Formule 1 in 1987

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door RonnieV (overleg | bijdragen) op 2 aug 2019 om 17:06. (Repareer link naar doorverwijspagina met Zeusmodus - Jim Clark → Jim Clark (autocoureur))
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
38e Formule 1-seizoen (1987)
Volgende: 1988
Vorige: 1986
Nelson Piquet wereldkampioen 1987
Algemene informatie
Races 16
Coureurs 32
Constructeurs 16
Verdedigend
kampioen 		Vlag van Frankrijk Alain Prost (coureurs)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams (constructeurs)
Eindstand coureurs
1e plaats Vlag van Brazilië Nelson Piquet 73 (3e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell 61
3e plaats Vlag van Brazilië Ayrton Senna 57
Eindstand constructeurs
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Williams 137 (4e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk McLaren 67
3e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lotus 64
Jim Clark Trofee (coureurs)
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Jonathan Palmer 95 (1e titel)
2e plaats Vlag van Frankrijk Philippe Streiff 74
3e plaats Vlag van Frankrijk Philippe Alliot 43
Colin Chapman Trofee (constructeurs)
1e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Tyrrell 169 (1e titel)
2e plaats Vlag van Verenigd Koninkrijk Lola 50
3e plaats Vlag van Frankrijk AGS 41
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Het Formule 1 seizoen 1987 was het 38ste FIA Formula One World Championship seizoen. Het begon op 12 april 1987 en eindigde op 15 november na zestien races.

  • Door de dominantie van de turbomotoren werd een apart klassement voor ongeblazen motoren opgemaakt. Bij de constructeurs was dit de Colin Chapman Trofee, bij de rijders de Jim Clark Trofee.

Kalender

datum land circuit winnaar team verslag
1 12 april Brazilië Jacarepagua Alain Prost McLaren-TAG verslag
2 3 mei San Marino Imola Nigel Mansell Williams-Honda verslag
3 17 mei België Spa-Francorchamps Alain Prost McLaren-TAG verslag
4 31 mei Monaco Monte Carlo Ayrton Senna Lotus-Honda verslag
5 21 juni Verenigde Staten Oost Detroit Ayrton Senna Lotus-Honda verslag
6 5 juli Frankrijk Paul Ricard Nigel Mansell Williams-Honda verslag
7 12 juli Groot-Brittannië Silverstone Nigel Mansell Williams-Honda verslag
8 26 juli Duitsland Hockenheimring Nelson Piquet Williams-Honda verslag
9 9 augustus Hongarije Hungaroring Nelson Piquet Williams-Honda verslag
10 16 augustus Oostenrijk Österreichring Nigel Mansell Williams-Honda verslag
11 6 september Italië Monza Nelson Piquet Williams-Honda verslag
12 20 september Portugal Estoril Alain Prost McLaren-TAG verslag
13 27 september Spanje Jerez Nigel Mansell Williams-Honda verslag
14 18 oktober Mexico Autódromo Hermanos Rodríguez Nigel Mansell Williams-Honda verslag
15 1 november Japan Suzuka Gerhard Berger Ferrari verslag
16 15 november Australië Adelaide Gerhard Berger Ferrari verslag

Puntentelling

De eerste zes geklasseerden kregen punten, te weten:

Plaats 1 2 3 4 5 6
Punten 9 6 4 3 2 1

Uitslagen coureurs

(legenda: "--" = niet deelgenomen , "nf" uitgevallen en niet geklasseerd, "ns" niet gestart, "dq" gediskwalificeerd, "nq" niet gekwalificeerd, "pq" niet geprekwalificeerd)

