Geschiedenis van Feyenoord

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Afbeelding van Feyenoord tegen Go Ahead in de jaren '30

De geschiedenis van Feyenoord behandelt het ontstaan en de ontwikkelingen van de Rotterdamse voetbalclub Feyenoord. De club is op 19 juli 1908 opgericht in het Rotterdamse stadsdeel Feijenoord waar het haar huidige naam uit ontleent. Sinds de promotie in 1921 naar de hoogste voetbalafdeling van Nederland behoort de club onafgebroken tot de beste voetbalclubs van het land.

Dit artikel geeft een samenvatting van ontwikkelingen die van grote invloed zijn geweest op de vorming van Feyenoord. Vanwege de oprichting van Feyenoord in het begin van de 20e eeuw geeft haar geschiedenis tevens een weerspiegeling hoe vele nationale en internationale gebeurtenissen van invloed waren op leden en supporters van de club, en het voetbal in Nederland. Zo was sport in het begin van de 20e eeuw voornamelijk weggelegd voor de hogere sociale klassen en hebben volksclubs als Feyenoord bijgedragen aan de populariteit van de sport onder alle lagen van de Nederlandse maatschappij. Feyenoord heeft vervolgens vele nationale en internationale prijzen gewonnen, met name sinds de invoering van het betaald voetbal met als absoluut hoogtepunt de winst van de Europacup I en Wereldbeker voetbal voor clubteams in 1970. Tegelijkertijd hebben internationale gebeurtenissen en ontwikkelingen zoals de crisis van de jaren 1930, de Tweede Wereldoorlog, het hooliganisme, de kredietcrisis en de coronapandemie de club grote uitdagingen bezorgd die mede de club gevormd hebben.

De beginjaren (1908–1920)[bewerken | brontekst bewerken]

Het ontstaan van R.V.V. Feijenoord[bewerken | brontekst bewerken]

Tenue van Wilhelmina die in gebruik was van 1908 tot en met 1909.
Wilhelmina
Tenue van Celeritas die in gebruik was van 1909 tot en met 1912.
Celeritas
Eerste tenues van Wilhelmina
(1908-09) en Celeritas (1909-12)
Het eerste logo onder de naam Feijenoord uit 1912

Op 19 juli 1908 werd in het koffiehuis 'de Vereeniging' van de eigenaar Jac. Keizer de voetbalclub 'Wilhelmina' opgericht door Kees van Baaren, Gerard van Leerdam, Henk Mulder en Nico Struijs.[1] De naam was een verwijzing naar de Wilhelminakerk. Op het plein voor deze kerk werd door de oprichters namelijk veelvuldig gevoetbald met andere jongens uit de wijk Feijenoord. Hier woonden voornamelijk arbeidersgezinnen die het niet breed hadden en waarvoor sport een luxe was. Het contrast met de rijke "eliteclubs" uit de stad, zoals Sparta en Concordia, was daarom groot. Hier is dan ook direct vanaf de oprichting het fundament is gelegd voor de volksclub die Feyenoord is geworden.[2] De club speelde in rode shirts met blauwe mouwen en witte broeken. Er werd gekozen voor het opgespoten terrein 'De Put' tussen Afrikaanderplein en de Groene Hilledijk om de wedstrijden te spelen. De eerste wedstrijd die er werd gespeeld was tegen Be Quick, die met 2-1 werd gewonnen.[3]

In 1909 werd besloten de club in te schrijven in de regionale voetbalcompetitie van de Rotterdamsche Voetbalbond (RVB). Wilhelmina was inmiddels gefuseerd met 'Volharding' en ging verder onder de naam Hillesluis-Feijenoord-Combinatie (H.F.C.).[4] Aangezien er al een club was met deze afkorting (nu Koninklijke HFC) moest de naam wederom veranderd worden. Dit werd uiteindelijk 'Celeritas' zodat in competitief verband gestreden kon worden in de Tweede Klasse B. De eerste competitiewedstrijd werd gespeeld op 5 december 1909 tegen Advendo en gewonnen met 5-2.[5]

In de jaren '10 werd de basis gelegd voor de club om zich te verstigen in de landelijke top. De eerste belangrijke stappen werden gezet in de eerste twee seizoenen van dit decenium. In het seizoen 1910/11 werd promotie naar de Eerste Klasse van de RVB afgedwongen waarna in het daaropvolgende seizoen promotie een feit werd vanuit de RVB naar de Derde Klasse van de Nederlandse Voetbalbond (NVB). Wederom was al een club met dezelfde naam ingeschreven in de competitie, namelijk RVC Celeritas uit Rijswijk. Zodoende werd op 7 juli 1912 besloten dat de club verder ging onder de naam R.V.V. Feijenoord.[6] Tegelijkertijd kreeg het de rood-witte shirts met zwarte broek en zwarte kousen, zoals we het Feyenoord-tenue nu nog steeds kennen.

De weg naar de landelijke top[bewerken | brontekst bewerken]

De entree van Feijenoord in de Nederlandse voetbaltop vond plaats in het seizoen 1917/18 toen het zich mocht meten in de Eerste Klasse B.[7] De promotie ging hand-in-hand met de verhuizing naar het nieuwe terrein aan de Kromme Zandweg op de hoek van de Dordtsestraatweg. In het seizoen 1916/17 eindigde Feijenoord namelijk als vierde waardoor de promotie naar de Eerste Klasse niet op sportieve gronden is verdiend. De promotie volgde uit de presentatie van secretaris en toekomstig voorzitter Van Bennekum omtrent het nieuwe stadion.[8] Dit plan overtuigde de NVB de promotie als nog toe te kennen aan Feijenoord.[9] Het nieuwe speelveld werd op 26 augustus 1917 geopend met een wedstrijd tegen Be Quick Zutphen die met 2-3 werd verloren.[10]

De Eerste Klasse B heeft echter slechts twee seizoenen bestaan. Aangezien deze klasse na het seizoen 1918/19 wordt vervangen door de Overgangsklasse eindigde de club het decenium niet op het hoogste landelijke niveau. Feijenoord eindigde dit seizoen immers als derde waardoor handhaving in de Eerste Klasse West niet werd veiliggesteld. Dit was uitsluitend weggelegd voor de kampioen van de Eerste Klasse B: AFC. Desondanks heeft Feijenoord dit decennium met het nieuwe stadion en haar eerste elftal het fundament gelegd voor een succesvolle toekomst waarin het zich permanent tot de Nederlandse voetbaltop zal scharen. Eén van de spelers uit deze tijd die een bijzondere vermelding verdient is Kees Pijl die nog altijd op de tweede positie staat in de lijst van topscorers van Feyenoord achter Jaap Barendregt.

1920–1929[bewerken | brontekst bewerken]

Het logo uit 1924

In de jaren '20 van de 20e eeuw vestigde Feijenoord zich definitief in de Nederlandse voetbaltop. Het is het decenium van de eerste trainer, de eerste Rotterdamse derby tegen Sparta, de eerste Klassieker en de eerste landskampioenschappen. Deze sportieve successen hebben er tevens toe geleid dat in dit decenium voor het eerst Feijenoord-spelers zijn opgeroepen voor het Nederlands voetbalelftal.

De opmars naar de eerste hoofdprijzen[bewerken | brontekst bewerken]

De weg terug naar de landelijke top werd voltooid met het kampioenschap in de Overgangsklasse die werd veiliggesteld op 6 maart 1921.[11] Hiermee was promotie naar de Eerste Klasse een feit wat op 13 maart definitief gevierd kon worden na de laatste speelronde waarin gewonnen werd van Quick uit Den Haag.[12] Aangezien de Rotterdamse rivaal Sparta was gedegradeerd uit de Eerste Klasse zou een competitieve confrontatie tussen beide Rotterdamse topclubs uitblijven. Echter liet het eerste treffen tussen beide clubs niet lang op zich wachten. Sparta nodigde Feijenoord uit op Spangen waarin Feijenoord door Sparta-voorzitter Overeijnder gehuldigd werd met een lauwerkrans voor de promotie naar de Eerste Klasse. Hoewel het een vriendschappelijk duel betrof werd de wedstrijd bezocht door duizenden Rotterdamse toeschouwers die zagen dat Feijenoord met twee doelpunten van zowel Kees Pijl en Adriaan Koonings met 2–4 te sterk was voor de Spartanen.[13][14]

Om het seizoen 1921/22 in de Eerste Klasse goed voorbereid te beginnen werd Joseph William Julian op 1 mei 1921 aangesteld als eerste trainer in de geschiedenis van de club.[15] Dit seizoen werd tevens bijzonder gemaakt door het allereerste treffen met Ajax. In het nagenoeg uitverkochte stadion aan de Kromme Zandweg zagen tienduizend supporters op 9 oktober 1921 de wedstrijd eindigen in 2–3 waardoor de winst naar de Amsterdammers ging. Namens Feijenoord scoorden Kees Pijl en Ok Formenoij de twee doelpunten.[16][17] Deze eerste "Klassieker" was echter direct een bijzondere editie. De einduitslag werd namelijk enkele weken later aangepast naar 2–2 nadat Feijenoord met succes protest indiende tegen één van de Amsterdamse doelpunten.[18] Uiteindelijk eindigde Feijenoord dit seizoen op een zeer verdienstelijke tweede plaats in de Eerste Divisie West. Hoewel deze prestatie geen prijs opleverde, toonde de club hiermee aan dat het thuishoorde in de Nederlandse voetbaltop. Dit werd een een jaar later bevestigd met de derde plaats in het seizoen 1922/23.

