Formule 1 in 1972

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
23e Formule 1-seizoen (1972)
Volgende: 1973
Vorige: 1971
Emerson Fittipaldi, de eerste Braziliaanse wereldkampioen
Algemene informatie
Races 12
Coureurs 42
Constructeurs 12
Verdedigend
kampioen
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi 61
(1e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart 45
3e plaats Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme 39
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 61
(5e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell 51
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren 47
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1-seizoen 1972 was het 23ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 23 januari en eindigde op 8 oktober na twaalf races.

Emerson Fittipaldi werd de jongste wereldkampioen ooit tot dan toe. BRM pakte haar laatste overwinning in de Grand Prix van Monaco.

Kalender[bewerken | brontekst bewerken]

GP nr. Ronde Grand Prix Circuit Plaats Datum
209
1 GP van Argentinië Vlag van Argentinië Autódromo Municipal del Parque Almirante Brown
de la Ciudad de Buenos Aires
Buenos Aires 23 januari
210
2 GP van Zuid-Afrika Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kyalami Grand Prix Circuit Midrand 4 maart
211
3 GP van Spanje Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Circuito Permanente del Jarama San Sebastián de los Reyes 1 mei
212
4 GP van Monaco Vlag van Monaco Circuit de Monaco Monte Carlo 14 mei
213
5 GP van België Vlag van België Circuit Nijvel Baulers 4 juni
214
6 GP van Frankrijk Vlag van Frankrijk Circuit de Charade Clermont-Ferrand 2 juli
215
7 GP van Groot-Brittannië Vlag van Verenigd Koninkrijk Brands Hatch West Kingsdown 15 juli
216
8 GP van Duitsland Vlag van Duitsland Nürburgring Nordschleife Nürburg 30 juli
217
9 GP van Oostenrijk Vlag van Oostenrijk Österreichring Spielberg 13 augustus
218
10 GP van Italië Vlag van Italië Autodromo Nazionale Monza Monza 10 september
219
11 GP van Canada Vlag van Canada Mosport Park Bowmanville (Ontario) 24 september
220
12 GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten Watkins Glen International Watkins Glen (New York) 8 oktober

Afgelast[bewerken | brontekst bewerken]

  • De Grand Prix van de Verenigde Staten West werd in februari afgelast omdat er niet aan de pertinente eis was van de FIA was voldaan eerst een test race te houden op het circuit in Ontario, er was ook een gebrek aan sponsors.
  • De Grand Prix van Nederland werd afgelast omdat de werkzaamheden om de veiligheid te garanderen niet op tijd konden worden afgerond door een gebrek aan financiën.[1]
  • De Grand Prix van Mexico werd in juli afgelast door de organisatie omdat er minder interesse voor de race was van het Mexicaanse publiek nadat de Mexicaan Pedro Rodríguez op 11 juli 1971 door een race ongeluk was overleden.[2]
Ronde Grand Prix Circuit Plaats Originele datum
3 GP van de Verenigde Staten West Vlag van Verenigde Staten Ontario Motor Speedway Ontario (Californië) 9 april
7 GP van Nederland Vlag van Nederland Circuit Park Zandvoort Zandvoort 18 juni
15 GP van Mexico Vlag van Mexico Magdalena Mixhuca Circuit Mexico-Stad 22 oktober

Resultaten en klassement[bewerken | brontekst bewerken]

