Grand Prix-wegrace van Duitsland 1977

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Duitsland Grand Prix-wegrace van Duitsland 1977
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1977
Land Vlag van Duitsland Duitsland
Datum 8 mei 1977
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene
Tweede Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen
Derde Vlag van Verenigde Staten Steve Baker
350 cc
Poleposition Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North
Snelste ronde Vlag van Italië Giacomo Agostini
Eerste Vlag van Japan Takazumi Katayama
Tweede Vlag van Italië Giacomo Agostini
Derde Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier
250 cc
Poleposition Vlag van Japan Akihiko Kiyohara
Snelste ronde Vlag van Japan Akihiko Kiyohara
Eerste Vlag van Frankrijk Christian Sarron
Tweede Vlag van Japan Akihiko Kiyohara
Derde Vlag van Italië Franco Uncini
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Snelste ronde Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Eerste Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Duitsland Toni Mang
50 cc
Poleposition Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Snelste ronde Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Eerste Vlag van Duitsland Herbert Rittberger
Tweede Vlag van Italië Eugenio Lazzarini
Derde Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams
Tweede Vlag van Duitsland Max Venus/Vlag van Duitsland Norbert Bittermann
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell/Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur

De Grand Prix-wegrace van Duitsland 1977 was derde race van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1977. De race werd verreden op 8 mei 1977 op de Hockenheimring nabij Hockenheim. Voor de 50 cc klasse vormde de Duitse Grand Prix de seizoensopening.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Na alle ellende in Venezuela (slechte organisatie, corrupte ambtenaren en hoge temperaturen) en Oostenrijk (slechte organisatie na ernstig ongeval) was de Grand Prix van Duitsland een verademing. Er waren wel overwaaiende buien die de races echter niet verstoorden en in de trainingen hadden de Suzuki RG 500's veel last van vastlopers door de grote verschillen in luchtdruk en luchtvochtigheid tussen het bosgedeelte en het Motodrom op Hockenheim.

500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In Hockenheim reed Steve Parrish heel even aan de leiding, maar hij werd al snel ingehaald door zijn teamgenoot Barry Sheene. Die was door niemand meer in te halen. Er was ook niet veel spanning in deze race: Giacomo Agostini, die wellicht een bedreiging had kunnen vormen voor Sheene, viel met een vastloper uit. Pat Hennen en Steve Baker wisten Parrish te passeren en werden met grote onderlinge afstand tweede en derde.

Uitslag 500 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Sheene Suzuki 45' 36" 1 15
2 Vlag van Verenigde Staten Pat Hennen Suzuki + 9" 6 12
3 Vlag van Verenigde Staten Steve Baker Yamaha + 18" 2 10
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Parrish Suzuki + 27" 4 8
5 Vlag van Zwitserland Philippe Coulon Suzuki + 27" 9 6
6 Vlag van Nederland Wil Hartog Suzuki + 48" 4 5
7 Vlag van Italië Marco Lucchinelli Suzuki + 51" 4 4
8 Vlag van Duitsland Toni Mang Suzuki + 1' 10" 3 3
9 Vlag van Oostenrijk Max Wiener Yamaha + 1' 13" 2 2
10 Vlag van Nederland Boet van Dulmen Suzuki + 1' 14" 3 1
11 Vlag van Nieuw-Zeeland Stu Avant Suzuki + 1' 14" 6
12 Vlag van Italië Gianfranco Bonera Suzuki + 1' 38" 4
13 Vlag van Australië Jack Findlay Suzuki + 1' 50"
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alex George Suzuki + 1' 55" 9
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Suzuki + 2' 43" 5
16 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Suzuki + 1 ronde
17 Vlag van Denemarken Børge Nielsen Suzuki + 1 ronde
18 Vlag van Duitsland Franz Rau Suzuki + 1 ronde
19 Vlag van Duitsland Franz Heller Suzuki + 1 ronde
20 Vlag van Duitsland Harald Merkl Suzuki + 1 ronde
21 Vlag van België Jean-Philippe Orban Suzuki
22 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Weeden Yamaha
23 Vlag van Zweden Kaj Jensen Yamaha
24 Vlag van België Johannes Klement Yamaha
25 Vlag van Zweden Bo Granath Suzuki
26 Vlag van Zweden Lars Johansson Yamaha
27 Vlag van België Hervé Regout Yamaha
28 Vlag van Oostenrijk Hans Braumandl Suzuki
29 Vlag van Zweden Peter Sjöström Yamaha
30 Vlag van Italië Virginio Ferrari Suzuki
DNF Vlag van Finland Teuvo Länsivuori Suzuki 11 ronden
DNF Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Leslie Van Breda Suzuki 6 ronden
DNF Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha 4 ronden vastloper
DNF Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Suzuki 3 ronden
DNF Vlag van Verenigd Koninkrijk John Williams Suzuki 2 ronden
DNF Vlag van Frankrijk Christian Estrosi Suzuki 2 ronden
DNF Vlag van Italië Nico Cereghini Suzuki 2 ronden
DNF Vlag van Italië Armando Toracca Suzuki 1 ronde
DNQ Vlag van Zwitserland Christoph Bürki Suzuki
DNQ Vlag van Italië Pier Aldo Cipriani Paton
DNQ Vlag van Duitsland Hohl König
DNQ Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Yamaha
DNQ Vlag van Duitsland Begert König
DNQ Vlag van Duitsland Jürgen Zeddel Harley-Davidson
DNQ Vlag van Verenigd Koninkrijk Dudley Robinson Suzuki
DNQ Vlag van Duitsland Harry Hoffman Suzuki
DNQ Vlag van Frankrijk Jean-François Baldé Fath

