Tom Boonen: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Gronkel (overleg | bijdragen)
3.103 bewerkingen
Jongestoch (overleg | bijdragen)
196 bewerkingen
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 310: Regel 310:
* 1e, 2e etappe [[Ronde van België 2014|Ronde van België]]
* 1e, 2e etappe [[Ronde van België 2014|Ronde van België]]
* [[Heistse Pijl]]
* [[Heistse Pijl]]

'''2015''' - 1 zege
* 2e etappe [[Ronde van België 2014|Ronde van België]]


{{Palmares eind}}
{{Palmares eind}}

Versie van 28 mei 2015 16:00

Tom Boonen
Tom Boonen
Persoonlijke informatie
Volledige naam Tom Boonen
Bijnaam Tornado Tom, Tommeke, Bom van Balen
Geboortedatum 15 oktober 1980
Geboorteplaats Mol, Vlag van België België
Lengte 192 cm
Gewicht 82 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Etixx-Quick Step
Discipline(s) Weg
Specialisatie(s) ▪ Sprints
▪ Klassiekers
Beste prestaties
Milaan-San Remo 2e (2010)
Ronde van Vlaanderen 1e (2005, 2006, 2012)
Parijs-Roubaix 1e (2005, 2008, 2009, 2012)
WK op de weg 1e (2005)
Overige
Zeges:  
Gent-Wevelgem
E3 Harelbeke
Kuurne-Brussel-Kuurne
Scheldeprijs
World Ports Classic
BK 		2004, 2011 en 2012
2004 t/m 2007 en 2012
2007, 2009 en 2014
2004 en 2006
2012
2009, 2012
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Tom Boonen (Mol, 15 oktober 1980) is een Belgisch wielrenner.

Loopbaan als wielrenner

Jeugd

Boonen won in 2000 Parijs-Tours voor beloften en een jaar later werd hij Belgisch kampioen. Verder won hij als belofte verscheidene wedstrijden voor profs, zoals de 5de etappe in de Ronde van Antwerpen 2000 en de Zuidkempense Pijl.

2001

Vanaf juli 2001 mocht Boonen aan de slag als stagiair bij het Amerikaanse wielerteam US Postal, de ploeg van onder andere Lance Armstrong. Hij maakte zijn debuut in de Ronde van Polen die hij niet zou uitrijden.

2002

In zijn eerste profjaar bij de Amerikaanse ploeg US Postal wist Boonen in Parijs-Roubaix een derde plaats te behalen, hoewel hij eigenlijk als helper van George Hincapie gestart was. Johan Museeuw, de winnaar van die editie van de helleklassieker en later Boonens ploegmaat bij Quick·Step-Davitamon, voorspelde Boonen die dag al een grote toekomst en verklaarde in hem zijn opvolger te zien. In mei van dat jaar haalde Boonen ook zijn eerste profzege: de 2de etappe in de Oostenrijkse rittenkoers de Uniqa Classic, in maart had hij eerder al de ploegentijdrit van de Ronde van Catalonië gewonnen.

Na een jaar bij het team US Postal van Lance Armstrong en George Hincapie, maakte Boonen de overstap naar de ploeg Quick·Step-Davitamon. Tot eind 2010 stond hij onder contract bij de opvolger van Quick·Step-Davitamon: Quick·Step.

2003

Zijn eerste seizoen bij de Quick·Step-ploeg had hij last van blessuren, hij behaalde wel in de Ronde van België zijn eerste overwinning onder de ploeg van Patrick Lefevere.

2004

In zijn tweede seizoen bij Quick-step behaalde Boonen negentien overwinningen, waaronder de semi-klassiekers E3-Prijs Harelbeke, Scheldeprijs en de klassieker Gent-Wevelgem en twee etappezeges in de Ronde van Frankrijk 2004, waaronder de laatste etappe naar de Champs-Élysées. Op 15 november 2004 werd hij door de krant Het Nieuwsblad tot profrenner van het jaar gekozen. Hij ontving de Flandrien-Trofee uit handen van de Vlaamse minister-president Yves Leterme. Hij won ook de Omloop Mandel-Leie-Schelde in Meulebeke.

