Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1955

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Frankrijk Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1955
Land Vlag van Frankrijk Frankrijk
Datum 15 mei 1955
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Italië Libero Liberati
Derde Vlag van Ierland Reg Armstrong
350 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Duilio Agostini
Eerste Vlag van Italië Duilio Agostini
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale
Derde Vlag van Italië Roberto Colombo
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Romolo Ferri
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Luigi Taveri
Derde Vlag van Italië Giuseppe Lattanzi

De Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1955 was de tweede Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace voor motorfietsen in het seizoen 1955. De races werden verreden op 15 mei op het Circuit de Reims-Gueux nabij Reims. In deze Grand Prix kwamen de 500cc-, 350cc- en de 125cc-klasse aan de start. Voor de 350cc-klasse was het de openingsrace van het seizoen.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Dit was voorlopig de laatste Grand Prix van Frankrijk. Pas in het seizoen 1959 kwam ze weer terug, maar nu op het Circuit de Charade in Clermont-Ferrand. Dat had overigens niets met het circuit te maken. In het seizoen 1956 ging de Franse GP niet door vanwege het (auto)-ongeluk tijdens de 24-uur van Le Mans en in het seizoen 1957 door benzineschaarste vanwege de Suezcrisis. In 1958 was er wel een Franse Grand Prix, maar ze telde niet meer voor het wereldkampioenschap.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Slechts vier merken met achttien coureurs traden aan in de 500cc-race: Gilera, Matchless, MV Agusta en Norton. Dat laatste merk had echter geen fabrieksteam meer en de inzet was dus te danken aan privérijders met een Norton Manx. Ook de inzet van Matchless was nogal beperkt, want de Matchless G45 was geen serieuze kandidaat voor de prijzen. Belangrijkste afwezige was Moto Guzzi, dat de moed had opgegeven om met de Quattro Cilindri te winnen, maar nog lang niet klaar was met de ontwikkeling van de nieuwe Otto Cilindri. Geoff Duke, die in de Grand Prix van Spanje was uitgevallen met ontstekingsproblemen, won voor zijn teamgenoot Libero Liberati. Overtuigend, want Duke had op de streep precies twee minuten voorsprong. Reg Armstrong werd op nog grotere achterstand gereden, maar bleef dankzij zijn derde plaats aan de leiding van de WK-stand. Slechts elf rijders haalden de finish. Daaronder was zijspancoureur Florian Camathias, die verdienstelijk zevende werd. Ook Francis Flahaut, de bakkenist van zijspancoureur Jean Murit kwam aan de start, maar hij viel uit.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 1:22"52'8 8
2 Vlag van Italië Libero Liberati Gilera + 2"00'0 6
3 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera + 2"22'4 4
4 Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta + 1 ronde 3
5 Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton + 3 ronden 2
6 Vlag van België Firmin Dauwe Norton + 4 ronden 1
7 Vlag van Zwitserland Florian Camathias Norton + 4 ronden
8 Vlag van Frankrijk Marcel Beauvais Norton + 5 ronden
9 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Bayle Norton + 5 ronden
10 Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera + 8 ronden
11 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta + 10 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Norton
Vlag van Frankrijk Francis Flahout Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Storr Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Robin Fitton Norton
Vlag van Italië Nello Pagani MV Agusta
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Brown Matchless
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi Teambeleid
Vlag van België Léon Martin Gilera
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Ernst Riedelbauch BMW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Walter Zeller BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi Teambeleid
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi Teambeleid
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Clark Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Storr Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi Teambeleid
Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera
Vlag van Italië Orlando Valdinoci Gilera
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Nederland Drikus Veer Gilera
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 12
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 8
3 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta 6
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera
5 Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta 4
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
7 Vlag van Italië Orlando Valdinoci Gilera 3
8 Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton 2
Vlag van Italië Nello Pagani MV Agusta
10 Vlag van België Firmin Dauwe Norton 1

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Nu Norton en AJS hun fabrieksteams hadden opgegeven stond niets de Moto Guzzi Monocilindrica 350 meer in de weg: Het hele podium werd bezet door Moto Guzzi-coureurs. Toch was de winnaar verrassend: Duilio Agostini was een goed coureur in de Italiaanse kampioenschappen maar werkte vooral samen met ingenieur Giulio Cesare Carcano als testrijder aan de nieuwe machines. Het was zijn eerste overwinning in een WK-race, maar ook zijn laatste. Dickie Dale en Roberto Colombo stonden naast hem op het podium.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi 6
3 Vlag van Italië Roberto Colombo Moto Guzzi 4
4 Vlag van België Auguste Goffin Norton 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS 2
6 Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton 1

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Keith Campbell Norton
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
Vlag van Australië Maurice Quincey Norton
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Hans Bartl DKW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Karl Hofmann DKW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi

Top zes tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

conform wedstrijduitslag

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Luigi Taveri werd weliswaar tweede in Frankrijk, maar hij deed toch goede zaken omdat hij de eerste race al gewonnen had. Dit keer won Carlo Ubbiali en Mondial-rijder Giuseppe Lattanzi werd derde.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 6
3 Vlag van Italië Giuseppe Lattanzi Mondial 4
4 Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial 3
5 Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta 2
6 Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial 1

Onbekend[1][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Oostenrijk Rudolf Grimas Mondial
Vlag van Duitse Democratische Republiek Erhart Krumpholz IFA
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Bernhard Petruschke IFA
Vlag van Duitsland Erich Wünsche DKW
Vlag van Duitsland Karl Lottes MV Agusta
Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW
Vlag van Duitsland Willi Scheidhauer MV Agusta
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ross Porter MV Agusta
Vlag van Italië Paolo Campanelli Mondial
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta

Top zeven tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts zeven coureurs hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 14
2 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 12
3 Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial 7
Vlag van Italië Giuseppe Lattanzi Mondial
5 Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta 4
6 Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial 3
7 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Spanje 1955
FIM wereldkampioenschap wegrace
7e seizoen (1955)
Volgende race:
Isle of Man TT 1955

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1954
Grand Prix-wegrace van Frankrijk Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1959