Gebruiker:Jan van reusel/Kladblok

	Dit is het persoonlijke kladblok van Jan van reusel.
	Een kladblok is een subpagina van iemands gebruikerspagina. Het dient als testruimte voor de gebruiker en om nieuwe artikelen of langere toevoegingen aan bestaande pagina's voor te bereiden. Let op: je kladblok opslaan gaat met de knop 'publiceren'. De pagina wordt daarmee nog niet in de openbare encyclopedie geplaatst en blijft een kladpagina. De kladblokpagina is wel zichtbaar (voor iedereen die wat meer van Wikipedia) en mag dus geen onoorbare dingen te bevatten.
	Het is, ook in een kladblok, uitdrukkelijk niet toegestaan om zonder toestemming auteursrechtelijk beschermd materiaal van derden te publiceren.
	Enkele handige links: Spiekbriefje | Snelcursus Andere testplaatsen: De algemene zandbak | De probeerpagina van de snelcursus | De sjabloonzandbak

Mee bezig Aan deze pagina of deze sectie wordt de komende uren of dagen nog druk gewerkt. Klik op geschiedenis voor de laatste ontwikkelingen.

De Vooruitgroep is een groep van intellectuelen, academici, publicisten en politiek actieve Bekende Vlamingen die zichzelf als informele denktank, progressief en ter linkerzijde in het politieke spectrum presenteert. Tussen het zestigtal leden figureren publicisten Walter Zinzen en Paul Goossens, emeritus politicoloog Ruddy Doom, acteur Dirk Tuypens, politiek activist Paul Pataer, Monika Triest (onderzoekster sociaal-economische geschiedenis) en gepensioneerd docent geschiedenis, economie en maatschappelijke problemen Koen Dille.

Hun bekommernis geldt de verrechtsing van het politieke klimaat en de verschraling van het democratisch besef in Vlaanderen en viseert daarbij onder meer de standpunten van de Gravensteengroep, die in hun ogen niet genoeg afstand wil nemen van het rechtse Vlaams-nationalistische project dat sinds Zwarte Zondag (24 november 1991) de politieke agenda in België bepaalt.

De Vooruitgroep hanteert als symbool op zijn website de façade van het bekende Gentse Kunstencentrum Vooruit, een twintigste eeuws monumentaal gebouw met wortels in de socialistische en coöperatieve beweging. De Gravensteengroep vergaderde voor het eerst in de nabijheid van het Gentse Gravensteen, een in de negentiende eeuw gerestaureerde middeleeuwse burcht. Beide groepen claimen een democratisch en progressief profiel, maar zetten vraagtekens bij elkaars' opvattingen over Vlaanderen en België, staatshervorming, regionalisme en de relatie tussen Vlaamse verzuchtingen, de toekomst van het federale staatsbestel en globalisering. Ze noemen elkaars' opvattingen in deze 'conservatief'.

Met haar "eerste statement" op 26 februari 2008 nam de Vooruitgroep de handschoen op. In dagblad De Standaard verscheen een repliek ("Vlaams regionalisme is ook een neoliberaal globaliseringsproject") op het 5 dagen eerder gepubliceerde Eerste Manifest van de Gravensteengroep. Negen Vooruitgroep-academici richtten daarin hun pijlen op het verder bouwen op oude vijandbeelden en het zichzelf definiëren als progressief Vlaams-Nationalistisch, zonder daarbij een echt duidelijke scheidslijn te (willen) trekken met het overheersende rechtse nationalisme in de Vlaamse Beweging.

De groep reageert tegen de steeds vager wordende toekomst van de Belgische staatsinrichting en wil via artikels, debat en actie de heropbouw van een linkse democratische tegenkracht in België trachten te stimuleren. Daarbij wordt de nadruk gelegd op de solidariteit met Wallonië in een Belgisch staatsverband en met de positie van Brussel "als wereldstad met een grote culturele diversiteit en smeltkroes van talen".

In "Belgie heeft toekomst" gaat de Vooruitgroep in tegen het overheersende streven om op de eerste plaats de Vlaamse eisen centraal te stellen en steeds minder heil te zien in een democratisch Belgisch project.

