Grand Prix-wegrace der Naties 1960

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Italië Grand Prix-wegrace der Naties 1960
Officiële naam 38º Gran Premio delle Nazioni
Land Vlag van Italië Italië
Datum 11 september 1960
Organisator FIM/FMI
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Italië Emilio Mendogni
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Tsjechië František Šťastný
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle
250 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Bruno Spaggiari
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Bruno Spaggiari
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner

De Grand Prix-wegrace der Naties 1960 was de zevende en laatste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1960. De races werden verreden op 11 september 1960 op het Autodromo Nazionale di Monza nabij Monza in de Italiaanse regio Lombardije. Alleen de soloklassen kwamen aan de start en de wereldtitel in de 250cc-klasse werd hier beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Net als in het vorige jaar wist de Italiaanse organisatie niet minder dan zes races op een dag te organiseren. In de ochtend reed men een nationale 125cc-race, die werd gewonnen door Ducati-rijder Franco Farnè, en een 175cc-race, waar de overwinning ex aequo naar Francesco Villa (Ducati) en Paolo Baronciani (MotoBi) ging.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de 500cc-race waren de MV Agusta 500 4C's zo oppermachtig, dat John Surtees en Emilio Mendogni als enigen binnen dezelfde ronde finishten. John Hartle scoorde twee punten, waardoor hij de verongelukte Bob Brown van de derde plaats in de eindstand verdrong.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 1:05"14'0 8
2 Vlag van Italië Emilio Mendogni MV Agusta +1"16'7 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton +1 ronde 4
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton +2 ronden 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton +2 ronden
8 Vlag van Australië Jack Findlay Norton +2 ronden
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Norton +3 ronden
10 Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton +3 ronden
11 Vlag van Duitsland Lothar John BMW +3 ronden
12 Vlag van Duitsland Heinz Kauert Matchless +3 ronden
13 Vlag van Italië Vasco Loro Norton +5 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hans-Günther Jäger BMW
Vlag van Duitsland Rudolf Gläser Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Artemio Cirelli Gilera
Vlag van Italië Benedetto Zambotti Gilera
Vlag van Italië Emanuele Maugliani Gilera
Vlag van Italië Giuseppe Dardanello Norton
Vlag van Italië Giuseppe Mantelli Gilera
Vlag van Italië Luigi Marcelli Norton
Vlag van Italië Paolo Campanelli Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Italië Renzo Rossi Gilera
Vlag van Nederland Martinus Van Son Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Ladi Richter Norton
Vlag van Australië Bob Brown (†) Norton Overleden[1]
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton
Vlag van Japan Fumio Ito BMW
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton

Top tien eindstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 32 (46)
2 Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta 26
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta/Norton 16
4 Vlag van Australië Bob Brown (†) Norton 15
5 Vlag van Italië Emilio Mendogni MV Agusta 15
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton 13
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton 9
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Norton 6
9 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Norton 5
10 Vlag van Australië Tom Phillis Norton 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Gary Hocking won de 350cc-race, en dat was ook nodig om zijn tweede plaats in het wereldkampioenschap veilig te stellen. Die werd bedreigd door John Hartle, maar Hartle moest in deze race ook Jawa-rijder František Šťastný voor laten. John Surtees gaf op toen zijn MV Agusta 350 4C vermogen begon te verliezen.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 52"45'0 8
2 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +28'1 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton +1"30'1 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Norton +1 ronde 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson AJS +1 ronde 1
7 Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer Norton +1 ronde
8 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +1 ronde
9 Vlag van Duitsland Hans Pesl Norton +1 ronde
10 Vlag van Italië Alfredo Milani[2] Norton +2 ronden
11 Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton +2 ronden
12 Vlag van Italië Osvaldo Perfetti Bianchi +2 ronden
13 Vlag van Duitsland Hans Kauert AJS +2 ronden
14 Vlag van Duitsland Rudolf Gläser Norton +3 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Ducati
Vlag van Duitsland Horst Kassner Onbekend
Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Tanner Norton Ongeval
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta Vermogensverlies
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati
Vlag van Italië Ernesto Brambilla Bianchi
Vlag van Italië Gianfranco Muscio Bianchi

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown (†) Norton Overleden[1]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Potts Special-AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton

Top tien eindstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees MV Agusta 22 (26)
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 22
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle MV Agusta/Norton 18
4 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 12
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson Norton 10
6 Vlag van Australië Bob Brown (†) Norton 6
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson AJS 5
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Norton 5
9 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton 5
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Potts Special-AJS 4

