Noord-Iers voetbalelftal (mannen)

Noord-Ierland
Bijnaam	Green & White Army
Kledingsponsor	Adidas
FIFA-ranglijst	73 1 (4 april 2024)
Hoogste ranking	20e (september 2017)
Laagste ranking	129e (september 2012)
Associatie	Irish Football Association
Bondscoach	Michael O'Neill
Stadion	Windsor Park, Belfast
Meeste interlands	Pat Jennings (119)
Topscorer	David Healy (36)
Wedstrijden
	Eerste interland:; Ierland 0 – 13 Engeland ; (Belfast, Noord-Ierland; 18 februari 1882); Grootste overwinning:; Ierland 7 – 0 Wales ; (Belfast, Noord-Ierland; 1 februari 1930); Grootste nederlaag:; Ierland 0 – 13 Engeland ; (Belfast, Noord-Ierland; 18 februari 1882)
Wereldkampioenschap
Optredens	3 (eerste keer: 1958)
Beste resultaat	Kwartfinale (1958)
Europees kampioenschap
Optredens	1 (eerste keer: 2016)
Beste resultaat	Achtste finale (2016)

Het Noord-Iers voetbalelftal is een team van voetballers dat Noord-Ierland vertegenwoordigt in internationale wedstrijden, zoals de voorrondes voor het WK en het EK.

Oorspronkelijk vertegenwoordigde het team het hele Ierse eiland onder de naam "Ierland". Na de onafhankelijkheid van de Ierse Vrijstaat (de huidige Republiek Ierland) kreeg deze laatste een eigen voetbalbond met een eigen nationaal voetbalelftal. Tot 1950 bleef Noord-Ierland spelen onder de naam "Ierland" (in het British Home Championship zelfs tot halverwege de jaren zeventig) en werden spelers uit geheel Ierland geselecteerd.

De beste prestatie op een WK was het bereiken van de kwartfinale in 1958, waarin met 4-0 werd verloren van Frankrijk. In de jaren jaren zeventig en tachtig van de 20ste eeuw was het land nog een geduchte tegenstander. In 1982 en 1986 plaatste het zich voor de WK-eindronde. Noord-Ierland plaatste zich op 8 oktober 2015 voor het eerst voor een EK.

Geschiedenis

Iers voetbalelftal

Zie Iers voetbalelftal (1882-1950) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In 1880 werd de IFA, de Ierse voetbalbond opgericht. In 1882 werd de eerste interland gespeeld, die met 0-13 verloren werd. In 1914 won het team het Home Championship. Na onafhankelijheid van Ierland bleef Noord-Ierland als Ierland spelen. Het team speelde wel bijna uitsluitend wedstrijden tegen Engeland, Schotland en Wales. Tussen 1928 en 1949 was de bond geen lid van de FIFA. In 1949 nam het land deel aan de kwalificatie van het WK in Brazilië. Het Home Championship werd als voorronde gebruikt en het team speelde als Ierland net als het onafhankelijke Ierland, dat in een andere groep deelnam aan de voorronde. Vaak speelde het team met een aantal spelers die in het Ierland geboren waren. Doordat in deze tijden erg weinig interlands gespeeld werden grepen de spelers elke kans die hen aangeboden werd. Vier spelers speelden zelfs in de kwalificatiecampagne voor het WK voor beide Ierlanden. Echter wilde Ierland deze situatie niet meer en dwong zijn spelers om niet meer voor Noord-Ierland te spelen. In 1950 tekende de laatste speler het document waardoor het team dat tot dan toe gespeeld had eigenlijk ophield te bestaan.

1954 - 1964 Kwartfinale op WK

Het nieuwe team dat enkel spelers uit het noorden opstelde bleef zichzelf Ierland noemen tot op een congres in 1953 van de FIFA bedongen werd dat enkel Ierland deze naam mocht gebruiken en het vierde oudste team ter wereld van dan af Noord-Ierland moest heten. Ook in 1954 speelde het kwalificatie-wedstrijden tegen de andere ploegen uit Groot-Brittannië (Engeland, Schotland en Wales), alleen tegen Wales werden er punten gescoord.