350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 350 cc klasse kwamen Alan North en Jon Ekerold na de eerste ronde als eersten door, maar Takazumi Katayama nam de koppositie met zijn driecilinder Yamaha al snel over om ze niet meer af te staan. Ekerold viel met koppelingsproblemen uit en North werd gepasseerd door Giacomo Agostini en Olivier Chevallier. Agostini werd tweede en Chevaillier werd derde. De driecilinder Yamaha van Katayama was in Amsterdam gebouwd onder leiding van Kent Andersson en Rudi Kurth.

Uitslag 350 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Japan Takazumi Katayama Yamaha 48' 28" 8 15
2 Vlag van Italië Giacomo Agostini Yamaha + 15" 1 12
3 Vlag van Frankrijk Olivier Chevallier Yamaha + 15" 5 10
4 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha + 18" 9 8
5 Vlag van Frankrijk Philippe Bouzanne Yamaha + 35" 5 6
6 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha + 42" 8 5
7 Vlag van Italië Walter Villa Bimota-Harley-Davidson + 47" 4
8 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha + 52" 9 3
9 Vlag van Frankrijk Michel Rougerie Yamaha + 57" 4 2
10 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha + 1' 00" 7 1
11 Vlag van Duitsland Helmut Kassner Yamaha + 1' 10" 2
12 Vlag van Zwitserland Bruno Kneubühler Yamaha + 1' 10" 5
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian Richards Yamaha + 1' 18" 1
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Newbold Yamaha + 1' 18" 6
15 Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Yamaha + 1' 29" 7

250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 250 cc klasse leverde de kwalificatie een verrassing op: de onbekende rijder Akihiko Kiyohara[1] reed met de nieuwe Kawasaki KR 250 de snelste trainingstijd. Ook de Duitser Hans Schweiger had voor de gelegenheid zo'n machine gekregen omdat Dieter Braun bij het grote ongeluk in Oostenrijk gewond was geraakt. Walter Villa startte slecht, maar wist toch even de leiding te nemen tot hij in de tweede ronde in de Ostkurve onderuit ging. Daarna ontstond een spannende strijd tussen Kiyohara en Christian Sarron (Yamaha). De Kawasaki was duidelijk erg snel, een groot voordeel op Hockenheim, maar toen de Japanner een klein gaatje liet vallen bij het uitrijden van de Sachskurve wist Sarron voorop te komen. Hij won met 0,1 seconde de eerste Grand Prix uit zijn carrière. Kiyohara werd tweede en Franco Uncini (Harley-Davidson) werd derde.

Uitslag 250 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Frankrijk Christian Sarron Yamaha 49' 33" 0 15
2 Vlag van Japan Akihiro Kiyohara Kawasaki + 0" 1 12
3 Vlag van Italië Franco Uncini Bimota-Harley-Davidson + 45" 3 10
4 Vlag van Italië Vinicio Salmi Yamaha + 1' 00" 5 8
5 Vlag van Finland Pekka Nurmi Yamaha + 1' 02" 5 6
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Kork Ballington Yamaha + 1' 02" 7 5
7 Vlag van Noord-Ierland Tom Herron Yamaha + 1' 02" 9 4
8 Vlag van Venezuela Aldo Nannini Yamaha + 1' 07" 1 3
9 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Alan North Yamaha + 1' 27" 2 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Barry Ditchburn Kawasaki + 1' 43" 5 1
11 Vlag van Zwitserland Michel Frutschi Yamaha + 1' 46" 8
12 Vlag van Oostenrijk Edi Stöllinger Yamaha + 1' 56" 5
13 Vlag van Australië Vic Soussan Yamaha + 2' 07" 5
14 Vlag van Duitsland Harald Merkl Yamaha + 2' 31" 5
15 Vlag van Duitsland Egid Schwemmer Yamaha + 1 ronde
DNF Vlag van Italië Walter Villa Harley-Davidson 1 ronde val

125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

In de 125 cc race leidde Pier Paolo Bianchi van start tot finish. Ángel Nieto's Bultaco miste wat pk's en hij kon zich niet met de strijd aan de kop bemoeien. Eugenio Lazzarini had een goede dag: na zijn overwinning in de 50 cc race werd hij nu tweede. Toni Mang werd in zijn thuiswedstrijd derde.