2005

Zijn grootste successen tot nu toe behaalde hij in dit jaar, toen hij na een korte solo de Ronde van Vlaanderen[1] en een week later Parijs-Roubaix won.[2] In de Ronde van Frankrijk van dat jaar won Boonen net als het jaar ervoor twee etappes. Ook droeg hij vanaf de tweede etappe de groene trui. Verschillende valpartijen, met als gevolg dat zijn knie ernstig gewond raakte, dwongen Boonen echter tot opgeven. Op 25 september 2005 schreef hij het Wereldkampioenschap wielrennen voor profs in Madrid op zijn naam.[3] Met deze prestatie werd Boonen de eerste renner in de wielergeschiedenis die erin slaagde in één seizoen zowel de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix als het wereldkampioenschap te winnen.

Op 12 november 2005 werd hij opnieuw tot Flandrien van het Jaar verkozen. Hij behaalde deze keer bijna negentig procent van de stemmen. Later die maand werd hij onderscheiden met de internationale wielerprijs Vélo d'Or Mondial. In december 2005 werd hij ook nog tot Sportman en Sportpersoonlijkheid van het jaar verkozen. Ook kreeg hij de Sprint d'Or, de Waalse tegenhanger van De Kristallen Fiets uitgereikt. Daarnaast werd hij ook in Italië, Zwitserland en de Verenigde Staten verkozen tot Renner van het jaar 2005.

2006

In 2006 won Boonen opnieuw de Ronde van Vlaanderen.[4] Daarmee werd Boonen een van de relatief weinigen die deze koers twee maal op rij konden winnen (zie pagina Ronde Van Vlaanderen voor de volledige lijst) . Eveneens is hij een van de weinigen die dit deden in de regenboogtrui (Louison Bobet (1955), Rik Van Looy (1962) en Eddy Merckx (1975) deden het hem voor). Parijs-Roubaix won hij dat jaar niet, hij bereikte dat jaar de finish als vijfde. Kort na de wedstrijd werden de nummers twee tot en met vier (Leif Hoste, Peter Van Petegem en Vladimir Goesev) gedeclasseerd omdat ze een gesloten overweg hadden genegeerd. Op die manier werd Boonen uiteindelijk toch tweede na de winnaar Fabian Cancellara.

In de Tour van 2006 droeg Boonen vier dagen de gele leiderstrui, maar won hij geen etappes. Bij de eerste individuele tijdrit moest Boonen het geel afstaan aan Serhij Hontsjar. Hij gaf in deze Tour op in de rit naar Alpe d'Huez vanwege problemen met de luchtwegen en een slepende ziekte in de darmen. Een maand later was hij echter alweer hersteld. In de ENECO Tour won hij onder meer in zijn eigen Balen.

2007

Het seizoen begon met vier ritzeges in de Ronde van Qatar en winst in de semi-klassiekers Dwars door Vlaanderen, E3 Prijs Harelbeke en de klassieker Kuurne-Brussel-Kuurne. Boonen startte opnieuw als topfavoriet in de klassiekers Milaan-San Remo, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix maar won er dat jaar geen enkele. Hij werd respectievelijk derde, twaalfde en zesde. In de Ronde van Frankrijk van dat jaar behaalde hij twee ritzeges en de eindoverwinning in het puntenklassement.[5]

2008

Het jaar begon met de eindoverwinning in Qatar. Maar het klassieke werk valt wat tegen met bijna geen podiumplaatsen, maar hij won wel voor de tweede keer Parijs-Roubaix in de sprint. In mei wordt Boonen betrapt op het gebruik van cocaïne (zie verder) en mag hierdoor niet deelnemen aan een aantal wedstrijden, waaronder de Tour. Maar hij herpakte zich en won twee etappes in de Ronde van Spanje.

2009

Tom Boonen wint voor de derde maal Parijs-Roubaix.

In het begin van het jaar wint hij de derde rit van de Ronde van Qatar. Het voorjaar begint mooi met voor de tweede keer winst in Kuurne-Brussel-Kuurne en nipt tweede in de E3 Prijs Vlaanderen na Filippo Pozzato. Op 12 april wint Boonen voor de derde keer Parijs-Roubaix, waarmee hij op dezelfde hoogte komt als Van Looy, Merckx, Moser en Museeuw en 1 zege onder Roger De Vlaeminck.

In april wordt hij echter opnieuw betrapt op drugs (zie verder). Hierop maakte Tourorganisator ASO (Amaury Sport Organisation) op 18 juni bekend dat Boonen ook in 2009 niet welkom is in de Ronde van Frankrijk. Volgens deze organisatie schaadt Tom Boonen het imago van de wedstrijd. Dit betekende de start van een juridische strijd tot letterlijk op de vooravond van de start van de Tour.