Eric Corijn (VUB) stelt op 13 mei 2009 in de tekst "Bruxelles n’est pas le problème, c’est la solution" (geschreven in het Frans, "Brussel is niet het probleem, het is de oplossing") de ontwikkelingen in een grote, multiculturele stad aan de orde en toetst die aan de federale en communautaire wetgeving en instellingen die voor de Belgische hoofdstad zijn gecreëerd.

In hun bijdrage in het sociaal-democratische maandblad Samenleving en Politiek van april 2008 reageren academici Stijn Oosterlynck (KUL), Pascal Debruyne (UGent) en Karim Zahidi (UA/UGent) namens de Vooruitgroep op het Gravensteengroep-manifest in het dagblad De Standaard van 22 april 2008: "Een progressieve gemeenschap heeft meerdere grenzen": .... Het vraagstuk van ‘de politieke gemeenschap’ en haar territoriale verankering is geen louter Belgisch probleem, maar deel van een wereldwijde zoektocht naar een nieuwe ruimtelijke en institutionele architectuur voor de geglobaliseerde solidariteits- en herverdelingsmechanismen van de 21ste eeuw. .... Solidariteit dringt zich op vanuit de sociale effecten van de marktwerking. Marktcompetitie kent onvermijdelijk winnaars en verliezers. Bovendien leidt de vermarkting van arbeidscapaciteit, land (natuur), geld en kennis tot de ontbinding van sociale verbanden tussen mensen onderling en tussen mensen en hun leefomgeving. De markt zelf maakt geen samenleving, maar moet stevig ingebed zitten in een samenleving om die laatste niet finaal te ondergraven. ....

De Vooruitgroep publiceerde medio juli 2009 haar commentaar op het nieuwe Vlaamse regeerakkoord van CD&V, sp.a en N-VA, na de Vlaamse verkiezingen van 7 juni: "Hoe sociaal is het Vlaams regeerakkoord? Centrumlinks sociaal beleid of centrumrechts solidarisme?": .... Wij zien achter alle mooie volzinnen over de duurzame en warme Vlaamse samenleving een uitgesproken neoliberaal economisch model en een nauwelijks gecamoufleerde poging om ons (federaal) publiek socialezekerheidsstelsel te ontmantelen en te vervangen door een goeddeels geprivatiseerd (Vlaams) verzekeringsstelsel. .... De belangrijkste vraag is of de gemiddelde Vlaming, die moet leven van een inkomen uit arbeid of van een vervangingsinkomen, die bijdraagt aan het federaal pensioenstelsel en de federale gezondheidszorg, hierbij te winnen heeft, zeker in deze tijden. Het gevaar bestaat dat dit nieuwe solidarisme de default wordt voor sociaal beleid, en elke solidariteit over de grenzen van de eigen clan meteen verlamt. Daarom nodigt de Vooruitgroep alvast de vakbeweging en het sociale middenveld uit tot kritische waakzaamheid. De 'vette vis' die De Wever op zijn Vlaamse bordje wil, dreigt duur betaald te worden!

Externe link

• nieuwe homepage Vooruitgroep
• oude homepage Vooruitgroep
• artikel Vooruitgroep in Samenleving en Politiek
• Commentaar Vooruitgroep op het Vlaams regeerakkoord in het maandblad MO*

---

De Vooruitgroep is een informele denktank van academici, kunstenaars en publicisten die zich zorgen maken over de toenemende verrechtsing van het politieke klimaat en de daarmee samenhangende verschraling van het democratische besef, vooral in Vlaanderen. Bij middel van eigen teksten en standpunten ijvert de groep voor het herstel van een democratische cultuur gebaseerd op geïnformeerd en betrokken burgerschap, in de lijn van het verlichtingsdenken. De Vooruitgroep definieert zich als links en wil bijdragen aan de heropbouw van een linkse, democratische tegenkracht in België. Vanuit de overtuiging dat de financiële en materiële middelen van mensen bepalend zijn voor hun sociaal-culturele ontplooiingsmogelijkheden, pleit de groep voor een beleid dat maximaal herverdelend werkt en mindergegoede en gemarginaliseerde groepen in de samenleving ondersteunt en helpt macht te verwerven. De groep gelooft dat solidariteit tussen Wallonië en Vlaanderen een links project kan versterken en voelt zich verbonden met Brussel als wereldstad met een grote diversiteit aan talen en culturen.

