Partij voor de Vrijheid: verschil tussen versies

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
Premo (overleg | bijdragen)
552 bewerkingen
hier de bronvermelding
Kalsermar (overleg | bijdragen)
17.766 bewerkingen
Bron vermeldt noch nationalisme noch populisme
Regel 27: Regel 27:
| website = [http://www.pvv.nl/ www.pvv.nl]
| website = [http://www.pvv.nl/ www.pvv.nl]
}}
}}
De '''Partij voor de Vrijheid''' (afgekort: PVV) is een Nederlandse [[politieke partij]]. De PVV werd in 2005 onder de naam ''Vereniging Groep Wilders'' opgericht door [[Geert Wilders]], een Kamerlid dat zich het jaar daarvoor had afgescheiden van de [[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]] en sindsdien als eenmansfractie opereerde. De partij draagt een nationalistisch gedachtegoed uit. De toon die zij hierbij hanteert is populistisch. <ref> http://www.pvv.nl/index.php/visie.html </ref>
De '''Partij voor de Vrijheid''' (afgekort: PVV) is een Nederlandse [[politieke partij]]. De PVV werd in 2005 onder de naam ''Vereniging Groep Wilders'' opgericht door [[Geert Wilders]], een Kamerlid dat zich het jaar daarvoor had afgescheiden van de [[Volkspartij voor Vrijheid en Democratie|VVD]] en sindsdien als eenmansfractie opereerde.


Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 2006]] werd de PVV voor het eerst met negen zetels in de Tweede Kamer gekozen. Sinds 2009 is de partij vertegenwoordigd in het [[Europees Parlement]]. Oprichter Wilders is behalve fractievoorzitter in de Tweede Kamer tevens partijleider en (als enige [[natuurlijk persoon]] die lid is van de partij) partijvoorzitter. Sinds de [[Tweede Kamerverkiezingen 2010]] heeft de partij 24 Kamerzetels.
Bij de [[Tweede Kamerverkiezingen 2006]] werd de PVV voor het eerst met negen zetels in de Tweede Kamer gekozen. Sinds 2009 is de partij vertegenwoordigd in het [[Europees Parlement]]. Oprichter Wilders is behalve fractievoorzitter in de Tweede Kamer tevens partijleider en (als enige [[natuurlijk persoon]] die lid is van de partij) partijvoorzitter. Sinds de [[Tweede Kamerverkiezingen 2010]] heeft de partij 24 Kamerzetels.

Versie van 5 okt 2011 17:56

Zie het artikel Partij van de Vrijheid voor de voorloper van de Nederlandse VVD. Zie Partij voor Vrijheid en Vooruitgang voor de voorloper van de Vlaamse VLD.
Partij voor de Vrijheid
Logo
Partij voor de Vrijheid
Personen
Partijvoorzitter Geert Wilders
Partijleider Geert Wilders
Fractieleider in de Tweede Kamer Geert Wilders
Fractieleider in de Eerste Kamer Machiel de Graaf
Delegatieleider in het Europees Parlement Barry Madlener
Zetels
Tweede Kamer
24 / 150
Eerste Kamer
10 / 75
Europees Parlement
4 / 29
Geschiedenis
Opgericht 22 februari 2006
Algemene gegevens
Actief in Nederland
Jongerenorganisatie Geen
Wetenschappelijk bureau Geen[1]
Europese fractie Niet-ingeschrevenen in het Europees Parlement
Website www.pvv.nl
Portaal  Portaalicoon   Politiek
Nederland

De Partij voor de Vrijheid (afgekort: PVV) is een Nederlandse politieke partij. De PVV werd in 2005 onder de naam Vereniging Groep Wilders opgericht door Geert Wilders, een Kamerlid dat zich het jaar daarvoor had afgescheiden van de VVD en sindsdien als eenmansfractie opereerde.

Bij de Tweede Kamerverkiezingen 2006 werd de PVV voor het eerst met negen zetels in de Tweede Kamer gekozen. Sinds 2009 is de partij vertegenwoordigd in het Europees Parlement. Oprichter Wilders is behalve fractievoorzitter in de Tweede Kamer tevens partijleider en (als enige natuurlijk persoon die lid is van de partij) partijvoorzitter. Sinds de Tweede Kamerverkiezingen 2010 heeft de partij 24 Kamerzetels.

