IJslands voetbalelftal (mannen)

IJsland
Bijnaam	Strákarnir okkar ; ("Onze jongens")
Kledingsponsor	Erreà
FIFA-ranglijst	72 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking	18e (februari 2018)
Laagste ranking	131e (april – juni 2012)
Associatie	Knattspyrnusamband Íslands
Bondscoach	Erik Hamrén
Stadion	Laugardalsvöllur, Reykjavik
Meeste interlands	Rúnar Kristinsson (104)
Topscorer	Eiður Guðjohnsen en; Kolbeinn Sigþórsson (26)
Wedstrijden
	Eerste interland:; IJsland 0–3 Denemarken ; (Reykjavik, IJsland; 17 juli 1946); Grootste overwinning:; IJsland 5–0 Malta ; (Reykjavik, IJsland; 27 juli 2000); Grootste nederlaag:; Denemarken 14–2 IJsland ; (Kopenhagen, Denemarken; 23 augustus 1967)
Wereldkampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 2018)
Beste resultaat	Groepsfase (2018)
Europees kampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 2016)
Beste resultaat	Kwartfinale (2016)

Het IJslands voetbalelftal is een team van voetballers dat IJsland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden en competities, zoals de voorrondes voor het wereldkampioenschap voetbal en het Europees kampioenschap voetbal mannen. IJsland speelt zijn thuisinterlands doorgaans in het Laugardalsvöllur te Reykjavik. Het land speelde in juli 1946 zijn eerste officiële interland. IJsland plaatste zich in september 2015 voor het eerst voor een eindtoernooi, het EK 2016. Kwalificatie voor IJslands eerste wereldkampioenschap volgde twee jaar later, het WK 2018.

Geschiedenis

Officieus en officieel debuut

IJsland, een van de kleinste landen in de UEFA-zone naar inwonertal, speelde in 1930 reeds zijn eerste officieuze interland, maar na de Tweede Wereldoorlog werd het nationaal elftal officieel en speelde het zijn eerste door de UEFA en de FIFA erkende wedstrijden. De vriendschappelijke interland tegen Denemarken op 17 juli 1946 was het debuut van het IJslands voetbalelftal en werd met 0–3 verloren. IJsland begon relatief laat met het opzetten van het nationaal elftal – dat bleek ook uit het gegeven dat de wedstrijd voor IJsland weliswaar zijn eerste was, maar Denemarken zijn 137ste interland speelde. In de eerste jaren speelde het land weinig wedstrijden; de wedstrijden die gespeeld werden, waren uitsluitend op vriendschappelijke basis en voornamelijk tegen de Scandinavische landen, Noorwegen, Zweden, Finland en Denemarken. Het voetbalelftal van de Verenigde Staten was in 1955 de eerste tegenstander buiten Scandinavië in een officiële interland. In tien jaar tijd speelde IJsland vijftien interlands. De eerste competitieve wedstrijd speelde het op 2 juni 1957 in het kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 1958. Frankrijk won met 8–0, IJsland verloor alle wedstrijden in zijn poule. IJsland nam niet deel aan de daaropvolgende drie kwalificatietoernooien voor het wereldkampioenschap voetbal. Wel participeerde het in het kwalificatietoernooi voor het Europees kampioenschap voetbal 1964, maar Ierland schakelde IJsland in de eerste ronde ronde uit. IJsland nam ruim tien jaar later weer deel aan de kwalificatiecampagnes; in de tussenliggende periode speelde het nationaal elftal uitsluitend oefeninterlands en kwam het jaarlijks tussen de twee en vijfmaal in actie. In 1967 leed het IJslands elftal de grootste nederlaag uit haar geschiedenis, 14-2 tegen Denemarken.