West-Eastern Divan Orchestra

The West–Eastern Divan Orchestra is a youth orchestra based in Seville, Spain, consisting of musicians from countries in the Middle East, of Egyptian, Iranian, Israeli, Jordanian, Lebanese, Palestinian, Syrian and Spanish background.

It was founded in 1999 by the conductor Daniel Barenboim and academic Edward Said, and named after an anthology of poems by Goethe.

History

The Argentine-Israeli conductor Daniel Barenboim and the late Palestinian-American academic Edward Said founded the orchestra in 1999, and named the ensemble after an anthology of poems by Johann Wolfgang von Goethe. The first orchestra workshop was in Weimar, Germany, in 1999, after the organisation had received over 200 applications from Arab music students. Barenboim has also expressed interest in musicians from Iran (a non-Arab country but in conflict with Israel) and allocating three chairs for Iranian musicians to play in the orchestra each year.

Performances

The orchestra under Barenboim, in the presence of Italian President and Mrs. Giorgio Napolitano, performed for Pope Benedict XVI at the courtyard of the Apostolic Palace of Castel Gandolfo 11 July 2012, the abbot Saint Benedict of Nursia's (the founder of the Benedictines) feast day, and thus the name day of the Pope.

The West–Eastern Divan participated in the 9th Gwangju Biennale in 2012.

The orchestra, conducted by Barenboim, performed the complete Beethoven symphonic cycle at The Proms in July 2012 – the first time all nine symphonies were performed under a single conductor in a single Prom season since Henry Wood did so in 1942.

Aims

The aim of the West–Eastern Divan Orchestra is to promote understanding between Israelis and Palestinians and pave the way for a peaceful and fair solution of the Arab-Israeli conflict. Barenboim himself has spoken of the ensemble as follows:

"The Divan is not a love story, and it is not a peace story. It has very flatteringly been described as a project for peace. It isn't. It's not going to bring peace, whether you play well or not so well. The Divan was conceived as a project against ignorance. A project against the fact that it is absolutely essential for people to get to know the other, to understand what the other thinks and feels, without necessarily agreeing with it. I'm not trying to convert the Arab members of the Divan to the Israeli point of view, and [I'm] not trying to convince the Israelis to the Arab point of view. But I want to – and unfortunately I am alone in this now that Edward died a few years ago – ...create a platform where the two sides can disagree and not resort to knives."

One of the young musicians of the orchestra reinforced this point:

"Barenboim is always saying his project is not political. But one of the really great things is that this is a political statement by both sides. It is more important not for people like myself, but for people to see that it is possible to sit down with Arab people and play. The orchestra is a human laboratory that can express to the whole world how to cope with the other."

Andalucia

The orchestra has performed around the world. It has an annual summer school in Seville. Since 2002, the Junta de Andalucía (Regional Government of Andalusia) and a private foundation have provided a base for the ensemble in Seville, Spain. Young musicians from Spain now also take part in the orchestra.

The West–Eastern Divan Workshop takes place during several weeks each summer in Andalucia. Once the working period is over, the concert tour of the West–Eastern Divan Orchestra starts. The orchestra has been awarded several prizes since its creation, among them the Príncipe de Asturias concord award in 2002 for Said and Barenboim, and the Premium Imperiale awarded by the Japan Arts Association.

In 2004, the Barenboim–Said Foundation, based in Seville and financed by the Junta de Andalucía was established with the purpose of developing several education through music projects based on the principles of coexistence and dialogue promoted by Said and Barenboim. In addition to managing the orchestra, the Barenboim–Said Foundation assists with other projects such as the Academy of Orchestral Studies, the Musical Education in Palestine project and the Early Childhood Musical Education Project in Seville.

Media

A film by Paul Smaczny about the orchestra, Knowledge is the Beginning, won the Emmy Award for best documentary related to arts of 2006. In 2007, the orchestra received the Praemium Imperiale Grant for Young Artists. It has recorded for the Teldec label. The current concertmaster is Michael Barenboim, the son of Daniel Barenboim.