Sinds oktober 2010 is de PVV de gedoogpartij van het kabinet-Rutte. Dit minderheidskabinet, bestaande uit VVD en CDA, kan op de onderling afgesproken punten uit het regeer- en gedoogakkoord rekenen op de 24 zetels van de PVV waarmee er een meerderheid behaald wordt in de Tweede Kamer (76 zetels).

Geschiedenis

zie ook Geert Wilders en Groep Wilders

Tot 3 september 2004 was Geert Wilders Kamerlid voor de VVD. Wegens onenigheid stapte hij op die datum uit de VVD, met behoud van de zetel die hij via de VVD verkregen had. Vanaf dat moment vormde hij een eenmansfractie, de Groep Wilders. Wilders richtte op 24 november 2004 de "Stichting Groep Wilders" (thans: "Stichting Vrienden van de PVV") op met als doel het uitdragen van standpunten en inzamelen van geld. Wilders is zelf het enige bestuurslid van deze stichting. Omdat de Kieswet voorschrijft dat alleen verenigingen als partij mee kunnen doen bij een verkiezing, richtte hij op 30 maart 2005 ook de "Vereniging Groep Wilders" (thans: "Partij voor de Vrijheid") op. Omdat een vereniging twee oprichters moet hebben werd dit gedaan door de "Stichting Groep Wilders" samen met Wilders in privé-hoedanigheid. Wilders is het enige lid van deze vereniging. De "Vereniging Groep Wilders" liet op 22 februari 2006 bij de Kiesraad de Partij voor de Vrijheid (PVV) registreren. Tot de Tweede Kamerverkiezingen 2006 werd de partij voor de herkenbaarheid aangeduid als "Groep Wilders - Partij voor de Vrijheid". In de periode 2004-2006 bestond de Groep Wilders uit het Kamerlid Wilders en zijn beleidsmedewerker Martin Bosma. Na de verkiezingen van 2006 ging de partij onder de naam "Partij voor de Vrijheid" door.

Op 26 maart 2009 zorgde de PVV voor een novum: tijdens een debat over de kredietcrisis verliet de gehele fractie de vergaderzaal na opmerkingen van CDA-fractieleider Pieter van Geel dat er nauwelijks nog iets te veranderen was aan de crisismaatregelen die de coalitiepartijen voorstelden. Na de woorden van Van Geel trok de PVV de conclusie dat het debat zinloos was en dat het geen nut had het debat bij te wonen na zo'n volgens hen ondemocratische aankondiging. Volgens Wilders was er sprake van een schijndebat en Noord-Koreaanse toestanden, tijdens het vertrek van de PVV roffelde een deel van de Kamer op de bankjes (dit kan als instemmend, maar ook als protesterend worden beschouwd). Dit weglopen kwam de PVV-fractie op kritiek te staan van nagenoeg alle overige fracties. [2][3] Op 3 september 2010 werd bekend dat Geert Wilders Paul Belien aangesteld heeft als zijn persoonlijke medewerker.
Eind september 2010 sloten het CDA, de VVD, naast een gezamenlijk regeerakkoord ook een gedoogakkoord met de PVV. Daarin staat alles waar de drie partijen het over eens zijn. Zij hebben daarnaast gezamenlijk afgesproken dat de PVV de regeringscoalitie niet mag laten vallen op de punten die in het regeerakkoord worden vermeld. Dankzij Geert Wilders zijn delen uit het verkiezingsprogramma van een Deense 'gedoogpartij', de Dansk Folkeparti, in dit gedoogakkoord overgenomen.[4]

Bij de Provinciale Statenverkiezingen op 2 maart 2011 deed de PVV in alle twaalf provincies mee en werd in Limburg de grootste partij. Na twee maanden onderhandelingen werd duidelijk dat de PVV in de Gedeputeerde Staten van Limburg zou zitten en voor het eerst in haar bestaan bestuurders zou gaan leveren.