Op 28 juni wint Boonen echter na een lastig heuvelachtig parcours het Belgisch kampioenschap te Aywaille in een sprint met onder andere Philippe Gilbert.

Een dag voor de start van de Ronde van Frankrijk 2009 krijgt Boonen, na een uitspraak van het Parijse Arbitragehof voor de Sport van het Franse Olympisch Comité (CNOSF), te horen dat hij toch mag deelnemen aan de wedstrijd. In een eerder geding voor de Tribunal de Grande Instance van Nanterre tegen het veto van het ASO verklaarde de rechter zich onbevoegd. Hij zou de Ronde evenwel niet uitrijden. Bij de start van de vijftiende etappe op zondag 19 juli gaf hij ziek forfait.

2010

Tom Boonen in Vlaanderens Mooiste 2010.

In 2010 behaalde hij een paar ritzeges in de Rondes van Qatar en Oman en een ritzege in de Tirreno Adriatico. Hij verloor nipt in Milaan-San Remo van Oscar Freire in de spurt en in de Ronde van Vlaanderen was er Fabian Cancellara die hem van de zege hield. In Parijs-Roubaix eindigde hij 5e. Hij moest een kruis maken over bijna de rest van het seizoen, na een knieblessure die hij opliep na valpartijen in de Ronde van Californië en de Ronde van Zwitserland. Zo miste hij o.a. het Belgisch kampioenschap, de Ronde van Frankrijk en het Wereldkampioenschap. Pas tegen het einde van het seizoen (Circuit Franco-Belge en Parijs-Tours) kon hij opnieuw fietsen.

2011

Het seizoen 2011 begon met een ritzege in de Ronde van Qatar. Het was z'n eerste overwinning in 333 dagen. Niettegenstaande ziekte won hij voor de tweede keer Gent-Wevelgem. In de Ronde van Vlaanderen werd hij vierde. Parijs-Roubaix reed hij niet uit, hij gaf op na materiaalpech en een val. In de Ronde van Frankrijk viel hij zwaar op zijn hoofd in de vijfde etappe en gaf op in etappe 7 met een hersenschudding. Aan het wereldkampioenschap wielrennen kon hij niet deelnemen, ten gevolge van een val in de Ronde van Spanje.

Tom Boonen en Pozzato in de Ronde 2012.

2012

2012 zal naast 2005 de geschiedenis in gaan als boerenjaar van Boonen. Het seizoen begon vroeger dan gewoonlijk met de Argentijnse Tour de San Luis, waar hij de slotetappe won. In februari volgde de dubbele ritwinst en eindklassement in de Ronde van Qatar. In de Omloop Het Nieuwsblad, de start van het klassieke voorjaar, werd Boonen in de eindspurt met drie verrassend verslagen door Sep Vanmarcke. Zijn goede vorm bevestigde Boonen in Parijs-Nice, waar hij naar winst reed in een natte waaierrit met aankomst in Orléans, zijn 100e zege als professioneel wielrenner.

Maar 2012 werd vooral het jaar waarin Boonen iedereen verpletterde op de kasseien. Op 23 maart werd Boonen alleen recordhouder in de E3 Harelbeke. Hij haalde zijn vijfde zege ooit binnen door in een massasprint de sterk opzettende Freire nipt af te houden. Twee dagen later voltrok zich een gelijkaardig scenario: in de eindsprint van Gent-Wevelgem versloeg Boonen de Slovaak Peter Sagan en de Deen Matti Breschel. Hiermee voegde hij een derde zege in deze Belgische klassieker aan zijn palmares toe en werd hij gedeeld recordhouder, naast Robert Van Eenaeme, Rik Van Looy, Eddy Merckx en Mario Cipollini.

Een week later, op zondag 1 april, schreef Boonen wielergeschiedenis door de Ronde van Vlaanderen voor de derde keer in zijn loopbaan te winnen. Op het vernieuwde parcours, met aankomst in Oudenaarde, bleef hij de Italianen Filippo Pozzato en Alessandro Ballan voor in een spurt met drie. Vanaf dan was hij de vijfde in de erelijst recordhouders met Achiel Buysse, Fiorenzo Magni, Eric Leman en Johan Museeuw.