External links

• http://www.west-eastern-divan.org/
• Warner Classics page on the orchestra
• Brown University page about the orchestra
• The Ticket Documentary from the BBC World Service in which Daniel Barenboim talks about the importance of his West–Eastern Divan Orchestra.
• 33rd Cleveland Film Festival page on Knowledge is the Beginning
• Barenboim interviewed by Al Jazeera about the orchestra on its 10th anniversary

Category:European youth orchestras Category:1999 establishments in Spain Category:Musical groups established in 1999

---

[[Datei:Diván Este-Oeste 2005.jpg|miniatur|hochkant=1.5|Proben mit Daniel Barenboim in Sevilla]]

Das West-Eastern Divan Orchestra (WEDO, {{deS|''Orchester des West-östlichen Divans''}}) ist ein 1999 gegründetes Symphonieorchester, das zu gleichen Teilen aus israelischen und arabischen Musikern besteht. Das Ensemble wurde von Daniel Barenboim, Edward Said und Bernd Kauffmann gegründet und setzt sich für friedliche Lösungen im Nahostkonflikt ein. Es gastiert weltweit.

Idee

[[Datei:Edward Said (cropped).png|mini|x210px|Edward Said]]

[[Datei:Daniel Barenboim @ Staatsoper für alle 2014 cropped.jpg|mini|ohne|x127px|Daniel Barenboim]]

Die beiden Gründer teilten – Said verstarb 2003 – die Vision von einem friedlichen Zusammenleben der Völker im Nahen Osten. Der Name ist von dem West-östlichen Divan abgeleitet, einer Gedichtsammlung, zu der Johann Wolfgang von Goethe von dem persischen Dichter Hafis und dessen Diwan (Gedichtsammlung) inspiriert wurde.

Das Ensemble wurde 1999 in Weimar im Rahmen der Europäischen Kulturhauptstadt gegründet und setzt sich aus jungen Musikern im Alter von 14 bis 25 Jahren zusammen, die aus Ägypten, Syrien, Iran, dem Libanon, Jordanien, Tunesien, Israel, Palästina und Andalusien kommen und sich einmal im Jahr für eine Arbeits- und anschließende Aufführungsperiode treffen. Es wurde von dem argentinisch-israelischen Dirigenten Daniel Barenboim, dem in Palästina geborenen amerikanischen Literaturwissenschaftler Edward Said und dem Generalbeauftragten der Europäischen Kulturhauptstadt, Bernd Kauffmann, gegründet. Nach zwei Arbeits- und Aufführungsphasen in Weimar in den Jahren 1999 und 2000 ist der heutige Sitz des Orchesters in Sevilla. 2007 wurde das Orchester mit dem Praemium Imperiale Grant for Young Artists ausgezeichnet.

Musikalische und Friedensarbeit

Im August 1999 fand das erste Arbeitstreffen der Musiker in Weimar statt. 2000 trafen sich die Musiker wiederum in Weimar, 2001 in Chicago und seit 2002 in Sevilla in der spanischen autonomen Region Andalusien. In al-Andalus, den muslimisch beherrschten Teilen der Iberischen Halbinsel, herrschte zwischen 711 und 1492 weitgehende Religionsfreiheit. In dessen Provinz Granada lebten jahrhundertelang Juden, Muslime und Christen friedlich und sich gegenseitig bereichernd zusammen. Die Sommertourneen führen das Orchester regelmäßig über mehrere Kontinente. Eines der Hauptziele Barenboims ist es, das Orchester in sämtlichen Herkunftsländern der Musiker spielen zu lassen.

2003 musizierte das Orchester mit einem Konzert in Rabat (Marokko) erstmals in einem arabischen Land. Im August 2005 fand ein vielbeachtetes Konzert in Ramallah statt, das in vielen Ländern live im Fernsehen übertragen wurde. 2014 gastierte das Ensemble in Doha (Katar), 2014 in Abu Dhabi. Auftritte in Israel oder Ägypten waren bisher nicht möglich.

Im Rahmen einer Konzertreihe in Südkorea fand am 15. August 2011 an der Grenze zum kommunistischen Nordkorea ein Friedenskonzert statt. Dabei führten Barenboim und das West-Eastern Divan Orchestra Beethovens 9. Sinfonie auf.