Partijorganisatie

De Vereniging Groep Wilders, die onder de naam Partij voor de Vrijheid aan de verkiezingen heeft meegedaan, is een vereniging met een besloten karakter. De vereniging voldoet aan de wettelijke eis dat deze twee oprichters moet hebben en minimaal één lid. De oprichters zijn Geert Wilders en de Stichting Groep Wilders, het lid is Geert Wilders. Sympathisanten kunnen zich aanmelden als donateur en vrijwilliger, maar niet als lid. Over het beleid van de partij kan dus niet gestemd worden. Het is een van de weinige partijen die ooit in het Nederlandse parlement vertegenwoordigd waren die vrijwel geen leden hebben [5][6].

Critici, waaronder voormalig beoogd nummer twee op de kieslijst Bart Jan Spruyt die al snel na de oprichting uit de partij stapte, zien het bestuursbeleid als autocratisch optreden van Geert Wilders, die "geen concurrenten wil"[7]. De PVV stelt echter dat dit volledig democratisch is, omdat burgers de keuze wordt gegeven om gegeven deze partijorganisatiestructuur al dan niet op de PVV te stemmen.

In april 2011 is door aanhangers van de PVV de Vereniging voor de PVV (VvPVV) opgericht, die zich wil inzetten voor democratisering van de PVV.

Zie ook de kritiek van Hero Brinkman.

Standpunten

De plaats van PVV in de Nederlandse politieke ruimte, tijdens de Tweede Kamerverkiezingen in 2010, volgens André Krouwel
Partijleider Wilders

Een belangrijk programmapunt van de Partij voor de Vrijheid is het tegengaan van de vermeende islamisering van Nederland en in verband hiermee de immigratie van moslims. Daarnaast bepleit de partij lagere belastingen en minder overheidsingrijpen. Verder is Wilders van mening dat bepaalde grondrechten tijdelijk of voorgoed moeten worden beperkt ter bescherming van de Nederlandse nationale identiteit en veiligheid. Zo wil de partij artikel 1 van de Grondwet, waarin staat dat iedereen in Nederland in gelijke gevallen gelijk behandeld moet worden, vervangen of doorschuiven zodat er plaats gemaakt wordt voor een ander artikel waarin de joods-christelijke en humanistische traditie en cultuur van Nederland als dominante cultuur wordt vastgelegd. Tevens wil de partij een verbod op het preken in moskeeën in een andere dan de Nederlandse taal, en een verbod op uitbreiding van het aantal moskeeën in Nederland. De standpunten zijn vastgelegd in het op 21 maart 2006 door Wilders bekend gemaakte partijprogramma "Klare Wijn".

In 2009 vroeg PVV-vertegenwoordiger Sietse Fritsma middels Kamervragen aan het Kabinet Balkenende-IV uit te rekenen wat de kosten en baten zouden zijn van de aanwezigheid van allochtonen in Nederland [8][9]. Minister Van der Laan (PvdA) wilde daarop uit principe geen antwoord geven. Het kabinet zou alleen gegevens willen verstrekken die reeds in de Rijksbegroting staan: "We houden geen boekhouding bij van groepen mensen, dat doen we ook niet voor gehandicapten en Friezen". Wilders noemde dit een "flutantwoord" en eiste een onafhankelijk onderzoek. Hierin kreeg hij bijval van het Tweede Kamerlid Kant (SP), omdat bewindslieden verplicht zouden zijn parlementsleden van benodigde informatie te voorzien[10]. Volgens de minister zouden cijfers alleen van belang zijn om achterstanden in te halen en wordt er "geen boekhouding bijgehouden" van groepen in de samenleving. Desondanks meldde hij dat allochtonen minder kosten aan hypotheekrenteaftrek en culturele subsidies.[11][12][13][14]

Richting

Evenals Fortuyn bekritiseert Wilders de islam en waarschuwt hij voor islamisering van de Nederlandse samenleving. De partij ziet zichzelf als liberaal. Het liberale karakter wordt echter door critici op bepaalde punten betwist, omdat de partij volgens hen het gelijkheidsbeginsel niet ondersteunt en sommige vrijheden juist wil inperken. De PVV vindt echter dat de islamisering beperkingen aan de Nederlandse vrijheid oplegt. Wilders' standpunten over de islam worden door sommige critici betiteld als islamofoob, of men beschuldigt hem ervan xenofobie aan te wakkeren. Wilders en anderen betogen dat de PVV geoorloofde kritiek op een ideologie (zoals de PVV de islam noemt) uit. Overigens betoogt Wilders al langer dat de islam geen religie is; de islam is volgens hem een politieke ideologie.