In 1958 zorgde Noord-Ierland voor een verrassing door naast Portugal Italië uit te schakelen en zich voor de eerste keer voor een WK te plaatsen. Het begon de cyclus met twee uitwedstrijden, een gelijkspel in Portugal, 1-0 verlies tegen Italië. Italië en Portugal wonnen beiden hun thuiswedstrijd met 3-0, Noord-Ierland moest de laatste thuiswedstrijd tegen Italië winnen om zich te plaatsen. Jimmy McIlroy en Wilbur Cush waren de doelpuntenmakers bij de 2-1 overwinning. Noord-Ierland werd ingedeeld in een groep met allemaal voormalige WK-finalisten. De eerste wedstrijd tegen Tsjecho-Slowakije werd met 1-0 gewonnen door een doelpunt van Cush, de tweede wedstrijd werd met 3-1 verloren van Argentinië. In de laatste groepswedstrijd tegen regerend wereldkampioen West-Duitsland verspeelden ze een 2-0 voorsprong. Het gelijkspel leverde een beslissingswedstrijd op tegen Tsjecho-Slowakije aangezien het doelsaldo nog niet doorslaggevend was. In de verlenging scoorde Peter McParland de winnende treffer, hij zou op vier doelpunten eindigen dit toernooi. Twee dagen later moest er al gespeeld worden in de kwartfinale, dat was te veel gevraagd voor de verrassing van het toernooi en Noord-Ierland verloor met 4-0 van Frankrijk, Doelman Harry Gregg en aanvoerder Danny Blanchflower werden opgenomen in het beste elftal van het toernooi.

Het succes kreeg geen passend vervolg, voor het WK-kwalificatie toernooi in Chili werd Noord-Ierland uitgeschakeld door West-Duitsland. In het EK-toernooi werd in de eerste ronde Polen tweemaal met 2-0 verslagen. In de achtste finale haalde men een 1-1 gelijkspel in de uitwedstrijd tegen Spanje, maar in de return won Spanje met 0-1.

1964 - 1980 Geen successen ondanks George Best

In 1964 maakte George Best zijn debuut voor het Noord-Iers team, hij zou bij Manchester United uitgroeien tot een internationale ster, hij won in 1968 de Europa Cup I en werd datzelfde jaar verkozen tot beste speler van Europa. Hij sprak ook tot de verbeelding door zijn rebellerend gedrag, zijn bijnaam was "de Vijfde Beatle". Best was echter de enige topspeler van het Noord-Ierse team en het team zou zich niet laten plaatsen voor een internationaal toernooi.

Om zich te plaatsen voor het WK van 1966 streed Noord-Ierland met Zwitserland om een ticket, beide teams wonnen hun onderling thuiswedstrijd thuis en van Nederland werden drie punten gehaald. De laatste wedstrijd tegen Albanië werd een deceptie, vlak voor tijd werd een voorsprong weggeven en de ploeg eindigde met één punt achterstand op de Zwitsers. Voor plaatsing voor het EK van 1968 was de ploeg weer ingedeeld met alle Engelse ploegen, men eindigde op de laatste plaats. Het WK van 1970 werd gemist door een 2-0 nederlaag tegen de Sovjet-Unie.

De resultaten in de jaren zeventig waren nog minder, in de kwalificatie-toernooien van 1972 tot en met 1980 werd kwalificatie niet afgedwongen met achterstanden van minstens vier punten. Zepers waren er ook tegen kleine voetballanden als Cyprus, IJsland en Denemarken (4-0). Meest memorabele wedstrijd was de uitwedstrijd tegen WK-finalist Nederland in Amsterdam, waar een 2-2 gelijkspel werd behaald dankzij een excellerende George Best. Best zou stoppen als international in 1977.