Seit Anfang der 2010er Jahre vergibt das Orchester Auftragswerke an Komponisten des Nahen Ostens: 2013 wurden beim Lucerne Festival das Stück Que la lumière soit des jordanischen Komponisten Saed Haddad und At the Fringe of Our Gaze der israelischen Komponistin Chaya Czernowin uraufgeführt. 2014 folgten neue Orchesterwerke des Israeli Adal Adler und des Syrers Kareem Roustom, uraufgeführt im Teatro Colón von Buenos Aires, danach vorgestellt auch in Luzern, Salzburg und London.

mini|x140px|right|Raja Shehadeh

[[Datei:Cornel West.jpg|mini|ohne|x140px|Cornel West]]

[[Datei:JudithButler2013.jpg|mini|ohne|x140px|Judith Butler]]

Anlässlich des 10. Todestages des Gründers Edward Said veranstaltete das Orchester – gemeinsam mit dem Center for Palestine Studies an der Columbia University in New York City – einen Diskurs zwischen Judith Butler und Cornel West sowie Vorträge des palästinensischen Schriftstellers Raja Shehadeh in New York und London.

Repertoire und Auftritte

Das neue Orchester fand rasch weltweite Unterstützung und Zustimmung. Nach drei Konzerten in Weimar und zweien in Chicago (in den Jahren 1999 bis 2001) etablierte sich das Ensemble ab 2002 rasch und nachhaltig im spanischen Musikleben. Das Ensemble spielte fünf Konzerte auf der Plaza Mayor in Madrid (zwischen 2006 und 2011) und hatte Auftritte in Algeciras, Cádiz, Córdoba, Granada, Huelva, Jaén, Málaga, Ronda, San Sebastián, Saragossa und Sevilla. 2004 gastierte das WEDO erstmals im Barbican Centre in London, 2005 erstmals bei den Proms in der Royal Albert Hall und wird regelmäßig wieder eingeladen. 2006 debütierte das Ensemble in der Carnegie Hall in New York, 2013 spielte es dort in vier Konzerten alle neun Beethoven-Symphonien. In der Neunten sangen Piotr Beczała, Diana Damrau, Kate Lindsey, René Pape und der Westminster Symphonic Choir, einstudiert von Joe Miller.

Eine enge Zusammenarbeit besteht seit 2007 mit dem Lucerne Festival und mit den Salzburger Festspielen sowie seit 2008 mit der Berliner Waldbühne, die 22.000 Zuhörern Platz bietet. Besonders eng ist der Bezug des Ensembles zu Salzburg, wo es nahezu alljährlich in mehreren Konzerten zu hören ist. 2007 gab Barenboim mit seinen Musikern – unter dem Titel Schule des Hörens – zusätzlich Meisterkurse, 2009 spielten sie konzertant zweimal Beethovens Fidelio im Großen Festspielhaus und 2013 einmal bei den Pfingstfestspielen Brahms’ Deutsches Requiem. Mit Mozarts Figaro-Ouvertüre, den neuen Werken von Adler und Roustom sowie vier Ravel-Stücken ernteten Orchester und Dirigent im August 2014 Standing Ovations und begeisterte Kritiken.

Eine erste Südamerika-Tournee führte das Orchester 2010 für insgesamt zehn Konzerte in die Dominikanische Republik, nach Venezuela, Ecuador, Kolumbien und Argentinien, wo es unter anderem im berühmten Teatro Colón von Buenos Aires auftrat. 2014 kehrte der in Buenos Aires gebürtige Barenboim mit seinem Ensemble in seine Heimatstadt zurück und gab dort eine Reihe von acht Konzerten. Im Eröffnungskonzert spielte Martha Argerich Beethovens 1. Klavierkonzert, nach der Pause gab man in rascher Folge vier Werke von Maurice Ravel, zuerst die Rapsodie espagnole, zuletzt den Boléro. Vier Konzerte mit luxuriöser Sängerbesetzung waren Auszügen aus Wagners Tristan und Isolde gewidmet, es sangen Ekaterina Gubanova (Brangäne), Waltraud Meier (Isolde), René Pape (König Marke) und Peter Seiffert (Tristan).