1972-2000: af en toe een uitschieter

Vanaf 1972 nam IJsland weer mee aan kwalificatie-toernooien, voor het WK van 1974 verloor het alle wedstrijden. Voor kwalificatie van het EK in 1976 eindigde IJsland ook op de laatste plaats, maar het zorgde voor uitschakeling van Oost-Duitsland door drie punten van de latere Olympische kampioen te pakken, Oost-Duitsland kwam één punt tekort ten opzichte van België om zich te plaatsen. Ook tegen Frankrijk werd er een punt gehaald: 0-0. Voor het WK van 1978 boekte het een overwinning op Noord-Ierland.

In de jaren 80 kende IJsland een stijgende lijn, een aantal spelers braken door in het buitenland, waarvan spelmaker Ásgeir Sigurvinsson van VfB Stuttgart de bekendste was. In het WK-kwalificatietoernooi voor het wereldkampioenschap voetbal 1982 eindigde het land voor het eerst niet op de laatste plaats in de kwalificatiegroep, nadat het de nummer laatst, Turkije, tweemaal versloeg. In dezelfde cyclus speelde het ook gelijk tegen Tsjecho-Slowakije en Wales. Hoewel IJsland zich niet kwalificeerde voor een eindtoernooi, behaalde het – in tegenstelling tot de voorgaande decennia – nu wel in elke editie meerdere punten. Voor EK 1984 speelde het gelijk tegen Nederland en voor WK 1986 won het van Wales. In de kwalificaties voor het EK 1988 eindigde het in puntental gelijk met Frankrijk, na tweemaal winst op Noorwegen en twee maal een gelijkspel tegen Frankrijk en de Sovjet-Unie.

De prestaties in de kwalificatietoernooien bleven in de rest van de twintigste eeuw onveranderd en dicht bij een eindtoernooi kwam IJsland niet. Wel zorgde het geregeld voor een verrassing. Spanje werd in september 1991 in een EK-kwalificatiewedstrijd met 2–0 verslagen, het Hongaars voetbalelftal verloor voor het WK in 1994 tweemaal. De resultaten voor de laatste kwalificatie-toernooien in de jaren negentig vielen tegen: voor het EK in 1996 eindigde men op de laatste plaats en voor het WK van 1998 won het alleen van Liechtenstein. Voor euro 2000 deed tot na acht wedstrijden knap mee tegen gerenommeerde tegenstanders als Rusland, de Oekraïne en wereldkampioen Frankrijk, het had evenveel punten als Rusland en Frankrijk en één punt achterstand op de Oekraïne. Opvallende prestaties waren een 1-1 tegen Frankrijk, een 1-0 zege op Rusland en 1-1 gelijkspel in Kiew. In de laatste twee wedstrijden ging het mis, IJsland verloor thuis met 0-1 van de Oekraïne en met 3-2 van Frankrijk. De ploeg kwam nog terug van een 2-0 achterstand, maar moest in de 71e minuut een doelpunt van David Trezeguet incasseren.

2000-2014: teruglopende prestaties

Een soort gelijk scenario speelde zich af voor kwalificatie voor het WK 2002, in de zevende speeldag won IJsland met 3-1 van Tsjechië en de ploeg was weer kansrijk voor een tweede plaats. In de laatste twee rondes leden de IJslanders twee kansloze nederlagen tegen Noord-Ierland (3-0) en Denemarken (6-0) en het eindigde op de vierde plaats.

Onder bondscoach Ásgeir Sigurvinsson (2003–2005) was IJsland dicht bij kwalificatie voor het Europees kampioenschap voetbal 2004. Voor de laatste speeldag stond IJsland met twee punten voorsprong op Schotland op de tweede plaats in zijn groep. In de laatste wedstrijd van het kwalificatietoernooi werd IJsland door het Duits elftal verslagen, waarna Schotland met één punt meer zich boven IJsland kwalificeerde voor de play-offs.

In de periode tussen 2004 en 2012 kende het nationaal elftal een terugval: in de kwalificatietoernooien kwam het niet in de buurt van de prestatie in 2003 en elk jaar kende het meerdere grote nederlagen ( voor WK 2006 4–0 tegen Kroatië en 5-0 tegen Zweden, voor EK 2008 4–0 tegen Letland en 3–0 tegen Liechtenstein). Ook voor het WK 2010 en het EK 2012 waren de prestaties ondermaats: er werd alleen gewonnen van Macedonië en Cyprus.

