Communiebank

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Deel van de serie over
kerkelijk gerei

gebruikt in de liturgie
Monstrans

De communiebank is een vaak rijkelijk versierde knielbank die in de katholieke kerken en kapellen de altaarruimte scheidt van het schip waar het gelovige volk zich bevindt. Een andere naam voor de communiebank is het lichtelijk archaïsch klinkende H. Tafel (des Heren).

Oorspronkelijk ontstond de communiebank aan de wand die het altaar aan het zicht van de gelovigen onttrok. Deze wanden (soms gordijnen) werden gedurende de middeleeuwen in het Westen steeds doorzichtiger gemaakt en werden tot een soort altaarhekken, terwijl de oostelijke christelijke liturgieën juist de geslotenheid ervan benadrukten waardoor de iconostase (vanuit de joodse voorhang-idee) tot stand kwam. Bij of aan de altaarhekken of scheidingswand, ontvingen of ontvangen de gelovigen van de Latijnse ritus normaliter de communie, indien mogelijk geknield.

Tot ongeveer 1965 werd de communie door de priester uitsluitend aan de communiebank aan de gelovigen uitgereikt. Dit gebruik wordt nog steeds in ere gehouden in kerken waar men de H. Mis volgens de Tridentijnse liturgie viert. De gelovigen, die met gevouwen handen aan de bank knielen, ontvangen uit handen van de priester de hostie op de tong. Hun handen houden zij onder het communiedwaal, een wit versierd doek, zodat een eventueel vallende hostie opgevangen kan worden.

Veel communiebanken zijn prachtige gotische en barokke kunstwerken, veelal versierd met symbolen van de eucharistie of Bijbelse beeldmotieven, zoals het offer van Melchisedech en het hert aan de waterbron. Na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) verdwenen echter in Nederland en België veel van deze communiebanken ten gevolge van de Tweede beeldenstorm. Men verwijderde toen in de meeste Nederlandse en Belgische kerken de communiebanken, omdat zij in strijd geacht werden met de nieuwe, bijkomende mogelijkheid voor het ontvangen van de communie (handcommunie) en de communiebanken de gelovigen te veel van de priester zouden scheiden. In oudkatholieke kerken zijn ze meestal gespaard gebleven.

In bepaalde landen zoals Polen en Slowakije is de communiebank nog altijd in gebruik. Daar wordt de communie nog altijd op de tong van de gelovigen gegeven. In de missen volgens de buitengewone vorm van de Romeinse ritus wordt de communiebank gebruikt.

Galerij[bewerken | brontekst bewerken]

Kerken waar de communiebank gespaard bleef[bewerken | brontekst bewerken]

België[bewerken | brontekst bewerken]

In België zijn honderden communiebanken bewaard uit verschillende periodes. Sommige zijn gesneden door bekende beeldhouwers en zijn opgenomen in de lijst van Nationaal patrimonium door het KIK.

Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Alle kerken zijn rooms-katholiek tenzij anders vermeld

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Altar rails van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.