Außerdem trat das WEDO in klassischen Konzerthäusern auf wie dem Wiener Musikverein, der Salle Pleyel in Paris, dem Palais des Beaux-Arts de Bruxelles und dem Moskauer Tschaikowski-Konservatorium, aber auch in bedeutenden Opernhäusern wie der Mailänder Scala, dem Pariser Théâtre du Châtelet und der Berliner Staatsoper Unter den Linden.

Ehrungen

• 2007 Praemium Imperiale Grant for Young Artists
• 2010 Internationaler Preis des Westfälischen Friedens, Jugendpreis

Filme

• Paul Smaczny: Knowledge is the Beginning (dt. … wir können nur den Hass verringern), Dokumentarfilm 2006 (ausgezeichnet u. a. mit dem International Emmy Award 2006 for „Best Arts Programming“)

Bücher

• Daniel Barenboim und Edward W. Said: Parallelen und Paradoxien. Über Musik und Gesellschaft. Berlin 2004.
• Elena Cheah: Die Kraft der Musik. Das West-Eastern Divan Orchestra. Mit einem Vorwort von Daniel Barenboim. Edition Elke Heidenreich bei C. Bertelsmann. München 2009. Die Originalausgabe erschien bei: Giangiacomo Feltrinelli Editore, Milano 2009.

Weblinks

Mediabestanden

Zie de categorie Jan van reusel/Kladblok van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

• Website des Orchesters
• Barenboim-Biographie (englisch)

Einzelnachweise

---

{{Infobox Musique classique (ensemble) | charte = classique | nom = West-Eastern Divan Orchestra | nom autre = Orchestre du Divan occidental-oriental | image = Diván Este-Oeste 2005.jpg | légende = Répétition à [[Séville]] le 25 juillet 2005 | surnom = | ville résidence = [[Séville]] {{Espagne}} | lieux activité = Tournées en [[Europe]], [[Amérique]], [[Moyen-Orient]] | années activité = [[1999 en musique classique|Depuis 1999]] | type formation = [[Orchestre symphonique]] | genre = [[Musique symphonique|Répertoire symphonique]] et d'[[opéra (musique)|opéra]] | style = | direction = [[Daniel Barenboim]] | fondateur = [[Daniel Barenboim]] et [[Edward Saïd]] | membres actuels = | membres fondateurs = | date création = | circonstances création = À [[Weimar]] pour le 250e anniversaire de la naissance de [[Goethe]] ([[1999 en musique classique|1999]]) | date dissolution = | circonstances dissolution = | structure rattachement = | statut = <small>Réunion de jeunes [[instrumentiste]]s d'[[Israël]], [[Syrie]], [[Liban]], [[Égypte]], [[Jordanie]], [[Territoires palestiniens]] dans le but de promouvoir le dialogue et la paix entre [[Juifs]] et [[Arabes]]</small> | effectif = 80 musiciens | collaborations = | éditeurs = | maîtres = | élèves = | récompenses = | distinctions = | web = [http://www.west-eastern-divan.org/ West Eastern Divan Orchestra] <!-- Lister les données de la section ci-après entre les balises <div></div> ET ne retirer les balises <!- -> que lorsque la section est renseignée --> <!-- | répertoire = <div> </div> --> }} Le West-Eastern Divan Orchestra (Orchestre du Divan occidental-oriental) est un orchestre symphonique qui a la particularité de réunir chaque été environ 80 jeunes instrumentistes d'Israël, des États arabes voisins (Syrie, Liban, Égypte, Jordanie) et des Territoires palestiniens, qui viennent en Europe se former et jouer ensemble.

Histoire

L'orchestre est le fruit d'une initiative du pianiste et chef d'orchestre juif israélo-argentin Daniel Barenboïm et de l'écrivain chrétien américano-palestinien Edward Saïd pour promouvoir le dialogue et la paix entre Juifs et Arabes. Il se forme en 1999 à Weimar à l'occasion du 250e anniversaire de la naissance de Goethe : le nom de l'orchestre vient d'ailleurs du recueil West-östlicher Divan (Divan occidental-oriental) du poète allemand. D'abord basé à Weimar pendant les deux premières années, il obtient en 2001 le soutien de l'Orchestre symphonique de Chicago dont Daniel Barenboim était le directeur musical. Depuis 2002, c'est le gouvernement autonome d'Andalousie et différents mécènes espagnols qui en assurent le financement.