2014 tot heden: eerste EK en WK

Ólafur Johannessen, de bondscoach van IJsland tussen 2007 en 2011, werd na 39 interlands onder zijn leiding in oktober 2011 ontslagen. Hij werd opgevolgd door de Zweed Lars Lagerbäck. IJsland begon de cyclus voor een WK-ticket in 2014 met een 2-0 zege op Noorwegen. De prestaties in de zes eerste wedstrijden waren wisselend, drie overwinningen en drie nederlagen, maar omdat alle ploegen achter het ongenaakbare Zwitserland wisselvallig presteerden, was de ploeg kansrijk voor de tweede plaats. In de uitwedstrijd tegen Zwitserland maakte het een 4–1 achterstand goed, 4–4 met drie doelpunten van de bij AZ spelende Jóhann Berg Guðmundsson. Na twee zeges stond IJsland op de tweede plaats met één punt voorsprong op Slovenië. IJsland speelde met 1–1 gelijk tegen Noorwegen, maar omdat Slovenië niet won, waren de play-offs bereikt – een unicum voor het IJslandse voetbal. Over twee duels werd in de play-offs verloren van Kroatië, dat zo een plaats bemachtigde op het hoofdtoernooi. Het speelde 0–0 in de thuiswedstrijd, maar in Stadion Maksimir in Zagreb werd met 2–0 verloren door treffers van Mario Mandžukić en Darijo Srna, ondanks het feit dat Kroatië meer dan een helft lang met tien man speelde na de rode kaart voor aanvaller Mandžukić in de 38ste minuut.

Kwalificatie voor het EK van 2016 werd kansrijk na een flitsende start, de eerste twee wedstrijden werden tegen Turkije thuis en Letland uit met 3–0 gewonnen, , waarna in oktober 2015 de nummer drie van het laatste WK Nederland met 2–0 werd verslagen. De doelpunten werden gemaakt door de bij Swansea City spelende Gylfi Sigurðsson. IJsland nam na een zege op Tsjechië in juni 2015 de leiding in de kwalificatiegroep over van de Tsjechen. Door een overwinning in en tegen Nederland en een gelijkspel tegen Kazachstan kwalificeerde IJsland zich in september 2015 voor haar eerste interlandtoernooi. Op het Europees kampioenschap 2016 was de start goed, 1–1 tegen Portugal, Birkir Bjarnason maakte het eerste doelpunt van de IJslanders op een internationaal toernooi ooit. Tegen Hongarije verspilde het in de slotfase de overwinning (1-1), maar het scoorde tegen Oostenrijk wel vlak voor tijd de winnende treffer: 2–1. IJsland ontpopte zich als een sterk verdedigend team met een groot doorzettingsvermogen zonder grote sterren en het eiland stroomde leeg om de ploeg in Frankrijk aan te moedigen. In de achtste finale kwam IJsland tegen Engeland achter met 1–0, maar voor rust werd de achterstand omgebogen met twee treffers van Ragnar Sigurðsson en en ex-AZ en Ajax-speler Kolbeinn Sigþórsson. IJsland maake ook indruk door de overwinning met de fans te vieren met de "Haka"^[1]. In de kwartfinale tegen Frankrijk stond IJsland voor rust met 4–0 achter, uiteindelijk werd de uitstand 5–2. IJsland was een van de verrassingen van het toernooi en de spelers werden in eigen huis onthaald als helden.^[2].

