Huis Harmelen

Huis Harmelen
	Huis Harmelen; tekening van Roelant Roghman, 1646-1647
Locatie	Harmelen
Algemeen
Kasteeltype	versterkt huis
Stijl	Historisme
Eigenaar	familie R. Jessurun - A.D. Siebelink
Huidige functie	centrum voor zakelijke bijeenkomsten, trainingen en workshops
Gebouwd in	1270-1280
Gesloopt in	1720 / 1913
Herbouwd in	1535 / 1720 / 1949
Monumentale status	rijksmonument
Monumentnummer	20822
Website	kasteelhuizeharmelen.nl
	Het huis in 2012

Huis Harmelen (ook: Huis te Harmelen of Huize Harmelen) is een voormalig kasteel en ridderhofstad bij Harmelen, gemeente Woerden in de Nederlandse provincie Utrecht. Het lag langs de Bijleveld, een oude loop van de Rijn.

Vroegste vermelding[bewerken | brontekst bewerken]

Everard van Stoutenburg, leenman van de Hollandse graaf in het gerecht Haanwijk onder Harmelen, deelde volgens een oorkonde van 9 oktober 1295 het gerecht Bijleveld met Hendrik van Hermalen. Een oorkonde van 21 december 1296 spreekt van zijn huis met de bijbehorende 43 morgen land in de Harmeler waard. Vermoedelijk had Everard een vrouw uit het geslacht Hermalen gehuwd, die hem als bruidsschat de 43 morgen in de Harmeler (Hermaler) waard bezorgde. Waarschijnlijk liet Everard in de jaren 1270-1280 de woontoren bouwen, die de kern van het oudste huis vormde.^[1]

Plunderingen tijdens de Kabeljauwse twisten[bewerken | brontekst bewerken]

Dirk I Van Zuylen huwde waarschijnlijk een erfdochter, die het huis en het landbezit van 43 morgen als bruidsschat meenam. Tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten werd het huis in 1482 door de pro-Bourgondische Kabeljauwen geplunderd, evenals de kastelen De Haar en Ter Mey. Pas in 1535 werd de herbouw voltooid, en in 1536 kwam het op de lijst van erkende ridderhofsteden.

Verwoesting en herbouw[bewerken | brontekst bewerken]

In het Rampjaar 1672 werd het huis door Franse troepen opnieuw verwoest. In 1720 werd op de fundamenten een nieuw huis gebouwd. Ook bij de sloop van dat gebouw in 1913 bleven de kelders gespaard. In de 20e eeuw werd het huis verschillende malen herbouwd. Het huidige, in historiserende stijl opgetrokken pand dateert uit 1949. Vanwege de laatmiddeleeuwse gewelven staat het op de rijksmonumentenlijst.^[2]