De eerste landskampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

De ultieme bevestiging dat Feijenoord de top had bereikt van de Nederlandse voetbalpiramide kwam in het seizoen 1923/24. Zestien jaar na de oprichting, drie jaar na de promotie naar de hoogste klasse in 1921, vierde Feijenoord zijn eerste echte succes, het Nederlands landskampioenschap. Na de overtuigende eerste plaats in de Eerste Klasse West I mocht Feijenoord toetreden in de kampioenscompetitie waarin het streed tegen de kampioenen van de vier andere competities in de Eerste Klasse. Feijenoord wist in de kampioenscompetitie in alle acht de wedstrijden ongeslagen te blijven. In de laatste ronde van de kampioenscompetitie werd met 3–1 gewonnen van Be Quick onder leiding van trainer Harry Waites.[19][20] Later volgden nog meer kampioenschappen, maar dat eerste kampioenschap vonden veel Feijenoorders toch het mooist van allemaal, vooral omdat de rollen definitief waren omgedraaid: de 'arbeiders' hadden de 'heren' verslagen. Hun club, hun Feijenoord, uit de boezem van het volk, was de beste van Nederland. Toen was het succesverhaal van de jaren die volgden begonnen.

In het seizoen 1924/25 mocht Feijenoord haar landskampioenschap verdedigen, maar werd het tweede achter stadsgenoot Sparta. In de daarop volgende seizoenen 1925/26, 1926/27, 1927/28 en 1928/29 lukte het Feijenoord telkens als eerste te eindigen in de reguliere competitie om door te dringen naar de kampioenscompetitie. In 1928, het jaar waarin de club tevens haar 20-jarig bestaan vierde, leidde dat onder leiding van trainer Jack Hall tot de tweede landstitel.[21][22]

De eerste Oranje-internationals[bewerken | brontekst bewerken]

Huldiging van Puck van Heel in 1936 voor zijn vijftigste interlandwedstrijd.

De sportieve successen van Feijenoord zijn ook voor de bondscoaches van het Nederlands voetbalelftal niet onopgemerkt gebleven. De allereerste Feijenoord die werd opgeroepen was Gerrit Hulsman. Hoewel Hulsman bijna heel zijn carrière als voetballer actief was bij Go Ahead actief was, speelde hij in het seizoen 1921/22 één seizoen voor Feijenoord om daarna weer terug te keren naar Go Ahead. Hulsman werd in zijn seizoen bij Feijenoord opgeroepen voor het vriendschappelijk duel tegen Denemarken op 17 april 1922 (2–0 winst). In de jaren daarna volgden het debuut in Oranje van meer iconische Feijenoorders, zoals Bertus Bul (1923), Kees Pijl (1924), Adriaan Koonings (1924), Kees van Dijke (1925), Puck van Heel (1925) en Jaap Barendregt (1929). Van Heel is met zijn 64 interlands 40 jaar lang recordinternational geweest namens Oranje. Zijn record werd pas in 1979 verbroken door Ruud Krol.[23] Een jaar later passeerde ook de legendarische Feijenoorder Wim Jansen de 64 interlands van Van Heel.[24]

Tekenend voor deze tijd was de wijze waarop enkele Feijenoorders hun carrière als internationaal hebben beleefd vanwege de nog heersende verdeeldheid tussen de eliteclubs en de volksclubs. Zo moest Pijl de kampioenscompetitie missen waarin Feijenoord in 1924 haar eerste landskampioenschap behaalde om met het Nederlands elftal deel te nemen aan de Olympische Spelen van 1924 in Parijs. Tussen de andere internationals die voornamelijk uit de eliteclubs Be Quick Groningen, HBS, HVV en HFC kwamen voelde Pijl zich niet op zijn plek. Hierdoor besloot de Feijenoorder tijdens deze Spelen in Parijs ondanks zijn vier doelpunten in de met 6–0 gewonnen wedstrijd tegen Roemenië de trein terug naar Rotterdam te nemen. Uiteindelijke keerde hij terug om het enige doelpunt te maken tijdens de met 1–2 verloren wedstrijd tegen Uruguay, maar een vruchtbare interlandcarrière zat er niet meer in voor Pijl.[25] Bul, Koonings, Van Dijke en Barendregt kwamen eveneens tot slechts een handvol interlands ondanks hun imposante carrières bij Feijenoord.

Prijzen in de jaren 20

1930–1939[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren '30 van de 20e eeuw bleef de populariteit van de club groeien. Deze populariteit werd mede gevoed door de sportieve successen van de club, met name in de tweede helft van het decennium in de vorm van twee landskampioenschappen. Uiteindelijke leidde dit tot de opening van een nieuwe voetbaltempel die ruimte kon bieden aan alle supporters.

De kampioenschappen van Dombi[bewerken | brontekst bewerken]

Het decennium begon voortvarend door in 1930 voor het eerst de KNVB beker te winnen. In de finale tegen stadsgenoot Excelsior werd het 1–0 door een doelpunt van Jaap Barendregt. Vijf jaar later lukte het Feijenoord om dit kunstje te herhalen, ditmaal door in finale van 1935 met 5–2 te winnen van HVV Helmond door onder andere vier goals van Wim Groenendijk.

In de competitie lukte het aanvankelijk nog afdelingskampioen te worden in de seizoenen 1930/31, 1931/32 en 1932/33, maar telkens strandde de club als tweede in de kampioenscompetitie. Op aanraden van KNVB-functionaris Karel Lotsy werd in 1935 trainer Richard Dombi aangesteld.[26] Het bleek een schot in de roos. Manus Vrauwdeunt, één van de spelers uit die tijd, zal na zijn carrière getuigen dat hij een blinde bewondering koesterde voor Dombi. De nieuwe trainer bracht namelijk nieuwe elementen in het spel van Feijenoord waarmee zelfs de meest ervaren spelers hun spel konden verbeteren, waaronder Puck van Heel, Bas Paauwe en Gerard Kuppen.[27][28] Dit resulteerde in de seizoenen 1935/36 en 1937/38 uiteindelijk in het derde en het vierde landskampioenschap van Feijenoord. In het seizoen 1938/39 grijpt de ploeg echter naast het afdelingskampioenschap waardoor Dombi opstapt.[29]

Stadion Feijenoord[bewerken | brontekst bewerken]

Bioscoopjournaal uit 1937. Opening van het Feijenoordstadion en vanaf 02:50 beelden van de openingswedstrijd tegen Beerschot FC (België).

Door de toestroom van het publiek aan de Kromme Zandweg ontstond het idee een nieuw stadion te bouwen. De eerste berichten over plannen voor nieuw stadion lekken al in het begin van de jaren '30 uit als blijkt dat door ruimtegebrek in het stadion aan de Kromme Zandweg uitgeweken moet worden naar Het Kasteel voor de wedstrijd tegen Ajax in de kampioenscompetitie.[30] De populariteit van de club is ook zichtbaar in de ledenaantallen. Waar de club in 1921 nog ongeveer 100 leden[31] had, was dit in 1930 gegroeid naar 451 leden om vervolgens tegen het einde van de jaren '30 bijna de 800 leden te bereiken.[32] Na enkele strubbelingen kwam in 1933 de doorbraak. Feijenoord kon dankzij de bemiddeling van zakenman Van Beuningen een terrein aan de Kreekweg bemachtigen. Daar, in de geïsoleerd gelegen Varkenoordse polder, zou het stadion verrijzen.