Het volgende doel van IJsland was om zich voor de eerste keer te plaatsen voor een WK. IJsland bevestigde zijn reputatie als thuisspelende ploeg door wedstrijden tegen Turkije, Kroatië en Oekraïne te winnen, in uitwedstrijden tegen Kroatië en Finland werd verloren. Na acht wedstrijden stond IJsland in punten gelijk met Kroatië, met twee punten voorsprong op Turkije en Oekraïne. Op de voorlaatste speeldag won IJsland met 0–3 bij en van de Turken en door een gelijkspel van Kroatië tegen Finland had IJsland twee punten voorsprong. Een 2–0 overwinning op hekkensluiter Kosovo was vervolgens genoeg voor kwalificatie voor het WK 2018 in Rusland. Daar wist de ploeg zich niet te onderscheiden. IJsland wist Argentinië in de eerste wedstrijd tot een gelijkspel (1–1), maar verloor in groep D vervolgens van Nigeria (0–2) en Kroatië (1–2), waardoor uitschakeling een feit was. Bondscoach Heimir Hallgrímsson zwaaide af na het toernooi en pakte zijn oude baan als tandarts weer op. Hij werd opgevolgd door Erik Hamrén, de Zweed die eerder zijn eigen vaderland onder zijn hoede had in de periode 2009–2016.

Deelnames internationale toernooien

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930–1938	Bij Denemarken
1950–1954	Geen deelname
1958	Niet gekwalificeerd
1962	Teruggetrokken
1966	Geen deelname
1970	Geen deelname
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Niet gekwalificeerd
1986	Niet gekwalificeerd
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Groepsfase	3	0	1	2	2	5	(Kwal)
Totaal	1/21	3	0	1	2	2	2

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Geen deelname
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Geen deelname
1972	Geen deelname
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Niet gekwalificeerd
2000	Niet gekwalificeerd
2004	Niet gekwalificeerd
2008	Niet gekwalificeerd
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Kwartfinale	5	2	2	1	8	9	(Kwal.)
2020	Kwalificatie bezig
Totaal	1/15	5	2	2	1	8	9

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	A	12e	4	0	0	4	1	13

Interlands

Zie Interlands IJslands voetbalelftal 2010-2019 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van IJsland.

FIFA-wereldranglijst^[3]

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
47	39	50	60	72	64	43	50	52	58	58	93	94	93	90	83	92	112	104	90	49	33	36	21	22	37

Spelersrecords

Meeste interlands

	Naam	Carrière	Interlands	Doelpunten
1	Rúnar Kristinsson	1987–2004	104	3
2	Hermann Hreiðarsson	1996–2011	89	5
3	Eiður Guðjohnsen	1996–	88	26
4	Guðni Bergsson	1984–2003	80	1
5	Brynjar Björn Gunnarsson	1997–2009	74	4
5	Birkir Kristinsson	1988–2004	74	0
7	Arnór Guðjohnsen	1979–1997	73	14
8	Ólafur Þórðarson	1984–1996	72	5
9	Arnar Grétarsson	1991–2004	71	2
9	Árni Arason	1998–2010	71	0

■ Nog actief

Laatst bijgewerkt: 7 februari 2017

Meeste doelpunten

	Naam	Carrière	Doelpunten	Interlands	Gemiddelde
1	Eiður Guðjohnsen	1996–	26	88	0,30
2	Kolbeinn Sigþórsson	2010–	22	44	0,50
3	Ríkharður Jónsson	1947–1965	17	33	0,52
4	Ríkharður Daðason	1991–2004	14	44	0,32
	Gylfi Sigurðsson	2010–	14	48	0,29
	Arnór Guðjohnsen	1979–1997	14	73	0,19
7	Þórður Guðjónsson	1993–2004	13	58	0,22
8	Tryggvi Guðmundsson	1997–2008	12	42	0,29
8	Heiðar Helguson	1999–2011	12	55	0,22
10	Pétur Pétursson	1978–1990	11	41	0,27
10	Matthías Hallgrímsson	1968–1977	11	45	0,24

■ Nog actief

Laatst bijgewerkt: 7 februari 2017

Huidige selectie

Interlands en doelpunten bijgewerkt tot en met de wedstrijd tegen België (Nations League) op 15 november 2018.