Depuis cette date, l'orchestre s'assemble chaque été en Espagne, à Séville où il répète pendant le mois de juillet avant d'entreprendre en août une tournée mondiale (Europe, Amérique du Sud, …) sous la baguette de Daniel Barenboïm.

2004 et 2005

Un événement hautement symbolique a eu lieu en août 2005: le premier concert à Ramallah, en Cisjordanie. Cette manifestation a été soutenue par les ambassades d'Allemagne, de France et surtout d'Espagne, laquelle a fourni un passeport diplomatique espagnol à tous les musiciens. L'orchestre a interprété la Symphonie concertante pour hautbois, clarinette, basson et cor en mi bémol majeur de Mozart et la Symphonie n° 5 de Beethoven. Le concert a été retransmis en direct par la chaîne de télévision franco-allemande Arte et sur France Inter. Il a également fait l'objet d'une parution en CD et DVD (The Ramallah Concert).

Un an auparavant, un de leurs concerts à Genève avait également été enregistré. Le programme en était le suivant :

• Verdi, ouverture de La Force du destin ;
• Sibelius, Valse triste ;
• Tchaïkovski, Symphonie n° 5 en mi majeur op. 64.

L'orchestre a fait l'objet d'un documentaire produit par la chaîne Arte en 2005. Intitulé « Nous ne pouvons qu'atténuer la haine », ce reportage a été réalisé par Paul Smaczny.

2006

Le 20 août 2006, l'orchestre s'est produit à l'Alhambra de Grenade, un événement également retransmis en direct par Arte et sur France Inter. Le programme était le suivant :

• Ludwig van Beethoven, ouverture Leonore III ;
• Giovanni Bottesini, La Fantasia pour deux contrebasses sur un thème de Rossini (jouée par une contrebasse et un violoncelle) ;
• Johannes Brahms, Symphonie n° 1 en do mineur ;
• Richard Wagner, Prélude de Tristan et Isolde (donné en bis).

2008

À l’été 2008, l’orchestre aurait dû se produire à Amman mais, à cause d’un attentat mi-juillet, la prestation retransmise en direct sur Arte le 11 août 2008 s’est tenue à Ravello sur la Côte amalfitaine, en Italie du Sud.

L’ensemble du programme était consacré à Richard Wagner, avec le renfort des chanteurs Waltraud Meier, John Tomlinson et Simon O'Neill. Le détail en était le suivant:

• Ouverture des Maîtres Chanteurs de Nuremberg ;
• Prélude et Mort d’Isolde de Tristan et Isolde, avec Waltraud Meier ;
• Premier acte de La Walkyrie, avec Simon O'Neill, Waltraud Meier, John Tomlinson dans les rôles respectifs de Siegmund, Sieglinde et Hunding.

2009

Le 12 août 2009, l'orchestre a joué à guichets fermés Fidelio, l'unique opéra de Ludwig van Beethoven, au Festival de Salzbourg. Le 7 août, il s'était produit au Victoria Hall de Genève à l'initiative de l'amicale arabo-juive de la ville.

2010

(...)

2011

(...)

2012

Lors de la 118e édition des BBC Proms, l'orchestre a présenté un cycle avec l’intégrale des neuf symphonies de Ludwig van Beethoven. Le , à l'occasion de l’ouverture des Jeux olympiques de Londres, le West-Eastern Divan Orchestra a interprété la Neuvième symphonie au Royal Albert Hall.

2013

Le , l’orchestre faisait l’ouverture du Festival de La Roque-d'Anthéron avec le programme suivant, diffusé en direct sur France Musique :

• Prélude de Parsifal de Richard Wagner ;
• Kammerkonzert pour piano, violon et treize instruments à vent d’Alban Berg ;
• Symphonie nº 7 de Ludwig van Beethoven.

2015

Le , l’orchestre donnait un concert quelques jours après son inauguration à la Philharmonie de Paris avec le programme suivant:

• Prélude à l’après-midi d’un faune de Claude Debussy;
• Dérive 2 de Pierre Boulez;
• Rapsodie espagnole, Alborada del gracioso, Pavane pour une infante défunte, Boléro de Maurice Ravel.