Parijs-Roubaix, de laatste grote kasseiklassieker, won Boonen na een solo van 53 km. Bij zijn aankomst in de Vélodrome had hij een voorsprong van anderhalve minuut uitgebouwd op Sébastien Turgot en Alessandro Ballan. Met deze vierde Parijs-Roubaix-zege uit zijn carrière brak Boonen vier records in één klap. Hij evenaarde Roger De Vlaemincks record van vier zeges in de "Hel", werd de eerste wielrenner die er tot twee maal toe in is geslaagd de dubbel Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix in één jaar te winnen, de eerste renner die het kasseivierluik E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen én Parijs-Roubaix in hetzelfde jaar won en is ten slotte alleen recordhouder met een totaal van zeven overwinningen in de twee grote kasseiklassiekers. Geen enkele andere wielrenner kan dergelijk palmares voorleggen in de Noorderlijke kasseiklassiekers.

Boonen reed niet mee in de Tour, maar verkoos rustige aanloop naar de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Londen en het WK in Valkenburg. Op 24 juni werd Boonen in Geel, op 5 km van zijn woonplaats, een tweede maal Belgisch kampioen op de weg. Hij viel aan op 34 km en dichtte de kloof met de kopgroep. Uiteindelijk bleven er 5 renners over die sprintten om de zege waarin Boonen het haalde voor Kristof Goddaert. Hij werd met deze zege ook een van de favorieten op de Olympische wegwedstrijd in Londen en het WK in Valkenburg.

Tijdens de eerste rit van de Ronde van Polen kwam Boonen echter zwaar ten val en werd duidelijk dat hij een rib had gebroken. Hierdoor dreigden de Olympische Spelen alsnog in het gedrang te komen. Na een paar dagen rust werd hij toch geschikt verklaard om te starten in de Ronde van Wallonië, zijn laatste voorbereiding op de Spelen. Hij doorstond de eerste drie ritten zonder al te veel last, waardoor hij fit genoeg werd bevonden om te starten in de olympische wegrit op 28 juli. Hierin werd Boonen 27e, na wel lek te hebben gereden in de slotfase.

Op 1 september won Boonen de eerste editie van de World Ports Classic. Hij wist de eerste etappe te winnen en hield in het eindklassement 1 seconde over op André Greipel. Een week later won hij ook Parijs-Brussel. Hij versloeg er Renshaw en Freire in een massaspurt.

Op zondag 16 september won Boonen op de wereldkampioenschappen samen met zijn ploeg Omega Pharma-Quickstep de WK-ploegentijdrit. De andere vijf renners waren Niki Terpstra, Peter Velits, Tony Martin, Kristof Vandewalle en Sylvain Chavanel.

Op 2 oktober verkozen de collega renners Boonen als Flandrien van het Jaar 2012, gevolgd door de uitreiking van de Kristallen Fiets 2012 trofee op 21 november. Op 16 december werd hij gekozen als Sportman van het jaar, voor tienkamper Hans Van Alphen en collega Philippe Gilbert.

2013

Zo voorspoedig het voorjaar van 2012 verliep, zo catastrofaal was dat van 2013. De ellende begon al in december 2012. Voor het trainingskamp raakte Boonen geïnfecteerd met een virus op zijn darmen, waardoor hij verstek moest laten gaan voor zijn eigen veldrit voor het goede doel, de Boonen and Friends-veldrit.

Nadat hij van dat euvel was hersteld haalde hij nog nipt het trainingskamp, maar een paar weken later moest Boonen plots geopereerd worden aan zijn elleboog. Na een val met de mountainbike was een op het eerste gezicht onschuldige wond beginnen te ontsteken. Ook hiervan herstelde hij maar door het voorval moest Boonen 'zijn' Ronde van Qatar genoodzaakt links laten liggen.

Na deze verstoorde voorbereiding hield de ellende niet op. In Milaan-San Remo, die in erg winterse omstandigheden werd gereden, stapte hij tijdens de neutralisatie af. Dit om in dergelijke omstandigheden geen risico te lopen met het oog op de latere koersen, maar naar eigen zeggen ook om een statement te maken dat hij totaal niet akkoord was met de tussentijdse neutralisatie, waardoor deze klassieker eigenlijk in tweeën gesplitst werd.

