de zesde ronde van de race.
In Duitsland won Hans Georg Anscheidt de 50cc-race, de enige soloklasse die niet door een Honda gewonnen werd. Ralph Bryans werd tweede en Hugh Anderson werd derde. Luigi Taveri, de winnaar van de Spaanse Grand Prix, moest zich tevredenstellen met een vierde plaats.
Hoewel BMW al jaren geen fabriekssteun meer verleende, kregen zowel Fritz Scheidegger als Max Deubel begin 1966 elk twee nieuwe korteslag BMW-blokken. De Spaanse zijspan-Grand Prix werd door de organisatie geschrapt, wat voor Max Deubel een reden was te verklaren dat hij na het seizoen 1966 zou gaan stoppen. Montjuïc Park was namelijk een van de weinige circuits waar een rechts gemonteerd zijspan, zoals dat van Deubel, in het voordeel was. Nu werd de openingsrace in Duitsland (Hockenheim) gereden en Deubel/Emil Hörner waren er inderdaad kansloos tegen de combinatie Fritz Scheidegger/John Robinson. Derde werden Colin Seeley en Wally Rawlings. Een opmerkelijke verschijning in deze race was de nieuwe "Fath Special" van Helmut Fath. Dit was een zelfbouw viercilinder die hij later zou omdopen tot "URS", naar zijn woonplaats Ursenbach. Tijdens zijn debuutrace moest Fath met motorpech opgeven.
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1966
.svg){kind=small}
Jim Redman
Giacomo Agostini
.svg){kind=small}
Gyula Marsovszky
.svg){kind=small}
Mike Hailwood
Hugh Anderson
.svg){kind=small}
Jack Findlay
Kent Andersson
František Šťastný
Heinz Rosner
.svg){kind=small}
Frank Perris.svg){kind=small}
José Medrano
Cees van Dongen
· 
· 