Grand Prix-wegrace van België 1969

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1969
Land Vlag van België België
Datum 6 juli 1969
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Italië Giacomo Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett
250 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Kel Carruthers
Eerste Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould
Derde Vlag van Australië Kel Carruthers
125 cc
Snelste ronde Vlag van Duitsland Dieter Braun
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds
Tweede Vlag van Duitsland Dieter Braun
Derde Vlag van Nederland Cees van Dongen
50 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Barry Smith
Eerste Vlag van Australië Barry Smith
Tweede Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero
Derde Vlag van Nederland Aalt Toersen
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Duitsland Helmut Fath / Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Eerste Vlag van Duitsland Helmut Fath / Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch
Tweede Vlag van Duitsland Klaus Enders / Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt
Derde Vlag van Duitsland Georg Auerbacher / Vlag van Duitsland Hermann Hahn

De Grand Prix-wegrace van België 1969 was de zesde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1969. De races werden verreden op 6 juli 1969 op het Circuit de Spa-Francorchamps, een stratencircuit nabij Malmedy. In België kwamen alle klassen met uitzondering van de 350cc-klasse aan de start.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Het Circuit Spa-Francorchamps was 14 kilometer lang en toch slaagde er slechts één coureur in om binnen dezelfde ronde als Giacomo Agostini te finishen. Die ene coureur was dan ook nog Percy Tait met de toch tamelijk ouderwetse stoterstangen-Triumph. Hij had zijn tweede plaats niet cadeau gekregen door veel uitvallers, want hij had aanvallen van Alan Barnett en Alberto Pagani afgeslagen. Pagani viel uiteindelijk uit waardoor Alan Barnett derde werd.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 54"18'1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph +4"19'0 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Kirby-Métisse-Matchless +1 ronde 10
4 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky LinTo +1 ronde 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley-Matchless +1 ronde 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton +1 ronde 5
7 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton +1 ronde 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Seeley-Matchless +1 ronde 3
9 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Matchless +1 ronde 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Dickie Kuhn-Seeley-Matchless +1 ronde 1
11 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Norton +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Norton +1 ronde
13 Vlag van Nederland Theo Louwes Norton +1 ronde
14 Vlag van Zweden Billy Andersson Crescent
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Aermacchi
16 Vlag van België Serge Jamsin Norton
17 Vlag van België Guy Cooremans Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Edy Lenz Matchless
Vlag van Australië Jack Findlay Matchless
Vlag van Australië John Dodds Seeley-URS
Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne LinTo
Vlag van Italië Alberto Pagani LinTo
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Paton
Vlag van Zweden Bosse Granath Husqvarna

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Werner Bergold Matchless
Vlag van Oostenrijk Wolfgang Stropek MV Agusta
Vlag van Australië Ross Hannan Norton
Vlag van Australië Terry Dennehy Drixton-Honda
Vlag van Zwitserland Gilbert Argo Matchless
Vlag van Tsjechië Bohumil Staša ČZ
Vlag van Duitsland Günter Fischer Matchless
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Métisse-URS
Vlag van Finland Hannu Kuparinen Matchless
Vlag van Finland Osmo Hansen Matchless
Vlag van Finland Pentti Lehtelä Matchless
Vlag van Frankrijk André-Luc Appietto Paton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Lawton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Scully Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Steenson Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Trevor Findlay Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Métisse-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Malcolm Uphill Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Darvil Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil O'Brien Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Ellis LinTo
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Jolly Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Spencer Métisse-Matchless
Vlag van Italië Emanuele Maugliani Norton
Vlag van Italië Franco Trabalzini Paton
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Paolo Campanelli Seeley-Matchless
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Paton
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner LinTo
Vlag van Zweden Jack Lindh Seeley-Matchless
Vlag van Sovjet-Unie Endel Kiisa Vostok

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 90
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Barnett Kirby-Métisse-Matchless 32
3 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky LinTo 31
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Godfrey Nash Norton 18
5 Vlag van Australië Jack Findlay LinTo / Matchless 16
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Chandler Seeley-Matchless 15
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Paton 14
8 Vlag van Oostenrijk Karl Auer Matchless 13
9 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Paton 12
Vlag van Duitsland Karl Hoppe Métisse-URS
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Williams Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Triumph