Na de E3 Harelbeke met een redelijk goed gevoel te hebben afgesloten, kwam hij in Gent-Wevelgem vlak voor de Kemmelberg alweer ten val en kwam op zijn knie terecht. Dat maakte dat hij ook deze wedstrijd niet zou uitrijden. Met het oog op de Ronde van Vlaanderen nam hij deel aan de Driedaagse van De Panne-Koksijde om zo toch nog extra kilometers af te malen.

Maar dan kwam de zoveelste tegenslag: in de Ronde maakte hij na amper 20 kilometer alweer een zware val. Na een botsing met een plastic paaltje werd hij zwaar geraakt aan zijn rechterknie, linkerheup en linkerelleboog. Oorspronkelijk dacht men dat hij niets had gebroken, maar achteraf werd er toch een gebroken rib vastgesteld. Deze val betekende dan ook meteen het einde van zijn voorjaar, aangezien hij op doktersadvies 10 dagen van de fiets moest blijven en bijgevolg in Parijs-Roubaix niet zou starten.

Na aanvang van de Ronde van België op 22 mei deelde ploegmanager Patrick Lefevere mee dat Boonen niet zou deelnemen aan de Ronde van Frankrijk. Zelf deed Boonen de uitspraak dat het waarschijnlijk is dat hij nooit meer zal deelnemen aan de Tour. Boonen startte in de Ronde van België met het oog op het BK en het WK.

2014

De wintervoorbereiding voor 2014 van Boonen was veel vlotter en zonder blessures in tegenstelling tot het vorig jaar. Dat was al duidelijk toen hij in dit jaar wel weer van start ging in San Luis en Qatar en wederom liet zien dat hij nog steeds snelle benen heeft. In Qatar won hij nogmaals in de tweede rit de sprint in een uitgedunde groep na waaiers en ook de vierde rit tegen rassprinter André Greipel.

Ook het klassieke voorjaar was voor Boonen goed begonnen. Na eerst een mindere dag te hebben gekend in de Omloop Het Nieuwsblad door de slechte weersomstandigheden, was het wel raak in Kuurne-Brussel-Kuurne, waar hij in de sprint Moreno Hofland en Sep Vanmarcke voorbleef. Met zijn derde zege in deze wedstrijd werd hij alleen recordhouder.

Omloop Het Nieuwsblad 2015 : Niki Terpstra (2), Ian Stannard (1) & Tom Boonen (3).

Boonen startte echter niet in Milaan-San Remo, omdat zijn vriendin Lore Van de Weyer een miskraam had gekregen en hij haar volledig wou steunen. Deze privéproblemen maakten dat Boonen niet volledig top zou zijn tijdens de rest van het voorjaar. Dit bleek vooral in de E3 Harelbeke en de Ronde van Vlaanderen. In Gent-Wevelgem kon hij echter mee voor de overwinning spurten (hij werd vijfde), en in Parijs-Roubaix was hij één van de weinige renners die de wedstrijd trachtte open te breken. Maar 2 lekke banden en een defect versnellingsapparaat hielden Boonen van een unieke vijfde zege in deze klassieker, die wel gewonnen werd door Boonens ploegmaat Niki Terpstra.

Privéleven

Van 2005 tot 2008 en van 2010 tot 2012 woonde Tom Boonen in Monaco.[6]

In mei en juni 2008 werd driemaal, kort achter elkaar, zijn rijbewijs ingetrokken wegens overdreven snelheid. Hij bestuurde de wagen bovendien onder de invloed van alcohol.[7]

Op 18 januari 2015 is zijn vriendin Lore Van Der Weyer, bevallen van een tweeling: Valentine en Jacqueline. [8]

Druggebruik

Op 10 juni 2008 werd bekend dat op 26 mei, twee dagen voor aanvang van de Ronde van België, sporen van cocaïne in het bloed van Tom Boonen waren gevonden bij een dopingcontrole buiten competitie. Hij werd niet officieel geschorst, maar werd door de organisatoren niet toegelaten tot de Ronde van Zwitserland en de Ronde van Frankrijk.[9][10]

Pas op 3 februari 2009 sprak de raadkamer van Turnhout zich uit over dit cocaïnegebruik. Boonen werd schuldig bevonden aan het gebruik en het bezit van drugs maar kreeg opschorting van straf. Deze beslissing motiveerde de rechter met de stelling dat Boonen al genoeg gestraft was door de zeer negatieve mediabelangstelling en het inkomensverlies, aangezien hij niet in de genoemde grote rondes had mogen starten.