1980 - 1986 Heroïsche overwinningen in Valencia, Hamburg en Boekarest

Noord-Ierland begon zich behoorlijk te roeren in de jaren tachtig. Voor kwalificatie voor het WK van 1982 won het thuiswedstrijden tegen Zweden (3-0) en Portugal (1-0) en werd het een kanshebber voor de tweede plaats in de groep achter het ongenaakbare Schotland. Er werd ook veel puntverlies gelden, maar omdat ook Zweden en Portugal het vaak lieten afweten waren negen punten en een doelsaldo van zes voor en vier tegen in acht wedstrijden genoeg voor kwalificatie. In de eindronde in Spanje begon Noord-Ierland met gelijke spelen tegen Joegoslaviē (0-0) en Honduras (1-1). In de eerste wedstrijd werd Norman Whiteside met zijn 17-jaar de jongste speler ooit op een WK, hij nam het record van Pelé over. Er moest gewonnen worden van Spanje om verder te komen, in de heksenketel van Valencia bleef de ploeg op de been tegen de hard spelende Spanjaarden en scoorde via Gerard Armstrong. Noord-Ierland bleef heroïsch overeind ondanks een rode kaart en werd zelfs groepswinnaar. In de tweede ronde werd eerst gelijk gespeeld tegen Oostenrijk, maar in de beslissende wedstrijd werd net als in 1958 kansloos verloren van Frankrijk: 4-1.

Voor kwalificatie voor het EK van 1984 won Noord-Ierland alle vier thuiswedstrijden inclusief van WK-finalist West-Duitsland (1-0 door een doelpunt van Ian Stewart). Uitwedstrijden waren echter geen succes (gelijk tegen Albanië, verlies tegen Oostenrijk en Turkije) en voor de uitwedstrijd tegen West-Duitsland hadden de Duitsers twee punten meer, één wedstrijd minder gespeeld en een slechter doelsaldo. In Hamburg overtroffen de Noord-Ieren elkaar weer en wonnen met 0-1 door Norman Whiteside. De Ieren moesten nu hopen, dat West-Duitsland niet zouden winnen van Albanië. Lang bleef de kans op een wonder, maar elf minuten voor tijd scoorde Gerhard Strack het winnende doelpunt voor de Duitsers.

In het kwalificatie-toernooi van het WK in 1986 streed Noord-Ierland met Roemenië achter Engeland om de tweede plaats in de groep. De resultaten waren wisselend (zeven punten uit zes wedstrijden) en in de laatste uitwedstrijden tegen Roemenië en Engeland moesten drie punten gehaald worden. Roemenië had een sterke generatie, later dat seizoen zou Steaua Boekarest de Europa Cup I winnen. Net als in Valencia en Hamburg overtrof Noord-Ierland zich in Boekarest weer: 0-1, doelpunt Jimmy Quinn. In het Wembley Stadium haalde Noord-Ierland het noodzakelijke punt om Roemenië voor te blijven. Het WK was echter geen succes, na een 1-1 gelijkspel tegen Algerije zat een nieuwe stunt tegen Spanje er niet in (2-1 verlies). In de laatste groepswedstrijd tegen Brazilië werd met 3-0 verloren. Doelman Pat Jennings nam afscheid van het Ierse team, hij was met 119 interlands recordinternational van Europa op dat moment en verdedigde het Ierse doel vanaf 1964.

1986 – 2010 Magere jaren

Na het WK was het afgelopen met de verrassende resultaten van het kleine land. Voor het EK in 1988 haalde het alleen punten tegen de nummer laatst Turkije, ook de drie cyclussen daarna leverde geen opvallende overwinningen meer op. Opmerkelijk was wel het gelijkspel tegen Denemarken voor het EK in 1992. Dankzij dat resultaat plaatste Joegoslavië zich voor het EK, maar door de Joegoslavische burgeroorlog viel Denemarken in en het werd Europees Kampioen.

De resultaten voor kwalificatie van het EK in 1996 waren nogal wisselend, er werd geen uitwedstrijd verloren, maar wel drie van de vijf thuiswedstrijden (tegen Ierland, Portugal en Letland). Voor de laatste ronde had Noord-Ierland drie punten en zes doelpunten achterstand op Ierland . Noord-Ierland won zijn laatste thuiswedstrijd tegen Oostenrijk met 5-3 en Ierland verloor met 3-0 van groepswinnaar Portugal. Noord-Ierland kwam één doelpunt tekort voor een Play-Off wedstrijd tegen Nederland.

De jaren daarna gingen de resultaten steeds verder achteruit, in de kwalificatie-toernooien van 1998, 2000 en 2002 eindigde Noord-Ierland steeds op de voorlaatste plaats. In 2004 was de ramp compleet, Noord-Ierland eindigde op de laatste plaats achter Armenië. Voor het WK van 2006 waren de resultaten weer mager, maar er was wel weer een opvallende overwinning: 1-0 tegen Engeland dankzij een doelpunt van David Healy.