De Rotterdamse architect Van der Vlugt ontwierp voor Feijenoord een stadion dat zijn gelijke in Europa destijds niet kende: een volledig rondlopend stadion met twee verdiepingen; een stadion waarin de tribunes in de hoeken niet werden onderbroken en waarvan de tweede ring over de eerste heen hing. Daardoor zat iedereen dicht op het veld en werd het uitzicht niet belemmerd door palen. Op 23 juli 1935 werd de eerste paal voor het nieuwe stadion geslagen door clubicoon Puck van Heel.[33] Vanwege de crisis van de jaren 1930 waren werklieden in overvloed beschikbaar waardoor het stadion in rap tempo opgeleverd kon worden. Op 27 maart 1937 volgde de openingswedstrijd van het nieuwe Feijenoordstadion, in de volksmond beter bekend als de Kuip, tegen het Belgische Beerschot. Feijenoord won deze wedstrijd met 5–2. Na deze wedstrijd zal voor altijd Leen Vente bekend zijn als de eerste doelpuntenmaker in de Kuip.[34][35]

In 1930, 1933, 1937 en 1939 werd het prestigieuze, door Sparta georganiseerde toernooi om de Zilveren Bal gewonnen. Meervoudig Engels kampioen Arsenal werd in 1938 in een vriendschappelijke wedstrijd verslagen door een doelpunt van Manus Vrauwdeunt. Een jaar eerder werd in de gloednieuwe Kuip nog met 0-2 van de Londenaren verloren.

Prijzen in de jaren 30

1940–1949[bewerken | brontekst bewerken]

Net als de rest van de wereld was Feijenoord in de jaren '40 van de 20e eeuw in de grip van de Tweede Wereldoorlog. De oorlog bleek een kantelpunt in de geschiedenis van de club. De succesreeks die in de tweede helft van de jaren '30 werd ingezet is immers door de oorlog abrupt beëindigd. Na de oorlog had de club nog vele jaren nodig om volledig te herstellen en uiteindelijk nieuwe nationale successen te boeken.

Feijenoord tijdens de Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Verslag van de voetbalwedstrijd Feyenoord - Ajax (2–1) op 1 oktober 1943 op het oude Feyenoordterrein in Rotterdam.

Met het kampioenschap in de afdelingscompetitie Eerste Klasse West II en plaatsing voor de kampioenscompetitie in het seizoen 1939/40 begon het decennium uitstekend voor Feijenoord.[36] Echter verdween de overwinningsvreugde een paar dagen later volledig met de Duitse aanval op Nederland en in het bijzonder met het bombardement op Rotterdam. Het centrum van de stad lag in puin en 80.000 Rotterdammers werden dakloos wat leidde tot de capitulatie van Nederland. Tijdens de vijf jaar durende bezetting vielen vele oorlogsslachtoffers. Het eerste Feijenoord-oorlogsslachtoffer viel te betreuren na een Engels bombardement op Rotterdam eind juni 1940: de 15-jarige C. Bastiaanse.[37][38]

Tijdens de bezetting werd al snel weer gevoetbald. Volgens de Duitse bezetters was het namelijk belangrijk dat het leven van de Nederlanders weer snel als normaal mogelijk werd, dus werd na een korte onderbreking het seizoen 1939/40 hervat met de kampioenscompetitie. Slechts drie maanden na het bombardement op Rotterdam speelde Feijenoord de kampioenswedstrijd. Nota bene in Rotterdam. De Kuip was bezet door de bezetters, dus moest uitgeweken worden naar Het Kasteel van stadsgenoot Sparta. De 2–0 winst op Heracles leverde het vijfde kampioenschap op voor Feijenoord, maar nog niet eerder was een kampioenschap met zo weinig vreugde ontvangen. Met de recente aanvallen nog scherp op het netvlies was immers niemand in de feeststemming.[39]

De competitie ging ook tijdens de resterende oorlogsjaren door. Gedurende de oorlog waren de elftallen verzwakt wat terug te zien was in de lage eindklasseringen van Feijenoord in de competitie. Ook uit de keuze voor de nieuwe trainer in 1940 bleek dat de club het meer moest hebben van creativiteit dan kwaliteit. Zo kreeg Theo Huizenaar, de trainer van bokser Bep van Klaveren, het vertrouwen van de clubleiding. De zesde plaats in het seizoen 1940/41 was het gevolg. Een positieve uitzondering was het seizoen 1942/43 waarin de club tweede werd in de kampioenscompetitie achter ADO dat haar tweede kampioenschap op rij vierde. Dit was het eerste seizoen onder leiding van voormalig topschutter Kees Pijl die Feijenoord door de rest van de oorlog loosde.

Ondanks de mindere resultaten ter vergelijking met de succesvolle periode die in de tweede helft van de jaren '30 werd ingezet onder trainer Dombi werden de wedstrijden van Feijenoord druk bezocht. Voetbal gaf de Rotterdammers namelijk de nodige afleiding van het leven onder de Duitse bezetting. De voetbalcompetitie werd uiteindelijk na vier jaar oorlog stilgelegd op 5 september 1944, ook wel bekend als Dolle Dinsdag.[40] Voetballen in competitieverband was pas weer mogelijk na de bevrijding van de Duitse bezetting in Nederland. Een saillant detail bij de bevrijding van Rotterdam op 8 mei 1945 betreft de aanwezigheid van Feijenoord-speler en Oranje-international Joop van der Heide, die zich enkele weken voor de bevrijding als schilder had aangesloten bij de Canadese strijdkrachten.[41]

De Kuip tijdens de Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]

Feijenoord tegen Enschede (0–1) in De Goffert.

Het werd de supporters niet makkelijk gemaakt de wedstrijden van Feijenoord te bezoeken. Gedurende de oorlog bleef De Kuip bezet door de Duitsers waardoor Feijenoord voor haar thuiswedstrijden moest uitwijken naar andere stadions. Net zoals tijdens de kampioenscompetitie in 1940 werden wedstrijden in Het Kasteel gespeeld. Ook het oude terrein aan de Kromme Zandweg werd weer in gebruik genomen. In de tussentijd werd De Kuip misbruikt door de Duitse bezetters, onder andere als verzamelpunt tijdens de Razzia van Rotterdam. Tevens waren plannen gemaakt door de bezetters om De Kuip te slopen vanwege het tekort aan staal. Dit was namelijk een belangrijke grondstof voor de Duitse industrie. Dit plan wist voorzitter Cor Kieboom echter te dwarsbomen door valse informatie door te geven over de hoeveel staal die in het stadion verwerkt was.[39]

Vanaf 1943 werd de loyaliteit van de supporters verder op de proef gesteld. De stad werd immers onveilig geacht voor het spelen van voetbalwedstrijden in drukbezochte stadions door het verhoogde risico op luchtaanvallen. Hierdoor moest Feijenoord voor haar thuiswedstrijden uitwijken naar stadions buiten Rotterdam. Nota bene in de stad van rivaal Ajax zijn thuiswedstrijden gespeeld in Stadion De Meer en het Olympisch Stadion.[42] Supporters werden zelfs gevraagd af te reizen naar Nijmegen voor een wedstrijd in het Goffertstadion. De wedstrijden bleven echter onverminderd populair, wat aantoonde dat de bezetters tot het uiterste moesten gaan om Feijenoord en haar supporters te beteugelen.[38]

Feijenoord na de bevrijding[bewerken | brontekst bewerken]

Na de bevrijding van de Duitse bezetting had Feijenoord vele jaren nodig om haar wonden te likken en weer op vooroorlogse krachten te komen. Zo zijn tijdens de oorlog verschillende leden en donateurs komen te overlijden, inclusief ere-voorzitter Johan Weber.[43] Tevens was er een groot tekort aan geld en materiaal. En net als in andere delen van de samenleving vond ook binnen Feijenoord na de oorlog een zuivering plaats van leden die beschuligd werden van collaboratie met de Duitse bezetters. Dit heeft ertoe geleid dat twee leden werden geroyeerd.[44]

Feijenoord vertrekt vanuit Luchthaven Schiphol naar Curaçao.

Gelukkig hoefde de supporters niet lang te wachten om haar club weer in actie te zien. Om de vrijheid te vieren werd in Rotterdam de strijd om de Bevrijdingsbeker georganiseerd. Het seizoen 1945/46 startte pas in het najaar, dus speelden de zes Rotterdamse eerste klassers om de beker die uiteindelijk gewonnen werd door Feijenoord met een nipte voorsprong op Xerxes.[39] In hetzelfde jaar ontving de club een uitnodiging uit Curaçao voor een toernooi in 1946 met de nationale voetbalelftallen van het gastland Curaçao, Colombia, Aruba en Suriname. Het was de eerste keer dat een Nederlandse voetbalclub de oceaan overstak, dus genoot het toernooi veel interesse. Zo ook onder de spelers. Met de oorlog nog vers in het geheugen werd dit toernooi beschouwd als een snoepreisje. Feijenoord eindigde uiteindelijk als tweede achter het gastland, met name vanwege de nagenoeg onpasseerbare Curaçaose doelman Ergilio Hato. In augustus kwam het Curaçaos voetbalelftal naar Nederland waar de wedstrijd tegen Feijenoord met 62.000 verkochte entreebewijzen zorgde voor een nationaal record.[45][46]

In de competitie werd snel duidelijk dat Feijenoord niet meer het elftal van voor de oorlog was. In het restant van het decennium plaatste de club zich niet voor de kampioenscompetitie om te strijden voor het landskampioenschap. In eerste seizoen na de oorlog eindigde Feijenoord op de teleurstellende zesde plaats in de afdeling Eerste Klasse West, gevolgd door de tweede plaats in de seizoenen 1946/47, 1947/48 en 1948/49. Zodoende zat de mogelijkheid op het zesde landskampioenschap voor de Rotterdammers er niet meer in tijdens de jaren '40. Hierop moesten de supporters vanaf het einde van het decennium nog 11 jaar wachten.