In de Achtste Monitor Racisme en Extremisme,[15] verschenen in december 2008, werd door Marija Davidović (Anne Frank Stichting), Peter Rodrigues (Anne Frank Stichting), Willem Wagenaar (Anne Frank Stichting) en Jaap van Donselaar (Anne Frank Stichting en Universiteit Leiden) geoordeeld dat de PVV bestempeld kan worden als "gematigd extreemrechts". Paul Lucardie van de Rijksuniversiteit Groningen deelt deze mening niet; hij ziet de PVV niet als extreemrechts en acht "gematigd extremistisch" bovendien een contradictio in terminis[16]; hij rangschikt de PVV in de politieke familie van het nationaal-populisme, recent nagevolgd door Koen Vossen (RUG)[17]. Ook de AIVD beschouwt de PVV niet als extreemrechts doch als rechts-populistisch.[18] Verschillende personen en organisaties die zowel bij de AIVD als in de wetenschap onbetwist als extreemrechts gelden, waaronder de NVU-leider Constant Kusters en de Nationale Socialistische Aktie/Autonome Nationale Socialisten (NSA/ANS), hebben middels demonstraties of anderszins juist hun afkeer van de PVV laten blijken.[19] De PVV zelf distantieert zich van rechtsextremisme.[20]

Verbod op de Koran

Vanaf augustus 2007 pleit Wilders voor een verbod op de Koran[21]. Wilders heeft het heilige boek voor moslims herhaaldelijk het "islamitische Mein Kampf", "fascistisch" en "verschrikkelijk" genoemd. Volgens hem zou de Koran oproepen tot geweld. Hij kwam met het idee om "De auteursrechten van de koran in Nederland eigendom te laten worden van de staat en herdruk en distributie te verbieden". In maart 2008 kwam zijn film Fitna uit waarin Korancitaten worden afgewisseld met archiefbeelden.

Integriteit van het Koninkrijk

De PVV heeft op 5 december 2007 in een Tweede Kamer- motie de Nederlandse Antillen een grotendeels corrupt boevennest genoemd en er voor gepleit deze autonome onderdelen van het Koninkrijk der Nederlanden aan de hoogste bieder te verkopen[22]. Alle overige partijen hebben zich gedistantieerd van dit standpunt. Antilliaanse parlementariërs gaven te kennen geen Nederlandse delegatie van de Tweede Kamer te ontvangen, als daar een PVV-lid bij aanwezig is[23].

Dubbele nationaliteit

In 2007 kwam de Tweede Kamerfractie van de PVV tweemaal in actie tegen de dubbele nationaliteit voor (potentiële) bewindslieden. Op 15 februari trachtte Fritsma een motie in te dienen om te voorkomen dat de PvdA-politici Nebahat Albayrak en Ahmed Aboutaleb (die naast de Nederlandse de Turkse respectievelijk Marokkaanse nationaliteit bezitten) tot staatssecretaris zouden worden beëdigd in het kabinet-Balkenende IV. Fritsma werd echter door Kamervoorzitter Verbeet verzocht niet verder te gaan en de motie werd onder druk van de Kamer niet ingediend. Op 1 maart, tijdens de regeringsverklaring, kwam de PVV echter opnieuw over dit onderwerp in het geweer, toen beide politici inmiddels waren beëdigd. Fractievoorzitter Wilders diende een motie van wantrouwen in tegen Albayrak en Aboutaleb, met als argument dat hun dubbele nationaliteit tevens een dubbele landenloyaliteit met zich mee zou brengen. De schijn van belangenverstrengeling moest worden voorkomen, zo meende Wilders, en hij gebruikte onderzoeken die zouden aantonen dat een groot deel van de Nederlandse bevolking zijn standpunt deelde. De motie was een week van tevoren bekendgemaakt en veroorzaakte vooraf al veel tumult. Zij werd door geen enkele andere fractie gesteund, maar leidde binnen en buiten het parlement wel tot veel discussie over het verschijnsel dubbele nationaliteit. Vlaams Belang-leider Filip Dewinter besloot een paar weken later Wilders te volgen in zijn strijd tegen de dubbele nationaliteit en riep Vlaamse volksvertegenwoordigers met een dubbele nationaliteit op om een voorbeeld te stellen door daar vrijwillig afstand van te doen.[24]