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In België ging het in de training voortvarend met de Benelli's, maar in de race niet. Bij de start was Dieter Braun met de MZ RE 250 als eerste weg omdat zijn machine simpelweg sneller op toeren kwam. Rodney Gould (Yamaha) zat in zijn slipstream en op de derde plaats reed Santiago Herrero (Ossa). Pasolini viel al snel uit, maar Kel Carruthers nam de leiding met zijn Benelli over en niemand kon hem volgen. Carruthers schakelde echter een paar keer mis en dat bracht Herrero en Gould langszij en voorbij. Herrero won de race, Gould werd tweede en Carruthers werd derde.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa 35"39'1 15
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha +0'5 12
3 Vlag van Australië Kel Carruthers Benelli +10'4 10
4 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +1"23'5 8
5 Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha +2"14'1 6
6 Vlag van Australië Eric Hinton Yamaha +2"25'1 5
7 Vlag van Australië Jack Findlay Yamaha +2"33'0 4
8 Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha +2"33'4 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki +3"21'9 2
10 Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Yamaha +3"37'9 1
11 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Carlos Giró Ossa +3"38'7
12 Vlag van Frankrijk Christian Ravel Yamaha +3"54'5
13 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Suzuki +4"26'5
14 Vlag van Duitsland Paul Eickelberg Aermacchi +4"56'6

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Dieter Braun MZ
Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ Blessure[1]
Vlag van Hongarije László Szabó MZ Blessure[2]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Suzuki
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Karel Bojer ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ
Vlag van Duitsland Klaus Huber Yamaha
Vlag van Duitsland Reinhard Scholtis Kawasaki
Vlag van Duitsland Toni Gruber Yamaha
Vlag van Finland Martti Pesonen Yamaha
Vlag van Finland Matti Salonen Yamaha
Vlag van Finland Pentti Korhonen Yamaha
Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Guthrie Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Pipes Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Whiteway Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Ringwood Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Chatterton Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Benelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray McCullough Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stan Woods Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Rutter Yamaha
Vlag van Italië Angelo Bergamonti Aermacchi
Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Benelli
Vlag van Italië Gilberto Parlotti Benelli
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Yamaha
Vlag van Italië Silvio Grassetti Yamaha
Vlag van Italië Walter Villa Villa / Benelli
Vlag van Nieuw-Zeeland Keith Turner Aermacchi
Vlag van Rhodesië Gordon Keith Yamaha
Vlag van Zweden Börje Jansson Kawasaki-Yamaha[4]

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Ossa 65
2 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha 49
3 Vlag van Australië Kel Carruthers Benelli 37
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rodney Gould Yamaha 32
5 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 25
6 Vlag van Italië Renzo Pasolini Benelli 15
Vlag van Duitsland Lothar John Yamaha
8 Vlag van Zweden Börje Jansson Kawasaki-Yamaha 14
9 Vlag van Italië Angelo Bergamonti Aermacchi 11
10 Vlag van Duitsland Klaus Huber Yamaha 10

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In België verstevigde Dave Simmonds zijn leidende positie. Cees van Dongen had de beste start, maar na de eerste ronde reed Simmonds al voorop met de beide MRTN-Suzuki's van Dieter Braun en van Dongen er vlak achter. Van Dongen besloot na een paar ronden "op heelhouden" te rijden waardoor er een duel ontstond tussen Braun en Simmonds. Van Dongen werd aldus derde. Kent Andersson (Yamaha) werd vierde en behield zijn tweede plaats in het wereldkampioenschap.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 34"24'9 15
2 Vlag van Duitsland Dieter Braun Suzuki +1'7 12
3 Vlag van Nederland Cees van Dongen Suzuki +1"14'8 10
4 Vlag van Zweden Kent Andersson Yamaha +1"58'8 8
5 Vlag van Nederland Jan Huberts MZ +2"34'9 6
6 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann MZ +3"36'2 5
7 Vlag van Australië Bosse Granath MZ +3"59'1 4
8 Vlag van Duitsland Lothar John MZ +4"05'2 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Coulter Bultaco +4"24'9 2
10 Vlag van Duitsland Walter Scheimann Villa +4"27'5 1
11 Vlag van Australië John Dodds Aermacchi +4"43'4
12 Vlag van Australië Brian Smith Honda +1 ronde
13 Vlag van Zwitserland Hausel Yamaha +1 ronde