Prijzen in de jaren 40

1950–1959[bewerken | brontekst bewerken]

Ondanks het attractieve spel van Feijenoord waren de jaren '50 een mindere periode gezien het aantal gewonnen prijzen. Door de introductie van het betaald voetbal in Nederland werd hieraan langzaam verandering gebracht. Door de mogelijkheden van het betaald voetbal kon de opbouw geïnitieerd worden van een kampioensploeg die na de jaren '50 de prijzen aaneen rijgt.

Introductie van betaald voetbal[bewerken | brontekst bewerken]

Moulijn scoort derde doelpunt in de met 7–3 gewonnen Klassieker tegen Ajax in 1956.

Op 30 juni 1954 namen de voorzitters van Feijenoord en Excelsior het initiatief voor een vergadering met enkele KNVB-leden in Hotel Terminus te Utrecht. Tijdens de vergadering werd de invoering van het betaalde voetbal besproken. In september 1954 werd na sterk doorzetten van vooral Feijenoord-voorzitter Cor Kieboom overgegaan tot het betaalde voetbal in Nederland door de KNVB te fuseren met de NBVB. Feijenoord plaatste zich nipt voor deze nieuwe competitie door in de laatste wedstrijd van het seizoen '55/'56 te winnen van Alkmaar '54, het huidige AZ.

Een jaar later volgde de eerste jaargang van de Eredivisie. Met de zesde plaats werd duidelijk dat het eerste landskampioenschap voor Feijenoord sinds 1940 nog even op zich liet wachten. Een lichtpunt was de eerste Klassieker in 9 jaar. Deze werd op 11 november 1956 met 7–3 gewonnen en behoort tot de grootste overwinningen ooit van Feijenoord op de Amsterdammers. De gevierde man was Daan den Bleijker die de eerste Feijenoorder werd die viermaal scoorde tegen Ajax.[47]

Bouwen aan een kampioensploeg[bewerken | brontekst bewerken]

Elftalfoto op 24 augustus 1958.

De daadkracht van voorzitter Cor Kieboom beperkte zich niet tot de invoering van het betaald voetbal. Dit kwam eveneens tot uiting in de spelers die Feijenoord aantrok. Enkele transfers die uit het oog springen in de jaren '50 betreffen de transfers van Coen Moulijn[48], Cor van der Gijp[49] en Henk Schouten[50]. Deze clublegendes maakten in 1955 de overstap naar Rotterdam-Zuid en vormden jarenlang een zeer productief aanvalstrio bij Feijenoord. Coen Moulijn kwam over van Xerxes uit het Oude Noorden en groeide uit tot "Mister Feyenoord" door in totaal 487 wedstrijden te spelen voor de club. Dit aantal is door geen enkele andere Feyenoorder overtroffen. Cor van der Gijp kwam van Emma uit Dordrecht en scoorde 177 doelpunten voor de club. Hiermee is Cor van der Gijp de topscorer aller tijde van Feyenoord in de Eredivisie. Henk Schouten maakte de transfer van Holland Sport en wist eveneens goed het net te vinden. Zijn meest memorabele wedstrijd was in 1956 tegen De Volewijckers door negenmaal te scoren tegen de Amsterdammers, een aantal dat sindsdien niet meer is geëvenaard in de Eredivisie.

Naast de transfers in 1955 van het legendarische aanvalstrio valt ook de transfer van Eddy Pieters Graafland op in 1958.[51] "Eddy PG" is namelijk de eerste Feijenoorder die rechtstreeks de overstap maakte van Ajax naar Rotterdam-Zuid. Eddy Pieters Graafland ontpopte zich snel tot een populaire speler en bleef tot en met de finale van de Europacup I in 1970 keeper bij Feijenoord. Zodoende kroonde Eddy Pieters Graafland zich tot één van de meest succesvolle keepers uit de clubgeschiedenis.

Prijzen in de jaren 50

1960–1969[bewerken | brontekst bewerken]

In de jaren '60 van de 20e eeuw is het startschot gegeven voor de meest succesvolle periode uit de geschiedenis van Feijenoord. Nationaal worden vier landskampioenschappen gevierd en tweemaal wordt de KNVB Beker gewonnen. Daarmee worden ook de eerste dubbels uit de clubgeschiedenis gewonnen. Naast het nationale succes debuteert Feijenoord op het hoogste Europese podium. Hierbij ontstaat de traditie waarin Het Legioen de club in grote getalen op de voet volgt tijdens de Europese wedstrijden van Feyenoord. Waar de club ook speelt.[52]

Eerste dubbels[bewerken | brontekst bewerken]

Feest nadat het kampioenschap is veilig gesteld door op 28 mei 1961 van Rapid JC te winnen met 2–1.

Het decennium begint voortvarend door in het seizoen 1959/60 met Ajax op een gedeelde eerste plaats te eindigen in de Eredivisie. De beslissingswedstrijd ging echter verloren waardoor Feijenoord nog altijd moest wachten op het eerste landskampioenschap sinds 1940.[53] Lang hoefden de Rotterdammers niet te wachten op wraak. De eerstvolgende Klassieker werd de meest doelpuntrijke editie ooit en eindigde in een 9–5 overwinning voor Feijenoord.[54] Henk Schouten was de gevierde man met vier Rotterdamse doelpunten. Uiteindelijk bleek dit een springplank voor een succesvol seizoen 1960/61. Feijenoord won voor het eerst de Eredivisie en haar zesde landskampioenschap door Ajax met 2 punten voor te blijven. In het daaropvolgende seizoen 1961/62 wist de club het kampioenschap voor het eerst in haar geschiedenis te prolongeren door het zevende landkampioenschap te veroveren.[55]

Cor Veldhoen met de KNVB Beker na het winnen van de tweede dubbel uit de clubgeschiedenis in 1969.

De seizoenen 1962/63 en 1963/64 leverden geen prijs op voor de club. Wel konden Reinier Kreijermaat en Coen Moulijn de eerste uitreikingen van de titel Nederlands voetballer van het jaar in ontvangst nemen. De grote successen werden hervonden in het seizoen 1964/65 onder leiding van trainer Willy Kment. Door de winst van het achtste landskampioenschap uit de clubgeschiedenis en de eerste KNVB beker 1964/65 sinds 1935 (de derde in totaal) werd beslag gelegd op de eerste dubbel uit de clubgeschiedenis. Hiermee evenaarde Feijenoord de prestaties van RAP en HVV.[56] Dit kunstje werd onder leiding van Ben Peeters in het seizoen 1968/69 herhaald waarmee Feijenoord de eerste club werd die meermaals de dubbel won.[57]

Ove Kindvall (links) en Harry Bild (rechts), de eerste twee buitenlandse spelers van Feijenoord.

Vanwege het aantal gewonnen prijzen worden enkele spelers uit deze tijd nog altijd gezien als iconen van de club. Onder andere Wim Jansen en Willem van Hanegem begonnen hun imposante Feijenoord-carrières in de jaren '60. De Zweedse aanvallers Harry Bild en Ove Kindvall werden in respectievelijk 1965 en 1966 als eerste buitenlandse versterkingen naar Feijenoord gehaald.[58] Hans Venneker was de eerste speler die vijf doelpunten maakte in De Klassieker.[59] Ook werd er afscheid genomen van Gerard Kerkum die na meer dan 12 jaar onafgebroken als rechtsback en aanvoerder in het eerste speelde.[60] Na zijn spelerscarrière vervulde Kerkum nog verschillende functies binnen de club, waaronder tweemaal als voorzitter.