Een week later diende de PVV opnieuw een motie in tegen een van oorsprong Marokkaanse politicus. Ditmaal ging het om het Kamerlid Khadija Arib (PvdA). Haar lidmaatschap van een adviescommissie voor de onafhankelijke Raad van de Mensenrechten in Marokko vormde volgens Wilders een beletsel bij loyaliteit aan Nederland. Ook deze motie leverde fel, emotioneel debat op en opnieuw kreeg de PVV-fractie in de stemming geen steun van een andere partij. De VVD-fractie toonde echter wel begrip.

D66-leider Pechtold zei op 21 maart in de Volkskrant dat Wilders duidelijkheid moest scheppen of zijn vrouw, die van Hongaarse komaf is, haar Hongaarse nationaliteit nog heeft. Wilders zei tegenover het programma NOS Headlines dat hij dat niet nodig vond.

Op 31 maart zei SP-leider Jan Marijnissen in een interview met De Telegraaf dat het "een dikke extra plus" zou zijn als de staatssecretarissen Aboutaleb en Albayrak hun buitenlandse paspoort zouden inleveren. Wel mogen ze het van hem zelf weten of ze dat daadwerkelijk doen, maar "een bewindspersoon heeft een voorbeeldfunctie", aldus de SP'er. Geert Wilders sprak van een groeiend draagvlak voor zijn eigen standpunt en riep via Kamervragen Albayrak opnieuw op afstand te doen van haar Turkse nationaliteit.

In 2010 ontstond er een meningsverschil binnen de gedoogcoalitie VVD/CDA/PVV door het dubbele Zweeds-Nederlandse paspoort van CDA-staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten-Hyllner. De PVV wilde per motie dat Veldhuijzen dit Zweedse paspoort opgaf, waarvoor ze geen steun van andere partijen kreeg.[25]

Opwarming van de aarde

De PVV staat ontkennend tegenover de opwarming van de Aarde. Niet alleen de menselijke invloed op het klimaat, maar ook de opwarming zelf wordt in twijfel getrokken door de partij, die niet zegt te geloven dat het ijs van de Noordpool aan het smelten is. Naar de klimaatverandering wordt onder andere verwezen met de bewoording "onbewezen theorieën".[26][27] De PVV verwijst onder andere naar bronnen van weekblad Elsevier.

Sinds zijn toetreding tot de Tweede Kamer in 2009 laat ook Richard de Mos zich regelmatig sceptisch uit over de invloed van de mens op het klimaat.

Kernenergie

De PVV is voorstander van kernenergie. Dit omdat kernenergie volgens de partij een goede vervanging is voor de oprakende fossiele brandstof en het een schone stabiele elektriciteitsproductie levert.[28] Het feit dat kerncentrale bij de productie van energie geen koolstofdioxide uitstoot is voor de PVV een gering punt, dit omdat zij niet gelooft in de opwarming van de aarde.

Sociaal-economische standpunten

De PVV wordt sociaal-economisch vaak zowel in de linkse hoek als in de rechtse hoek geplaatst. Bij het plaatsen in de rechtse hoek wordt vaak de argumentatie gebruikt dat de PVV voor een kleine overheid is, tegen ontwikkelingshulp en veel geld naar de Europese Unie, voor zo weinig mogelijk obstakels voor ondernemers en voor belastingverlagingen. Bij het plaatsen in de linkse hoek wordt vaak gezegd dat de PVV zich keert tegen verhoging van de AOW-leeftijd naar 67 jaar, tegen afschaffen van het minimumloon, tegen „gemorrel” aan het ontslagrecht en tegen drastische verlaging van de uitkeringen.[29] Bovendien keert de partij zich tegen het korten van de pensioenen in verband met de kredietcrisis.[29][30]

