Eurovisiesongfestival 1983

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Eurovisiesongfestival 1983
Gastland Vlag van Bondsrepubliek Duitsland West-Duitsland
Locatie Rudi-Sedlmayer-Halle, München
Omroep ARD
Datum 23 april 1983
Presentator Marlène Charell
Winnaar
Land Vlag van Luxemburg Luxemburg
Lied Si la vie est cadeau
Artiest Corinne Hermès
Tekst Alain Garcia
Componist Jean-Pierre Millers
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land verdeelt 12, 10, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2 en 1 punten
Aantal landen 20
Terugkerend Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Italië Italië
Vlag van Griekenland Griekenland
Terugtrekkend Vlag van Ierland Ierland
Nul punten Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Turkije Turkije
Intervalact Song Contest Ballet &
Marlene Charell
Chronologie
◄ 1982 – 1984 ►

Het Eurovisiesongfestival 1983 was het achtentwintigste Eurovisiesongfestival en vond plaats op 23 april 1983 in München, West-Duitsland. Het programma werd gepresenteerd door Marlène Charell. Van de 20 deelnemende landen won Luxemburg met het nummer Si la vie est cadeau, uitgevoerd door Corinne Hermès. Dit lied kreeg 142 punten, 12,2% van het totale aantal punten. Met 136 punten werd Israël tweede, gevolgd door Zweden op de derde plaats met 126 punten.

Interludium[bewerken | brontekst bewerken]

Samen met het Song Contest Ballet verzorgde Charell het interludium.

Puntentelling[bewerken | brontekst bewerken]

Stemstructuur[bewerken | brontekst bewerken]

Net als vorig jaar werden in de nationale jury punten toegekend aan elk liedje. Het liedje met het meest aantal stemmen, kreeg twaalf punten. De tweede keus kreeg tien punten en de derde plaats tot en met tiende plaats kregen acht tot en met één punten. Stemmen op het eigen land is niet toegestaan.[1]

Score bijhouden[bewerken | brontekst bewerken]

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De landen stonden in het Engels op het bord. Achter elk land stond het totale aantal punten. De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. De presentatrice stond op het podium, schuin voor het scorebord. Het land dat de punten aan het doorgeven was, was herkenbaar doordat een lampje achter de landnaam oplichtte. Nadat een land alle punten had gegeven, knipperde het totaal van het land dat het meeste aantal punten had.

Stemmen[bewerken | brontekst bewerken]

Het bellen van de landen ging op volgorde van deelname. Het geven van de punten gebeurde in volgorde van laag naar hoog. De vertegenwoordiger van het land noemde het land en het aantal punten in het Engels of Frans. De presentatrice herhaalde dit in de taal waarin de punten gegeven werden om daarna beide gegevens in de andere taal en het Duits te herhalen. In het Engels en het Frans gebruikte men points en in het Duits Punkte. Opvallend was dat Nederland als Netherlands op het scorebord stond, maar tijdens het jureren gebruikte de presentatrice in zowel het Engels als Duits 'Holland'.

Door de keus van presentatrice Charell om de punten in drie talen te herhalen duurde de stemming bijna een uur. Hierdoor werd het Eurovisiesongfestival 1983 het tweede songfestival (na 1979) dat de tijdsduur van drie uur overschreed.

Beslissing[bewerken | brontekst bewerken]

Luxemburg moest als laatste stemmen maar de overwinning stond al vast doordat België Luxemburg op 142 had gezet. Het verschil met Zweden (126 punten) was toen al te groot.

Resultaat[bewerken | brontekst bewerken]

Plaats Land Artiest Titel Punten
1 Vlag van Luxemburg Luxemburg Corinne Hermès Si la vie est cadeau 142
2 Vlag van Israël Israël Ofra Haza Chai 136
3 Vlag van Zweden Zweden Carola Häggkvist Främling 126
4 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Danijel Popović Džuli 125
5 Vlag van Duitsland Duitsland Hoffmann & Hoffmann Rücksicht 94
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk Sweet Dreams I'm never giving up 79
7 Vlag van Nederland Nederland Bernadette Sing me a song 66
8 Vlag van Frankrijk Frankrijk Guy Bonnet Vivre 56
9 Vlag van Oostenrijk Oostenrijk Westend Hurricane 53
Vlag van Noorwegen Noorwegen Jahn Teigen Do re mi 53
11 Vlag van Finland Finland Ami Aspelund Fantasiaa 41
Vlag van Italië Italië Riccardo Fogli Per Lucia 41
13 Vlag van Portugal Portugal Armando Gama Esta balada que te dou 33
14 Vlag van Griekenland Griekenland Kristi Stassinopoulou Mou les 32
15 Vlag van Zwitserland Zwitserland Mariella Farré Io così non ci sto 28
16 Vlag van Cyprus Cyprus Stavros & Konstandina I agapi akoma zi 26
17 Vlag van Denemarken Denemarken Gry Johansen Kloden drejer 16
18 Vlag van België België Pas de Deux Rendez-vous 13
19 Vlag van Spanje Spanje Remedios Amaya ¿Quién maneja mi barca? 0
Vlag van Turkije Turkije Çetin Alp & The Short Waves Opera 0

Deelnemers[bewerken | brontekst bewerken]

Terugkerende artiesten[bewerken | brontekst bewerken]

Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van Frankrijk Frankrijk Guy Bonnet Vlag van Frankrijk Frankrijk 1970
Vlag van Noorwegen Noorwegen Jahn Teigen Vlag van Noorwegen Noorwegen 1978 en 1982 (samen met Anita Skorgan)

Nationale keuzes[bewerken | brontekst bewerken]

Isabelle Aubret won het festival al in 1962 en werd 3de in 1968, nu werd ze 3de in de preselectie. Enkele jaren geleden had ze ook nog eens meegedaan, ook zonder succes. Ook Joël Prévost (Eurovisiesongfestival 1978) was erbij. Lance Aston van de groep Prima Donna (Verenigd Koninkrijk op het Eurovisiesongfestival 1980) zong nu bij de groep Audio. Kikki Danielsson werd 2de in Zweden, vorig jaar zong ze nog in de groep Chips. In Duitsland probeerde Wencke Myhre het opnieuw, in '68 werd ze 6de voor Duitsland, daarvoor had ze ook al in de Noorse finale gezongen. John Hatting die vorig jaar nog in de groep Brixx zat waagde nu solo zijn kans in Denemarken. In Israël zong Yardena Arazi zich naar een 2de plaats, in 1976 zat ze in de groep Chocolad Menta Mastik. In Portugal deed Carlos Paião (ESF '71) ook mee. Waterloo was er in '76 ook al voor Oostenrijk bij, toen als Waterloo & Robinson nu gingen ze solo en werden 2de in de Oostenrijkse finale.

Terugkerende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Terugtrekkende landen[bewerken | brontekst bewerken]

Kaart[bewerken | brontekst bewerken]

 Deelnemende landen
 Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]