Grand Prix-wegrace van België 1952

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1952
Land Vlag van België België
Datum 6 juli 1952
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Umberto Masetti
Eerste Vlag van Italië Umberto Masetti
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Derde Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Price
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Price
Tweede Vlag van Italië Albino Milani/Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Clements

De Grand Prix-wegrace van België 1952 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in dit seizoen. De races werden verreden op 6 juli op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen drie klassen aan de start: 500 cc, 350 cc en de zijspanklasse. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 350cc-klasse beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

In België verscheen de combinatie Eric Oliver/Enrico Dobelli weer na hun zware ongeval tijdens een internationale race in Frankrijk, waardoor ze de Grand Prix van Zwitserland hadden gemist. Dobelli liep nog op krukken en Oliver droeg nog een gipsverband, maar hij kreeg toch toestemming om te starten, in tegenstelling tot Dobelli, die werd vervangen door Stanley Price. Een andere zijspancoureur, de Belg Edouard Texidor, werd twaalfde in de 500cc-soloklasse. Bill Doran ontbrak nog steeds door zijn in de TT van Man opgelopen hersenschudding.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Umberto Masetti won zijn tweede opeenvolgende 500cc-race en Geoff Duke werd voor de tweede keer tweede, op korte afstand gevolgd door Ray Amm. Jack Brett werd met de AJS E95 vierde, maar AJS had waarschijnlijk liever gezien dat hij Rod Coleman voor had laten gaan. Coleman, die sterker in het WK stond, finishte vlak achter hem, ruim voor de Gilera van Nello Pagani. MV Agusta bleef weer met lege handen staan: zowel Les Graham als Carlo Bandirola vielen uit.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera 1:13"40'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton +2'0 6
3 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton +3'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett AJS +2"28'0 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS +2"30'0 2
6 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera +3"50'0 1
7 Vlag van België Auguste Goffin Norton +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Sherry Norton +1 ronde
9 Vlag van Nederland Lous van Rijswijk Norton +1 ronde
10 Vlag van België Francis Basso Norton +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Humphrey Ranson Norton +2 ronden
12 Vlag van België Edouard Texidor Norton +2 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ernie Ring Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Bruguiere Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Ierland Reg Armstrong Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van Duitsland Hans Baltisberger BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS Blessure[1]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cromie McCandless Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Lawton Norton
Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera 16
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 12
3 Vlag van Ierland Reg Armstrong Norton 11
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett AJS
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS 9
Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Doran AJS 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham MV Agusta
9 Vlag van Italië Nello Pagani Gilera 5
10 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 4
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Geoff Duke won zijn vierde race op rij en was met 32 punten in het wereldkampioenschap niet meer te achterhalen. Zijn teamgenoot Reg Armstrong kon theoretisch nog op 43 punten komen, maar zou dan drie resultaten moeten wegstrepen, wat hem weer 13 punten zou kosten. Voormalig wereldkampioen Les Graham scoorde eindelijk zijn eerste punt met de verouderde Velocette KTT Mk VIII.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Norton 8
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong Norton 6
3 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett AJS 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas AJS 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette 1

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Ernie Ring AJS
Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Duitsland Ewald Kluge DKW
Vlag van Duitsland Roland Schnell Horex
Vlag van Verenigd Koninkrijk George Brown AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike O'Rourke AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Sherry AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Lawton AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke (wereldkampioen) Norton 32
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong Norton 19
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS 14
4 Vlag van Zuid-Rhodesië (1924-1964) Ray Amm Norton 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett AJS 7
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas AJS 5
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Syd Lawton AJS /
Norton
4
8 Vlag van Australië Ken Kavanagh Norton 2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk George Brown AJS 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Graham Velocette

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Ondanks het gipsverband om zijn been won Eric Oliver met invaller-bakkenist Stanley Price de Belgische Grand Prix. Albino Milani en Cyril Smith hielden de schade beperkt door tweede en derde te worden.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Price Norton 8
2 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Clements Norton 4
4 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera 3
5 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van België Denis Jenkinson Norton 2
6 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 1

Onbekend[2][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Bakkenist Merk
Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Edouard Texidor Norton
Vlag van Zwitserland Ferdinand Aubert Vlag van Zwitserland René Aubert Norton
Vlag van Duitsland Otto Schmid Vlag van Duitsland Otto Kölle Norton
Vlag van Duitsland Rudolf Koch Vlag van Duitsland Adolf Flach BMW
Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton
Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk André Drivet Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Len Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Glover Norton

Top acht tussenstand zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts acht combinaties hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Italië Albino Milani Vlag van Italië Giuseppe Pizzocri Gilera 14
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Clements Norton 10
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Price Norton 8
4 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Onslow Norton 5
5 Vlag van België Marcel Masuy Vlag van Verenigd Koninkrijk Denis Jenkinson Norton 4
6 Vlag van Zwitserland Ferdinand Aubert Vlag van Zwitserland René Aubert Norton 3
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
8 Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Frankrijk André Emo Norton 1
Vorige race:
TT Assen 1952
FIM wereldkampioenschap wegrace
4e seizoen (1952)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1952

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1951
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1953