№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Hannes Þór Halldórsson	57	0	FK Qarabağ
12	Ögmundur Kristinsson	15	0	AE Larissa 1964
13	Rúnar Alex Rúnarsson	4	0	Dijon FCO
Verdediging
2	Birkir Már Sævarsson	85	1	Valur Reykjavík
3	Jón Guðni Fjóluson	15	1	FK Krasnodar
5	Sverrir Ingi Ingason	25	3	FK Rostov
6	Hjörtur Hermannsson	7	1	Brøndby IF
14	Kári Árnason	72	6	Gençlerbirliği SK
18	Hörður Björgvin Magnússon	22	2	CSKA Moskou
23	Ari Freyr Skúlason	61	0	Sporting Lokeren
Middenveld
4	Samúel Friðjónsson	4	0	Vålerenga IF
8	Gudmundur Thórarinsson	3	0	IFK Norrköping
15	Victor Pálsson	10	0	FC Zürich
16	Eggert Jónsson	19	0	SønderjyskE
17	Aron Gunnarsson	77	2	Cardiff City
20	Arnór Sigurðsson	1	0	CSKA Moskou
21	Arnór Ingvi Traustason	18	5	Malmö FF
Aanval
7	Jón Dagur Thorsteinsson	1	0	Vendsyssel FF
9	Kolbeinn Sigþórsson	47	22	FC Nantes
10	Andri Rúnar Bjarnason	2	0	Helsingborgs IF
11	Alfreð Finnbogason	52	15	FC Augsburg
19	Rúrik Gíslason	52	3	SV Sandhausen
22	Albert Guðmundsson	9	3	AZ

Bondscoaches

Het IJslands voetbalelftal wordt geleid door de Zweed Lars Lagerbäck en de IJslander Heimir Hallgrímsson. Hallgrímsson werd door de IJslandse voetbalbond in november 2013 aangesteld als bondscoach naast Lagerbäck, nadat hij vanaf Lagerbäcks aanstelling in oktober 2011 had gefungeerd als assistent-trainer. Hallgrímsson nam het volledige bondscoachschap op zich nadat Lagerbäck na afloop van het Europees kampioenschap voetbal 2016 vertrok.

Bijgewerkt tot en met de WK-kwalificatieinterland tegen Oekraïne (2–0) op 5 september 2017.

Naam	Van	Tot	Interlands	W	G	V
Freddie Steele Murdo McDougall	17 juli 1946		1	0	0	1
Roland Bergström	24 juli 1947		1	0	0	1
Joe Devene	2 juli 1948		1	1	0	0
Óli Jónsson	29 juni 1951	26 juli 1951	2	1	0	1
Franz Köhler	29 juni 1953	13 augustus 1953	3	0	0	3
Karl Guðmundsson	4 juli 1954	7 augustus 1956	6	2	0	4
Alex Weir	2 juni 1957	4 september 1957	6	0	0	6
Óli Jónsson	11 augustus 1958		1	0	0	1
Karl Guðmundsson	26 juni 1959	21 augustus 1959	4	1	1	2
Óli Jónsson	9 juni 1960	11 september 1960	3	0	0	3
Karl Guðmundsson	19 juni 1961	18 september 1966	14	2	3	9
Reynir Karlsson	31 mei 1967	23 augustus 1967	4	0	1	3
Walter Pfeiffer	2 juli 1968	18 juli 1968	2	0	0	2
Ríkharður Jónsson	23 juni 1969	13 augustus 1971	15	2	3	10
Duncan McDowell	18 mei 1972	12 juli 1972	4	1	0	3
Eggert Jóhannesson	3 augustus 1972		1	0	0	1
Örn Steinssen	8 juni 1973		1	1	0	0
Tony Knapp	11 juli 1973	21 september 1977	32	8	3	21
Yuri Illichev	28 juni 1978	10 oktober 1979	11	0	2	9
Guðni Kjartansson	2 juni 1980	14 maart 1982	16	5	5	6
Jóhannes Atlason	2 juni 1982	21 september 1983	15	4	2	9
Tony Knapp	20 juni 1984	25 september 1985	14	5	3	6
Siegfried Held	11 maart 1986	6 september 1989	37	6	8	23
Guðni Kjartansson	20 september 1989		1	1	0	0
Bo Johansson	28 maart 1990	25 september 1991	16	7	1	8
Ásgeir Elíasson	16 oktober 1991	11 november 1995	34	11	8	15
Logi Ólafsson	7 februari 1996	11 juni 1997	14	4	3	7
Guðjón Þórðarson	20 juli 1997	9 oktober 1999	25	11	6	8
Atli Eðvaldsson	31 januari 2000	30 april 2003	31	11	5	15
Logi Ólafsson Ásgeir Sigurvinsson	7 juni 2003	12 oktober 2005	24	6	5	13
Eyjólfur Sverrisson	28 februari 2006	17 oktober 2007	14	2	4	8
Ólafur Johannessen	21 november 2007	7 oktober 2011	39	11	9	19
Lars Lagerbäck	24 februari 2012	3 juli 2016	48	20	8	20
Heimir Hallgrímsson	21 januari 2014	—	45	21	8	16