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Rotax
Vlag van Australië Barry Smith Derbi
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ Blessure[1]
Vlag van Hongarije László Szabó MZ Blessure[2]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi
Vlag van Zwitserland Bruno Veigel Honda
Vlag van Zwitserland Herbert Denzler Honda
Vlag van Zwitserland Jean Campiche Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek Eberhard Mahler MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Günter Bartusch MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hartmut Bischoff MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Thomas Heuschkel MZ
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Enrique Escuder Bultaco
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Galí Bultaco
Vlag van Finland Pertti Leinonen Honda
Vlag van Finland Seppo Kangasniemi MZ
Vlag van Frankrijk Daniel Crivello Maico
Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi
Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha
Vlag van Frankrijk Jean-François Chaffin Villa
Vlag van Frankrijk Pierre Viura Maico
Vlag van Verenigd Koninkrijk Carl Ward Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Garner Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chas Mortimer Villa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jerry Lancaster Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jim Curry Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Kiddie Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Shacklady Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Murray Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Loughridge Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Hongarije János Reisz MZ
Vlag van Italië Francesco Villa Villa
Vlag van Italië Giuseppe Mandolini Villa
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Aermacchi
Vlag van Italië Walter Villa Villa
Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Bultaco
Vlag van Nederland Lous van Rijswijk jr. Yamaha
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Polen Ryszard Mankiewicz MZ
Vlag van Zweden Börje Jansson Maico

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Simmonds Kawasaki 72
2 Vlag van Zweden Kent Andersson Maico / Yamaha 32
3 Vlag van Nederland Cees van Dongen Suzuki 25
4 Vlag van Duitsland Dieter Braun Suzuki 24
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco 22
6 Vlag van Australië Kel Carruthers Aermacchi 18
7 Vlag van Frankrijk Jean Auréal Yamaha 15
8 Vlag van Duitsland Lothar John MZ 11
Vlag van Nederland Jan Huberts MZ
10 Vlag van Oostenrijk Heinz Kriwanek Rotax 10
Vlag van Italië Walter Villa Villa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Gary Dickinson Honda
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Aermacchi

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de Belgische GP ging Jan de Vries op doktersadvies niet van start nadat hij bij een val in de training enkele flinke schaafwonden had opgelopen. Aalt Toersen en Cees van Dongen bemanden de Van Veen-Kreidlers, maar ze waren in de trainingen aanmerkelijk trager dan Ángel Nieto met de Derbi. Bij de startopstelling werd er aan die Derbi echter nog flink gesleuteld. Jos Schurgers (Kreidler) startte het snelste, gevolgd door Aalt Toersen (Van Veen-Kreidler) en Jan Huberts (Kreidler). Na de eerste ronde van 14 km was Schurgers al uitgevallen, net als Ángel Nieto. Santiago Herrero (Derbi) reed nu op kop vlak voor Aalt Toersen en Cees van Dongen. Na de tweede ronde lag Barry Smith (Derbi) al op de tweede plaats en Aalt Toersen lag al ver achter hem. Op de vierde plaats reed Paul Lodewijkx met de Jamathi. In de vierde ronde viel Lodewijkx uit waardoor zijn plaats werd ingenomen door van Dongen. In de vijfde en laatste ronde nam Smith de kop over van zijn teamgenoot Herrero. Een tactische zet, want Smith was de best geklasseerde Derbi-coureur in het kampioenschap. Toersen beperkte de schade door derde te worden.

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Barry Smith Derbi 23"23'2 15
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Derbi +6'2 12
3 Vlag van Nederland Aalt Toersen Van Veen-Kreidler +14'0 10
4 Vlag van Nederland Cees van Dongen Van Veen-Kreidler +34'1 8
5 Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler +46'1 6
6 Vlag van Nederland Martin Mijwaart Jamathi +57'5 5
7 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler +1"17'5 4
8 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Adrijan Bernetič Tomos +2"49'3 3
9 Vlag van Frankrijk André Millard Kreidler +3"35'3 2
10 Vlag van Monaco Jean-Louis Pasquier Derbi +4"17'3 1
11 Vlag van België Oronzo Memola Negrini +4"25'8

Niet gestart[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler Blessure

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi Koppeling
Vlag van Nederland Jos Schurgers Kreidler
Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi Motor

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Jakob Unterladstätter KTM
Vlag van Zwitserland Bruno Veigel Honda
Vlag van Zwitserland Herbert Denzler Kreidler
Vlag van Duitsland Gerhard Thurow Kreidler
Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler
Vlag van Duitsland Rudolf Schmälzle Kreidler
Vlag van Duitsland Winfried Reinhard Reimo
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Juan Bordons Derbi
Vlag van Frankrijk Charly Dubois Kreidler
Vlag van Frankrijk Jacques Roca Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Lawn Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Barrie Dickinson Garelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Walpole Garelli
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fran Redfern Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Whiteway Crooks-Suzuki
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Lawley Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Luke Lawlor Derbi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Aspin Meurs-Garelli
Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli
Vlag van Italië Franco Ringhini Morbidelli
Vlag van Italië Gilberto Parlotti Tomos
Vlag van Italië Giovanni Lombardi Guazzoni
Vlag van Italië Luigi Rinaudo Tomos
Vlag van Italië Silvano Bertarelli Minarelli
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Anton Kralj Tomos
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Janko-Florijan Štefe Tomos

