Alain Prost: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Stouwer (overleg | bijdragen)
Stouwer (overleg | bijdragen)
Regel 52: Regel 52:


== Teamgenoten ==
== Teamgenoten ==
* [[John Marshall Watson|John Watson]], Mclaren - 1980
* [[John Marshall Watson|John Watson]], McLaren - 1980
* [[Rene Arnoux]], [[Renault]] - 1981-1982
* [[Rene Arnoux]], [[Renault]] - 1981-1982
* [[Eddie Cheever]], Renault - 1983
* [[Eddie Cheever]], Renault - 1983
* [[Niki Lauda]], Mclaren - 1984-1985
* [[Niki Lauda]], McLaren - 1984-1985
* [[Keke Rosberg]], Mclaren - 1986
* [[Keke Rosberg]], McLaren - 1986
* [[Stefan Johansson]], Mclaren - 1987
* [[Stefan Johansson]], McLaren - 1987
* [[Ayrton Senna]], Mclaren 1988-1989
* [[Ayrton Senna]], McLaren 1988-1989
* [[Nigel Mansell]], [[Scuderia Ferrari|Ferrari]],1990
* [[Nigel Mansell]], [[Scuderia Ferrari|Ferrari]],1990
* [[Jean Alesi]], Ferrari,1991
* [[Jean Alesi]], Ferrari,1991

Versie van 4 mei 2017 10:43

Alain Prost
Alain Prost, in 2008.
Algemene informatie
Nationaliteit Vlag van Frankrijk Frankrijk
Geboren 24 februari 1955
Saint-Chamond
Formule 1-carrière
Jaren actief 1980-1991, 1993
Teams McLaren
Renault
Ferrari
Williams
Races 199
Kampioenschappen 4 (1985, 1986, 1989, 1993)
Overwinningen 51
Podiums 106
Punten 789,5
Polepositions 33
Snelste rondes 41
Eerste race Argentinië 1980
Eerste overwinning Frankrijk 1981
Laatste overwinning Duitsland 1993
Laatste race Australië 1993
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Alain Marie Pascal Prost (Saint-Chamond (Loire, Frankrijk), 24 februari 1955) is een van de succesvolste Formule 1-coureurs aller tijden. Tijdens zijn Formule 1-carrière tussen 1980 en 1993 won hij 51 maal een Grand Prix. Dit record werd in 2001 door Michael Schumacher gebroken. Prost werd 4 keer wereldkampioen in de Formule 1.

De rivaliteit tussen Prost en de Braziliaan Ayrton Senna in de Formule 1-seizoenen 1988 en 1989 bij het Engelse team McLaren wordt door velen gezien als een van de meest interessante gevechten tussen coureurs die beiden duidelijk een klasse beter waren dan de concurrentie.

Prijzen en onderscheidingen

  • Legion d'Honneur (Frankrijk, 1985)
  • Champion of Champions Trophy (Grand Prix Former Drivers Club, 1988)
  • OBE (Koninklijke onderscheiding) (Groot-Brittannië, 1993)
  • Wereldsportprijs van de eeuw (World Sports Awards of the Century) (november '99)
  • Kampioen in de Andros Trophy, 2006/2007, 2007/2008 en 2011/2012
  • Frans Formule Renault kampioen, 1976
  • Europees Kampioen Formule Renault, 1977
  • Frans Formule 3 kampioen, 1978 en 1979
  • Europees Formule 3 kampioen, 1979

Carrière Formule 1

  • Grand Prix debuut: Argentinië 1980
  • Laatste Grand Prix: Australië 1993
  • Eerste overwinning: Frankrijk 1981
  • Laatste overwinning: Duitsland 1993
  • Opgaves: 56
  • Aantal ronden aan de leiding: 2684
  • '85, '86, '89, '93: F1 wereldkampioen
  • '83, '84, '88, '90: F1 tweede in het wereldkampioenschap
  • 51 Grand Prix' gewonnen
  • 798,5 kampioenschapspunten
  • 106 keer op het podium geëindigd
  • 41 snelste ronden
  • 6 keer de thuiswedstrijd gewonnen
  • Teams: Renault, McLaren, Ferrari, Williams

Teamgenoten

Na de Formule 1

Prost werkte van 1994 tot en met 1995 als gastcommentator voor de Franse televisiezender TF1. Daarnaast was hij werkzaam voor Renault en technisch adviseur voor Mclaren. Tussen 1997 en 2001 was hij de eigenaar en manager van het Prost Grand Prix raceteam. Het team ging begin 2002 bankroet. Daarnaast is hij ook nog actief in het rallysport in het ijsracen de Andros Trophy hij werd in het seizoen 2006/2007 met Toyota Corolla kampioen werd en het seizoen 2007/2008 met een Toyota Auris. Hij is ook vaak aanwezig bij de races van zijn zoon, Nicolas Prost. Begin 2010 verklaarde Prost in een interview dat hij was gevraagd om in 1994 bij Mclaren te rijden. De letterlijke woorden in het interview dat ging over het afbreken van de comeback van Michael Schumacher in de tweede helft van het seizoen 2009 waren:

In 1994 vroeg McLaren me om weer in te stappen. Ik heb drie dagen getest en realiseerde me direct dat er iets mis was. De snelheid was goed, maar de wil om met de druk, die er bij een kampioenschap komt kijken, om te gaan was weg. Een jaar later werd ik door Jean Todt gevraagd om teamgenoot van Schumacher te worden. Ik zou dan tweede coureur worden, wat prima was. Ik was bijna ingestapt, maar heb het toch niet gedaan, om dezelfde redenen."

Voorafgaand aan het Formule 1-seizoen 2010 werd bekend dat een oud Formule 1-coureur bij iedere Grand Prix aanwezig was als lid van het steward panel. Prost was de eerste oud-Formule 1-coureur die tijdens de Grand Prix van Bahrein in 2010 deze positie vervulde. In februari 2012 maakte Renault bekend dat Alain Prost de nieuwe internationale ambassadeur is voor de autofabrikant. Hij is tevens aanwezig bij demonstratie-evenementen die worden georganiseerd door Renault. Prost deed samen met Sebastien di Pasqua mee aan de Absa Cape Epic, een achtdaagse moutainbikewedstrijd die wordt gehouden in de West-Kaap, Zuid-Afrika.

Externe links

Voorganger:
Vlag van Verenigd Koninkrijk Nigel Mansell
Wereldkampioen Formule 1
1993
Opvolger:
Vlag van Duitsland Michael Schumacher
Voorganger:
Vlag van Brazilië Ayrton Senna
Wereldkampioen Formule 1
1989
Opvolger:
Vlag van Brazilië Ayrton Senna
Voorganger:
Vlag van Oostenrijk Niki Lauda
Wereldkampioen Formule 1
1985, 1986
Opvolger:
Vlag van Brazilië Nelson Piquet sr.
Voorganger:
Vlag van Nederland Jan Lammers
Europees Formule 3 kampioen
1979
Opvolger:
Vlag van Italië Michele Alboreto
Voorganger:
-
Frans Formule 3 kampioen
1978, 1979
Opvolger:
Vlag van Frankrijk Alain Ferté
Voorganger:
Vlag van Frankrijk Didier Pironi
Europees Formule Renault kampioen
1977
Opvolger:
kampioenschap opgeheven
Voorganger:
Vlag van Frankrijk Christian Debias
Frans Formule Renault kampioen
1976
Opvolger:
Vlag van Frankrijk Joël Gouhier
Zie de categorie Alain Prost van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.