De PVV wil de AOW en andere sociale verzekeringen financieren door het verminderen of geheel afschaffen van beleid dat men bij monde van PVV-leider Wilders als „linkse hobby's” beschouwd, zoals „immigratie, ontwikkelingshulp, klimaatonzin en wijken” ten bate van de gewone man "Henk en Ingrid".[29][31][30] Op 10 oktober 2009 verklaarde Wilders dat hij bereid was tot een gesprek met FNV-leider Agnes Jongerius om te bezien of zij samen zich kunnen verzetten tegen de kabinetsplannen met betrekking tot de AOW-plannen[32]. Dit werd echter door de FNV afgewezen. Tijdens de verkiezingscampagne voor de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 maakte Wilders het verhogen van de AOW-leeftijd tot 67 jaar tot een 'breekpunt' voor regeringsdeelname. Daags na de verkiezingen trok hij de belofte in.

Opheffen van België

Op 16 mei 2009 vroeg de PVV aan premier Balkenende actief mee te werken aan de opheffing van de staat België, onder meer door het sturen van een aparte ambassadeur naar het Vlaamse gewest. Directe aanleiding hiertoe was een onderzoek waaruit zou moeten blijken dat het imago van België in de wereld zeer slecht is. Geert Wilders: "(...) De toekomst is aan het onafhankelijke Vlaanderen dat zich in een federatie verbindt met Nederland. Daarom moeten we een ambassadeur hebben bij onze partner Vlaanderen en niet bij het bijna-stervende België.".[33][34]

De PVV is de enige Nederlandse politieke partij, die een samenvoeging van Nederland en Vlaanderen (vooralsnog in federatieve vorm) als actief programmapunt op de politieke agenda heeft staan.

Israël

De PVV steunt Israël onvoorwaardelijk inzake het Arabisch-Israëlisch conflict [35]. Dit is in overeenstemming met de opvatting van Wilders die persoonlijk een sterke affiniteit met het land zegt te voelen.[36] Ook collega-Kamerlid Wim Kortenoeven is pro-Israël[bron?] en schreef enkele boeken over het land en het Midden-Oosten.[37]

Abortus

PVV-woordvoerder medische ethiek Karen Gerbrands zei in een interview dat de partij vindt dat het begrip 'Noodsituatie' in de wetgeving omtrent abortus te breed is gedefinieerd, en dat in principe de arts aan moet geven of een abortus gerechtvaardigd, in plaats van de vrouw, zoals nu is geregeld in de wet. Na publicatie nam Gerbrands haar woorden terug en stelde de PVV dat het nog geen fractiestandpunt had ingenomen[38]. Vlak voor de Provinciale Staten verkiezingen van 2011 stelde Kamerlid Brinkman dat de PVV neigde richting het abortusstandpunt van de SGP[39].

Referenda

De PVV is in principe voor bindende referenda.[40]

Koninklijk Huis

De PVV is een voorstander van een ceremonieel koningschap, waarbij de Koning geen deel meer uitmaakt van de regering. De Kamerleden Elissen en Helder hebben op 1 september 2011 een initiatiefwetsvoorstel tot wijziging van de grondwet ingediend waarin een en ander wordt geregeld.[41]

Aanhang

Bestand:PVVposters.jpg
PVV'ers plakken posters voor de verkiezingen in 2006
Percentage PVV-stemmers Tweede Kamerverkiezingen 2010 per gemeente

Omvang van de aanhang

Volgens opiniepeilingen van TNS NIPO en Peil.nl zou Wilders in november 2004, vlak na de moord op Theo van Gogh in een keer 24 tot 29 zetels hebben gehaald, als er toen Tweede Kamerverkiezingen waren gehouden. In de maanden daarna leek de steun voor de partij te zakken tot onder de 10 zetels. In de dagen voor de verkiezingen voorspelden de opiniepeilers 6 zetels (TNS NIPO) of minder. Wilders bleef gedurende de hele periode optimistisch; "er zitten tien zetels in." [42].

Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2006 bleek Wilders er niet ver naast te hebben gezeten. De Partij voor de Vrijheid haalde ruim 579.000 stemmen en negen zetels. Daarmee werd ze een van de winnaars van de verkiezingen. De concurrenten op het zogenaamde 'gat op rechts', Lijst vijf Fortuyn, EénNL en Partij voor Nederland, behaalden geen enkele zetel.