Kwalificatie voor het EK van 2008 leverde een opleving op. Na een 0-3 thuisnederlaag tegen IJsland volgden overwinningen tegen Spanje (3-2) en Zweden (2-1), Healy scoorde alle doelpunten. Later werd er ook van Denemarken gewonnen en de uitwedstrijden tegen Zweden en Denemarken leverde een gelijkspel op. Noord-Ierland verspeelde echter zijn kansen tegen de kleine voetballanden, er werd verloren van Letland (1-0) en opnieuw van IJsland (2-1), de winnende doelpunten waren allebei eigen doelpunten. De achterstand op Spanje en Zweden was uiteindelijk respectievelijk acht en zes punten. Van de 17 Noord-Ierse treffers scoorde Healy liefst 13 treffers, nooit eerder scoorde iemand zoveel tijdens een kwalificatie-toernooi.

De stijgende lijn werd voortgezet tijdens kwalificatie voor het WK in 2010. Na nederlagen tegen Slowakije en Slovenië kwam Noord-Ierland weer in de race na thuisoverwinningen op Polen en Slovenië. Een thuisnederlaag tegen Slowakije (0-2) brak de ploeg uiteindelijk op. Noord-Ierland eindigde op de vierde plaats met zes en vijf punten achterstand op respectievelijk Slowakije en Slovenië. Healy kwam nu niet verder dan één treffer.

2010 - heden Eerste deelname aan een EK

Voor kwalificatie van het EK in 2012 was de start goed met een uitoverwinning op Slovenië en een gelijkspel tegen Italië. Daarna kwam de klad erin: er werd alleen nog gewonnen van de Faeröer en er werd vijf keer verloren. Noord-Ierland eindigde op de vijfde plaats op ruime afstand van nummer twee Estland.

De neergaande lijn werd doorgezet voor het kwalificatie-toernooi van 2014. Er werd alleen gewonnen van Rusland, de uiteindelijke winnaar van de groep. De uitwedstrijden tegen Azerbeidzjan en Luxemburg gingen verloren. Noord-Ierland eindigde op de vijfde plaats met maar één punt meer dan nummer laatst, Luxemburg.

Voor het EK van 2016 kende Ulster een sterke start met uitzeges op Hongarije (1-2) en Griekenland (0-2) en er werd alleen verloren van Roemenië. Kwalificatie kon al afgedwongen worden in de thuiswedstrijd tegen Hongarije, maar dankzij een doelpunt in blessure-tijd van Kyle Lafferty was men al tevreden met een gelijkspel. Uiteindelijk was een 2-0 zege op Griekenland genoeg om zich voor de eerste keer sinds 1986 te plaatsen voor een internationaal toernooi. Men werd zelfs groepswinnaar met vijf punten voorsprong op Hongarije, Kyle Lafferty werd topscorer met zeven doelpunten. Op het debuut op een Europees kampioen te houden in Frankrijk ontpopte zich Noord-Ierland als een stugge tegenstander. Na een 1-0 nederlaag tegen Polen sloeg men een belangrijke slag door Oekraïne met 2-0 te verslaan door doelpunten van Gareth McAuley en Niall McGinn. Een kleine nederlaag tegen Duitsland was genoeg om zich als een van de beste nummers drie te plaatsen voor de achtste finales. Noord-Ierland - Wales was opnieuw een stugge wedstrijd, de ploeg verloor opnieuw met 1-0 door een eigen doelpunt van McAuley. De meeste indruk maakten de Noord-Ierse fans door reserve Will Grigg toe te zingen op maat van "Freed from Desire" van Gala. Cultheld Grigg kwam echter niet in actie op dit EK.

In de kwalificatie voor het WK 2018 in Rusland wisten de Noord-Ieren zich te kwalificeren voor de play-offs door tweede te eindigen achter wereldkampioen Duitsland. Het werd in de play-offs gekoppeld aan Zwitserland.