Debuut in de Europacup I[bewerken | brontekst bewerken]

Vanwege het behaalde landskampioenschap in 1961 mocht Feijenoord voor het eerst in haar geschiedenis strijden om de Europacup I, de belangrijkste internationale prijs voor clubs in Europa. In het Europacup I-seizoen 1961/62 was IFK Göteborg de eerste tegenstander. De club behaalde de volgende ronde, maar strandde tegen Tottenham Hotspur. Vanwege het geprolongeerde landskampioenschap in 1962 kwalificeerde Feijenoord zich in het Europacup I-seizoen 1962/63 wederom voor de voorrondes van het prestigieuze toernooi. Deze editie werd een belangrijke mijlpaal in de geschiedenis van de club. Zo vestigde Feijenoord zich bij de vier beste clubs van Europa door de halve finale te bereiken tegen Benfica, de winnaar van de afgelopen twee edities van de Europacup I. Nog belangrijker was wellicht de toenemende populariteit van de club door de successen in Europa. Dit leidde ertoe dat de club in haar reis door Europa gevolgd werd door een hoeveelheid supporters die nog niet eerder vertoond was bij een Nederlandse club. Dit seizoen wordt zodoende door velen gezien als het seizoen waarin Het Legioen tot stand is gekomen.

De Waterman en de Groote Beer bij Hoek van Holland (1963) onderweg naar Lissabon.

De eerste tekenen van de ongekende populariteit kwamen aan het licht in de eerste ronde van het Europacup I-seizoen 1962/63 waarin het Hongaarse Vasas SC de tegenstander was. Zowel de thuis- als uitwedstrijd eindigden in een gelijkspel. Het Bosuilstadion in het Antwerpse Deurne aangewezen als neutraal terrein voor de beslissingswedstrijd. Hier werd Feijenoord gesteund door tienduizenden supporters die zagen dat Rinus Bennaars met zijn doelpunt de kwartfinale veiligstelde.[61] In de kwartfinale werd Stade de Reims met Raymond Kopa, de Gouden Bal-winnaar uit 1958, verslagen door het winnende doelpunt van Kreijermaat. Hierna volgde de halve finale tegen titelverdediger Benfica met sterspeler Eusébio. Nadat de thuiswedstrijd in 0–0 eindigde stonden honderdduizenden supporters langs de oevers van Nieuwe Maas en Nieuwe Waterweg om de Groote Beer en de Waterman uit te zwaaien. De schepen vervoerden duizenden supporters naar Lissabon. Ondanks het doelpunt van Frans Bouwmeester verloor Feijenoord de wedstrijd met 3–1, maar voordat de wedstrijd begon had het al de harten van vele supporters gewonnen.[62][63]

Start van legendarische Europacup I-campagne[bewerken | brontekst bewerken]

Van Hanegem scoort het winnende doelpunt in de tweeluik tegen AC Milan.

Na het kampioenschap in het seizoen 1968/69 kwalificeerde Feijenoord zich voor het Europacup I-seizoen 1969/70. Ondanks het behalen van de dubbel werd het contract van trainer Ben Peeters niet verlengd zodat Ernst Happel aangesteld kon worden.[64] Na een eenvoudige eerste ronde tegen het IJslandse KR stuitte de Rotterdammers in de tweede ronde tegen titelverdediger AC Milan. De Italianen waren namelijk te sterk voor Ajax tijdens de Europacup I-finale in 1969. Ondanks een goede wedstrijd van Feijenoord in San Siro werd de heenwedstrijd door AC Milan gewonnen met 1–0 waardoor de druk op de thuiswedstrijd kwam te liggen.[65] In De Kuip wist Feijenoord op 26 november 1969 door doelpunten van Wim Jansen en Willem van Hanegem de kwartfinale veilig te stellen. Met het uitschakelen van de titelverdediger groeide het zelfvertrouwen van de Rotterdammers en kon het zich opmaken voor een legendarische Europacup I-campagne.[66]

Prijzen in de jaren 60

1970–1979[bewerken | brontekst bewerken]

De jaren 70 waren voor Feijenoord de meest succesvolle jaren uit zijn historie. In 1970 slaagde Feijenoord er in als eerste Nederlandse club de Europacup I te winnen. Waar Ajax een jaar eerder niet in slaagde, daarin slaagde Feijenoord nu wel. Met 2-1 was de Schotse kampioen Celtic verslagen in Milaan. Enkele maanden later volgde ook nog de Wereldbeker, waardoor de club zich de beste voetbalclub ter wereld mocht noemen. Feijenoord versloeg de kampioen van Zuid-Amerika het Argentijnse Estudiantes de la Plata over twee wedstrijden (2-2, 1-0). In datzelfde jaar werd ook de naam Feijenoord veranderd in Feyenoord, omdat buitenlanders die naam beter konden uitspreken.[67] In 1970/71 werd het landskampioenschap behaald, en in 1971/72 en 1972/73 eindigde de club uit Rotterdam-Zuid als tweede. In 1973/74 veroverde Feyenoord naast het landskampioenschap nog de UEFA Cup, eveneens als eerste Nederlandse club, maar daarna brak een korte prijsloze periode aan, die duurde tot het seizoen 1979/80. In 1979/80 won Feyenoord de KNVB-beker. In de seizoenen 1974/75, 1975/76 en 1978/79 eindigde Feyenoord als runner-up, als tweede, in 1976/77 en 1979/80 als vierde in de eredivisie.

Wel opmerkelijk om te vermelden is de splitsing van de stichting Feyenoord (betaald voetbal) en SC Feyenoord (amateurvereniging). Vanaf 1978 bestaan er dus twee 'Feyenoorden', een amateur- en een profclub.

Prijzen in de jaren 70

1980–1989[bewerken | brontekst bewerken]

In het seizoen 1980/81 behaalde Feyenoord een halve finale in het Europa Cup II-toernooi voor bekerwinnaars, met onder meer Joop Hiele, Ben Wijnstekers, Sjaak Troost, Ivan Nielsen, Stanley Brard, Andre Stafleu, Rene Notten, Jan Peters (1953, ex-FC Den Bosch, niet 1954, ex-NEC, ex-AZ), Wim van Til, Jupp Kaczor, Karel Bouwens, Petur Petursson, Carlo de Leeuw, Jan van Deinsen, Pierre Vermeulen en Richard Budding in de selectie. In het seizoen 1982/83 finishte Feyenoord als tweede in de eredivisie, een goede prestatie.

In het seizoen 1983/84 had Feyenoord nog een topjaar, toen het team met Johan Cruijff, Ruud Gullit, Michel van de Korput, André Hoekstra, Peter Houtman, alsmede Joop Hiele, Ton van Engelen, Abe Knoop, Stanley Brard, Henk Duut, Ivan Nielsen, Andre Stafleu, Sjaak Troost, Ben Wijnstekers, Mario Been, Wim van Til, Andreij Jeliazkov en Pierre Vermeulen in de gelederen zowel de beker als het landskampioenschap pakte. Ras-Ajacied Cruijff nam hiermee op 36-jarige leeftijd revanche op Ajax, dat hem in de lente van 1983 geen nieuw contract wilde aanbieden. Zijn komst naar Rotterdam voor 1 seizoen was omstreden en Ajax leek in eerste instantie gelijk te krijgen. Op 18 september 1983 brachten zij Feyenoord de grootste nederlaag toe die de club toentertijd ooit gezien had: 8-2 in het Olympisch Stadion. Deze "FeyeMoord" was echter snel vergeten; in de Kuip won Feyenoord met 4-1 en ook in de beker werden de Amsterdammers in de 1/8-finales verslagen (2-2, 2-1). Aan het einde van het seizoen hadden de Rotterdammers alle prijzen in handen en wist de club populariteit te winnen vanwege de komst van Cruijff.[68]

In de tweede helft van de jaren tachtig ging het echter snel bergafwaarts met Feyenoord. Het voetbal was slecht, de club kwam aanvankelijk nog tot een derde plaats in de 3 seizoenen 1984/1985 tot en met 1986/1987, maar vanaf het seizoen 1987/1988 ging het in sneltreinvaart bergafwaarts. In de seizoenen 1988/89 en 1989/90 vocht het zelfs tegen degradatie en er kwam weinig publiek naar de Kuip. Er was geen geld, het bestuur was onmachtig en de hoofdsponsor (HCS) ging failliet.

Prijzen in de jaren 80

1990–1999[bewerken | brontekst bewerken]

Pas nadat in 1991 de Amstel Cup werd gewonnen, na een onverwachte overwinning uit bij het op dat moment oppermachtige PSV, ging het snel beter. Het publiek kwam weer naar de Kuip, er werd weer gestreden om de bovenste plaatsen, en er werden prijzen gewonnen. Feyenoord pakte een landstitel, een Supercup en enkele KNVB bekers. In 1992 en 1995 werd de halve finale van de Europacup II gehaald en in 1994 volgde de eerste deelname aan de UEFA Champions League. In het laatste jaar van de 20e eeuw werd Feyenoord ook nog eens landskampioen en wist het succeselftal, onder leiding van Leo Beenhakker, de Johan Cruijff Schaal te bemachtigen.