Grands Prix[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde Grand Prix Poleposition Snelste ronde Winnende coureur Winnende constructeur Banden Verslag
1 Vlag van Argentinië GP van Argentinië Vlag van Argentinië Carlos Reutemann Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford G Verslag
2 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) GP van Zuid-Afrika Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford G Verslag
3 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) GP van Spanje Vlag van België Jacky Ickx Vlag van België Jacky Ickx Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
4 Vlag van Monaco GP van Monaco Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM F Verslag
5 Vlag van België GP van België Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Amon Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
6 Vlag van Frankrijk GP van Frankrijk Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Amon Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Amon Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford G Verslag
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk GP van Groot-Brittannië Vlag van België Jacky Ickx Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
8 Vlag van Duitsland GP van Duitsland Vlag van België Jacky Ickx Vlag van België Jacky Ickx Vlag van België Jacky Ickx Vlag van Italië Ferrari F Verslag
9 Vlag van Oostenrijk GP van Oostenrijk Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
10 Vlag van Italië GP van Italië Vlag van België Jacky Ickx Vlag van België Jacky Ickx Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford F Verslag
11 Vlag van Canada GP van Canada Vlag van Verenigde Staten Peter Revson Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford G Verslag
12 Vlag van Verenigde Staten GP van de Verenigde Staten Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford G Verslag

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Punten worden toegekend aan de top zes geklasseerde coureurs.

Positie 1e 2e 3e 4e 5e 6e
Punten 9 6 4 3 2 1

Klassement bij de coureurs[bewerken | brontekst bewerken]

De vijf beste resultaten van de eerste zes wedstrijden en de vijf beste resultaten van de zes laatste wedstrijden tellen mee voor de eindstand.

Pos. Coureur Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
SPA
Vlag van Monaco
MON
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
Punten
1 Vlag van Brazilië Emerson Fittipaldi DNF 2 1 3P 1P 2 1 DNF 1P 1 11 DNF 61
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart 1S DNFP DNF 4 1 2S 11 7 DNF 1S 1PS 45
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme 2 1 DNF 15 3 7 5 DNF 2S 3 3 3 39
4 Vlag van België Jacky Ickx 3 8 2PS 2 DNF 11 DNFP 1PS DNF DNFPS 12 5 27
5 Vlag van Verenigde Staten Peter Revson DNF 3 5 7 3 3 4 2P 18 23
6 Vlag van Frankrijk François Cevert DNF 9 DNF NC 2 4 DNF 10 9 DNF DNF 2 15
7 Vlag van Zwitserland Clay Regazzoni 4 12 3 DNF DNF 2 DNF DNF 5 8 15
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood DNFS DNF DNF 4 6 DNF DNF 4 2 17 13
9 Vlag van Zweden Ronnie Peterson 6 5 DNF 11 9 5 7 3 12 9 DSQ 4 12
10 Vlag van Nieuw-Zeeland Chris Amon DNS 15 DNF 6 6S 3PS 4 15 5 DNF 6 15 12
11 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise DNF DNF 1S DNF 15 11 9 8 8 DNF DNF 9
12 Vlag van Verenigde Staten Mario Andretti DNF 4 DNF 7 6 4
13 Vlag van Nieuw-Zeeland Howden Ganley 9 NC DNF DNF 8 4 6 11 10 DNF 4
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Redman 5 9 5 DNF 4
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill DNF 6 10 12 DNF 10 DNF 6 DNF 5 8 11 4
16 Vlag van Argentinië Carlos Reutemann 7P DNF 13 12 8 DNF DNF DNF 4 DNF 3
17 Vlag van Italië Andrea de Adamich DNF NC 4 7 DNF 14 DNF 13 14 DNF DNF DNF 3
18 Vlag van Brazilië Carlos Pace 17 6 17 5 DNF DNF NC NC DNF 9 DNF 3
19 Vlag van Australië Tim Schenken 5 DNF 8 DNF DNF 17 DNF 14 11 DNF 7 DNF 2
20 Vlag van Italië Arturo Merzario 6 12 1
21 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Gethin DNF NC DNF DNF DNF DNF 13 6 DNF DNF 1
22 Vlag van Brazilië Wilson Fittipaldi Jr. 7 9 DNF 8 12 7 DNF DNF DNF DNF 0
23 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda 11 7 DNF 16 12 DNF 9 DNF 10 13 DSQ NC 0
24 Vlag van Frankrijk Patrick Depailler NC 7 0
25 Vlag van Oostenrijk Helmut Marko 10 14 8 10 DNF 0
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Beuttler DNQ 13 DNF 19 13 8 DNF 10 NC 13 0
27 Vlag van Frankrijk Henri Pescarolo 8 11 11 DNF NC DNF DNF DNQ 13 14 0
28 Vlag van Australië David Walker DSQ 10 9 14 14 18 DNF DNF DNF DNF 0
29 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Jody Scheckter 9 0
30 Vlag van Duitsland Rolf Stommelen 13 DNF 10 11 16 10 DNF DNF 0
31 Vlag van Zweden Reine Wisell DNF DNF DNF DNF DNF 12 DNF 10 0
32 Vlag van Verenigde Staten Sam Posey 12 0
33 Vlag van Italië Nanni Galli DNF 13 DNF DNF DNF 0
34 Vlag van Verenigde Staten Skip Barber NC 16 0
35 Vlag van Rhodesië John Love 16 0
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Dave Charlton DNF DNQ DNF DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Bell DNF DNQ DNF 0
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Alex Soler-Roig DNF DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Oliver DNF 0
Vlag van Frankrijk François Migault DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees DNF 0
Vlag van Canada Bill Brack DNF 0
Pos. Coureur Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
SPA
Vlag van Monaco
MON
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde

Klassement bij de constructeurs[bewerken | brontekst bewerken]

Alleen het beste resultaat per race telt mee voor het kampioenschap.
De vijf beste resultaten van de eerste zes wedstrijden en de vijf beste resultaten van de zes laatste wedstrijden tellen mee voor de eindstand. Bij "Punten" staan getelde kampioenschapspunten gevolgd door de totaal behaalde punten tussen haakjes.

Pos. Constructeur Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
SPA
Vlag van Monaco
MON
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus-Ford DNF 2 1 3P 1P 2 1 DNF 1P 1 11 10 61
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell-Ford 1S 9P DNF 4 2 1 2S 10 7 DNF 1S 1PS 51
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren-Ford 2 1 5 5 3 7 3 (5) 2S 3 2P 3 47 (49)
4 Vlag van Italië Ferrari 3 4 2PS 2 DNF 11 6P 1PS DNF 7PS 5 5 33
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Surtees-Ford 5 16S 4 7 4 6 DNF 13 4 2 7 12 18
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk March-Ford 6 5 6 10 5 5 7 3 10 9 9 4 15
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk BRM 9 14 DNF 1S 8 15 11 4 6 6 10 DNF 14
8 Vlag van Frankrijk Matra DNF 15 DNF 6 6S 3PS 4 15 5 DNF 6 15 12
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Brabham-Ford 8P 6 7 9 13 8 8 6 DNF 5 4 11 7
Vlag van Italië Tecno DNF DNF DNF DNF DNF DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Politoys-Ford DNF 0
Vlag van Verenigd Koninkrijk Connew-Ford DNF 0
Pos. Constructeur Vlag van Argentinië
ARG
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)
ZAF
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)
SPA
Vlag van Monaco
MON
Vlag van België
BEL
Vlag van Frankrijk
FRA
Vlag van Verenigd Koninkrijk
GBR
Vlag van Duitsland
DUI
Vlag van Oostenrijk
OOS
Vlag van Italië
ITA
Vlag van Canada
CAN
Vlag van Verenigde Staten
VST
Punten
Resultaat
Winnaar
Tweede plaats
Derde plaats
Gefinisht (punten behaald)
Gefinisht (geen punten behaald)
Niet geklasseerd (NC)
Uitgevallen (DNF)
Niet gekwalificeerd (DNQ)
Gediskwalificeerd (DSQ)
Niet gestart (DNS)
Gewond (INJ)
Uitgesloten (EX)
Teruggetrokken (WD)
Niet deelgenomen (blanco cel)
P Pole position
S Snelste ronde