Statistieken

Bijgewerkt tot en met de oefeninterland tegen Peru (3–1) op 27 maart 2018.

Van jaar tot jaar

Jaar	Interlands				Doelpunten			Punten
Jaar	Duels	Winst	Gelijk	Verlies	Voor	Tegen	Saldo	Punten
1946	1	0	0	1	0	3	–3	0.000
1947	1	0	0	1	2	4	–2	0.000
1948	1	1	0	0	2	0	+2	2.000
1949	1	0	0	1	1	5	–4	0.000

1951	2	1	0	1	5	6	–1	1.000

1953	3	0	0	3	4	11	–7	0.000
1954	2	1	0	1	3	3	0	1.000
1955	2	1	0	1	3	6	–3	1.000
1956	2	0	0	2	3	5	–2	0.000
1957	6	0	0	6	8	35	–27	0.000
1958	1	0	0	1	2	3	–1	0.000
1959	4	1	1	2	5	7	–2	0.750
1960	3	0	0	3	1	11	–10	0.000
1961	2	1	0	1	4	4	0	1.000
1962	3	0	1	2	4	8	–4	0.333
1963	2	0	0	2	0	10	–10	0.000
1964	3	1	0	2	4	6	–2	0.667
1965	2	0	1	1	1	3	–2	0.500
1966	2	0	1	1	3	5	–2	0.500
1967	4	0	1	3	6	23	–17	0.250
1968	2	0	0	2	1	7	–6	0.000
1969	5	1	0	4	8	12	–4	0.400
1970	5	1	2	2	3	3	0	0.800
1971	5	0	1	4	2	9	–7	0.200
1972	5	1	0	4	6	17	–11	0.400
1973	7	1	0	6	6	22	–16	0.286
1974	5	1	2	2	7	9	–2	0.800
1975	9	2	2	5	11	12	–1	0.667
1976	6	3	0	3	10	5	+5	1.000
1977	6	2	0	4	4	12	–8	0.667
1978	5	0	2	3	1	8	–7	0.400
1979	6	0	0	6	2	16	–14	0.000
1980	9	3	2	4	13	19	–6	0.889
1981	6	2	2	2	9	12	–3	1.000
1982	10	2	3	5	13	12	+1	0.700
1983	6	2	0	4	7	11	–4	0.667
1984	7	3	1	3	5	7	–2	1.000
1985	7	2	2	3	13	6	+7	0.857
1986	8	1	2	5	6	10	–4	0.500
1987	11	4	2	5	10	18	–8	0.909
1988	13	1	2	10	5	23	–18	0.308
1989	6	1	2	3	4	9	–5	0.667
1990	8	4	0	4	14	12	+2	1.000
1991	10	3	2	5	13	10	+3	0.800
1992	8	2	1	5	5	9	–4	0.625
1993	7	2	3	2	7	7	0	1.000
1994	10	5	0	5	9	13	–4	1.000
1995	7	2	3	2	6	6	0	1.000
1996	11	4	2	5	14	22	–8	0.909
1997	10	3	2	5	12	13	–1	0.800
1998	8	2	4	2	11	9	+2	1.000
1999	10	6	1	3	15	8	+7	1.300
2000	9	5	1	3	13	10	+3	1.222
2001	11	4	2	5	17	19	–2	0.909
2002	9	2	2	5	8	14	–6	0.667
2003	8	3	2	3	8	10	–2	1.000
2004	9	1	2	6	10	21	–11	0.444
2005	9	2	1	6	16	21	–5	0.556
2006	6	1	1	4	4	10	–6	0.500
2007	9	1	3	5	7	20	–13	0.556
2008	12	5	2	5	13	12	+1	1.000
2009	11	3	3	5	12	13	–1	0.818
2010	9	2	3	4	11	10	+1	0.778
2011	6	1	1	4	4	12	–8	0.500
2012	10	4	0	6	14	15	–1	0.800
2013	10	4	3	3	14	15	–1	1.100
2014	9	4	1	4	13	11	+2	1.000
2015	11	4	4	3	15	14	+1	1.091
2016	17	8	3	6	30	26	+5	1.118
2017	12	7	1	4	15	7	+8	1.250
2018	4	2	0	2	11	7	+4	1.000

