Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van België 1954

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1954
Circuit de Spa-Francorchamps
Land Vlag van België België
Datum 4 juli 1954
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Australië Ken Kavanagh
Derde Vlag van België Léon Martin
350 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Eerste Vlag van Australië Ken Kavanagh
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson
Derde Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver/Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Tweede Vlag van Duitsland Wilhelm Noll/Vlag van Duitsland Fritz Cron
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith/Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben

De Grand Prix-wegrace van België 1954 was de vierde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1954. De races werden verreden op 4 juli op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen drie klassen aan de start: 500 cc, 350 cc en de zijspanklasse.

Dat Moto Guzzi na de mislukte TT van Man haar team tijdens de Ulster Grand Prix had teruggetrokken, leek zich uit te betalen. Ken Kavanagh, Fergus Anderson en Enrico Lorenzetti presteerden goed in de 350cc-race. Die race werd overschaduwd door de dood van Gordon Laing, een persoonlijke vriend van Kavanagh, die in Ulster hoge ogen had gegooid. Het weerhield Kavanagh er niet van om in de 500cc-race een topprestatie neer te zetten met de Moto Guzzi Quattro Cilindri. MV Agusta leek het voorbeeld van Moto Guzzi te volgen: het hele team bleef in Italië.

In de 500cc-race was Geoff Duke oppermachtig, terwijl zijn grootste concurrent Ray Amm uitviel. Nu werd Ken Kavanagh met zijn Moto Guzzi Quattro Cilindri tweede, maar hij had ruim een minuut achterstand. Toch was het voor de slecht presterende viercilinder van Moto Guzzi een uitstekend resultaat. Derde werd de Belg Léon Martin, nog voor de fabrieks AJS E95 van Bob McIntyre. Geoff Duke nam in de WK-stand nu een behoorlijke voorsprong op Ray Amm en Pierre Monneret.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 1:12"03'8 8
2 Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi +1"12'2 6
3 Vlag van België Léon Martin Gilera +1"58'1 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre AJS +2"24'3 3
5 Vlag van Australië Keith Campbell Norton +1 ronde 2
6 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless +1 ronde 1
7 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton +1 ronde
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harold Clark Norton +1 ronde
9 Vlag van België Auguste Goffin Norton +1 ronde
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dennis Lashmar BSA +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Coureur Norton +1 ronde
12 Vlag van België Raoul Gerrebos Norton +1 ronde
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Norton +1 ronde
14 Vlag van Nieuw-Zeeland Tom McCleary Matchless +2 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Maurice Quincey Norton
Vlag van Duitsland Georg Braun Horex
Vlag van Duitsland Roland Schnell Horex
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera Val
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Nieuw-Zeeland Leo Simpson AJS
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton Mechanisch

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Gordon Laing (†) Norton Overleden
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Norton
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Julian Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale MV Agusta Teambeleid
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Wood Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Nello Pagani MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Umberto Masetti Gilera
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Rudy Allison Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 14
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton 8
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
4 Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera 6
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 4
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van België Léon Martin Gilera
9 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 3
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre AJS

Het 350cc-team van Moto Guzzi had nog geen punt gescoord, hoewel zij het verst waren met de ontwikkeling van de stroomlijnkuipen waarvan ook de Moto Guzzi Monocilindrica 350 was voorzien. Ook de motor was volledig herzien, had nu dubbele bovenliggende nokkenassen die door een koningsas werden aangedreven. In België keerde het tij: Ken Kavanagh won voor zijn teamgenoot Fergus Anderson en Enrico Lorenzetti werd vierde. Hij moest Siegfried Wünsche met zijn tweetakt-DKW RM 350 voor laten gaan. De race werd ontsierd door de dood van Gordon Laing, die probeerde Ray Amm te volgen toen hij de gevallen Roy Godwin moest ontwijken. Daardoor kwam hij naast de baan terecht en kwam hij ten val. Anderson, die achter Amm en Laing reed, ging de pit in om de hulpverleners te waarschuwen, waardoor hij vijf plaatsen verloor. Na de race deelden vier man de koppositie in de WK-stand. Allemaal hadden ze een race gewonnen, maar verder geen enkel punt gescoord.

Uitslag 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi 56"56'3 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi +54'7 6
3 Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW +1"28'7 4
4 Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi +2"06'7 3
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Leo Simpson AJS 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre AJS 1
7 Vlag van België Auguste Goffin Norton
8 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS
9 Vlag van Australië Keith Bryen Norton
10 Vlag van Australië Maurice Quincey Norton

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Gordon Laing Norton Val (†)
Vlag van Canada 1921-1957 Roy Godwin Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton
Coureur Merk
Vlag van Gibraltar (1939-1982) John Grace Norton
Vlag van Australië Maurice Quincey Norton
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van België Firmin Dauwe Norton
Vlag van Duitsland Georg Braun Schnell-Horex
Vlag van Duitsland Karl Hofmann DKW
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Keeler Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Matthews Velocette
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Clark AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Davey Norton
Vlag van Italië Alano Montanari Moto Guzzi
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi
Vlag van Nieuw-Zeeland Barry Stormont BSA
Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Nieuw-Zeeland Rod Coleman AJS 8
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret AJS
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Ray Amm Norton
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
5 Vlag van Nieuw-Zeeland Leo Simpson AJS 7
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Farrant AJS 6
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fergus Anderson Moto Guzzi
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre AJS 5

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Eric Oliver en Les Nutt wonnen hun derde Grand Prix op rij en leken nu al op een nieuwe wereldtitel af te stevenen. Wilhelm Noll en Fritz Cron hadden op de snelle baan van Spa-Francorchamps wel voordeel van de hoge topsnelheid van hun BMW, zij werden tweede met bijna een minuut voorsprong op Cyril Smith en Stanley Dibben.

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton 44"40" 8
2 Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW +45" 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton +1"43" 4
4 Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand Vlag van Duitsland Manfred Grunwald BMW +2"33" 3
5 Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW +2"34" 2
6 Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Jules Nies BMW +3"08" 1
Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Oostenrijk Ernst Kussin Vlag van Oostenrijk Franz Steidel Norton
Vlag van Zwitserland Hans Haldemann Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Norton 1
Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Werner Öxner Norton
Vlag van Duitsland Otto Schmid Vlag van Duitsland Otto Kölle Norton
Vlag van Duitsland Willi Faust Vlag van Duitsland Karl Remmert BMW
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge Norton
Vlag van Frankrijk René Bétemps Vlag van Frankrijk André Drivet Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk John Pirie Norton

Top acht tussenstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

(Slechts acht combinaties hadden al punten gescoord)

Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton-Watsonian 24
2 Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW 14
3 Vlag van Duitsland Fritz Hillebrand Vlag van Duitsland Manfred Grunwald BMW 12
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton-Watsonian 10
5 Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW 7
6 Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge Norton / BMW 3
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk John Pirie Norton 1
Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Jules Nies Norton
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1954
FIM wereldkampioenschap wegrace
6e seizoen (1954)
Volgende race:
TT Assen 1954

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1953
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1955