Op 9 mei 2009 werd bekend dat Boonen bij een controle buiten competitie van de Vlaamse Gemeenschap na de Scheldeprijs in Schoten, wederom positief was getest op cocaïne.[11] Dezelfde dag nog maakte zijn werkgever Quick-Step bekend Boonen voor onbepaalde tijd te schorsen.[12] Op 11 mei van dat jaar werd ook bekend dat Boonen al in december 2007 buiten competitie positief testte voor cocaïne en XTC.[13]

Palmares

Overwinningen

Tom Boonen in de groene trui tijdens de Ronde van Frankrijk 2005.
Tom Boonen als wereldkampioen in actie op het criterium van Herentals.
Tom Boonen na de tijdrit in Angoulême tijdens de Ronde van Frankrijk.

2002 - 2 zeges

2003 - 1 zege

2004 - 19 zeges

2005 - 16 zeges

2006 - 23 zeges

2007 - 14 zeges

2008 - 17 zeges

2009 - 7 zeges

2010 - 4 zeges

2011 - 2 zeges

2012 - 17 zeges

2013 - 2 zeges

2014 - 6 zeges

2015 - 1 zege


Totaal: 132 individuele zeges als eliterenner met contract (vanaf 2002), 184 zeges (vanaf de jeugd + criteriums)

Resultaten in voornaamste wedstrijden

Jaar Ronde van
Italië 		Ronde van
Frankrijk 		Ronde van
Spanje
2002
2003 92e  
2004 120e (2) 
2005 opgave (2)  opgave  
2006 opgave  
2007 119e (2)   opgave  
2008 opgave (2) 
2009 opgave   opgave  
2010
2011 opgave   opgave  
2012
2013
2014 opgave  
2015 opgave  
Jaar Milaan-San Remo Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Gent-Wevelgem E3 Harelbeke WK op de weg Wereld­ranglijsten
2002 24e Brons ↑ 7e 38e
2003 78e 25e 24e Brons 12e 17e
2004 75e 25e 9e Goud ↑ Goud ↑ opgave
2005 8e Goud ↑ Goud ↑ 26e Goud ↑ Regenboogtrui ↑ Zilver (UPT)
2006 4e Goud ↑ Zilver ↑ 117e Goud ↑ 9e 7e (UPT)
2007 Brons ↑ 12e 6e 27e Goud ↑ 21e (UPT)
2008 28e 17e Goud ↑ 150e 8e 38e 83e (UPT)
2009 15e 20e Goud ↑ 71e Zilver ↑ 38e 38e (UWK)
2010 Zilver ↑ Zilver ↑ 5e Zilver ↑ 19e (UWK)
2011 28e 4e opgave Goud ↑ 30e (UWT)
2012 22e Goud ↑ Goud ↑ Goud ↑ Goud ↑ 12e Brons (UWT)
2013 opgave opgave opgave 7e 139e (UWT)
2014 7e 10e 5e 11e 49e
Resultaten in kleinere rondes
Jaar Ronde van Qatar Parijs-Nice Tirreno-Adriatico Ronde van België Eneco Tour
2003 DNF (1 etappe)
2004 3e (1 etappe) DNF 20e (1 etappe)
2005 4e (2 etappes) DNF (2 etappes) (2 etappes)
2006 (4 etappes) DNF (3 etappes) 4e (2 etappes) 13e (3 etappes)
2007 2e (5 etappes) DNF 34e (1 etappe)
2008 (4 etappes) 98e 45e (1 etappe) DNF (2 etappes)
2009 (1 etappe) 134e DNF (1 etappe)
2010 3e (1 etappe) 104e (1 etappe)
2011 14e (1 etappe) 130e 36e
2012 (2 etappes) 92e (1 etappe) 17e
2013 146e 40e
2014 2e (2 etappes) opgave 90e (2 etappes)
2015 9e opgave

Ploegen

Records

Mederecordhouder

  • 3x Gent-Wevelgem: 2004, 2011 en 2012
  • 3x Ronde van Vlaanderen: 2005, 2006 en 2012
  • 4x Parijs-Roubaix: 2005, 2008, 2009 en 2012
  • Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix in 1 seizoen : 2012
  • E3-Prijs Harelbeke, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix in 1 seizoen: 2005 en 2012
  • 2x dubbel Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix: 2005, 2012
  • 1x eindoverwinning World Ports Classic