In 1998 deed de FIOD een inval bij Feyenoord vanwege een vermeende belastingfraude, voornamelijk rond de transfers van Aurelio Vidmar, Christian Gyan en Patrick Allotey. De procedure zou uiteindelijk leiden tot de FIOD-affaire bij Feyenoord.

Prijzen in de jaren 90

2000–2009[bewerken | brontekst bewerken]

Op 8 mei 2002 kregen de redelijk succesvolle jaren 90 een nog succesvoller vervolg. Feyenoord veroverde onder leiding van trainer Bert van Marwijk en met een uitblinkende Pierre van Hooijdonk in de eigen Kuip, tegen de Duitse kampioen Borussia Dortmund, na 28 jaar voor de tweede keer in zijn historie de UEFA Cup, iets wat in Nederland weinigen meer verwacht hadden.

Het veroveren van de UEFA-cup ontketende in de Kuip een volksfeest van grote omvang. Dit gebeurde twee dagen na de moord op Pim Fortuyn, een Rotterdamse volksheld. Dit maakte voor veel Rotterdammers iets goed. De UEFA Cup van 2002 bleek echter voorlopig de laatste prijs (op de KNVB beker in 2008 na) die de club won. Na dat jaar ging het namelijk vrij snel minder met Feyenoord. Dat werd goed zichtbaar tijdens de Amstel Cup-finale van 2003. Toen verloor Feyenoord, tijdens de afscheidswedstrijd van onder meer Paul Bosvelt, Pierre van Hooijdonk, Brett Emerton en Bonaventure Kalou, met 4-1 van FC Utrecht in de Kuip, ondanks de overmacht in individuele klasse. Sindsdien is Feyenoord geen serieuze titelkandidaat meer geweest. In seizoen 2004/2005 eindigde Feyenoord voor het eerst sinds 1998 buiten de top 3; onder leiding van Ruud Gullit eindigde de stadionclub op de vierde plaats achter AZ. Feyenoord wist in dat seizoen nog wel te overwinteren in de UEFA Cup, maar werd daarna uitgeschakeld door Sporting Lissabon.

In de tussentijd werd voorzitter Jorien van den Herik in de FIOD-affaire in 2002 vrijgesproken, maar ging het Openbaar Ministerie in hoger beroep. Ook het hoger beroep werd in 2005 verworpen en Van den Herik kwam als overwinnaar uit de rechtszaal. Toch besloot het OM om door te gaan met de zaak en in cassatie te gaan.

Logo tijdens het jubileumjaar in 2008

Het seizoen 2005/2006 resulteerde in een teleurstelling. Feyenoord streed in de competitie lang voor de titel, maar moest die uiteindelijk aan PSV laten. In de daaropvolgende play-offs, die dat jaar voor het eerst werden gespeeld, werd Feyenoord verslagen door aartsrivaal Ajax. In de daaropvolgende zomer volgde meer slecht nieuws. Het werd bekend dat Feyenoord op het randje van faillissement stond en een negatief eigen vermogen had van 16 miljoen euro. De slechte situatie noopte de KNVB tot het onder curatele stellen van de club. Van recordtransferbedrag dat Feyenoord deze zomer ontving voor de verkoop van het vermaarde spitsenduo Kuijt en Kalou (K2) kon slechts een klein deel in nieuwe spelers worden geïnvesteerd. De belangrijkste van deze nieuwe spelers was Angelos Charisteas, die van Ajax kwam. Gedurende het seizoen 2006/2007 werd pijnlijk duidelijk dat de selectie na het vertrek van Kuijt en Kalou kwaliteit ontbeerde. Dit seizoen werd afgesloten met slechts een zevende plaats, de laagste klassering sinds 1991. Trainer Erwin Koeman kondigde uiteindelijk op 3 mei 2007 aan te stoppen als trainer. Het seizoen erna eindigde Feyenoord weer buiten de top 5. Ditmaal werden de Rotterdammers zesde, hoewel na 17 wedstrijden er slechts een achterstand was van 1 punt op koploper PSV. Feyenoord won op 27 april 2008 wel de KNVB beker, door Roda JC in de eigen Kuip met 2-0 te verslaan door goals van Denny Landzaat en Jonathan de Guzmán. In het seizoen 2008/2009 beleefde Feyenoord echter opnieuw een teleurstellend seizoen en eindigde de club wederom buiten de top 5, op de zevende plaats.

Uitsluiting UEFA Cup[bewerken | brontekst bewerken]

Rondom de UEFA Cupwedstrijd van 30 november 2006 tussen AS Nancy-Lorraine en Feyenoord, in de poulefase van het toernooi, ontstonden er schermutselingen tussen Feyenoordaanhangers en de lokale politie. Van de ongeveer 3000 meegereisde Feyenoord aanhangers kregen enkele het in het centrum van Nancy aan de stok met enkele politieagenten. De reactie van de politie was dusdanig generiek, tegenover alle Nederlanders die zich in het centrum bevonden, dat deze situatie snel uit de hand liep. Allerlei Feyenoorders die niet betrokken waren bj de gebeurtenissen tot dan toe werden door de politie opgedreven, waarop felle tegenreacties kwamen. Ondanks waarschuwingen van het Feyenoordbestuur waren er vrij beschikbare kaartjes te koop geweest, waardoor er meer supporters met en zonder kaartje meegereisd waren dan gebruikelijk, en een deel hiervan tussen de Franse supporters plaats moest nemen. In plaats daarvan werd de gehele Feyenoordaanhang in het uitvak gedreven door de politie, waarna zij met traangas bestookt werden, waardoor de wedstrijd tijdelijk stilgelegd werd. De wedstrijd zelf eindigde uiteindelijk in een 3-0-overwinning voor Nancy.

Door de resultaten van de overige wedstrijden in de poule kwalificeerde Feyenoord zich nog wel voor de volgende ronde, waarin het zou moeten uitkomen tegen Tottenham Hotspur FC. Op 19 januari maakte de UEFA echter bekend dat, ondanks de volgens sommigen twijfelachtige rol van de politie, Feyenoord geschorst werd voor de rest van het UEFA-cup-toernooi en een boete kreeg opgelegd van 100.000 Zwitserse frank (61.810 euro). Tevens kreeg Feyenoord een proeftijd van twee jaar. Tottenham plaatste zich door de schorsing automatisch voor de volgende ronde.

Prijzen in de jaren 2000

2010–2019[bewerken | brontekst bewerken]

In het seizoen 2009/2010 wist Feyenoord weer eens in de top 5 te eindigen. Feyenoord eindigde op de vierde plaats. In de KNVB beker wist het te winnen van respectievelijk AZ (1-0), PSV (0-3) en FC Twente (2-1). In de finale moest Feyenoord het opnemen tegen aartsrivaal Ajax. Uit vrees voor rellen werd de finale over twee wedstrijden met alleen thuispubliek gespeeld. Feyenoord verloor beide duels. In Amsterdam won Ajax met 2-0 en in Rotterdam met 1-4.

Het seizoen 2010/2011 was opnieuw een dieptepunt in de clubhistorie van Feyenoord. Feyenoord werd in zowel de Europa League als de KNVB beker in de eerste ronde al uitgeschakeld. Ook in competitieverband stelde Feyenoord uitermate teleur. De club beleefde de slechtste competitiestart ooit na 10 wedstrijden. Met slechts 8 punten uit 10 wedstrijden stond het op de 15de plaats en moet het strijden tegen degradatie. Tevens verloor Feyenoord dit seizoen met maar liefst 10-0 van PSV, de grootste nederlaag ooit in de clubhistorie.

In de voorbereiding op het seizoen 2011/2012 stuurde de spelersgroep Mario Been weg. Hij wordt opgevolgd door Ronald Koeman. Onder zijn leiding won Feyenoord thuis van alle topteams en deed het als underdog nog lang mee om de titel. Uiteindelijk pakte Feyenoord de tweede plaats en mocht het voor het eerst sinds tien jaar weer in de voorronde van de Champions League spelen.

In het seizoen 2012/2013 verloor Feyenoord in de Champions League van Dynamo Kiev met 1-2, 0-1 en in de laatste voorronde van de Europa League was Sparta Praag te sterk, waardoor Feyenoord nog voor het einde van de zomer was uitgeschakeld in Europa. Feyenoord behaalde wel de derde plaats in de Eredivisie en bleef ongeslagen in het eigen stadion.

In het seizoen 2013/2014 werd Feyenoord weer in de voorronde van de Europa League uitgeschakeld, maar de club behaalde wel de 2e plaats in de Eredivisie, waardoor het zich voor de voorronde van de Champions League plaatste. Ronald Koeman nam aan het einde van dat seizoen afscheid als trainer van Feyenoord.

In het seizoen 2014/2015 werd Fred Rutten de nieuwe trainer van Feyenoord. Onder zijn leiding werd er van Besiktas verloren in de voorronde van de Champions League (1-2, 1-3). Feyenoord kreeg na deze nederlaag een herkansing in de voorronde van de Europa League.

