Naar inhoud springen

Ulster Grand Prix 1962

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Noord-Ierland Ulster Grand Prix 1962
Dundrod Circuit
Land Vlag van Noord-Ierland Noord-Ierland
Datum 11 augustus 1962
Organisator FIM / ACU
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Tsjechië František Šťastný
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
250 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer

De Ulster Grand Prix 1962 was de zesde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1962. De races werden verreden op zaterdag 11 augustus 1962 op het Dundrod Circuit, een stratencircuit in County Antrim. De 50cc-klasse en de zijspanklasse kwamen niet aan de start. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 125cc-klasse beslist.

Tijdens de trainingen voor de Ulster Grand Prix waaide het zo hard, dat een aantal coureurs onmogelijk een tijd konden rijden die toegang zou geven voor de start. De jury van de ACU moest ingrijpen en deze rijders alsnog een start geven. Het ernstige ongeval van Bob McIntyre op 6 augustus op Oulton Park drukte een stempel op de Grand Prix. McIntyre stond op de tweede plaats in de WK-stand van de 250cc-klasse, maar lag nu op sterven. Honda verving hem door Tommy Robb in de 250- en de 350cc-klasse. Robb deed dat erg goed: hij won zijn eerste 250cc-race voor Honda en werd derde in zijn eerste 350cc-race.

Mike Hailwood won opnieuw zonder problemen de 500cc-race, maar de opvallendste prestatie was van Alan Shepherd, wiens Matchless G50 kennelijk erg snel was. Hij had weliswaar bijna vier minuten achterstand op Hailwood, maar bleef de Nortons opnieuw ruim voor en bevestigde zijn tweede plaats in de WK-stand. Phil Read (Norton) werd derde en drong tot de top drie in het klassement door, gelijk met de inmiddels gestopte Gary Hocking. Een opvallende deelnemer was de inmiddels 51 jaar oude oud-zijspankampioen Eric Oliver, die met een 350cc-AJS 7R deelnam maar uitviel.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 1:18"20'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless +3"45'2 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton +4"44'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Spence Norton +1 ronde 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Middleton Norton +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton +1 ronde
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Mizen Matchless +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Thorp Norton +1 ronde
12 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +1 ronde
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alf Shaw Norton
14 Vlag van Duitsland Karl Recktenwald Norton
15 Vlag van Australië Dennis Fry Norton
16 Vlag van Ierland Patrick Plunkett Matchless
17 Vlag van Ierland Tommy Holmes Matchless
18 Vlag van Ierland Jimmy Jones Norton

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Amleto Pomesano Norton
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Manuel Soler Norton
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless
Vlag van Chili Pablo Gamberini Matchless
Vlag van Finland Anssi Resko Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Setchell Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]
Vlag van Zweden Harald Karlsson Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 24
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 15
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton 7
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
8 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Norton
De Honda RC 171 debuteerde in de Ulster Grand Prix met twee podiumplaatsen

.

In Ulster trad Honda aan met een verbeterde 350cc-race, de RC 171, die nu 339,4 cc mat. Nog steeds een echte 3½, maar toch al groter dan de 284,5cc-grote RC 170. Mike Hailwood (MV Agusta 350 4C) reed de snelste ronde, maar moest opgeven. Jim Redman profiteerde daar optimaal van: hij won de race en nam de leiding in de WK-stand van Hailwood over. "Franta" Šťastný werd met zijn Jawa tweede en Tommy Robb - voor het eerst op de 350cc-Honda, werd derde.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 1:20"40'6 8
2 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS 3
5 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 2
6 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda Zwaargewond[3]
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]
Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Zwitserland Roland Föll AJS
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Norton
Vlag van Finland Taneli Lepo AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Japan Moto Kitano Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson AJS
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 16
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 14
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 13
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 6
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton 3
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton 2
Vlag van Tsjechië Gustav Havel jawa
Tommy Robb reed voor het eerst met de Honda RC 163 en won de 250cc-race in Ulster.

Tommy Robb trad op als vervanger voor de zwaargewonde Bob McIntyre en reed voor het eerst met de Honda RC 163. Dat belette hem niet om de race te winnen voor zijn teamgenoten Jim Redman en Luigi Taveri. Voor Redman was het ontbreken van McIntyre genoeg om zeker te zijn van de wereldtitel, maar dat was niet officieel. Theoretisch zou McIntyre alle volgende races kunnen winnen en dan exact gelijk komen met Redman: 44 punten, vier overwinningen, twee tweede plaatsen en vier streepresultaten. McIntyre lag echter op sterven en overleed op 15 augustus. Redman werd door de dood van Rob McIntyre vier dagen na de Ulster Grand Prix wereldkampioen.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 1:10"58'6 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 6
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Campbell Donaghy Ducati 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Aermacchi 1

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda Zwaargewond[3]
Coureur Merk
Vlag van Argentinië Enrique Dietrich Aermacchi
Vlag van Argentinië Jorge Terengo Ducati
Vlag van Argentinië Raúl Kaiser NSU
Vlag van België Marcel Toussaint Benelli
Vlag van België Pierrot Vervroegen Aermacchi
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth NSU
Vlag van Duitsland Michael Schneider NSU
Vlag van Frankrijk Benjamin Savoye Mondial
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Morini
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Benelli
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Paolo Campanelli Benelli
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini
Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda
Vlag van Japan Moto Kitano Honda
Vlag van Nederland Cas Swart Honda
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 44 (50)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda 32
3 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 12
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda 8
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco 7
9 Vlag van Duitsland Günter Beer Adler 6
10 Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi 4
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda
De Honda RC 145's bezetten de eerste vier plaatsen in de Ulster Grand Prix.

De 125cc-race opende de Ulster Grand Prix en was echt spannend: Luigi Taveri, Tommy Robb en Jim Redman reden hun Honda RC 145's binnen 0,2 seconde over de finish en een finishfoto wees Taveri als winnaar aan. Daarmee was die zeker van de wereldtitel, zelfs als Redman alle overige races zou winnen. Hij kon dan qua punten op gelijke hoogte komen, maar met minder overwinningen.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 58"45'6 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda + 0'0 6
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda + 0'2 4
4 Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda + 49'0 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki + 2"25'2 2
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC + 3"18'4 1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Val

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda Zwaargewond[3]
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[5]
Coureur Merk
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Bultaco
Vlag van Argentinië Limburg Moreira Bultaco
Vlag van Argentinië Marzillo Chizzini Bultaco
Vlag van Argentinië Pedro Rosenthal Tohatsu
Vlag van Argentinië Raúl Kissling DKW
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Finland Jukka Petäjä MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Honda
Vlag van Italië Francesco Villa Mondial
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Ducati
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri (wereldkampioen) Honda 44 (47)
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 30
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 26
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 16
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC 12
6 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC
9 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1962
FIM wereldkampioenschap wegrace
14e seizoen (1962)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1962

Vorige race:
Ulster Grand Prix 1961
Ulster Grand Prix Volgende race:
Ulster Grand Prix 1963