Alleen recordhouder

  • 3x Kuurne-Brussel-Kuurne: 2007, 2009 en 2014
  • 5x E3-Prijs Harelbeke: 2004, 2005, 2006, 2007 en 2012
  • E3-Prijs Harelbeke, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen in 1 seizoen: 2012
  • E3-Prijs Harelbeke, Gent-Wevelgem, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix in 1 seizoen: 2012
  • Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix en WK in 1 seizoen: 2005
  • 4x eindoverwinning + 22 etappezeges in Ronde van Qatar

Onderscheidingen

Trivia

  • In 2005 eindigde hij op nr. 140 in de Vlaamse versie van De Grootste Belg, buiten de officiële nominatielijst.
  • Een bekende uitspraak die vaak met Boonen in verband gebracht wordt is: "Tommeke, Tommeke, Tommeke, wat doe je nu?" Sportverslaggever Michel Wuyts sprak deze woorden toen de wielrenner in 2005 wereldkampioen werd. Hij eiste tijdens diezelfde toespraak meteen voor Boonen "een standbeeld in Balen nu!".
  • Eind 2007 had Tom Boonen kort een relatie met de Nederlandse Sophie van Vliet, dochter van Leo van Vliet (organisator van de wielerkoersen Amstel Gold Race en Amstel Curaçao Race). Dit was opmerkelijk omdat zij op dat moment 16 jaar oud was en hij 27.[14]

Publicaties

Afbeeldingen

Externe link

Referenties

  1. ↑ Tom van Vlaanderen, Sportwereld, 04/04/2005
  2. ↑ Historisch, Sportwereld, 11/04/2005
  3. ↑ Tommeke, wat doe je nu?, Sportwereld, 26/09/2005
  4. ↑ Tom Boonen demonstreert in de Ronde, Sportwereld, 02/04/2006
  5. ↑ De wedergeboorte van 'Tornado Tom', Sportwereld, 30/07/2007
  6. ↑ "Tom Boonen verhuist opnieuw naar Monaco" Knack.be, 24/02/2010
  7. ↑ Tom Boonen weer rijbewijs kwijt - De Telegraaf, 6 juni 2008
  8. ↑ "Tom en Lore verwelkomen Valentine en Jacqueline" - Sporza.be, 18 januari 2015
  9. ↑ Geen Tour voor Boonen (nos.nl), 11/06/2008
  10. ↑ Tom Boonen uitgesloten voor de Tour (QSI Cycling), 11/06/2008
  11. ↑ Tom Boonen opnieuw betrapt op cocaïne (De Standaard Online), 9/5/2009
  12. ↑ Boonen geschorst door ploeg (De Standaard Online), 9/5/2009
  13. ↑ "Boonen werd 3 keer betrapt", De Standaard Online, 11/05/2009
  14. ↑ Tom Boonen en Sophie Van Vliet uit elkaar, HLN.be, 18 januari 2008
Voorganger:
Óscar Freire
Vlag van Spanje
2004 		Regenboogtrui Wereldkampioen wielrennen Regenboogtrui
2005
 		Opvolger:
Paolo Bettini
Vlag van Italië
2006
Voorganger:
Robbie McEwen
Vlag van Australië
2006 		Winnaar groene trui in de Ronde van Frankrijk
Tom Boonen
Vlag van België
2007 		Opvolger:
Óscar Freire
Vlag van Spanje
2008
Voorganger:
Jürgen Roelandts
2008 		Belgisch kampioen wielrennen
Tom Boonen
2009 		Opvolger:
Stijn Devolder
2010
Voorganger:
Philippe Gilbert
2011 		Belgisch kampioen wielrennen
Tom Boonen
2012 		Opvolger:
Stijn Devolder
2013
Voorganger:
Peter Van Petegem
2003 		Kristallen Fiets
2004, 2005, 2006

Opvolger:
Sven Nys
2007
Voorganger:
Philippe Gilbert
2011 		Kristallen Fiets
2012

Opvolger:
Sven Nys
2013
Voorganger:
Stefan Everts
2004 		Belgisch sportman van het jaar
2005

Opvolger:
Stefan Everts
2006
Voorganger:
Stefan Everts
2006 		Belgisch sportman van het jaar
2007

Opvolger:
Sven Nys
2008
Voorganger:
Philippe Gilbert
2011 		Belgisch sportman van het jaar
2012

Opvolger:
Frederik Van Lierde
2013
Zie de categorie Tom Boonen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tom_Boonen&oldid=44243472"