Gedurende de zomer van 2009 behaalde de PVV meer dan 30 zetels in de peilingen volgens Peil.nl, een voorlopig hoogtepunt voor de partij. Na de zomer daalde dit aantal.

Ook tijdens de Tweede Kamerverkiezingen 2010 heeft de PVV een grote winst geboekt. Voor de verkiezingen stond de partij op 17 (Peil.nl) en 18 (Synovate) zetels. Wilders zei er echter vertrouwen in te hebben dat zijn partij 25 zetels zou halen en refereerde toen aan de zgn. Gordijnbonus, wat inhoudt dat kiezers in het stemhokje wel hun stem zouden durven uitbrengen op de PVV, terwijl ze dat in het openbaar niet zouden laten merken (bijvoorbeeld tijdens peilingen). Wilders zat er opnieuw, zoals in 2006, één zetel naast: het werden er 24.

Kort na de Tweede Kamerverkiezingen van 2010 stond de PVV bij peilingen weer op winst, nl. 35 in juli 2010.[43] In november van dat jaar was het aantal zetels echter gedaald naar 25, nadat enkele Kamerleden van de PVV kort na hun aanstelling in opspraak waren gekomen.[44]

Verkiezingen

Verkiezingsuitslagen

Aantal Tweede Kamerzetels
■ Groep Wilders
■ Partij voor de Vrijheid

Tweede Kamerverkiezingen

Tweede Kamer
Verkiezingsjaar # stemmen % van de stemmers # gewonnen zetels
2006 579.490 5,90% 9 / 150
2010 1.453.944 15,5% 24 / 150

Verdere verkiezingen

Bij de Provinciale Staten-verkiezingen van maart 2007 heeft de Partij voor de Vrijheid niet meegedaan, omdat er nog geen tijd geweest was om lijsten met kandidaten samen te stellen. Wilders riep zijn aanhang op om, net als hijzelf, blanco te stemmen.

De partij heeft bij de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen 2010 alleen in Den Haag en Almere meegedaan.[45] In Almere is de PVV nu met negen zetels de grootste partij, in Den Haag de tweede met acht zetels. De partij is in Den Haag niet tot de nieuwe coalitie toegetreden. Volgens informateur Boele Staal (D66) omdat in de collegeonderhandelingen het hoofddoekjesverbod voor de PVV een breekpunt bleek. Wilders ontkende dit en verweet Staal partijdigheid.[46] Ook in Almere is de PVV ondanks de vele zetels niet tot de nieuwe coalitie toegetreden.

Europese Parlementsverkiezingen 2009

Europees Parlement
Verkiezingsjaar # stemmen % van de stemmers # gewonnen zetels
2009 769.125 17,0% post-Nice: 4 (25)
post-Lissabon: 5 (26) (invoering uitgesteld)

Aan de Europese Parlementsverkiezingen van 2009 nam men ook deel. Op 5 april 2009 werd de kandidatenlijst voor de Europese Parlementsverkiezingen 2009 van de partij bekend gemaakt. Barry Madlener was de lijsttrekker. Geert Wilders fungeerde als lijstduwer, maar mocht hij door middel van voorkeursstemmen toch gekozen worden, zou hij naar eigen zeggen[47] geen zitting nemen in het Europese Parlement. Bij de verkiezingen behaalde de PVV 4 zetels. Wilders werd inderdaad met voorkeursstemmen gekozen, maar kondigde meteen aan zijn zetel niet te zullen innemen. In het parlement behoort de partij tot de niet-ingeschrevenen.

Op 9 oktober 2009 maakte staatssecretaris Ank Bijleveld bekend dat de extra Nederlandse zetel in het Europees Parlement (onder het verdrag van Lissabon) naar de PVV zal gaan. Hiermee komt de PVV op vijf zetels, evenveel als het CDA.[48]

Provinciale Staten

De PVV deed op 2 maart 2011 voor het eerst mee aan de Provinciale Statenverkiezingen. De partij deed in alle 12 provincies mee aan de verkiezingen en behaalde in totaal 69 zetels.