Op 28 augustus 2014 plaatste Feyenoord zich voor het eerst sinds zes jaar weer voor de groepsfase van de Europa League door Zorja Loehansk uit Oekraïne met 4-3 te verslaan. Dit was voldoende voor plaatsing na de 1-1 in Oekraine. In de groepsfase won Feyenoord voor het eerst in acht jaar weer een wedstrijd, Standard Luik werd met 2-1 verslagen. Na een 2-0 zege op Europa League-bekerhouder Sevilla FC dwong Feyenoord op 27 november 2014 voor het eerst in tien jaar overwintering af. Na de 0-3 overwinning bij het al uitgeschakelde Standard Luik werd Feyenoord zelfs groepswinnaar. Het was de eerste Europese overwinning in een uitwedstrijd in 6 jaar. Bij de loting voor de 2e ronde koppelde voormalig Feyenoord-doelman Jerzy Dudek Feyenoord aan de Italiaanse club AS Roma. Op 19 februari 2015 vond de uitwedstrijd tegen AS Roma plaats. Ondanks de onrust voor de wedstrijd bij de Spaanse trappen lukte het Feyenoord om 1-1 te spelen. De return in de Kuip werd een week later echter met 1-2 verloren en daardoor was Feyenoord uitgeschakeld.

Na de uitschakeling tegen AS Roma ging het in de competitie een stuk minder goed met Feyenoord. Rechtstreekse plaatsing voor Europees voetbal werd op de laatste speeldag misgelopen en Fred Rutten werd direct daarna ontslagen. Met de nieuwe trainer Giovanni van Bronckhorst ging Feyenoord de play-offs in waarin alsnog Europees voetbal zou kunnen worden behaald. Van Bronckhorst zou eigenlijk pas in het seizoen 2015/2016 beginnen als hoofdtrainer van Feyenoord, maar door het ontslag van Rutten maakt hij vervroegd zijn debuut. Feyenoord verloor echter in de eerste ronde van SC Heerenveen en greep daardoor naast Europees voetbal.

In het seizoen 2015/2016 kwam Dirk Kuyt terug naar Feyenoord na een buitenlands avontuur bij Liverpool FC en Fenerbahçe. Feyenoord deed tot de winterstop mee om de 1e plaats in de Eredivisie. De laatste wedstrijd voor de winterstop verloor Feyenoord van NEC en daarna volgde een reeks van nog 6 nederlagen in januari en februari, waardoor Feyenoord de kans op het kampioenschap verspeelde. In het Bekertoernooi was Feyenoord wel succesvol en haalde het na overwinningen op PEC Zwolle, Ajax, Willem II, Roda JC en AZ de finale waarin FC Utrecht de tegenstander was. De finale werd gespeeld in De Kuip en Feyenoord won deze met 2-1 en daarmee won de club voor het eerst in 8 jaar weer een prijs. Met het winnen van de KNVB Beker plaatste Feyenoord zich direct voor de groepsfase van de UEFA Europa League. Het was de eerste keer in de geschiedenis van het bekertoernooi dat de winnaar alleen maar Eredivisieclubs had verslagen. Na het winnen van de Bekerfinale verzekerde Feyenoord zich een speelronde voor het einde van de competitie van de derde plaats in de Eredivisie.

Het seizoen 2016/17 begon voortreffelijk. De eerste negen competitiewedstrijden werden gewonnen en Feyenoord versloeg Manchester United met 1-0 in de Europa League. Deze wedstrijd, net als alle andere Europese thuiswedstrijden van Feyenoord dat seizoen, werd gespeeld in een halflege Kuip. Deze maatregelen waren genomen om nieuwe straffen van de UEFA te voorkomen. In diezelfde week werd er in Eindhoven gewonnen van regerend landskampioen PSV, 0-1. Het eerste puntverlies werd geleden in de thuiswedstrijd tegen Ajax op 23 oktober 2016. Het werd 1-1 door doelpunten van Kasper Dolberg en Dirk Kuijt. Een week later werd thuis gelijk gespeeld tegen SC Heerenveen (2-2). Op 6 november verloor een gehavend elftal voor het eerst in seizoen 2016/17 in de Eredivisie; degradatiekandidaat Go Ahead Eagles was door een doelpunt van Jarchinio Antonia met 1-0 te sterk in Deventer. Europees liep het die periode niet en na nederlagen tegen Manchester United (4-0) en Fenerbahçe (0-1) liep voor Feyenoord het Europees avontuur ten einde. In de Eredivisie werden tussendoor grote zeges geboekt, zoals de 6-1 overwinning tegen Sparta en 0-4 tegen AZ. Met een voorsprong van vijf punten op nummer twee Ajax ging Feyenoord als koploper de winterstop in.

De tweede seizoenshelft begon Feyenoord sterk. De eerste zeven competitiewedstrijden van 2017 werden gewonnen door Feyenoord. In Arnhem werd wel verloren van Vitesse in het toernooi om de KNVB Beker (2-0). Ook werd PSV thuis door een eigen doelpunt van PSV-keeper Jeroen Zoet met 2-1 verslagen. Op 5 maart was Sparta de eerste ploeg die Feyenoord na de winterstop in de Eredivisie wist te verslaan. Door een vroeg doelpunt van Mathias Pogba won Sparta met 1-0. Feyenoord richtte zich snel weer op. Er werd wederom ruim gewonnen van AZ met 5-2 en een week later werd in en tegen SC Heerenveen met 1-2 gewonnen. Vervolgens stond de Klassieker tegen Ajax op het programma. Na een vroeg doelpunt won Ajax uiteindelijk met 2-1. In de doordeweekse speelronde op 5 april 2017 werd Go Ahead Eagles vernederd en met een 8-0 nederlaag terug naar Deventer gestuurd. Echter, door een gelijkspel tegen PEC Zwolle was de voorsprong op Ajax geslonken tot op één punt.

Na twee overwinningen op rij van Feyenoord en een nederlaag van achtervolger Ajax tegen PSV was de voorsprong met nog twee wedstrijden te gaan weer vier punten. Op de voorlaatste speeldag van de Eredivisie kon Feyenoord op bezoek bij Excelsior Rotterdam kampioen worden, maar er werd met 3-0 verloren. Een week later op de laatste speeldag werd de ploeg alsnog kampioen door met 3-1 te winnen van Heracles Almelo. De drie goals van Feyenoord werden gemaakt door aanvoerder Dirk Kuijt. Het betekende de vijftiende landstitel in de historie van Feyenoord en de eerste sinds 1999.

Door het kampioenschap speelde de club ook de wedstrijd om de Johan Cruijff Schaal tegen bekerwinnaar Vitesse in de Kuip op 5 augustus 2017. Na 90 minuten, met een stand van 1-1, won Feyenoord de Johan Cruijff Schaal na een penaltyreeks.

Vanwege het behaalde kampioenschap mocht Feyenoord meedoen aan het hoofdtoernooi van de UEFA Champions League in het seizoen 2017/2018. Op 13 september speelde Feyenoord zijn eerste Champions League wedstrijd sinds november 2002. Deze ging met 0-4 verloren tegen Manchester City. Vervolgens verloor Feyenoord ook de tweede, derde, vierde en vijfde groepswedstrijd tegen respectievelijk Napoli (3-1), Shakhtar Donetsk (1-2 en 3-1) en Manchester City (1-0). Hierdoor was Feyenoord uitgeschakeld voor overwintering in de Champions League en de Europa League. De zesde en laatste groepswedstrijd werd door Feyenoord thuis in eigen Kuip gewonnen van Napoli met 2-1, door de goals van Nicolai Jørgensen en Jeremiah St. Juste.

In de Eredivisie kon Feyenoord zich dit keer niet mengen in de strijd om de landstitel. De eerste plaats was bij de winterstop al uit zicht. Feyenoord werd uiteindelijk vierde. Wel werd de KNVB Beker gewonnen. Feyenoord schakelde achtereenvolgens ADO Den Haag, AVV Swift, Heracles Almelo, PSV en Willem II uit. In de finale werd AZ met 3-0 verslagen, door goals van Nicolai Jørgensen, Robin van Persie en Jens Toornstra. Van Persie was in de winterstop teruggekeerd naar Feyenoord na een buitenlands avontuur bij achtereenvolgens Arsenal, Manchester United en Fenerbahçe.