Deelnames aan internationale toernooien

Wereldkampioenschap

Wereldkampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1930–1938	Geen deelname
1950	Niet gekwalificeerd
1954	Niet gekwalificeerd
1958	Kwartfinale	4	1	1	2	4	9	(Kwal.)
1962	Niet gekwalificeerd
1966	Niet gekwalificeerd
1970	Niet gekwalificeerd
1974	Niet gekwalificeerd
1978	Niet gekwalificeerd
1982	Tweede ronde	5	1	3	1	5	7	(Kwal.)
1986	Groepsfase	3	0	1	2	2	6	(Kwal.)
1990	Niet gekwalificeerd
1994	Niet gekwalificeerd
1998	Niet gekwalificeerd
2002	Niet gekwalificeerd
2006	Niet gekwalificeerd
2010	Niet gekwalificeerd
2014	Niet gekwalificeerd
2018	Niet gekwalificeerd
Totaal	3 keer	13	3	5	5	13	23

Europees kampioenschap

Europees kampioenschap voetbal
Jaar	Ronde	Wed.	W	G	V	DV	DT	Kwal
1960	Geen deelname
1964	Niet gekwalificeerd
1968	Niet gekwalificeerd
1972	Niet gekwalificeerd
1976	Niet gekwalificeerd
1980	Niet gekwalificeerd
1984	Niet gekwalificeerd
1988	Niet gekwalificeerd
1992	Niet gekwalificeerd
1996	Niet gekwalificeerd
2000	Niet gekwalificeerd
2004	Niet gekwalificeerd
2008	Niet gekwalificeerd
2012	Niet gekwalificeerd
2016	Achtste finale	4	1	0	3	2	3	(Kwal.)
2020	Kwalificatie bezig
Totaal	1/15	4	1	0	3	2	3

UEFA Nations League

UEFA Nations League
Jaar	Div.	Eindpositie	Wed.	W	G	V	DV	DT	Res.
2018–19	B	24e	4	0	0	4	2	7

Interlands

Zie Interlands Noord-Iers voetbalelftal 2010-2019 voor de meest actuele gespeelde en komende interlands van Noord-Ierland.

Bondscoaches

Bijgewerkt tot en met de vriendschappelijke interland tegen Kroatië (0–3) op 15 november 2016.

Naam	Van	Tot	Interlands	W	G	V
Selectiecommissie	18 februari 1882	12 mei 1951	173
Doherty, Peter Peter Doherty	6 oktober 1951	9 mei 1962	56	11	15	30
Peacock, Robert Robert Peacock	10 oktober 1962	12 april 1967	22	9	3	10
Bingham, Billy Billy Bingham	21 oktober 1967	22 mei 1971	20	8	3	9
Neill, William William Neill	22 september 1971	30 oktober 1974	20	6	6	8
Clements, David David Clements	16 april 1975	14 mei 1976	11	2	2	7
Blanchflower, Danny Danny Blanchflower	13 oktober 1976	21 november 1979	16	4	4	8
Bingham, Billy Billy Bingham	26 maart 1980	17 november 1993	118	40	34	44
Hamilton, Bryan Bryan Hamilton	23 maart 1994	11 oktober 1997	32	8	9	15
McMenemy, Lawrie Lawrie McMenemy	25 maart 1998	9 oktober 1999	14	4	3	7
McIlroy, Sammy Sammy McIlroy	23 februari 2000	11 oktober 2003	31	4	10	17
Sanchez, Lawrie Lawrie Sanchez	18 februari 2004	28 maart 2007	32	11	10	11
Worthington, Nigel Nigel Worthington	22 augustus 2007	11 oktober 2011	41	9	10	22
O'Neill, Michael Michael O'Neill	29 februari 2012		36	10	11	15

FIFA-wereldranglijst^[1]

1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012	2013	2014	2015	2016	2017	2018
39	45	45	64	93	86	84	93	88	103	122	107	103	48	32	52	40	43	88	96	89	48	30	32	24	35

Bekende spelers

Zie Lijst van spelers van het Noord-Ierse voetbalelftal voor een lijst met spelers met minimaal dertig interlands achter hun naam