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250cc-klasse kon Gary Hocking theoretisch nog op gelijke hoogte komen met Carlo Ubbiali, maar dan moest hij winnen en mocht Ubbiali niet scoren. Het ging echter omgekeerd: Ubbiali won en Hocking viel uit. Jim Redman reed de Honda RC 161 naar de tweede plaats en Ernst Degner werd met de MZ RE 250 derde. Opmerkelijk was dat de Ducati 250 Desmo, die voor Mike Hailwood was ontwikkeld met geld van Mike's vader Stan, nu ook in handen kwam van Alberto Pagani, die het seizoen was begonnen met het prototype van de Aermacchi Ala d'Oro 250. Gilberto Milani trad ook aan met een Honda RC 161, waarschijnlijk van Tom Phillis, die in Italië in geen enkele klasse startte.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 43"14'8 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +40'4 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ +41'2 4
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +42'9 3
5 Vlag van Italië Gilberto Milani Honda +1"16'8 2
6 Vlag van Japan Yukio Satoh Honda +1"39'1 1
7 Vlag van Italië Alberto Pagani Ducati +1"39'4
8 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +1 ronde
9 Vlag van Duitsland Horst Kassner NSU +2 ronden
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Dixon Adler +2 ronden
11 Vlag van Italië Alberto Gandossi MZ +3 ronden
12 Vlag van Duitsland Michael Schneider NSU +3 ronden
13 Vlag van Duitsland Xaver Heiß NSU +3 ronden
14 Vlag van Duitsland Siegfried Lohmann Adler +3 ronden
15 Vlag van Italië Gianemilio Marchesani CM +4 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Rudi Thalhammer NSU
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta
Vlag van Duitsland Fritz Kläger Onbekend
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati
Vlag van Italië Alessandro Brabetz Benelli
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman MZ
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown (†) Honda Overleden[1]
Vlag van Australië Tom Phillis Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale MZ Geen machine[4]
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini Blessure[5]
Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda
Vlag van Japan Moto Kitano Honda
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda Blessure[6]

Top tien eindstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 32 (44)
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 28
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 11
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 10
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati/Mondial 8
6 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 6
7 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 6
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 5
9 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 4
Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De 125cc-race eindigde in een sprint naar de finish tussen Carlo Ubbiali, Bruno Spaggiari en Ernst Degner. Zij finishten in deze volgorde binnen een halve seconde. Ook de strijd om de vierde plaats was spannend met slechts 0,1 seconde verschil tussen Jim Redman en Gary Hocking.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 39"28'1 8
2 Vlag van Italië Bruno Spaggiari MV Agusta +0'2 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ +0'4 4
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +36'9 3
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta +37'0 2
6 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda +1"24'3 1
7 Vlag van Japan Yukio Satoh Honda +1"33'4
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ +1"38'0
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC +1"38'8
10 Vlag van Italië Franco Farnè Ducati +1 ronde
11 Vlag van Italië Gianemilio Marchesani Mondial +2 ronden
12 Vlag van Italië Alessandro Brabetz Ducati +2 ronden
13 Vlag van Italië Giuseppe Mandolini Ducati +2 ronden
14 Vlag van Zweden Ulf Svensson Ducati +2 ronden
15 Zucchi Ducati +2 ronden
16 Vlag van Italië Roberto Patrignani Ducati +2 ronden
17 Vlag van Italië De Simone Ducati +2 ronden
18 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Rumi +3 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman MZ
Vlag van Italië Alberto Gandossi MZ
Vlag van Italië Vittorio Zito Onbekend
Vlag van Italië Vincenzo Rippa Onbekend
Vlag van Italië Francesco Villa Ducati
Vlag van Italië Franco Latini Onbekend

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda Blessure[6]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson MZ Geen machine[7]

Onbekend[3][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati
Vlag van Japan Giichi Suzuki Honda

Top tien eindstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 24 (32)
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 18 (22)
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 16 (18)
4 Vlag van Italië Bruno Spaggiari MV Agusta 12
5 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman MZ 10
6 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 6
7 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda/Ducati 6
8 Vlag van Italië Alberto Gandossi MZ 4
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Anderson MZ 2
10 Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda 1
Vlag van Japan Giichi Suzuki Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Ducati
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1960
FIM wereldkampioenschap wegrace
12e seizoen (1960)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1961

Vorige race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1959
Grand Prix-wegrace der Naties Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1961