Tegenstanders

Tegenstander	Wed.	W	G	V	DV	DT	DS
Albanië → (details)	5	3	0	2	7	5	+2
Andorra → (details)	5	5	0	0	14	0	+14
Armenië → (details)	3	2	1	0	4	0	+4
Azerbeidzjan → (details)	1	0	1	0	1	1	0
Bahrein → (details)	2	1	0	1	3	2	+1
België → (details)	9	0	0	9	6	32	–26
Bermuda → (details)	4	3	0	1	12	7	+5
Bolivia → (details)	1	1	0	0	1	0	+1
Brazilië → (details)	2	0	0	2	1	9	–8
Bulgarije → (details)	5	0	1	4	7	12	–5
Canada → (details)	3	1	2	0	4	3	+1
Chili → (details)	3	0	1	2	1	4	–3
China → (details)	1	1	0	0	2	0	+2
Cyprus → (details)	7	3	3	1	6	3	+3
Denemarken → (details)	23	0	4	19	14	73	–59
Duitse Democratische Republiek → (details)	11	1	1	9	5	26	–21
Duitsland → (details)	4	0	1	3	1	11	–10
Engeland → (details)	3	1	1	1	4	8	–4
Estland → (details)	5	3	1	1	9	3	+6
Faeröer → (details)	13	12	0	1	24	8	+16
Finland → (details)	13	4	2	7	14	20	–6
Frankrijk → (details)	12	0	3	9	10	35	–25
Georgië → (details)	1	1	0	0	3	1	+2
Griekenland → (details)	3	1	0	2	3	4	–1
Hongarije → (details)	11	3	1	7	11	22	–11
Ierland → (details)	8	1	2	5	7	16	–9
India → (details)	1	1	0	0	3	0	+3
Indonesië → (details)	2	2	0	0	10	1	+9
Iran → (details)	1	0	0	1	0	1	–1
Israël → (details)	3	0	1	2	4	7	–3
Italië → (details)	2	1	1	0	2	0	+2
Japan → (details)	3	0	0	3	3	8	–5
Kazachstan → (details)	2	1	1	0	3	0	+3
Koeweit → (details)	7	2	4	1	4	3	+1
Kosovo → (details)	2	2	0	0	4	1	+3
Kroatië → (details)	6	1	1	4	2	11	–9
Letland → (details)	6	2	2	2	11	11	0
Liechtenstein → (details)	7	4	2	1	16	5	+11
Litouwen → (details)	4	2	1	1	6	2	+4
Luxemburg → (details)	7	4	3	0	10	5	+5
Sjabloon:MKD-1995-f → (details)	4	1	1	2	2	4	–2
Malta → (details)	15	10	1	4	31	12	+19
Mexico → (details)	4	1	2	1	0	4	–4
Montenegro → (details)	1	0	0	1	1	2	–1
Nederland → (details)	12	2	1	9	7	33	–26
Nigeria → (details)	1	1	0	0	3	0	+3
Noord-Ierland → (details)	6	4	0	2	7	6	+1
Noorwegen → (details)	33	8	6	19	33	61	–28
Oekraïne → (details)	3	1	2	1	4	3	+1
Oostenrijk → (details)	4	1	2	1	4	4	0
Peru → (details)	1	0	0	1	1	3	–2
Polen → (details)	6	0	1	5	5	13	–8
Portugal → (details)	3	0	1	2	5	9	–4
Qatar → (details)	1	0	1	0	1	1	0
Roemenië → (details)	2	0	0	2	0	8	–8
Rusland → (details)	6	1	1	4	2	8	–6
Saoedi-Arabië → (details)	5	1	2	2	3	5	–2
Schotland → (details)	6	0	0	6	3	12	–9
Slowakije → (details)	5	1	1	3	6	10	–4
Slovenië → (details)	4	1	0	3	7	15	–8
Sovjet-Unie → (details)	6	0	0	3	4	12	–8
Spanje → (details)	9	1	2	6	6	10	–4
Trinidad en T. → (details)	1	0	0	1	0	2	–2
Tsjechië → (details)	6	2	0	4	8	12	–4
Tsjecho-Slowakije → (details)	5	0	1	4	3	11	–8
Tunesië → (details)	1	0	0	1	1	3	–2
Turkije → (details)	10	6	2	2	19	10	+9
V.A.E. → (details)	3	2	0	1	3	2	+1
Verenigde Staten → (details)	7	2	2	3	9	12	–3
Wales → (details)	7	1	1	5	5	13	–8
Wit-Rusland → (details)	1	0	0	1	0	2	–2
Zuid-Afrika → (details)	3	2	1	0	6	2	+4
Zweden → (details)	15	2	2	11	15	35	–20
Zwitserland → (details)	6	0	1	5	5	13	–8