Uitslag 125 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Pier Paolo Bianchi Morbidelli 48' 41" 1 15
2 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Morbidelli + 16" 6 12
3 Vlag van Duitsland Toni Mang Morbidelli + 51" 5 10
4 Vlag van Italië Giovanni Ziggiotto Morbidelli + 51" 8 8
5 Vlag van Duitsland Gert Bender Bender + 1' 22" 1 6
6 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco + 1' 22" 8 5
7 Vlag van Zwitserland Hans Müller Morbidelli + 1' 30" 2 4
8 Vlag van Zwitserland Rolf Blatter Morbidelli + 2' 02" 5 3
9 Vlag van Nederland Jan Huberts Morbidelli + 2' 03" 4 2
10 Vlag van Finland Matti Kinnunen Morbidelli + 2' 06" 1 1
11 Vlag van Zweden Hans Hallberg Morbidelli + 2' 09" 7
12 Vlag van Zwitserland Xaver Tschannen Bender + 2' 45" 6
13 Vlag van Duitsland Manfred Kugler Morbidelli + 2' 47" 2
14 Vlag van Oostenrijk Ernst Fagerer Morbidelli + 2' 50" 8
15 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson Morbidelli + 4' 00" 0
16 Vlag van België Julien van Zeebroeck Morbidelli

50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

De 50 cc klasse kwam pas in Hockenheim voor het eerst aan de start. De race begon in de stromende regen en er vormde zich een kopgroep bestaande uit thuisrijder Herbert Rittberger, Eugenio Lazzarini (beiden op Van Veen-Kreidlers) en Ángel Nieto op de Bultaco. In de voorlaatste ronde viel Nieto in de Sachskurve, maar hij wist de derde plaats te behouden. Rittberger won de race, Lazzarini werd tweede.

Uitslag 50 cc[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Herbert Rittberger Van Veen-Kreidler 35' 16" 7 15
2 Vlag van Italië Eugenio Lazzarini Van Veen-Kreidler + 4" 3 12
3 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ángel Nieto Bultaco + 42" 3 10
4 Vlag van Oostenrijk Hans-Jürgen Hummel Kreidler + 1' 17" 8 8
5 Vlag van Italië Aldo Pero Kreidler + 1' 53" 5 6
6 Vlag van Duitsland Hagen Klein Kreidler + 2' 10" 2 5
7 Vlag van Frankrijk Patrick Plisson ABF + 2' 33" 7 4
8 Vlag van Nederland Engelbert Kip Kreidler + 2' 42" 4 3
9 Vlag van Duitsland Ingo Emmerich Kreidler + 3' 01" 2
10 Vlag van Frankrijk Jacky Hutteau ABF + 3' 13" 1 1
11 Vlag van Spanje (21 jan. 1977 - 18 dec. 1981) Ricardo Tormo Bultaco + 1 ronde
12 Vlag van Zweden Lennart Lundgren Kreidler + 1 ronde
13 Vlag van Duitsland Klaus Hilbk Kreidler + 1 ronde
14 Vlag van Frankrijk Bruno di Carlo Kreidler + 1 ronde
15 Vlag van Duitsland Kasimir Rapczynski Kreidler + 1 ronde

Zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

De zijspanklasse startte op een droge baan, zodat iedereen slicks monteerde. Het begon echter al snel weer te regenen waardoor de meesten een pitstop maakten om regenbanden te monteren. Ondanks wat glijpartijen in de bochten was de combinatie Rolf Biland/Kenny Williams veruit de snelste. Max Venus en Norbert Bittermann werden met een König tweede en George O'Dell/Kenny Arthur werden derde.

Uitslag zijspanklasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Rolf Biland Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenneth Williams Schmid-Yamaha 52' 34" 5 15
2 Vlag van Duitsland Max Venus Vlag van Duitsland Norbert Bittermann Eckl-König + 28" 4 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk George O'Dell Vlag van Verenigd Koninkrijk Kenny Arthur Windle-Yamaha + 43" 1 10
4 Vlag van Zwitserland Bruno Holzer Vlag van Zwitserland Karl Meierhans LCR-Yamaha + 58" 2 8
5 Vlag van Duitsland Helmut Schilling Vlag van Duitsland Rainer Gundel Schmid-Yamaha + 59" 7 6
6 Vlag van Duitsland Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland Josef Huber Busch-König + 1' 16" 8 5
7 Vlag van Frankrijk Alain Michel Vlag van Frankrijk Gérard Lecorre GEP-Yamaha + 1' 48" 3 4
8 Vlag van Duitsland Siegfried Schauzu Vlag van Duitsland Hartmut Schimanski Schmid-Yamaha + 1' 54" 6 3
9 Vlag van Duitsland Ted Jansen Vlag van Duitsland Erich Schmitz Colyam-Yamaha + 2' 06" 2 2
10 Vlag van Duitsland Kurt Jelonek Vlag van Duitsland Volker Rieß König + 1 ronde 1
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Oostenrijk 1977
FIM wereldkampioenschap wegrace
29e seizoen (1977)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1977

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1976
Grand Prix-wegrace van Duitsland Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1978