Eurovisiesongfestival 1959

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1959
Grand Prix "Eurovision" 1959 de la Chanson Européenne
Gastland Vlag van Frankrijk Frankrijk
Locatie Palais des Festivals et des Congrès, Cannes
Omroep RTF
Datum 11 maart 1959
Presentator Jacqueline Joubert
Winnaar
Land Vlag van Nederland Nederland
Lied 'n Beetje
Artiest Teddy Scholten
Tekst Willy van Hemert
Componist Dick Schallies
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt naar eigen inzicht 10 punten over alle liedjes
Aantal landen 11
Debuterend Vlag van Monaco Monaco
Terugkerend Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Terugtrekkend Vlag van Luxemburg Luxemburg
Nul punten geen
Chronologie
◄ 1958 – 1960 ►

Het Eurovisiesongfestival 1959 was het vierde Eurovisiesongfestival en vond plaats op 11 maart 1959 in Cannes, Frankrijk. Het programma werd gepresenteerd door Jacqueline Joubert. Van de 11 deelnemende landen won Nederland met het nummer 'n Beetje, uitgevoerd door Teddy Scholten. Dit lied kreeg 21 punten, 19% van het totale aantal punten. Met 16 punten werd het Verenigd Koninkrijk tweede, gevolgd door Frankrijk op de derde plaats met 15 punten.

Interludium[bewerken | brontekst bewerken]

Er was geen interludium in 1959.

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Elk land had 10 juryleden die aan elk volgens hen beste liedje één punt konden toekennen. Stemmen op het eigen land was niet toegestaan.[1] Een nieuwe regel ging van kracht, die zei dat er geen professionele producers of componisten mochten zetelen in de nationale jury's.

Score bijhouden[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De deelnemende landen stonden in het Frans op het bord. Het Verenigd Koninkrijk stond vermeld als Grande Bretagne. Voor elk land stond het totaal aantal punten en daarvoor stond de titel van het liedje met daarvoor weer het nummer van het optreden. De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld.

Tijdens de puntentelling stond de presentatrice op het podium, schuin voor het scorebord. Voordat de punten doorgegeven werden, werd met een aanwijsstok het betreffende land aangewezen. Een pijl voor de landnaam gaf aan welk land het hoogste aantal punten had. De pijl werd handmatig verplaatst.

Stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

De jury's werden opgebeld in omgekeerde volgorde van optreden. Het geven van de punten ging op volgorde van optreden. De vertegenwoordiger van het land noemde het nummer, land en het aantal punten in het Engels of Frans. De presentatrice herhaalde het nummer en het aantal punten in het Frans, ongeacht de taal waarin de punten gegeven werden. De punten werden niet in een andere taal herhaald. In het Frans gebruikte de presentatrice het woord points. Als de punten in het Engels werden opgenoemd had de presentatrice de grootste moeite om dit te verstaan. De juryvoorzitter van Denemarken vroeg ze een paar keer gegevens te herhalen, nadat ze hem al eerder geïrriteerd gemaand had langzamer te praten.

Beslissing[bewerken | brontekst bewerken]

Tot het laatst bleef het spannen tussen het Verenigd Koninkrijk (15 punten) en Nederland (17). Frankrijk gaf als laatste punten. Pas toen Nederland er vier punten bij kreeg, stond vast dat dat land de winnaar was. Nederland schreef daarmee geschiedenis: voor het eerst won een land het festival voor de tweede keer.

Resultaat[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Land Artiest Lied Punten
1 Vlag van Nederland Nederland Teddy Scholten 'n Beetje 21
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Pearl Carr & Teddy Johnson Sing, little birdie 16
3 Vlag van Frankrijk Frankrijk Jean Philippe Oui, oui, oui, oui 15
4 Vlag van Zwitserland Zwitserland Christa Williams Irgendwoher 14
5 Vlag van Denemarken Denemarken Birthe Wilke Uh jeg ville ønske jeg var dig 12
6 Vlag van België België Bob Benny Hou toch van mij 9
Vlag van Italië Italië Domenico Modugno Piove 9
8 Vlag van Duitsland Duitsland Alice & Ellen Kessler Heute abend wollen wir tanzen geh'n 5
9 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Ferry Graf Der K und K Kalypso aus Wien 4
Vlag van Zweden Zweden Brita Borg Augustin 4
11 Vlag van Monaco Monaco Jacques Pills Mon ami Pierrot 1

Scoreblad[bewerken | brontekst bewerken]

Stem resultaten
Deelnemers Vlag van Frankrijk Frankrijk 15 4 1 2 4 1 1 2
Vlag van Denemarken Denemarken 12 1 1 1 4 1 2 2
Vlag van Italië Italië 9 3 1 1 3 1
Vlag van Monaco Monaco 1 1
Vlag van Nederland Nederland 21 4 7 1 2 3 1 3
Vlag van Duitsland Duitsland 5 2 1 1 1
Vlag van Zweden Zweden 4 1 3
Vlag van Zwitserland Zwitserland 14 2 1 1 3 1 5 1
Vlag van Oostenrijk Oostenrijk 4 1 2 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk 16 1 1 2 5 3 2 2
Vlag van België België 9 2 1 1 3 2
Deze tabel is gerangschikt volgens opkomen.

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Terugkerende artiesten[bewerken | brontekst bewerken]

Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van Denemarken Denemarken Birthe Wilke Vlag van Denemarken Denemarken 1957 (samen met Gustav Winckler)
Vlag van Italië Italië Domenico Modugno Vlag van Italië Italië 1958

Nationale keuzes[bewerken | brontekst bewerken]

In Zweden werd beslist dat Brita Borg naar het songfestival zou gaan, ze deed helemaal niet mee aan Melodifestivalen en Siw Malmkvist die won mocht niet gaan. Gustav Winckler probeerde het ook solo in Denemarken en met een andere zangeres als duo maar moest de duimen leggen tegen zijn vroegere zangpartner, Birthe Wilke. Corry Brokken wilde Nederland een vierde maal vertegenwoordigen, maar bij het Nationaal Songfestival eindigden haar twee bijdrages als derde en vierde.

Terugkerende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Debuterende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Terugtrekkende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Kaart[bewerken | brontekst bewerken]

 Deelnemende landen
 Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Eurovision Song Contest 1959 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.