Circuit de Monaco

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door J9B5 (overleg | bijdragen) op 16 jul 2019 om 19:45. (→‎Fatale ongevallen door crashes)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Circuit de Monaco
Circuit de Monaco
Locatie Vlag van Monaco Monte Carlo
Tijdzone GMT +1
Geopend 1929
Evenementen Formule 1
Formule 2
Eurocup Formule Renault 2.0
Porsche Supercup
Lengte 3,340 km
Bochten 18
Snelste ronde 1:14.260
(Vlag van Nederland Max Verstappen, Red Bull Racing, 2018)
Portaal  Portaalicoon   Autosport

Circuit de Monaco is een stratencircuit gelegen in de straten van Monte Carlo en La Condamine rond de haven van het prinsdom Monaco. Het wordt gewoonlijk aangeduid als "Monte Carlo", omdat er grotendeels door de wijk Monte Carlo heen wordt gereden.

Het circuit wordt één weekend in mei gebruikt voor de Formule 1 Grand Prix van Monaco. Ook worden er veel opstapklassen naar de Formule 1 gereden, zoals de Formule 2.

Historie

Het idee voor een Grand Prix-race in de straten van Monaco kwam van Anthony Noghès, de voorzitter van de Automobile Club de Monaco, en goede vriend van de regerende familie Grimaldi. De openingsrace werd gehouden in 1929 en werd gewonnen door William Grover-Williams in een Bugatti.

Kenmerken

De race wordt gehouden op een stratencircuit en dat betekent in het geval van Monaco smalle wegen, krappe bochten, weinig ruimte voor inhalen, en echt snelheid maken is ook niet mogelijk. Het circuit is eigenlijk niet meer geschikt voor Formule 1-auto's. Er is namelijk geen ruimte voor grindbakken of andere veiligheidsmaatregelen die op de overige Formule 1-circuits wel aanwezig zijn. Door de geschiedenis en het spektakel van het evenement blijft het jaarlijks (in de maand mei) terugkomen.

In de jachthaven worden grote tribunes opgebouwd. Het opzetten van het circuit duurt 6 weken, het afbreken ervan 3 weken.

De route

Het huidige circuit met de omliggende straten
De haarspeldbocht (bocht 6)
Nouvelle Chicane (bocht 10) zichtbaar in de verte

Het circuit is 3,34 km lang. Doordat het 78 keer doorlopen moet worden, wordt in totaal 260,52 km afgelegd. Monaco is het enige circuit in de Formule 1 waarop niet de standaard minimale afstand van 305 kilometer wordt afgelegd. Dit is omdat het circuit door alle bochten dermate langzaam is dat deze afstand niet binnen de maximale twee uur raceduur afgelegd kan worden. De route start op de Boulevard Albert I. Dit is een recht stuk weg waar ingehaald kan worden.

  • 1 Sainte Devote, hier gaat de route rechtsaf over de Avenue d'Ostende. De bocht is vernoemd naar de patroonheilige van Monaco en de gelijknamige wijk van Monaco waar het circuit aan raakt, alwaar ook de Église Sainte-Dévote staat.
  • 2 Beau Rivage, hier gaat de route naar het hoger gelegen Monte Carlo.
  • 3 Massenet, in een lange en hobbelige linkse bocht wordt het Hotel de Paris gepasseerd. De route gaat over de Avenue de Monte Carlo, rechts wordt het casino gepasseerd en de Place du Casino overgestoken.
  • 4 Casino, hier gaat de route rechtsaf en verder over de Avenue des Spélugues.
  • 5 Mirabeau Haute, hier gaat de route weer scherp rechtsaf naar beneden naar het Grand hotel.
  • 6 Grand Hotel Hairpin, hier volgt een haarspeldbocht naar links, de langzaamste bocht van de huidige Formule 1-kalender.
  • 7 Mirabeau Bas, een scherpe bocht naar rechts, onder de Boulevard du Larvotto door.
  • 8 Portier, weer naar rechts. Over de Boulevard Louis II, naar de tunnel.
  • 9 Tunnel, dit is de tunnel onder het hotel en het congrescentrum. In deze lange rechtse bocht behalen de Formule 1 auto’s de hoogste snelheid van net geen 300 km/uur.
  • 10/11 Nouvelle Chicane, deze bochtencombinatie brengt de auto’s bij de jachthaven. Er wordt hard geremd in een afdaling net voor het ingaan van de chicane.
  • 12 Tabac, linksaf langs de Albert I kade.
  • 13/14 Louis Chiron, de chicane net voor het zwembad. De bocht is vernoemd naar Louis Chiron, een Monagaskische autocoureur, en tevens de oudste persoon die ooit aan de GP van Monaco heeft meegedaan. De laatste keer was hij 58 jaar oud.
  • 15/16 Piscine, een scherpe S-bocht na het zwembad.
  • 17 Rascasse, een bocht om het restaurant La Rascasse heen. De route loopt hierna een klein stukje langs de heuvel van Monaco-Ville, hier ligt ook de ingang van de pitlane.
  • 18/19 Anthony Noghes, de bocht is vernoemd naar de grondlegger van de Grand Prix van Monaco.