In het seizoen 2018/2019 won Feyenoord voor de 4e keer de Johan Cruijff Schaal door PSV in een uitwedstrijd na strafschoppen te verslaan. In de Europa League werd Feyenoord in de kwalificatierondes uitgeschakeld door AS Trenčín uit Slowakije. In het bekertoernooi werd Feyenoord in de halve finale uitgeschakeld door Ajax. Trainer Giovanni van Bronckhorst maakte in januari bekend dat hij na afloop van het seizoen zou vertrekken. Feyenoord stond op dat moment ver achter Ajax en PSV, waardoor een nieuwe landstitel vrijwel uitgesloten leek. Feyenoord werd uiteindelijk derde en plaatste zich daarmee voor de voorronden van de Europa League.

Prijzen in de jaren 10

2020–2029[bewerken | brontekst bewerken]

In het seizoen 2019/2020 wist Feyenoord zich onder de nieuwe trainer Jaap Stam te plaatsen voor de groepsfase van de Europa League, door twee voorrondes te winnen van Dinamo Tbilisi en Hapoel Beer Sheva. In de groepsfase kwam Feyenoord uit tegen FC Porto, BSC Young Boys en Glasgow Rangers. In deze groep werd Feyenoord uitgeschakeld, door als vierde te eindigen met vijf punten. Na elf speelrondes in de Eredivisie en drie in de Europa League stapte Stam op, Feyenoord stond toen op een teleurstellende twaalfde plaats en had al vijftien punten achterstand op de koploper Ajax. In de Europa League-groep stond Feyenoord op dat moment op de vierde plaats. Stam werd opgevolgd door Dick Advocaat. Advocaat was bij zijn aanstelling 72 jaar oud en daarmee werd hij de oudste trainer ooit van Feyenoord. Onder Advocaat vond Feyenoord de weg naar boven weer. Feyenoord plaatste zich voor de bekerfinale en klom van de twaalfde naar de derde plaats in de Eredivisie. De competitie werd halverwege maart na 26 speelrondes stilgelegd vanwege de uitbraak van het coronavirus en zal niet meer uitgespeeld worden, ook de bekerfinale werd geschrapt. Voor de verdeling van de Europese startbewijzen werd de ranglijst na 26 speelrondes gebruikt en op basis van de derde plaats op de ranglijst kreeg Feyenoord de plek in de groepsfase van de Europa League in het seizoen 2020/2021 toegewezen van de KNVB.

In het seizoen 2020/2021 werd Feyenoord in de groepsfase van de Europa League derde in een groep met Dinamo Zagreb, Wolfsberger AC en CSKA Moskou en was daarmee uitgeschakeld. In de Eredivisie stond Feyenoord op 16 januari 2021 nog slechts drie punten achter koploper Ajax, maar na nederlagen tegen Ajax, AZ en sc Heerenveen zakte Feyenoord naar de vijfde plaats. Dat was ook de positie die Feyenoord aan het eind van het seizoen bezat, waardoor Feyenoord deelnam aan de play-offs voor Europees voetbal. In de halve finales werd Sparta Rotterdam met 2–0 verslagen en in de finale tegen FC Utrecht zorgden doelpunten van Luis Sinisterra en Bryan Linssen ook voor een 2–0 zege, waardoor Feyenoord in het seizoen 2021/22 zou deelnemen aan de tweede kwalificatieronde van de nieuwe UEFA Europa Conference League. In de KNVB beker werd Feyenoord in de kwartfinales uitgeschakeld door sc Heerenveen, nadat Feyenoord in de tweede ronde werd vrijgeloot en in de achtste finales won van Heracles Almelo. Bijna het volledige seizoen werden de wedstrijden gespeeld zonder toeschouwers wegens de gevolgen van de coronapandemie.

In de zomer van 2021 stopte Advocaat als clubcoach.[69] Bij Feyenoord werd hij opgevolgd door Arne Slot.[70] Hij beschikte niet over Steven Berghuis, de speler die in de vijf seizoenen daarvoor goed was voor 87 doelpunten. Hij maakte een overstap naar de rivaal Ajax en was een van de vele spelers die vertrok. Onder Slots leiding werden FC Drita, FC Luzern en IF Elfsborg uitgeschakeld in de kwalificatiefase van de Europa Conference League en dus het hoofdtoernooi bereikt. In de groepsfase waren Slavia Praag, Union Berlin en Maccabi Haifa de tegenstanders.[71] Feyenoord werd ongeslagen groepswinnaar en plaatste zich daarmee voor de achtste finales. Dit was de eerste keer dat Feyenoord de laatste zestien van een Europees toernooi haalde sinds de UEFA Cup-winst in 2002. In oktober 2021 werd duidelijk dat Mark Koevermans wegens bedreigingen zijn taken als algemeen directeur had neergelgd.[72] Hij werd opgevolgd door Dennis te Kloese. Het bekertoernooi was voor Feyenoord al na één ronde voorbij, nadat FC Twente na een verlenging te sterk was. Halverwege het competitieseizoen bezat Feyenoord de derde plaats in de Eredivisie, met vier punten achterstand op koploper PSV. Mede doordat De Klassieker verloren werd, ondanks dat Feyenoord voor het eerst sinds augustus 2005 tweemaal scoorde in de uitwedstrijd, deed Feyenoord in de laatste speelronden niet meer mee om de titel. Wel werd de derde plaats en daarmee Europees clubvoetbal tot minstens de winterstop van het volgende seizoen veilig gesteld. In de knock-outfase van de Conference League wist Feyenoord overtuigend FK Partizan te verslaan. Na een 3–3 gelijkspel in De Kuip wist Feyenoord in de kwartfinales ook Slavia Praag uit te schakelen, met een 1–3 zege in Praag. In de halve finales wist Feyenoord na een 3–2 overwinning op Olympique Marseille in De Kuip met 0–0 stand te houden in het Stade Vélodrome, waardoor Feyenoord zich voor de vierde keer in de clubgeschiedenis plaatste voor de finale van een groot continentaal toernooi. In de finale in Tirana op 25 mei 2022 was AS Roma met 1–0 te sterk door een doelpunt van Nicolò Zaniolo.[73] Luis Sinisterra en de van KRC Genk gehuurde Cyriel Dessers waren met elf en tien doelpunten belangrijke schakels in de Europese campagne. Dessers werd bovendien de topscorer van het hoofdtoernooi van de Conference League, met één doelpunt meer dan de nummer 2 Tammy Abraham.

Gedurende de transferperiode in de zomer van 2022 moest Feyenoord het doen zonder technisch directeur Frank Arnesen om gezondheidsredenen. Toch beleefde de club een drukke transferzomer met veel gekochte en verkochte spelers. Zowel het clubrecord voor de duurste inkomende transfer als de duurste uitgaande transfer werd verbroken, met de overstap van Sinisterra naar Leeds United en die van Quinten Timber van FC Utrecht.[74][75] Na afloop van de transferperiode werd duidelijk dat Arnesen niet meer zou terugkeren bij Feyenoord.[76] In de groepsfase van de Europa League werd Feyenoord gekoppeld aan Lazio, FC Midtjylland en Sturm Graz. Deze groep werd door Feyenoord gewonnen met acht punten, hetzelfde aantal punten als de drie andere teams in de groep. Zodoende kwalificeerde Feyenoord zich voor het eerst sinds 2002 voor de achtste finales op het secundaire niveau van Europa. Tijdens de winterstop, die al vroeg plaatsvond wegens het wereldkampioenschap, stond Feyenoord met drie punten afstand bovenaan in de competitie.[77] Feyenoord bleef in de eerste drie maanden van 2023 ongeslagen en breidde dankzij de eerste uitzege in De Klassieker sinds 2005 de voorsprong aan de top van de competitie uit naar zes punten.[78] Ondertussen won Feyenoord in de Europa League overtuigend van Sjachtar Donetsk, waarna in de kwartfinales nieuwe confrontaties met AS Roma werden geloot.[79] Tegen AS Roma won Feyenoord de thuiswedstrijd met 1–0, maar werd het na een verlenging in de uitwedstrijd uitgeschakeld.[80] In de KNVB Beker werd Feyenoord na zeges op PEC Zwolle, N.E.C. en sc Heerenveen in de halve finales uitgeschakeld door Ajax (1–2). Die halve finale lag meer dan een half uur stil, nadat Davy Klaassen een hoofdwond kreeg door geraakt te worden door een vanuit de tribunes gegooide aansteker.[81] Feyenoord verzekerde zich op 14 mei 2023 met twee wedstrijden te gaan van zijn zestiende landstitel met een 3–0 zege op Go Ahead Eagles.[82] Feyenoord zette in de competitie uiteindelijk een reeks neer van 26 wedstrijden ongeslagen en 13 opeenvolgende overwinningen. Spits Santiago Giménez werd de eerste Feyenoorder in de Eredivisie die scoorde in acht opeenvolgende uitwedstrijden.[83]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Feyenoord van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Geschiedenis_van_Feyenoord&oldid=64393166#Memorabele_wedstrijden"