Selecties

Wereldkampioenschap

Selectie van Noord-Ierland bij het Wereldkampioenschap 1958
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Harry Gregg	14	0	Manchester United
12	Norman Uprichard			Portsmouth
18	Bobby Rea			Glentoran
Verdediging
2	Willie Cunningham			Leicester City
3	Alf McMichael			Newcastle United
19	Len Graham			Doncaster Rovers
22	Bobby Trainor			Coleraine
Middenveld
4	Danny Blanchflower			Tottenham Hotspur
5	Dick Keith			Newcastle United
6	Bertie Peacock			Celtic
7	Billy Bingham			Sunderland
10	Jimmy McIlroy			Burnley
13	Thommy Casey			Newcastle United
20	Sammy Chapman			Portsmouth
21	Tommy Hamill			Linfield
Aanval
8	Billy Cush			Leeds United
9	Billy Simpson			Glasgow Rangers
11	Peter McParland			Aston Villa
14	Jackie Scott			Grimsby Town
15	Sammy McCrory			Southend United
16	Derek Dougan			Portsmouth
17	Fay Coyle	4	0	Nottingham Forest

Selectie van Noord-Ierland bij het Wereldkampioenschap 1982
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Pat Jennings			Arsenal
17	Jim Platt			Middlesbrough
22	George Dunlop			Linfield
Verdediging
2	Jimmy Nicholl			Toronto Blizzard
3	Mal Donaghy			Luton Town
5	Chris Nicholl			Southampton
6	John O'Neill			Leicester City
12	John McClelland			Glasgow Rangers
13	Sammy Nelson			Brighton & Hove Albion
Middenveld
4	David McCreery			Tulsa Roughnecks
8	Martin O'Neill			Norwich City
10	Sammy McIlroy			Stoke City
14	Tommy Cassidy			Burnley
15	Tommy Finney			Cambridge United
19	Felix Healy			Coleraine
20	Jim Cleary			Glentoran
Aanval
7	Noel Brotherston			Blackburn Rovers
9	Gerry Armstrong			Watford
11	Billy Hamilton			Burnley
16	Norman Whiteside			Manchester United
18	Johnny Jameson			Glentoran
21	Bobby Campbell			Bradford City

Selectie van Noord-Ierland bij het Wereldkampioenschap 1986
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Pat Jennings			Tottenham Hotspur
12	Jim Platt			Coleraine
13	Phil Hughes			Bury
Verdediging
2	Jimmy Nicholl			West Bromwich Albion
3	Mal Donaghy			Luton Town
4	John O'Neill			Leicester City
5	Alan McDonald			Queens Park Rangers
15	Nigel Worthington			Sheffield Wednesday
16	Paul Ramsey			Leicester City
18	John McClelland			Watford
Middenveld
6	David McCreery			Newcastle United
8	Sammy McIlroy			Manchester City
10	Norman Whiteside			Manchester United
20	Bernard McNally			Shrewsbury Town
21	David Campbell			Nottingham Forest
Aanval
7	Steve Penney			Brighton & Hove Albion
9	Jimmy Quinn			Blackburn Rovers
11	Ian Stewart			Newcastle United
14	Gerry Armstrong			Chesterfield
17	Colin Clarke			AFC Bournemouth
19	Billy Hamilton			Oxford United
22	Mark Caughey			Linfield

Europees kampioenschap

Selectie van Noord-Ierland bij het Europees kampioenschap 2016
№	Naam	Wed.	Dlpnt.	Club
Doel
1	Michael McGovern	15	0	Hamilton Academical
12	Roy Carroll	44	0	Notts County
23	Alan Mannus	8	0	St. Johnstone
Verdediging
2	Conor McLaughlin	19	0	Fleetwood Town
3	Shane Ferguson	26	1	Millwall
4	Gareth McAuley	65	8	West Bromwich Albion
5	Jonny Evans	53	1	West Bromwich Albion
15	Luke McCullough	5	0	Doncaster Rovers
18	Aaron Hughes	103	1	Melbourne City
20	Craig Cathcart	32	2	Watford
22	Lee Hodson	16	0	Milton Keynes Dons
Middenveld
6	Chris Baird	79	0	Derby County
8	Steven Davis	87	8	Southampton
13	Corry Evans	37	1	Blackburn Rovers
14	Stuart Dallas	17	1	Leeds United
16	Oliver Norwood	38	0	Reading
17	Paddy McNair	11	0	Manchester United
Aanval
7	Niall McGinn	45	3	Aberdeen
9	Will Grigg	8	1	Wigan Athletic
10	Kyle Lafferty	54	17	Birmingham City
11	Conor Washington	8	2	Queens Park Rangers
19	Jamie Ward	26	2	Nottingham Forest
21	Josh Magennis	22	1	Kilmarnock