Al Franken

Al Franken
	Alan Stuart Franken
Geboren	21 mei 1951; New York
Politieke partij	Democratische Partij
Partner	Franni Bryson Franken
Beroep	Politicus ; Acteur ; Scenarioschrijver ; Televisieproducent ; Presentator ; Auteur ; Komiek
Religie	Joods
Handtekening
Senator voor Minnesota
Aangetreden	7 juli 2009
Einde termijn	2 januari 2018
Voorganger	Norm Coleman
Opvolger	Tina Smith
Portaal	Politiek

Alan Stuart (Al) Franken (New York, 21 mei 1951) is een Amerikaans acteur, scenarioschrijver, televisieproducent, presentator, schrijver, komiek en politicus van de Democratische Partij. Hij was Senator voor Minnesota van 2009 tot 2018.

Franken werkte jarenlang mee aan het NBC-televisieprogramma Saturday Night Live als de helft van het duo Franken & Davis.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Franken werkte vanaf het begin van zijn carrière samen met Tom Davis en in hun eerste jaren leidden zij 'een leven van vrijwel totale mislukking aan de zelfkant van de showbusiness in Los Angeles'^[1]. Hun fortuin keerde zich ten goede toen zij werden gerekruteerd voor het eerste schrijversteam voor Saturday Night Live. Franken schiep een aantal bekende typetjes voor dit programma, met name Stuart Smalley, een tamelijk onconventionele zelfhulpgoeroe. In 2002 kwam het zelfs tot een interview van Smalley (gespeeld door Franken) met Al Gore (de voormalige vicepresident van de Verenigde Staten). Voor zijn werk voor de televisie won Franken 3 Emmy Awards en 7 Emmy-nominaties.

Op 13 januari 2004 werd aangekondigd dat Franken radio zou gaan maken bij Air America Radio. Zijn programma heette eerst The O'Franken Factor een naam die gekozen was in de hoop Bill O'Reilly (van The O'Reilly Factor) te provoceren. Franken en O'Reilly zijn in het verleden al regelmatig met elkaar gebotst, met name over Frankens boek Lies and the Lying Liars Who Tell Them, waarin een heel hoofdstuk over O'Reilly is opgenomen, van niet bepaald vleiende strekking. In dit geval ging O'Reilly niet op de provocatie in en de naam van de show werd op 12 juli 2004 veranderd in The Al Franken Show. Franken presenteert dit programma, een satirische kijk op dagelijkse gebeurtenissen in de Amerikaanse politiek, met een co-host (tot 7 oktober 2005 was dit Katherine Lanpher).

Naast zijn werk voor de televisie en radio heeft Franken intussen ook, met wisselend succes, voor film en theater geschreven, en is hij auteur van een aantal bestsellers in het politiek-satirische genre. Hij was de presentator van het vlaggenschip van het linkse praatradiostation Air America Radio, The Al Franken Show, met voornamelijk liberale standpunten.

Conflict met Fox News Network[bewerken | brontekst bewerken]

In augustus 2003 publiceerde Penguin Books Frankens Lies and the Lying Liars Who Tell Them: A Fair and Balanced Look at the Right. Fox News spande hierop een rechtszaak aan omdat het meende dat Franken met het gebruik van de frase 'Fair and Balanced' een handelsmerk van Fox had geschonden. De zaak werd met glans door Franken gewonnen (de rechter verklaarde de aanklacht wholly without merit (geheel ongegrond/op niets gebaseerd)) en genereerde buitengewoon veel publiciteit voor het boek, wat de verkoop zeer ten goede kwam.

Politieke ambities[bewerken | brontekst bewerken]

Franken was een bewonderaar van de Democratische senator Paul Wellstone van Minnesota, die in 2002 bij een vliegtuigongeluk om het leven kwam, en wiens zetel dat jaar werd gewonnen door de Republikein Norm Coleman. In 2005 verhuisde hij van New York terug naar Minnesota, waar hij eerder gewoond had, en stelde zich daar in 2008 verkiesbaar voor de senaatsverkiezingen. Hij werd de Democratische tegenkandidaat tegen Coleman, en won de zetel in een zeer krappe verkiezing, die langdurig in de gerechten werd betwist. Pas acht maanden later kwam vast te staan dat Franken met een kleine meerderheid had gewonnen. Op 7 juli 2009 werd hij beëdigd als senator.

Franken maakte op 7 december 2017 bekend dat hij afstand zou doen van zijn senaatszetel, nadat hij door meerdere vrouwen was beschuldigd van seksuele intimidatie, naar aanleiding van het MeToo-debat.^[2] In zijn afscheidstoespraak deelde hij wel een sneer uit naar de zittende president Donald Trump en de senaatskandidaat van de Republikeinen voor de staat Alabama, Roy Moore, beiden beschuldigd door meerdere vrouwen van seksuele intimidatie en aanranding: 'Er zit enige ironie in het feit dat ik vertrek terwijl een man die op band opschept over aanranding in het Oval Office zit, en een man die herhaaldelijk jonge meisjes belaagde campagne voert met de volledige steun van zijn partij.'^[3]

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Franken is van Joodse komaf en refereert daar ook vaak aan in zijn radioprogramma. Hoewel hij in New York werd geboren, groeide hij op in een voorstad van Minneapolis (Saint Louis Park). Hij haalde in 1969 zijn middelbareschooldiploma en studeerde in 1973 af aan de Harvard-universiteit. Zijn vrouw, Franni Franken, en hij hebben twee kinderen: een zoon, Joe, en een dochter, Thomasin.