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Nederland Aalt Toersen Van Veen-Kreidler 65
2 Vlag van Australië Barry Smith Derbi 45
3 Vlag van Nederland Jan de Vries Van Veen-Kreidler 34
4 Vlag van Italië Gilberto Parlotti Tomos 25
5 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ángel Nieto Derbi 24
6 Vlag van Nederland Paul Lodewijkx Jamathi 18
7 Vlag van Duitsland Ludwig Faßbender Kreidler 16
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Santiago Herrero Derbi
9 Vlag van Duitsland Rudolf Kunz Kreidler 12
10 Vlag van Duitsland Winfried Reinhard Reimo 8
Vlag van Nederland Cees van Dongen Van Veen-Kreidler

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

In België liepen Helmut Fath / Wolfgang Kalauch elke ronde een beetje verder weg van Klaus Enders / Ralf Engelhardt die gevolgd werden door Georg Auerbacher / Hermann Hahn. Om de kopposities was er geen strijd, om de vierde plaats wel. Die werd gewonnen door Franz Linnarz / Rudolf Kühnemund.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch URS 32"55'0 15
2 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt BMW +32" 12
3 Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW +55'8 10
4 Vlag van Duitsland Franz Linnarz Vlag van Duitsland Rudolf Kühnemund BMW +2"05'0 8
5 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Josef Huber BMW +2"06'3 6
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Milton Vlag van Verenigd Koninkrijk John Thornton BMW +2"07'1 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk John Flaxman BMW +2"27'2 4
8 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Hughes BMW +2"40'1 3
9 Vlag van Duitsland Helmut Lünemann Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Caddow BMW +2"43'7 2
10 Vlag van Zwitserland Jean-Claude Castella Vlag van Zwitserland Albert Castella BMW +2"44'1 1
11 Vlag van Nederland Hermann Oosterloo Vlag van Nederland Jan Kort BMW +1 ronde

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider Apfelbeck-BMW

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland Hans Hänni Vlag van Zwitserland Kurt Barfuss BMW
Vlag van Zwitserland Max Hauri Vlag van Zwitserland Heinz Hausamann BMW
Vlag van Duitsland Hermann Binding Vlag van Duitsland Helmut Fleck BMW
Vlag van Duitsland Richard Wegener Vlag van Duitsland Adi Heinrichs BMW
Vlag van Finland Jaakko Palomäki Vlag van Finland Jussi Ahlbäck BMW
Vlag van Finland Kenneth Calenius Vlag van Finland Juhani Vesterinen BMW
Vlag van Finland Leif Aurosell Vlag van Finland Jouko Ryhänen BMW
Vlag van Frankrijk André Cailletet Vlag van Frankrijk Jean-Paul Coquic BMW
Vlag van Frankrijk Joseph Duhem Vlag van Frankrijk François Fernandez BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Copson Vlag van Verenigd Koninkrijk Dane Rowe BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Keen Vlag van Verenigd Koninkrijk Mac Witherspoon Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Hawes Vlag van Verenigd Koninkrijk John Mann Seeley-Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Philpott Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Turrington Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jeff Gawley Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Knights BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mick Potter Vlag van Verenigd Koninkrijk John Fiddaman Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Norman Hanks Vlag van Verenigd Koninkrijk Rose Arnold BSA
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Kielty Vlag van Verenigd Koninkrijk V. Sherriffs Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Applegate Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Appleton BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Harris Triumph
Vlag van Zweden Ruben Bjarnemark Vlag van Zweden Marianne Kjellmodin-Hansen BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Wolfgang Kalauch URS 55
2 Vlag van Duitsland Klaus Enders Vlag van Duitsland Ralf Engelhardt BMW 42
3 Vlag van Duitsland Franz Linnarz Vlag van Duitsland Rudolf Kühnemund BMW 34 (40)
Vlag van Duitsland Georg Auerbacher Vlag van Duitsland Hermann Hahn BMW 34
5 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Josef Huber BMW 32 (38)
6 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Horst Schneider BMW / Apfelbeck-BMW 25
7 Vlag van Duitsland Helmut Lünemann Vlag van Verenigd Koninkrijk Neil Caddow BMW 20
8 Vlag van Zwitserland Jean-Claude Castella Vlag van Zwitserland Albert Castella BMW 11
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Hawes Vlag van Verenigd Koninkrijk John Mann Seeley-Matchless 10
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Wakefield Vlag van Verenigd Koninkrijk John Flaxman BMW 9
Vorige race:
TT Assen 1969
FIM wereldkampioenschap wegrace
21e seizoen (1969)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1969

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1968
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1970