pos. naam land team BRA SMA BEL MON USA FRA GBR DUI HON OOS ITA POR SPA MEX JAP AUS tot.[1]
1 Nelson Piquet Braziliaan Williams 2 ns nf 2 2 2 2 1 1 2 1 3 4 2 15 nf 73 (76)
2 Nigel Mansell Brit Williams 6 1 nf nf 5 1 1 nf 14 1 3 nf 1 1 ns -- 61
3 Ayrton Senna Braziliaan Lotus nf 2 nf 1 1 4 3 3 2 5 2 7 5 nf 2 dq 57
4 Alain Prost Fransman McLaren 1 nf 1 9 3 3 nf 7 3 6 15 1 2 nf 7 nf 46
5 Gerhard Berger Oostenrijker Ferrari 4 nf nf 4 4 nf nf nf nf nf 4 2 nf nf 1 1 36
6 Stefan Johansson Zweed McLaren 3 4 2 nf 7 8 nf 2 nf 7 6 5 3 nf 3 nf 30
7 Michele Alboreto Italiaan Ferrari 8 3 nf 3 nf nf nf nf nf nf nf nf 15 nf 4 2 17
8 Thierry Boutsen Belg Benetton 5 nf nf nf nf nf 7 nf 4 4 5 14 16 nf 5 3 16
9 Teo Fabi Italiaan Benetton nf nf nf 8 nf 5 6 nf nf 3 7 4 nf 5 nf nf 12
10 Eddie Cheever Amerikaan Arrows nf nf 4 nf 6 nf nf nf 8 nf nf 6 8 4 9 nf 8
11 Jonathan Palmer Brit Tyrrell 10 nf nf 5 11 7 8 5 7 14 14 10 nf 7 8 4 7
12 Satoru Nakajima Japanner Lotus 7 6 5 10 nf nc 4 nf nf 13 11 8 9 nf 6 nf 7
13 Riccardo Patrese Italiaan Brabham/Williams nf 9 nf nf 9 nf nf nf 5 nf nf nf 13 3 11 9 6
14 Andrea de Cesaris Italiaan Brabham nf nf 3 nf nf nf nf nf nf nf nf nf nf nf nf 8 4
15 Philippe Streiff Fransman Tyrrell 11 8 9 nf nf 6 nf 4 9 nf 12 12 7 8 12 nf 4
16 Derek Warwick Brit Arrows nf 11 nf nf nf nf 5 nf 6 nf nf 13 10 nf 10 nf 3
17 Philippe Alliot Fransman Larrousse -- 10 8 nf nf nf nf 6 nf 12 nf nf 6 6 nf nf 3
18 Martin Brundle Brit Zakspeed nf 5 nf 7 nf nf nc nc nf dq nf nf 11 nf nf nf 2
19 Ivan Capelli Italiaan March ns nf nf 6 nf nf nf nf 10 11 13 9 12 nf nf nf 1
20 René Arnoux Fransman Ligier -- ns 6 11 10 nf nf nf nf 10 10 nf nf nf nf nf 1
21 Roberto Moreno Braziliaan AGS -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- nf 6 1
Yannick Dalmas Fransman Larrousse -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- 9 14 5 0*
Christian Danner Vlag van Duitsland Zakspeed 9 7 nf dq 8 nf nf nf nf 9 9 nf nf nf nf 7 0
Piercarlo Ghinzani Italiaan Ligier -- nf 7 12 nf nf dq nf 12 8 8 nf nf nf 13 nf 0
Pascal Fabre Fransman AGS 12 13 10 13 12 9 9 nf 13 nc -- -- nf -- -- -- 0
Alessandro Nannini Italiaan Minardi nf nf nf nf nf nf nf nf 11 nf 16 11 nf nf nf nf 0
Alex Caffi Italiaan Osella nf 12 nf nf nf nf nf nf nf nf nf nf nq nf nf nq 0
Adrián Campos Spanjaard Minardi dq nf nf ns nf nf nf nf nf nf nf nf 14 nf nf nf 0
Franco Forini Zwitser Osella -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- nf nf nq -- -- -- 0
Nicola Larini Italiaan Coloni -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- nq -- nf -- -- -- 0
Gabriele Tarquini Italiaan Osella -- nf -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- 0
Stefano Modena Italiaan Brabham -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- nf 0

Jim Clark Trofee

De Jim Clark Trofee werd uitgereikt aan de beste rijder die met een ongeblazen motor reed.

(legenda: "--" = niet deelgenomen , "nf" uitgevallen en niet geklasseerd, "ns" niet gestart, "dq" gediskwalificeerd, "nq" niet gekwalificeerd, "pq" niet geprekwalificeerd)

pos. naam land team BRA SMA BEL MON USA FRA GBR DUI HON OOS ITA POR SPA MEX JAP AUS tot.
1 Jonathan Palmer Brit Tyrrell 1 nf ns 1 1 2 1 2 1 3 3 2 nf 2 1 1 95
2 Philippe Streiff Fransman Tyrrell 2 1 2 nf nf 1 nf 1 2 nf 1 3 2 3 2 nf 74
3 Philippe Alliot Fransman Larrousse -- 2 1 nf nf nf nf 3 nf 2 nf nf 1 1 nf nf 43
4 Ivan Capelli Fransman March ns nf nf 2 nf nf nf nf 2 1 2 1 3 nf nf nf 40
5 Pascal Fabre Fransman AGS 3 3 3 3 2 3 2 nf 4 nc nq nq nf nq -- -- 35
6 Roberto Moreno Braziliaan AGS -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- nf 3 4
7 Yannick Dalmas Fransman Ferrari -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- 4 3 2 0*
8 Nicola Larini Italiaan Coloni -- -- -- -- -- -- -- -- -- -- nq -- nf -- -- -- 0

Constructeurskampioenschap

pos. team + motor tot.
1 Williams-Honda 137
2 McLaren-TAG 76
3 Lotus-Honda 64
4 Ferrari 53
5 Benetton-Ford 28
6 Tyrrell-Ford 11
7 Arrows-Megatron 11
8 Brabham-BMW 10
9 Lola-Ford 5
10 Zakspeed 2
11 AGS-Ford 1
12 Ligier-Alfa Romeo / Ligier - Megatron 1
13 March-Ford 1

De overige teams (Osella, Minardi en Coloni) behaalden geen punten in het wereldkampioenschap.

Colin Chapman Trofee

De Colin Chapman Trofee werd uitgereikt aan het beste team dat met een ongeblazen motor reed.

pos. team + motor tot.
1 Tyrrell-Ford 169
2 Lola-Ford 50
3 AGS-Ford 41
4 March-Ford 38
5 Coloni-Ford 0
Zie de categorie 1987 in Formula One van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Formule_1_in_1987&oldid=54313428"