Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1965

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1965
Masaryk-Ring door de jaren heen
Officiële naam Grand Prix ČSSR
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 25 juli 1965
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Australië Jack Ahearn
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman
Derde Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov
250 cc
Snelste ronde Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read
Tweede Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
125 cc
Snelste ronde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson
Eerste Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1965 was de negende race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1965. De race werd verreden op 25 juli op de Masaryk-Ring nabij Brno. Behalve de 50cc-klasse kwamen alle soloklassen aan de start. De wereldtitel in de 500cc-klasse was al beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in de GP van de DDR lieten de 125cc-teams van Honda en Yamaha verstek gaan. Ernst Degner kon als DDR-vluchteling niet achter het IJzeren Gordijn starten.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Tsjecho-Slowakije werden Mike Hailwood en Giacomo Agostini weer eerste en tweede, maar ditmaal werd Jack Ahearn met een Norton Manx derde. Paddy Driver (Matchless G50) werd vierde, waardoor zijn derde plaats in de WK-stand niet in gevaar kwam.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 1:11"23'2 8
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta +1"05'1 6
3 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +2"14'5 4
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless +2"14'7 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Matchless +3"53'1 2
6 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +3"58'9 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton
8 Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer Norton
9 Vlag van Australië Jack Findlay Matchless
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ian Burne Norton
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Robinson Norton
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Lee Matchless
13 Vlag van Zwitserland Ernst Weiss Norton
14 Vlag van Polen Jan Hennek Norton
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Maurice Hawthorne Norton

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Eduard Lenz Norton
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Australië Ron Robinson Norton
Vlag van Canada Gustav Havel Jawa
Vlag van Duitsland Hartmut Allner BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young Matchless
Vlag van Hongarije György Kurucz Norton
Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok
Vlag van Sovjet-Unie Endel Kiisa Vostok
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Abbey de Kock Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 David Lloyd Norton [1]
Vlag van Canada 1957-1965 Kenneth King Norton [1]
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless [2]
Vlag van Canada 1957-1965 Roger Beaumont Norton [1]
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Matchless
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton [3]
Vlag van Finland Jouko Ryhänen Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billy McCosh Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dick Creith Norton [4]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rob Fitton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Selwyn Griffiths Matchless [5]
Vlag van Italië Giuseppe Mandolini Moto Guzzi [6]
Vlag van Verenigde Staten Buddy Parriott Norton [1]
Vlag van Verenigde Staten Ed LaBelle Norton [1]

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 48 (56) wereldkampioen
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 30
3 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Matchless 14
4 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 9
5 Vlag van Verenigde Staten Buddy Parriott Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Joe Dunphy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Matchless
8 Vlag van Canada 1957-1965 Roger Beaumont Norton 4
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ian Burne Norton
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Tsjecho-Slowakije vielen de beide MV Agusta's weer uit. Jim Redman won dus weer vóór Derek Woodman, maar dit keer werd Nikolaj Sevast'ânov met een viercilinder Vostok derde.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 6
3 Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok 4
4 Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi 3
5 Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton 1

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta
Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta

Onbekend[7][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Eric Hinton Norton
Vlag van Tsjechië František Boček Jawa
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Conn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Griff Jenkins Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Cooper Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Young AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Isao Yamashita Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda
Vlag van Zweden Agne Carlsson AJS
Vlag van Sovjet-Unie Endel Kiisa Vostok
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 32
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini MV Agusta 16
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 12
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman AJS / MZ
5 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa 8
Vlag van Italië Renzo Pasolini Aermacchi
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 6
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
9 Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov Vostok 4
10 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 3
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In Tsjecho-Slowakije won Phil Read de 250cc-race en zijn teamgenoot Mike Duff werd tweede. Jim Redman moest zich tevreden stellen met de derde plaats. In de WK-stand stond Redman nu derde, maar hij was de enige die Read theoretisch nog van de wereldtitel kon afhouden. Met aftrek van streepresultaten kon hij nog op 56 punten komen, terwijl Duff niet meer dan 50 punten kon scoren.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 49"05'0 8
2 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha + 3'3 6
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda + 37'6 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ + 3'30'2 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ + 3'36'8 2
6 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa + 5'15'9 1
7 Vlag van Duitsland Günter Beer Honda + 1 ronde
8 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Aermacchi + 1 ronde
9 Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi + 1 ronde

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras (†) Bultaco Overleden[8]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda [9]
Vlag van Verenigde Staten John Buckner Yamaha [1]

Onbekend[7][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Barry Smith Bultaco
Vlag van Australië Kevin Cass Cotton
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José Maria Busquets Montesa
Vlag van Frankrijk Alain Barbaroux Aermacchi
Vlag van Frankrijk Jean-Claude Guénard Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Coulter Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk David Williams Mondial
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery Bultaco
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Remo Venturi Benelli
Vlag van Italië Silvio Grassetti Morini
Vlag van Italië Tarquinio Provini Benelli
Vlag van Japan Gosuke Yamashita Honda
Vlag van Japan Hiroshi Hasegawa Yamaha
Vlag van Japan Isamu Kasuya Honda
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 54 (60)
2 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha 36
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 34
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda 11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ
6 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras (†) Bultaco 10
7 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 9
8 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 6
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
10 Vlag van Italië Silvio Grassetti Morini 4
Vlag van Australië Barry Smith Bultaco
Punten tussen haakjes zijn inclusief streepresultaten.

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Honda en Yamaha lieten ook de Grand Prix in Tsjecho-Slowakije schieten. Hugh Anderson reed de snelste ronde maar viel uit. Daardoor won Frank Perris opnieuw, vóór Derek Woodman en Heinz Rosner, beiden op MZ.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Pnt
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Suzuki 47"56'9 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ + 1'47'7 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Heinz Rosner MZ + 2'23'5 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Jochen Leitert MZ + 2'54'7 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Roland Rentzsch MZ + 3'48'8 2
6 Vlag van Tsjechië František Boček CZ + 3'57'1 1
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Friedhelm Kohlar MZ + 4'06'2
8 Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Honda + 4'32'6

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha Teambeleid
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda Teambeleid
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Politiek[10]
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Torras (†) Bultaco Overleden[8]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Ivy Yamaha Teambeleid
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha Teambeleid
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Honda Teambeleid
Vlag van Japan Hironori Matsushima Yamaha Teambeleid
Vlag van Japan Yasuharu Yuzawa Honda Teambeleid
Vlag van Verenigde Staten Bo Gehring Bultaco [1]
Vlag van Verenigde Staten Jeff Tate Honda [1]
Vlag van Verenigde Staten Rick Schell Honda [1]

Onbekend[7][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Arthur Fegbli Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek Dieter Krumpholz MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jürgen Lenk MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt MZ-Kreidler
Vlag van Duitsland Walter Scheimann Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Bultaco
Vlag van Italië Bruno Spaggiari Ducati
Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki
Vlag van Nieuw-Zeeland Ginger Molloy Bultaco
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Bruce Beale Honda

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Pnt
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki 38
2 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki 36
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Woodman MZ 22
4 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 15
5 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Yamaha 12
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Yamaha 8
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
8 Vlag van Japan Yoshimi Katayama Suzuki 6
Vlag van Duitse Democratische Republiek Dieter Krumpholz MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Jochen Leitert MZ
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1965
FIM wereldkampioenschap wegrace
17e seizoen (1965)
Volgende race:
Ulster Grand Prix 1965

Vorige race:
Geen
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1966