Formule 1

Monaco is een van de Grand Prix die al sinds het ontstaan van het wereldkampioenschap Formule 1 op de kalender staat. Het is van oudsher een van de beroemdste van alle Formule 1 Grand Prix-circuits. Door de vele bochten kan niet echt snelheid gemaakt worden (behalve in de tunnel). Monaco geldt nog steeds als een van de populairste races om gewonnen te hebben, net als andere legendarische races zoals die op Monza (Italië) en Spa-Francorchamps (België).

Winnaars

Uitslagen Grand Prix van Monaco (Monaco)
Jaar Coureur Constructeurs
2019 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Hamilton Mercedes GP
2018 Vlag van Australië Daniel Ricciardo Red Bull Racing
2017 Vlag van Duitsland Sebastian Vettel Ferrari
2016 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Hamilton Mercedes GP
2015 Vlag van Duitsland Nico Rosberg Mercedes GP
2014 Vlag van Duitsland Nico Rosberg Mercedes GP
2013 Vlag van Duitsland Nico Rosberg Mercedes GP
2012 Vlag van Australië Mark Webber Red Bull Racing
2011 Vlag van Duitsland Sebastian Vettel Red Bull Racing
2010 Vlag van Australië Mark Webber Red Bull Racing
2009 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jenson Button Brawn GP
2008 Vlag van Verenigd Koninkrijk Lewis Hamilton McLaren
2007 Vlag van Spanje Fernando Alonso McLaren
2006 Vlag van Spanje Fernando Alonso Renault
2005 Vlag van Finland Kimi Räikkönen McLaren
2004 Vlag van Italië Jarno Trulli Renault
2003 Vlag van Colombia Juan Pablo Montoya Williams
2002 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Coulthard McLaren
2001 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Ferrari
2000 Vlag van Verenigd Koninkrijk David Coulthard McLaren
1999 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Ferrari
1998 Vlag van Finland Mika Häkkinen McLaren
1997 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Ferrari
1996 Vlag van Frankrijk Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda
1995 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Benetton-Renault
1994 Vlag van Duitsland Michael Schumacher Benetton-Ford
1993 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Ford
1992 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda
1991 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda
1990 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda
1989 Vlag van Brazilië Ayrton Senna McLaren-Honda
1988 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-Honda
1987 Vlag van Brazilië Ayrton Senna Lotus-Honda
1986 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-TAG
1985 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-TAG
1984 Vlag van Frankrijk Alain Prost McLaren-TAG
1983 Vlag van Finland Keke Rosberg Williams-Ford
1982 Vlag van Italië Riccardo Patrese Brabham-Ford
1981 Vlag van Canada Gilles Villeneuve Ferrari
1980 Vlag van Argentinië Carlos Reutemann Williams-Ford
1979 Jody Scheckter Ferrari
1978 Vlag van Frankrijk Patrick Depailler Tyrrell-Ford
1977 Jody Scheckter Wolf-Ford
1976 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Ferrari
1975 Vlag van Oostenrijk Niki Lauda Ferrari
1974 Vlag van Zweden Ronnie Peterson Lotus-Ford
1973 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Tyrrell-Ford
1972 Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise BRM
1971 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart Tyrrell-Ford
1970 Vlag van Oostenrijk Jochen Rindt Lotus-Ford
1969 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Lotus-Ford
1968 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill Lotus-Ford
1967 Vlag van Nieuw-Zeeland Denny Hulme Brabham-Repco
1966 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Stewart BRM
1965 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill BRM
1964 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill BRM
1963 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Hill BRM
1962 Vlag van Nieuw-Zeeland Bruce McLaren Cooper-Climax
1961 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss Lotus-Climax
1960 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss Lotus-Climax
1959 Vlag van Australië Jack Brabham Cooper-Climax
1958 Vlag van Frankrijk Maurice Trintignant Cooper-Climax
1957 Vlag van Argentinië Juan Manuel Fangio Maserati
1956 Vlag van Verenigd Koninkrijk Stirling Moss Maserati
1955 Vlag van Frankrijk Maurice Trintignant Ferrari
1950 Vlag van Argentinië Juan Manuel Fangio Alfa Romeo

Fatale ongevallen door crashes

Zie de categorie Circuit de Monaco van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.