Voir aussi

• Orchestre national de Palestine
• Orchestre philharmonique d'Israël

Sources et liens externes

• (en) Orchestre Divan occidental-oriental
• (en)
• (en)
• (en)
• (en)
• (es) Page d'accueil du site de la fondation Barenboim-Said qu'ont créé Daniel Barenboïm et Edward W. Saïd et dont l'Orchestre Divan occidental-oriental est l'un des projets.

Catégorie:Orchestre symphonique espagnol Catégorie:Orchestre de musique classique fondé en 1999 Divan Orchestra Catégorie:Séville

---

Incofin cvso

Incofin cvso is een coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid met sociaal oogmerk naar Belgisch recht, in 1992 opgericht door de christelijke ngo- en de bankwereld om in ontwikkelingsgebieden "duurzame veranderingen tot stand te brengen, zonder daarvoor afhankelijk te zijn van donaties of overheidsbudgetten". Het beleggingsfonds participeert in bedrijven en deelt zo -meestal met microfinanciering- in het risico dat lokale partners en kleine ondernemers in de Derde Wereld nemen. De coöperatieve vennootschap wil lokale kmo's de mogelijkheid bieden om op te starten en hen een reële slaagkans geven.

Incofin cvso is een van de vier zogenaamde Belgische ontwikkelingsfondsen, naast Alterfin, BRS Microfinance en Oikocredit België. Bij de oprichting op 27 augustus 1992 bedroeg het kapitaal 5.000.000 Belgische Frank (123.946 euro), verzameld door de Gentse VDK Spaarbank, de Vlaamse vereniging voor ontwikkelingssamenwerking vzw. ACT (later opgegaan in Trias vzw) en de NGO Disop, de vzw van de Missionarissen van het Heilig Hart. Op de achtergrond figureerden de toenmalige CVP en de werkgeversorganisatie VKW. Op 30 juni 2020 telde Incofin cvso 2.463 aandeelhouders, had een eigen vermogen van 58 miljoen euro en zegt met zijn investeringen in 51 microfinancieringsinstellingen meer dan 3,2 miljoen micro-ondernemers te bereiken.''

Incofin is een coöperatieve vennootschap met beperkte aansprakelijkheid met sociaal oogmerk naar Belgisch recht, in 1992 opgericht door de christelijke ngo- en de bankwereld in Vlaanderen om in ontwikkelingsgebieden "duurzame veranderingen tot stand te brengen, zonder daarvoor afhankelijk te zijn van donaties of overheidsbudgetten". Het beleggingsfonds participeert in bedrijven en deelt zo -meestal met microfinanciering- in het risico dat lokale partners en kleine ondernemers in de derde wereld nemen. De coöperatieve vennootschap wil nieuwe en/of lokale kmo's de mogelijkheid bieden om op te starten en hen een reële slaagkans geven.

Incofin cvso is een van de vier zogenaamde Belgische ontwikkelingsfondsen, naast Alterfin, BRS Microfinance en Oikocredit België. Bij de oprichting op 27 augustus 1992 bedroeg het kapitaal 5.000.000 Belgische Frank (123.946 euro), bijeengebracht door de Gentse VDK Spaarbank, de Vlaamse vereniging voor ontwikkelingssamenwerking vzw. ACT (later opgegaan in Trias vzw) en de ngo Disop. Op 30 juni 2020 telde Incofin cvso 2.463 aandeelhouders, had een eigen vermogen van 58 miljoen euro en zegt met zijn investeringen in 51 microfinancieringsinstellingen meer dan 3,2 miljoen micro-ondernemers te bereiken.

De oprichter van het fonds in 1991 was Frans Verheeke, op dat ogenblik directeur van de VDK Spaarbank en ACW-bestuurder. Verheeke was Gents havenschepen geweest, bestuurslid van onder meer staalbedrijf Sidmar en de Universiteit Gent.

Hij vindt de missie van Incofin in het verlengde liggen van de doelstellingen van de depositokas waaruit vdk bank is ontstaan. " ... een specifieke rol inzake sparen en kredieten ten behoeve van 'de gewone man, het modale gezin en het kleine bedrijf'.