Selecties

Europees kampioenschap

Selectie van IJsland bij het Europees kampioenschap 2016
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Hannes Þór Halldórsson	38	0	FK Bodø/Glimt
12	Ögmundur Kristinsson	11	0	SBV Exselsior
13	Ingvar Jónsson	5	0	Sandefjord BK
Verdediging
2	Birkir Már Sævarsson	62	1	Hammarby IF
3	Haukur Heiðar Hauksson	7	0	AIK Solna
4	Hjörtur Hermannsson	3	0	IFK Göteborg
5	Sverrir Ingi Ingason	8	2	SC Lokeren
6	Ragnar Sigurðsson	61	2	FK Krasnodar
14	Kári Árnason	52	2	Malmö FF
19	Hörður Björgvin Magnússon	5	0	Cesena
23	Ari Freyr Skúlason	43	0	Odense BK
Middenveld
7	Jóhann Berg Guðmundsson	52	4	Charlton Athletic
8	Birkir Bjarnason	52	8	FC Basel
10	Gylfi Sigurðsson	44	14	Swansea City
16	Rúnar Már Sigurjónsson	11	1	GIF Sundsvall
17	Aron Gunnarsson	64	2	Cardiff City
18	Theódór Elmar Bjarnason	30	0	Aarhus GF
20	Emil Hallfreðsson	55	1	Udinese
21	Arnór Ingvi Traustason	9	4	IFK Norrköping
Aanval
9	Kolbeinn Sigþórsson	44	22	FC Nantes
11	Alfreð Finnbogason	37	8	FC Augsburg
15	Jón Daði Böðvarsson	26	2	1. FC Kaiserslautern
22	Eiður Guðjohnsen	88	26	Molde FK