De uitslagen waren als volgt:

Provincie Uitslag (zetels)
Vlag Limburg Limburg 10
Vlag Noord-Brabant Noord-Brabant 8
Vlag Zuid-Holland Zuid-Holland 8
Vlag Flevoland Flevoland 6
Vlag Gelderland Gelderland 6
Vlag Noord-Holland Noord-Holland 6
Vlag Utrecht (provincie) Utrecht 5
Vlag Zeeland Zeeland 5
Vlag Friesland Friesland 4
Vlag Drenthe Drenthe 4
Vlag Overijssel Overijssel 4
Vlag Groningen (provincie) Groningen 3

Het door de PVV bij deze verkiezingen behaalde resultaat was 3,1 procent lager dan dat bij de Tweede Kamerverkiezingen van 2010. Volgens Hero Brinkman en Geert Wilders is de PVV er dit keer niet in geslaagd veel PVV'ers naar de stembus te lokken.

In september 2011 nam de Friese statenfractie afstand van de toon van Wilders tijdens de Algemene Beschouwingen. Fractievoorzitter Jelle Hiemstra gaf verder aan dat er belangrijkere onderwerpen spelen, zoals de afvaloven en er ook samenwerking wordt gezocht met de PvdA en GroenLinks[49].

Gedeputeerde Staten

De PVV werd in 2011 de grootste partij in de Provinciale Staten van de provincie Limburg, de partij behaalde net als het CDA 10 zetels, maar kreeg wel meer stemmen. Hierdoor mocht de partij het voortouw nemen bij de collegeonderhandelingen. De partij begon te onderhandelen met het CDA en de VVD. Op 4 mei 2011 werd bekend gemaakt dat de onderhandelingen succesvol waren afgerond.[50] De PVV leverde aldaar twee gedeputeerden, Antoine Janssen en Theo Krebber.[51] Zij werden op 13 mei officieel geïnstalleerd. Het was de eerste keer in haar geschiedenis, dat de PVV zitting nam in een bestuur.

Statenlid Harm Uringa stapte in juli 2011 uit de PVV-fractie en behield zijn zetel op persoonlijke titel. Hierdoor werd het CDA in zetels de grootste fractie in de Provinciale Staten van Limburg. Uringa zal zowel het PVV-programma als het coalitieprogramma wel grotendeels blijven ondersteunen.

Eerste Kamer

Tijdens de Eerste Kamerverkiezingen van 23 mei 2011 behaalde de PVV 10 zetels. De lijsttrekker voor de Eerste Kamer verkiezingen van mei 2011 was Machiel de Graaf[52]. Ronald Sørensen, bekend als raadslid voor Leefbaar Rotterdam en oorspronkelijk medestander van Pim Fortuyn, stond op plaats 5[53].

Gemeenteraadsverkiezingen 2014

Op 22 februari 2011 gaf Geert Wilders in een interview bij het programma 'L1Laat' aan in 2014 in zoveel mogelijk gemeenten mee te willen doen. [54] Op zaterdag 21 mei meldde het Limburgse Statenlid Lei Hermans, via een interview aan Dagblad de Limburger/Limburgs Dagblad, dat de partij bezig is dingen in het kader van de verkiezingen van 2014 in de steigers te zetten, ook zal men in nabije toekomst het contact met een aantal lokale partijen zoeken om steun te verwerven.

Vertegenwoordigers

Tweede Kamer

Na de Tweede Kamerverkiezingen 2010 heeft de partij 24 vertegenwoordigers in de Tweede Kamer der Staten-Generaal, te weten:

Zie: alle (voormalige) Tweede Kamerleden voor de Partij voor de Vrijheid

Eerste Kamer

Bij de verkiezingen van 23 mei 2011 behaalde de partij tien zetels.

Zie: alle (voormalige) Eerste Kamerleden voor de Partij voor de Vrijheid

Europees Parlement

Sinds de Europese Parlementsverkiezingen van 2009 zitten de volgende vier politici namens de PVV in het Europees Parlement:

Zie ook lijst van Europees Parlementsleden voor de PVV (huidige en voormalige)

Literatuur

Zie ook

Externe link

Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Partij_voor_de_Vrijheid&oldid=27413031"